Ο «ερυθρόλευκος» γάμος και τα αρραβωνιάσματα της ΕΟΚ με τη νέα εποχή

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην εναρκτήρια συνέντευξη Τύπου είχε πει πως το Final 4 είναι ένας θεσμός με έναν γάμο και τρεις κηδείες. Η ομάδα που κατακτά τον τίτλο είναι η μοναδική χαρούμενη και οι άλλες τρεις, ειδικά η φιναλίστ μπαίνει σε ένα αρνητικό κλίμα εν προκειμένω για τον Παναθηναϊκό μπορεί να του δημιουργήσει και μία μικρή εσωστρέφεια.

Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά αυτό δεν θα μου αλλάξει τη γνώμη μου εδώ και πολλά χρόνια για τη μικρή σημασία του συγκεκριμένου θεσμού. Μπορεί η αίγλη και η λάμψη της συγκεκριμένης διοργάνωσης να μεγάλωσε χάρη στο όραμα και την δουλειά της ΕΟΚ με τις τέσσερις ομάδες που συμμετείχαν, αλλά…

Αλλά η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν θα παίξει ρόλο στο αν η σεζόν θα βαφτιστεί επιτυχημένη για τους Πειραιώτες. Επιτυχημένη θα είναι αν κατακτήσει το πρωτάθλημα και τίποτα άλλο. Ευπρόσδεκτο φυσικά το Κύπελλο, κάθε μεγάλος σύλλογος έχει ανάγκη τίτλους. Ο Ολυμπιακός όμως κέρδισε κάτι εξίσου σημαντικό με την κούπα, κέρδισε ηρεμία ώστε να συγκεντρωθεί στην Euroleague, να δουλέψει και φυσικά την εκτίμηση και πάλι των οπαδών του.

Ας μπούμε απευθείας στα αγωνιστικά στοιχεία τα οποία έκριναν την αναμέτρηση.

Η άμυνα του Ουόκαπ στον Νέντοβιτς

Ο Σέρβος είναι παικταράς, είναι σκόρερ άλλης δεκαετίας. Μετέτρεψε το πρώτο ημίχρονο σε one man show και σμπαράλιασε την άμυνα του Ολυμπιακού. Ο παίκτης που τον μάρκαρε τον έπαιζε «σκιά», δηλαδή κολλούσε στην πλάτη του θέλοντας να του αφαιρέσει την άμεση εκτέλεση. Απέτυχε παταγωδώς. Ο Νέντοβιτς όποιον κι αν έβρισκε μπροστά του, τον κέρδιζε.

Το λάθος του Πρίφτη με κάθε σεβασμό στον Ελληνα τεχνικό τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ, ήταν η διαχείρισή του Σέρβου. Στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε 17:33, φορτώθηκε με κούραση και στο δεύτερο την βρήκε μπροστά του. Ο Νέντοβιτς στο δεύτερο ημίχρονο είχε 0/10 σουτ γιατί δεν είχε κουράγιο, γιατί ήταν απελπιστικά μόνος του.

Ο Ουόκαπ όταν πήγε για πρώτη φορά πάνω του ήταν κακός. Όταν επέστρεψε στο μαρκάρισμα του, ο ξανθομάλλης Αμερικανός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή του ρυθμού μέσα από την άμυνά του. Ο Ουόκαπ κυνηγούσε παντού τον Σέρβο και όταν έμενε λίγο πίσω γινόταν αμέσως αλλαγή στο μαρκάρισμα. Την ώρα που η μπάλα έφτανε στον Νέντοβιτς ήταν ήδη κουρασμένος από την ενέργεια που είχε βάλει για να ξεμαρκαριστεί και δεν είχε τα «πόδια» να σουτάρει.

