Το πρόβλημα του «άλλο πιστεύεις κι άλλο είσαι!»

Να πω την αμαρτία μου; Έχοντας δει τους Πειραιώτες στο τουρνουά «Αλεξάντερ Γκομέλσκι», κρίνοντας με βάση τις αγωνιστικές παραστάσεις των μισών τουλάχιστον παικτών του ρόστερ τους και παρά τις σημαντικές ελλείψεις (στην χειρότερη περίπτωση ένας δημιουργός και ένας αθλητικός ψηλός), έβλεπα το ποτήρι μισογεμάτο!

Τουλάχιστον για το ματς της πρεμιέρας κι απέναντι σε έναν αντίπαλο, που δεν είμαι σίγουρος ότι θα συγκαταλεγόταν στις καλύτερες ομάδες του Eurocup.

Πίστευα, δηλαδή, ότι τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και η εμπειρία των Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μιλουτίνοφ, Βεζένκοφ, μαζί με μία συμπαθητική απόδοση ενός ή δύο από τους νεοφερμένους ξένους παίκτες της ομάδας, θα έφταναν και θα περίσσευαν για να πετύχει ο Ολυμπιακός μία επαγγελματική νίκη επί της Βιλερμπάν, έτσι ώστε να μπει με το δεξί στη μοναδική διοργάνωση στην οποία θα συμμετάσχει φέτος.

Εύλογα θα μου πει κάποιος «φίλε, είσαι άμπαλος και δεν βλέπεις μπάσκετ» και θα το δεχθώ, γιατί όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και σε τελική ανάλυση, αν τα ξέραμε όλα τώρα δεν θα γράφαμε, αλλά ίσως να είμαστε κάπου αλλού... Το θέμα δεν είναι τι πίστευε ο υπογράφων και ο κάθε υπογράφων, πολύ απλά γιατί εμείς απλά μαθαίνουμε πράγματα που γίνονται στις προπονήσεις και δεν είμαστε παρόντες για να κρίνουμε, ούτε φυσικά έχουμε πλήρη εικόνα.

Η ουσία έγκειται σ' αυτά που πιστεύουν οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας και για την ακρίβεια, ο υπεύθυνος του αγωνιστικού σχεδιασμού των «ερυθρολεύκων» που επέλεξε τα «κομμάτια» του εφετινού παζλ κι έχει την ευθύνη για την πορεία που θα χαράξει η ομάδα και τον στόχο που έχει θέσει. Τι είπε, λοιπόν, ο Ντέϊβιντ Μπλατ, στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στην Euroleague Greece; Πολύ απλά και αφοπλιστικά ότι «δεν είναι ρεαλιστικό να πούμε από τον Οκτώβριο, τι ομάδα θα είμαστε!».

Μέχρι στιγμής, άλλωστε, το μόνο που έχουμε ακούσει από επίσημα χείλη (του Παπανικολάου και του Σπανούλη), σε επίπεδο στόχων, είναι ότι έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα ρόστερ κι έχουν ενισχυθεί οι περισσότερες ομάδες, η πρόκριση στην 8άδα και η είσοδος στα playoffs, συνιστά επιτυχία. Κάτι που προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον Παναθηναϊκό που έχει μεγαλύτερη ποιότητα στο ρόστερ του.

Πάμε, λοιπόν, να ερμηνεύσουμε την παραπάνω δήλωση του 60χρονου Αμερικανοϊσραηλινού προπονητή των τρεις φορές πρωταθλητών Ευρώπης. Τι σημαίνει ότι «τον Οκτώβριο δεν είναι ρεαλιστικό να πούμε τι ομάδα θα είμαστε;»;

Με το φτωχό μου το μυαλό, ότι η ομάδα δεν είναι έτοιμη, οι παίκτες δεν έχουν βρεθεί ακόμη μεταξύ τους και χρειάζονται ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να αποκτήσουν ομοιογένεια και να βρουν τη χημεία τους. Έως εδώ, όλα αυτά μου ακούγονται πολύ λογικά... Άλλωστε καμία ομάδα δεν είναι έτοιμη στον πρώτο μήνα της αγωνιστικής περιόδου, πόσω μάλλον στις αρχές Οκτωβρίου, που συνήθως δεν έχουν αρχίσει ακόμη ούτε τα εθνικά πρωταθλήματα...

Αυτό που όμως, όχι απλά δεν είναι ρεαλιστικό αλλά ξεπερνάει τα όρια του παρά φύσιν, είναι κατ' αρχήν η εικόνα της ομάδας στη Γαλλία και κατά δεύτερον η συντριβή με 19 πόντους διαφορά, από μία ομάδα που κατά τη γνώμη μου, είναι ίσως η χειρότερη της εφετινής Euroleague! Αν λοιπόν, ο Ολυμπιακός «χτίστηκε» για να παραμείνει ανταγωνιστικός στην κορυφαία διασυλλογική ευρωπαϊκή διοργάνωση και όχι για να πετάξει λευκή πετσέτα από τον Νοέμβριο (χωρίς να έχει άλλον στόχο στην εφετινή σεζόν), τότε το θέαμα που παρουσίασε στο "Astroballe" είναι άκρως ανησυχητικό, σε τέτοιο βαθμό που το όλο project χρήζει επανεξέτασης.

