Παναθηναϊκός: Δοκιμάζει και τον... αλλάζει για τα ματς-φωτιά!

Να συμφωνήσουμε σε κάτι που είναι, θαρρώ, κοινής αποδοχής: Σας άρεσε σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός (και) στο ματς με την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης; Προσωπικά μιλώντας, σε γενικές γραμμές, όχι. Δεν με ενθουσίασε. Σας άρεσε ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι την περασμένη Τετάρτη; Φαντάζομαι επίσης πώς όχι λόγω των πολλών και μεγάλων «κενών» διαστημάτων του. Ή μήπως σας ενθουσίασε απέναντι στη Βαλένθια; Ε, η απάντηση είναι ίδια και απαράλλακτη.

Τι έμεινε από αυτό το «πακέτο» των τριών αγώνων που μπορούσε (και έπρεπε θα συνεχίσω εγώ) να κερδίσει; Μία νίκη και δύο ήττες. Με τον κοινό παρονομαστή να είναι ένας: Μέτριες εμφανίσεις και σε καμία περίπτωση συγκρίσιμες με το 3/3 που είχε προηγηθεί στο ΟΑΚΑ απέναντι σε Μπάγερν, Ζάλγκιρις και Βιλερμπάν. Ας δούμε όμως τι έγινε.

Με εξαίρεση το παιχνίδι με τη Βαλένθια όπου ο Παναθηναϊκός πλήρωσε ακριβά την κακή του άμυνα (ε, κάποια στιγμή θα γινόταν σε ματς που είχε κυκλωμένο για νίκη) στη συνέχεια άρχισε να παρουσιάζει ενα διαφορετικό πρόσωπο και να προσπαθεί να λανσάρει ο Πιτίνο ένα τελείως διαφορετικό προφίλ. Πώς το έκανε αυτό; Ανοίγοντας σημαντικά το rotation, δίνοντας ρόλους σε παίκτες που είχαν... ξεχαστεί τελείως και στέλνοντας παράλληλα και έμμεσα μηνύματα σε όσους δεν βρίσκονται σε καλές βραδιές ή δεν συνάδουν με τα «θέλω» του στο παρκέ.

Οι κινήσεις του Πιτίνο

Θα γίνω και πιο σαφής: Από εκεί που ο Νίκος Παππάς είχε να αγωνιστεί σε ματς της EuroLeague από τις 13 Δεκεμβρίου 2019 και έφτασε στο σημείο να ξεκινήσει... πεντάδα στο Βελιγράδι, να είναι από τους διακριθέντες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ και δύο μέρες αργότερα να αποδεικνύεται παίκτης-κλειδί στις αμυντικές βοήθειες που ήθελε ο Πιτίνο κόντρα στη Ζενίτ, αυτό -αυτομάτως- κάτι δείχνει.

Δεν ξέρω αν θα υπάρχει συνέχεια, αλλά δείχνει τις προθέσεις του Αμερικανού προπονητή να πάρει πράγματα στην άμυνα από τα γκαρντ του και να εμπιστευτεί αυτούς που μπορουν να ανταποκριθούν και να αντεπεξέλθουν σε αυτά που ζητάει. Ο Παππάς το έκανε και (πάντα στο μέτρο του δυνατού αναλογικά με την απουσία του και την έλλειψη ρυθμού του) το έκανε πολύ καλά. Είδαμε επίσης να μπαίνει στην εξίσωση ο Μπεν Μπέντιλ. Από εκεί που είχε κατά μέσο όρο 7,2 λεπτά συμμετοχής, στο Βελιγράδι αγωνίστηκε για 18:55 και κόντρα στη Ζενίτ άλλα 19:07. Γιατί; Είναι πιο ψηλός και πιο δυνατός σε σχέση με τον Ουάιλι για να βάλει το κορμί του και να κοντράρει τα αντίπαλα «τεσσαροπεντάρια». Και ο Πιτίνο ήθελε να το δοκιμάσει. Να δει πώς μπορεί να ανταποκριθεί ενόψει της τελικής στροφής και των περισσότερων λύσεων που θα αναζητήσει.

Το ίδιο έκανε και με τους Καλάθη και Φριντέτ. Ο μεν Καλάθης δείχνει να περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό τη δεδομένη χρονική περίοδο. Παρουσιάζεται κουρασμένος, όχι τόσο σωματικά, όσο ψυχολογικά. Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, κάπου είναι λογικό να συμβαίνει. Μην ξεχνάτε ότι παίζει σερί και ασταμάτητα δυόμιση χρόνια με 30 και πλέον λεπτά κατά μέσο όρο. Πώς να μην «κολλάει» το μυαλό του; Και αυτό φαίνεται. Αβίαστα λάθη και πάσες στον αντίπαλο αμυντικό που είναι δίπλα του;

Στο Βελιγράδι (το είχα γράψει πριν από δύο μέρες) κακώς ο Πιτίνο τον είχε κρατήσει τόσο πολύ στο παρκέ. Στο ΟΑΚΑ δεν το έκανε. Εμπιστεύτηκε τον Ράις και δικαιώθηκε. Πολύ καλη η παρουσία του Αμερικανού. Ξαναλέω. Έπρεπε να είχε γίνει κάτι αντίστοιχο και στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Και ότι αγωνίστηκε ο Καλάθης μόλις 22 λεπτά απέναντι στη Ζενίτ, καλό του έκανε. Να «καθαρίσει» το μυαλό του. Να «ξεκουραστεί». Και θεωρώ ότι η διακοπή της επόμενης εβδομάδας, μόνο καλό θα του κάνει για να ξαναβρεί τα πατήματά του.