Η τρέλα του Ντόρσεϊ

Ειναι ατομιστής, κάνει ραχιαίες ντρίμπλες χωρίς λόγο, θέλει να γυρίσει στο ΝΒΑ. Τα δέχομαι όλα. Η μπασκετική του τρέλα όμως είναι τόσο αναγκαία σε κάθε ομάδα μπάσκετ. Ξέρετε ποιο είναι το πιο δύσκολο που έκανε στον τελικό ο ομογενής γκαρντ; Δεν ήταν ούτε οι 21 πόντοι του, ούτε οι 4 ασίστ του, ούτε το εύστοχο σουτ υπό πίεση για το 67-73.

Το πιο δύσκολο που έκανε ήταν πως ενώ κάθισε στον πάγκο στο 8’ έχοντας ξεκινήσει υπέροχα, επέστρεψε στο παρκέ στο 21’ και ήταν τόσο συγκεντρωμένος, δεν εμφάνισε ίχνος εκνευρισμού ή ξενερώματος και μπήκε αποφασισμένος και έτοιμος. Αυτό είναι κατόρθωμα για έναν παίκτη ρυθμού.

Η ενέργεια του ΜακΚίσικ

Ο Αμερικανός έχει δημιουργήσει παράδοση κόντρα στον Παναθηναϊκό κι υπάρχει αιτία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως παίζει πάντα καλά απέναντι στους «πράσινους». Ο ΜακΚίσικ διαθέτει αθλητικά προσόντα τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο αντίπαλος. Ο Παναθηναϊκός έχει αργούς παίκτες σε ταχύτητα και ο «Σακ» το εκμεταλλεύεται.

Βγάζει επιθετικότητα και παίζει ένα «Ινδιάνικο» μπάσκετ το οποίο το κάνει καλά. Βέβαια κρύβει κινδύνους όπως η βιαστική του προσπάθεια προς το τέλος του ματς που... κουτούλησε. Κάτι παίρνεις, κάτι χάνεις. Ετσι είναι αυτά.

Ο Μάρτιν και οι κακές αποφάσεις του Φαλ

Ο Χασάν Μάρτιν πραγματοποίησε την πιο χρήσιμη φετινή του εμφάνιση. Η στατιστική λέει ψέμματα με 4 πόντους και 3 ριμπάουντ. Ξεκάθαρο ψέμα. Ο Αμερικανός πήρε όλες τις σωστές αμυντικές αποφάσεις που έπρεπε και εδώ μπαίνει στην εξίσωση της κουβέντας ο Φαλ.

Ο Γάλλος είναι παικταράς, σήμερα ήταν κακός και το αναφέρω όχι για τα χαμένα εύκολα καλάθια στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, αλλά για την άμυνά του. Συνήθως υποφέρουν οι αντίπαλοι από αυτόν, στον τελικό αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Ο Φαλ είχε κακές αποφάσεις στην αντιμετώπιση του pick ‘n’ roll. Στις καταστάσεις «δύο εναντίον δύο» ούτε έβγαινε επιθετικά στον παίκτη με την μπάλα, ούτε έκανε γρήγορα βήματα πίσω για να καλύψει το κενό.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τις πολλές alley oop φάσεις των ψηλών του Παναθηναϊκού αφού ο γκαρντ είχε εύκολη πάσα σε αυτούς. Επίσης έδωσε και αρκετά σουτ μέσης απόστασης. Το λάθος του Γάλλου θα μπορούσε να είχε μικρότερη έκταση αν σήκωνε τα χέρια του ψηλά και γινόταν ακόμη μεγαλύτερος στο παρκέ από όσο είναι.

Το weak side παιχνίδι του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός στα τρία πρώτα δεκάλεπτα χτυπούσε ανελέητα την άμυνα των «ερυθρόλευκων». Οι Γιόβιτς και Μέικον πολλές φορές επέλεξαν να πλησιάσουν στο καλάθι επιλέγοντας έναν διάδρομο και βλέποντας τους αντιπάλους να κλείνουν, έδιναν πάσα στην αδύνατη πλευρά. Ο Παναθηναϊκός βρήκε αρκετά καλάθια σε close out επιθέσεις.

