«Coach Bud, παίξε με λίγο περισσότερο!»

• Αν τους αφήσουν να παραμείνουν σε ρυθμό, την «έκατσαν»!
• Με 110+ πόντους παθητικό πάντα χάνει!
• Η πρόκριση θα έρθει μόνο με περισσότερο Γιάννη!

Όταν πριν από λίγες μέρες έγραφα ότι ο Γιάννης είναι έτοιμος να εκτοξεύσει τους Μπακς στους τελικούς του ΝΒΑ και να διεκδικήσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι, συνόδευα την εκτίμησή μου με έναν αστερίσκο! Ένα μεγάλο «αλλά» που είχε και έχει να κάνει με την ανταπόκριση του διδύμου Μίντλετον και Χόλιντεϊ πρωτίστως, καθώς τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται από έναν υπερπαίκτη, την απαραίτητη συνεισφορά του Μπρουκ Λόπεζ και φυσικά την διαχείριση από τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα από τον πάγκο.

Τι βλέπουμε μέχρι στιγμής από το Μιλγουόκι στην εφετινή postseason; Στον πρώτο γύρο, ένα "σκούπισμα" (4-0) επί των απογοητευτικών Χιτ, χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρουν και με τον Αντετοκούνμπο να αναλώνεται περισσότερο στην δημιουργία και τα ριμπάουντ (μ.ο. 7,8ασ. & 15,0ρ.) και λιγότερο του αναμενόμενου στο σκοράρισμα (μ.ο. 23,5π.).

Στον 2ο γύρο, μία επική σειρά (4-3) απέναντι στους ποιοτικότερους πλην όμως άτυχους Νετς, στην διάρκεια της οποίας ο "Greek Freak" ανέβασε προοδευτικά το παιχνίδι του σε πολύ υψηλό επίπεδο (μ.ο. 31,9π., 12,9ρ. & 3,6ασ.), για να φτάσει η ομάδα του σε μία πρόκριση-θρίλερ, όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και «υποχρεώθηκε» να παίξει άμυνα. Αν η σειρά με το Μπρούκλιν μας έκανε σοφότερους σε κάτι ή κατέδειξε ένα στοιχείο που θα είναι κομβικό για την συνέχεια, ήταν το step up του Μίντλετον στην επίθεση και του Χόλιντεϊ στην άμυνα!

Και φτάνουμε στους τελικούς της Ανατολής απέναντι στους Χοκς, που νίκησαν το Game 1 (116-113) και απέδειξαν γιατί αποτελούν ευχάριστη έκπληξη της περιφέρειας στην postseason. Θυμίζω ότι η Ατλάντα είναι η ομάδα που «σμπαράλιασε» την καλύτερη άμυνα του ΝΒΑ στον 1ο γύρο (οι Νικς δέχονταν μ.ο. 104,7π.) και επικράτησε καθαρά με 4-1 στις νίκες και εκείνη που ανέτρεψε τρεις φορές το πλεονέκτημα έδρας των πρωτοπόρων Σίξερς για να «κλέψει» την πρόκριση στο Game 7 (4-3), επιστρέφοντας από το -25 στην 3η περίοδο!

Αν τους αφήσουν να παραμείνουν σε ρυθμό, την «έκατσαν»!

Τόσο επικίνδυνος αντίπαλος είναι οι Χοκς, που πέραν μίας διαφορετικής έκδοσης Στεφ Κάρι, στο πρόσωπο του θαυματουργού κοντορεβιθούλη Τρέι Γιανγκ (μ.ο. 29,1π. & 10,4ασ.), διαθέτουν μία πολύ αθλητική ομάδα που μπορεί να τρέξει, να σουτάρει και να αμυνθεί πολύ καλά, ενώ δείχνουν να έχουν βρει τρομερό ρυθμό και να αντιμετωπίζουν την κάθε πρόκληση με άγνοια κινδύνου.

Κι ενώ ο «πονηρός» Νέιτ ΜακΜίλαν, στον οποίο οφείλεται εν πολλοίς η ολική επαναφορά των «γερακιών» (από την 1η Μαρτίου, οπότε και ανέλαβε, έχουν ρεκόρ 36-16 και έχουν «απογειωθεί»), κατάλαβε πολύ καλά ότι πρέπει να «διώξει» την μπάλα από τα χέρια του Γιάννη, ο κοκκινομάλλης προπονητής των «ελαφιών», μάλλον έμεινε στην λογική ότι η νίκη θα έρθει με... κάποιο τρόπο.

Με τόσα παθήματα-μαθήματα στο πρόσφατο και στο πιο μακρινό παρελθόν, η εικόνα των «ελαφιών» στην άμυνα, απέναντι σε μία ομάδα που δεν έχει δύο «καλαθομηχανές» επιπέδου Ντουράντ και Ίρβινγκ, αλλά έναν δεινό σκόρερ και εξίσου εξαιρετικό δημιουργό, ήταν απογοητευτική. Δεν γίνεται να θέλεις και να έχει μία τρομερή ευκαιρία για να πάρεις το πρωτάθλημα και να ξεκινάς τους τελικούς της Ανατολής πολλαπλασιάζοντας την αυτοπεποίθηση των αντιπάλων σου!

