Προσγείωση στην πραγματικότητα...

Μια βόλτα να κάνεις κάποιος στα social media, είναι δεδομένο ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα έχει πάει στην κεντρική οθόνη του κινητού για να δει την ημερομηνία. Είναι όντως Απρίλης; Ή μήπως ήρθε το καλοκαίρι και δεν το πήραμε πρέφα; Απ' ότι φαίνεται το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων φιλάθλων ξεκίνησε λίγο νωρίτερα φέτος. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά οι μεταγραφές! Η στελέχωση του ρόστερ! Προσδοκία για τον έναν, γκρίνια για τον άλλον κ.ο.κ.

Συμφωνώ ότι λόγω της κατάστασης και της αγωνιστικής ανυπαρξίας σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω του κορονοϊού, ο κόσμος ψάχνει από κάπου να πιαστεί ώστε να έχει κάτι να σχολιάσει. Δεκτόν. Από την άλλη ωστόσο ακόμα είναι νωρίς για να πει κάποιος το οτιδήποτε όσον αφορά την επόμενη ημέρα (όχι μόνο) στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ (αλλά) και κατ' επέκταση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Εν πρώτοις έχει πληγεί η παγκόσμια οικονομία από την έξαρση του κορονοϊού. Πώς λοιπόν να μην επηρεάσει και τον αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα; Πολλώ δε μάλλον το ελληνικό μπάσκετ, όπου τα έσοδα των ομάδων είναι από μηδαμινά έως και ανύπαρκτα. Ακόμα και των «αιωνίων» που αγωνίζονται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και δη στην EuroLeague. Είτε αναφερόμαστε στην επόμενη αγωνιστική χρονιά, είτε ακόμα και στη φετινή, η οποία δεν έχει ρίξει (τουλάχιστον προς το παρόν) τους επίσημους τίτλους τέλους. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι μας επιφυλάσσει η «επόμενη ημέρα» στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και πόσα χρήματα θα μπορούν να δαπανηθούν και να διατεθούν για τη στελέχωση του «πράσινου» ρόστερ.

Ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Πρώτα απ' όλα ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν έχει προπονητή που να έχει ανακοινωθεί από την ΚΑΕ. Αν και ο Γιώργος Βόβορας φαίνεται να έχει το προβάδισμα και να ετοιμάζεται να πάρει την ευκαιρία την οποία -όπως έχω γράψει και πιστεύω ακράδαντα- δικαιούται να πάρει, ακόμα τίποτα δεν είναι επίσημο. Θα μου πείτε «γιατί όχι Ζοτς ή Σάρας;» Γιατί πολύ απλά δεν γίνεται. Ειδικά όπως διαμορφώνεται τώρα η οικονομική κατάσταση. Αν και πριν από δύο μήνες υπήρχαν τα χαμόγελα για την μείωση της εφορίας (όπερ και σημαίνει περισσότερα χρήματα για να διατεθούν στα ρόστερ), θεωρώ ότι αυτό έχει περάσει πλέον σε δεύτερη μοίρα μετά τον «οικονομικό Αρμαγεδώνα» που ετοιμάζεται να πάρει τη θέση της πανδημίας. Και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα επηρεάσει την καθεμία ομάδα ξεχωριστά.

Γι' αυτό και αναφέρω στον τίτλο του άρθρου «να προσγειωθούμε όλοι στην πραγματικότητα» και άπαντες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που (ενδεχομένως) θα επικρατούν. Το σίγουρο είναι ότι ούτε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα αφήσει την ομάδα αβοήθητη και απροστάτευτη (κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ και ούτε πρόκειται να κάνει και στο μέλλον), αλλά ούτε και δεν θα γίνει σοβαρή προσπάθεια (και πάντα στο μέτρο του δυνατού) για την καλύτερη δυνατή στελέχωση του ρόστερ ενόψει της επόμενης σεζόν. Απλά δεν πιστεύω ότι σώνει και καλά μόνο ο Γιούντο (τυχαίο το όνομα) μπορεί να ανεβάσει επίπεδο τη ρακέτα του Παναθηναϊκού, ή ο Λάρκιν (ξανά τυχαίο το όνομα) να προσφέρει αυτό που λείπει από την «πράσινη» περιφέρεια. Τώρα εάν και εφόσον ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ ανάψει το «πράσινο» φως για «δυνατά ονόματα» αψηφώντας την «ζημιά» που θα έχει, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εκείνος έχει το καρπούζι, εκείνος και το μαχαίρι. Μην ξεχνάτε ότι ήθελε να το κάνει και φέτος, μεσούσης της σεζόν, όταν είπε «ΟΚ» για την απόκτηση ψηλού από το «πάνω ράφι» ωστόσο ο Ρικ Πιτίνο (και λόγω και της περιορισμένης αγοράς τη δεδομένη χρονική στιγμή) δεν βρήκε κάποιον που να ταίριαζε στα «θέλω» του.

Δεν υπάρχουν παίκτες που να μπορούν να πρωταγωνιστήσουν ακόμα και αν δεν είναι «τα πρώτα ονόματα» στην παρούσα φάση; Φυσικά και υπάρχουν. Απλά το θέμα είναι να μπορέσουν να ταιριάξουν στην «χημεία» της ομάδας και κατά πόσο θα μπορεί ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον. Τα πάντα είναι θέμα επιλογών. Αν έγιναν αστοχίες φέτος; Φυσικά και έγιναν. Και μεγάλες! (βλέπε Ράουτινς ή ακόμα περισσότερο Φριντέτ λόγω του υπέρογκου συμβολαίου του). Ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός ήταν στην 6η θέση της regular season μέχρι τη διακοπή της EuroLeague (έστω και αν πραγματικά δεν έπαιζε καλά το τελευταίο διάστημα) και κρατούσε στα χέρια του την είσοδο στα playoffs.

Μην ξεχνάτε και κάτι άλλο. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει έναν γερό κορμό Ελλήνων για τη νέα σεζόν (Καλάθης, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου), ενώ έχουν συμβόλαιο και οι Ντεσόν Τόμας, Τζίμερ Φριντέτ. Τι χρειάζεται από εκεί και πέρα; Δύο-τρεις ακόμα προσθήκες Ελλήνων και τέσσερις ξένους που να είναι σε θέση να κάνουν την διαφορά και να αποτελέσουν τα σωστά κομμάτια στο νέο «παζλ» της ομάδας. Απλά αυτό που εξηγώ και λέω είναι δεν είναι ανάγκη αυτοί οι παίκτες να κοστίζουν ένα εκατομμύριο δολάρια.

Σίγουρα το συμβόλαιο του Φριντέτ, βάσει της προσφοράς του, είναι υπέρογκο και κάλλιστα θα μπορούσαν να αποκτηθούν στη θέση του, με τα ίδια χρήματα (και χωρίς να γίνει κάποια αύξηση ή υπέρβαση του μπάτζετ) δύο παίκτες των 900 χιλιάδων ή ένας του εκατομμυρίου και άλλοι δύο των 400 χιλιάδων. Βέβαια όλα αυτά είναι στη θεωρία. Οι προπονητές είναι εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, αλλά λόγω της πανδημίας και της τεράστιας αβεβαιότητας που επικρατεί (ακόμα και για την αυριανή ημέρα) έχουν τα χέρια τους δεμένα. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Και αν δεν επιστρέψει η (έστω και μερική) κανονικότητα, πολύ φοβάμαι ότι η βαλίτσα θα πάει πολύ μακριά ακόμα...