Η εντολή του Μπαρτζώκα για το μαρκάρισμα του Μέικον ήταν να του προσφέρουν τον δεξιό διάδρομο. Τον ίδιο ήθελε να δίνουν και στον Γιόβιτς. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρούσε την εκτέλεσή τους και τους έδινε την πάσα. Μόνο που αυτοί πάσαραν σωστά. Μην ξεχνάμε πως αναφερόμαστε σε ομάδα επιπέδου Euroleague κι ας είναι προτελευταία στην κατάταξη. Διαθέτει ποιότητα σε ατομικό επίπεδο.

Ο Νέντοβιτς βρήκε ρυθμό και όταν ένας τέτοιος παίκτης βρίσκει ρυθμό, ακολουθούν και οι συμπαίκτες του. Ετσι βρήκαν σκορ οι Παπαγιάννης, Ουάιτ και Μέικον. Στην τελευταία περίοδο, το γεγονός ότι ο Νέντοβιτς ήταν σκασμένος αφαίρεσε αυτοπεποίθηση και από τους υπόλοιπους κάτι το οποίο στοίχισε τη νίκη. Τα 0/15 σουτ της τελευταίας περιόδου είναι κάτι ασυνήθιστο.

Ούτε στη φαντασία μας τέτοιο Final 4

Η διοργανώτρια Αρχή του κυπέλλου έκανε το απλό, λειτούργησε σαν διοργανώτρια Αρχή. Η ΕΟΚ διοργάνωσε ένα Final 4 το οποίο δεν φανταζόμασταν ποτέ και μας άνοιξε την όρεξη. Τρεις μέρες με φιλάθλους των δύο ομάδων να κάθονται δίπλα δίπλα και να φωνάζουν συνθήματα για την ομάδα τους χωρίς την παραμικρή ενόχληση. Στο πρώτο παράπτωμα σύλληψη ή προσαγωγή.

Σουηδία γίναμε για δύο ώρες. Παρακολουθήσαμε αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού με 2.000 και πλέον κόσμο στην εξέδρα, αυτοί να πανηγυρίζουν για την ομάδα τους και ο διπλανός να μην τους λέει το παραμικρό.

Αξίζουν πολλά μπράβο στην ΕΟΚ, στον Λιόλιο και τους συνεργάτες του για το όραμα που είχαν για το συγκεκριμένο Final 4. Συγχαρητήρια στις τέσσερις ομάδες, η συμπεριφορά των οποίων ήταν εξαιρετική και δεν δημιούργησαν την παραμικρή ένταση σε παρκέ και πάγκους.

Προσωπικά δεν έδινα ούτε μία πιθανότητα να μην υπάρξει μανούρα (έστω λεκτική) κατά την διάρκεια του τελικού. Εχασα πανηγυρικά

ΥΓ: Να χαρούν παίκτες και προπονητές μέχρι και την Δευτέρα, αλλά από τρίτη τα κεφάλια μέσα γιατί με νίκη επί της Αρμάνι θεωρώ πως ο Ολυμπιακός «κλειδώνει» την είσοδό του στα playoffs.

ΥΓ 2: Ο τίτλος ήρθε με κομβικούς παίκτες από το second unit όπως είναι οι Ουόκαπ, ΜακΚίσικ και Μάρτιν. Αυτό δείχνει την ποιότητα του ρόστερ.

ΥΓ 3: Επανάληψη γιατί έχει σημασία. Συγχαρητήρια σε παίκτες και προπονητές των τεσσάρων ομάδων για την συμπεριφορά τους με την οποία βοήθησαν να εξελιχθεί σε γιορτή το Final 4.

ΥΓ 4: Αν του μπει του Μαρκάκη κάτι στο μυαλό, δεν του το βγάζεις με τίποτα. Κρητικός μπεσαλής.