Σύμφωνοι, η Ατλάντα είναι μία ομάδα με πολλές δυνατότητες, που έχει την ικανότητα να «κοιμίζει» τον αντίπαλο και στην κρίσιμη στιγμή να τον «πνίγει» με την αντεπίθεσή της, ωστόσο ο coach Bud δούλεψε μία 5ετία εκεί (2013-2018) με αξιοσημείωτη επιτυχία και επιβάλλεται να ξέρει πράγματα και καταστάσεις.

Με 110+ πόντους παθητικό πάντα χάνει!

Δεν είναι νορμάλ, να διαθέτεις έναν από τους καλύτερους αμυντικούς guard της λίγκας, όπως ο Τζρου Χόλιντεϊ και αυτός να βγάζει όλη του την ενέργεια στην επίθεση (33π. & 10ασ. με 5/12 τριπ.), όταν ο προσωπικός του αντίπαλος (Γιανγκ) δεν κάνει απλά party στο σκοράρισμα (48π.), αλλά δεν μπορεί να του κόψει ούτε την δημιουργία. Δεν γίνεται να είσαι αυτός που είσαι και να του επιτρέπεις να κάνει χορευτικά, πριν σε εκτελέσει και σε εξευτελίσει σε εθνικό δίκτυο...

Απαγορεύεται να ξέρεις πόσο κομβικής σημασίας είναι η άμυνα στην απόδοσή της ομάδας σου, να έχεις 8/8 όταν κρατάς τον αντίπαλο κάτω από τους 110 πόντους και 0/3 στα ματς που ξεπερνάει το συγκριμένο φράγμα και στο κρίσιμο απ' όλες τις απόψεις Game 1, να δέχεσαι 116 από μία ομάδα που δεν σκοράρει πάνω από 105!

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, είναι ότι δεν μπορεί να βλέπει όλος ο κόσμος του μπάσκετ, ότι ο Αντετοκούνμπο είναι ανίκητος μέσα στην ρακέτα και στο drive (γι' αυτό άλλωστε όλες οι ομάδες εφαρμόζουν άμυνα τείχους απέναντι στο Μιλγουόκι) και ο Μάικ Μπουντενχόλτζερ να μην επιχειρεί συνεχώς να βρει τρόπους για να πάει η μπάλα στα χέρια του, να επιτεθεί κοντά στο καλάθι ή ακόμη και να διασπάσει προσαρμοσμένη άμυνα των αντιπάλων.

Η πρόκριση θα έρθει μόνο με περισσότερο Γιάννη!

Θα μου πείτε ότι το παλικάρι έκανε ό,τι μπορούσε και ήθελε μία ασίστ (9) για το triple double! Και τις βολές τις έβαλε (6/8) και με 34 πόντους (με 25 σουτ) τελείωσε και στα 12 ριμπάουντ σταμάτησε, τι άλλο να κάνει; Θα συμφωνήσω αλλά εδώ που έχουμε φτάσει και με το δαχτυλίδι του πρωταθλήματος να βρίσκεται οκτώ παιχνίδια μακριά, οι Μπακς πρέπει να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από τον ηγέτη τους.

Γιατί μόνο έτσι θα γράψουν ιστορία! Και αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει από τον προπονητή τους, γιατί ο Γιάννης (μέχρι τώρα τουλάχιστον), δεν είναι ο χαρακτήρας που θα το ζητήσει ή θα το απαιτήσει.

Εν κατακλείδι, οι Μπακς σαφώς και προλαβαίνουν να γυρίσουν την κατάσταση. Χρειάζεται, όμως, sense of urgency (δηλαδή αίσθηση του κατεπείγοντος), που λένε και οι Αμερικανοί γιατί αν δεν καταλάβουν πόσο ρευστά είναι τα πράγματα και οι Χοκς προηγηθούν με 0-2, η εναλλαγή των συναισθημάτων θα είναι τόσο έντονη, που φοβάμαι ότι θα πετάξουν μία ακόμη ευκαιρία στα σκουπίδια.

Επομένως, η άμυνα σαν τα λυσσασμένα σκυλιά και σαν να μην υπάρχει αύριο και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στόχευση στον Γιάννη, αποτελεί τη μοναδική συνταγή για την επαναφορά. Εδώ είμαστε και την περιμένουμε...

Υγ.: Για τα 6/23 του Μίντλετον (15π.) και ειδικότερα τα 0/9 τρίποντα που είχε, δεν ανησυχώ τόσο. Οι σουτέρ-σκόρερ θα έχουν και τέτοιες βραδιές - αρκεί να μην συμβαίνει συχνά - και ο Κρις είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθει δριμύτερος. Αρκεί να μην συμβαίνει συχνά.