Φριντέτ: 34 λεπτά στον πάγκο, έξι στο παρκέ. Τα λιγότερα φέτος. Και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται όταν ψάχνει απεγνωσμένα το σκοράρισμα, χωρίς να βλέπει κανέναν γύρω του και παράλληλα να «χάνεται» στην άμυνα. Βέβαια του πιστώνεται η εντυπωσιακή ασίστ στον Ράις στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό δεν πιστεύω ότι θα το ξαναδούμε. Να αγωνίζεται μόλις έξι λεπτά. Όμως ο Πιτίνο ήθελε να περάσει τα μηνύματά του. Και καλά έκανε. Μένει να δούμε εάν και εφόσον θα πιάσουν και... τόπο.

Ράουτινς. Από DNP σε Βελιγράδι και μόλις 3 λεπτά στη Βαλένθια, βρέθηκε στο σημείο να αγωνιστεί 15 λεπτά με τη Ζενίτ και να πάρει και τέσσερις προσπάθειες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι εκείνος που θα κάνει την διαφορά. Όμως ο Πιτίνο ήθελε να δει πώς μπορεί να λειτουργήσει η ομαδα με τον Καναδό στο ρόστερ και τις λύσεις που μπορεί να προσφέρει όταν βρει ένα καλό σουτ. Ομολογώ ότι ήταν και τίμιος σε κάποιες άμυνες.

Το ΟΑΚΑ μπορεί να «κλειδώσει» την οκτάδα

Σε εκείνο που πειραματίστηκε περισσότερο είχε να κάνει με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής που βρήκε ο Ουέσλι Τζόνσον μετά την απουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου. Πραγματικά ήταν από τους παίκτες που «έδεσαν» την άμυνα και ήταν από τους πιο «decent παίκτες» απέναντι στη Ζενίτ. Θα μπορούσε να είχε κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του αν έμπαιναν τα σουτ. Όμως εντάξει. Αυτό μπορεί να συμβεί. Ο Τζόνσον δίνει συνέπεια στην άμυνα και μαζί με τους Ράις-Παππά-Τόμας ήταν εκείνοι που «διέλυσαν» τα σύννεφα από το ΟΑΚΑ μετά το 42-40 της Ζενίτ και έχοντας πραγματοποιήσει πριν επιμέρους 32-12!

Όσο για τον Ντεσόν Τόμας; Σταθερή αξία στην επίθεση. Οι 27 πόντοι του «μιλάνε» από μόνοι τους. Όμως αμυντικά έχει θεματάκια. Και πρέπει ο Πιτίνο να τα καλύψει με κάποιον τρόπο. Πάντως τείνει να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς ριμπάουντερ στην EuroLeague. Στα έξι τελευταία ματς έχει πάρει 16 επιθετικά ριμπάουντ και έχει παίξει σημαντικό ρόλο για να βρίσκει ο Παναθηναϊκός δεύτερες και τρίτες επιθέσεις.

Με αυτές τις δοκιμές που επιχείρησε ο Πιτίνο άρχισε να... αλλάζει λίγο το αγωνιστικό προφίλ του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα δυνάμωσε στα ριμπάουντ και πλέον δεν «πονάει» όσο «πονούσε» αλλά αντιθέτως καταφέρνει και βγαίνει νικητής από την εν λόγω «μάχη», έχει βελτιώσει την άμυνα αφού δέχεται στα δύο τελευταία ματς 79,5 πόντους ενώ δεχόταν 84,9 πόντους ενώ έχει σταματήσει το rotation των 8 παικτών και έχουν αρχίσει να αποκτούν ρόλο όλοι. Ή σχεδόν... όλοι αφού ο Ουάιλι παραμένει το μεγάλο ερωτηματικό. Και είναι σημαντικό να έχουν όλοι τον ρόλο τους γιατί άπαντες μπορεί να χρειαστούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και φανταστείτε να μην είχαν «πατήσει» καθόλου στο παρκέ πόσο δύσκολα θα (ξανα)έμπαιναν στο κλίμα της ομάδας και των αγώνων της EuroLeague...

Εν κατακλείδι: Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 14-10 και βρίσκεται σταθερά στην 6η θέση. Η λογική λέει ότι θέλει άλλες τέσσερις νίκες για τα playoffs αφού δύσκολα να μην «δώσουν» εισιτήριο οι 18 νίκες. Αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί το ΟΑΚΑ (όπου μετράει πέντε σερί νίκες) και κάνει το 4/4 με Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Χίμκι και Μακάμπι, δεν πιστεύω ότι θα κινδυνεύσει. Ακόμη και να μην κερδίσει ούτε ένας ματς εκτός έδρας με Ρεάλ, Ολυμπιακό, Φενέρ, Άλμπα, Εφές και Μπασκόνια.