Ξέρω καλά ότι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν μάθει να τιμούν τις υπογραφές τους και πολύ δύσκολα έως σπάνια, μπαίνουν στην διαδικασία να απομακρύνουν κάποιον προπονητή μεσούσης της περιόδου. Εν προκειμένω, μάλιστα, στην περίπτωση του Μπλατ (ταλαιπωρείται από σοβαρό πρόβλημα υγείας), τους αξίζουν και διπλά συγχαρητήρια για την ανθρωπιστική στάση που κράτησαν και την εν λευκώ εξουσιοδότησή που του έδωσαν, να σχεδιάσει την ομάδα ενόψει της πιο δύσκολης και απαιτητικής Euroleague όλων των εποχών.

Ωστόσο, επειδή το πράγμα δείχνει ότι θα ξεφύγει και ακόμη υπάρχουν περιθώρια διορθώσεων, εκτιμώ ότι έχουν το χρέος να παρέμβουν και να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο, ενδεχομένως και να βάλουν ακόμη περισσότερο το χέρι την τσέπη (το φοβερό της υπόθεσης είναι ότι το εφετινό budget είναι μεγαλύτερο από περυσι) για να γίνουν κάποιες αλλαγές ή ακόμη και να αλλάξουν τον προπονητή.

Γιατί το πιο σοβαρό θέμα με τον Μπλατ δεν είναι ότι έχει φτιάξει μία πολύ κατώτερη των περιστάσεων ομάδα. Είναι ότι ο ίδιος νομίζει ότι έχει μία ομάδα τύπου Β+ και στην πραγματικότητα έχει φτιάξει ομάδα Γ-. Τόσο μεγάλη κρίση ταυτότητας υπάρχει.

Και να πεις ότι υπάρχει ελληνικό πρωτάθλημα και Κύπελλο να διορθώσεις μέσα από τους αγώνες τα κακώς κείμενα ή να αναζωογονήσεις την αυτοπεποίθηση των παικτών... Γιατί η εικόνα των έμπειρων Ελλήνων του Ολυμπιακού, χθες στη Γαλλία, παρέπεμπε σε παίκτες που δεν μπορούν να πιστέψουν σε τι ομάδα βρίσκονται και δείχνουν πλήρως ξενερωμένοι και αποπροσανατολισμένοι. Κι όλα αυτά παίζοντας με την χειρότερη ποιοτικά ομάδα της διοργάνωσης.

Για τους ξένους, καλύτερα να μην μιλήσουμε... Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Πολ, ο Πάντερ και ο Ρούμπιτ είναι «ρούκουνες». Απεναντίας! Απλά σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, δείχνουν λάθος παίκτες σε λάθος ομάδα. Πως λέμε όλα... λάθος; Κάπως έτσι...

Κλείνοντας, όσο πικρή κι αν είναι η αλήθεια, όπως ο ίδιος ο Μπλατ - παρά την σοβαρή ασθένεια που τον ταλαιπωρεί - έκρινε ότι είναι ικανός να σηκώσει το βάρος της θέσης του, ακριβώς έτσι και ίσως και περισσότερο, πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί την κριτική για τα πεπραγμένα του. Εκτός κι αν από ψυχολογικής άποψης, δεν του είναι εύκολο συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι κοουτσάρει για τελευταία χρονιά και μοιραία, δεν μπορεί να αντιληφθεί τι θέαμα παρουσιάζουν οι επιλογές του.

Πέρα από το απολύτως προφανές ότι δεν μπορεί να επιβληθεί στους παίκτες του. Η αυτογνωσία, άλλωστε, είναι δύσκολο πράγμα, ειδικότερα όταν είσαι ευάλωτος. Ο τελευταίος προπονητής που θυμάμαι να παίρνει την σοφή απόφαση της αποχώρησης, ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στον ίδιο πάγκο, πριν ακριβώς από πέντε χρόνια...

Υγ.: Αν μπορώ να αφουγκραστώ το παράπονο του μέσου φιλάθλου του Ολυμπιακού, νομίζω ότι αφορά την εξής αναντιστοιχία: δεν ξέρω πόσος κόσμος στήριξε την απόφαση για... mexritelous και την αποχώρηση από τις εγχώριες διοργανώσεις, ωστόσο, πιστεύω ότι μία ισχυρή πλειοψηφία θα ήταν υπέρ του, αν οι ιδιοκτήτες ανέβαζαν πολύ τον πήχη για την εφετινή Euroleague, έριχναν πολλά περισσότερα χρήματα και έφτιαχναν μία πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα με στόχο το Final 4. Αυτό θα ήταν το τέλειο αντιστάθμισμα. Στο πορτοφόλι τους, όμως, δεν μπορεί να μπει κανείς, όπως και κανένας δεν θέλει να ξέρει πόσο θα κόστιζε ένα τέτοιο εγχείρημα... Με την ισχύουσα φορολογία πάντα...