Defend the land (1)

Πολλά μπορούν να λεχθούν, να γραφτούν και να συζητηθούν γύρω από το γαϊτανάκι των play offs της Euroleague, το οποίο το ελληνικό μπασκετικό έθνος (όπως λένε οι Αμερικανοί, όταν αναφέρονται στη δική τους πατρίδα και μάλιστα αυτή την κουβέντα τη χρησιμοποιεί πολύ συχνά ο Σάρας) έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί καθ’ εκάστην αυτή την εβδομάδα...

Απόψε και μεθαύριο στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αύριο και την Παρασκευή στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό κόντρα στη Ζαλγκίρις Κάουνας, ε ρε γλέντια!

Πέρα και πάνω από κάθε ανάλυση όμως και για να βάλω κι εγώ την πινελιά μου με μια φράση της ελληνικής αργκό, η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία!

Κοινώς, defend the land, όπως λένε πάλι οι Αμερικανοί και μάλιστα αυτό το σύνθημα έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το λάβαρο των Κλίβελαντ Καβαλίερς, μόνο που εν προκειμένω - και κρίνοντας από το προχθεσινό χουνέρι που τους έκαναν οι Πέισερς - επιβεβαιώθηκε με δραματικό γι’ αυτούς τρόπο το νόημα μιας ελληνικής παροιμίας...

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!

Αυτό το νόμο πρέπει να κρατήσουν τα δικά μας καμάρια στους πρώτους δυο αγώνες, στους οποίους έχουν το προνόμιο να υπερασπίζονται τη γη τους, ενδεχομένως και στον πέμπτο, εάν κι εφόσον το ριζικό τους γράφει πως θα επιστρέψουν οίκαδε!

Δεδομένου μάλιστα πως αμφότεροι οι Πράσινοι και οι Κόκκινοι βουρλίζονταν επί έξι ολάκερους μήνες για να εξασφαλίσουν το περιλάλητο πλεονέκτημα έδρας, είναι κρίμα και θα συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως εάν το απεμπολήσουν, εκτός κι αν διορθώσουν ένα τέτοιο απευκταίο λάθος, αλώνοντας οι μεν τη Μαδρίτη, οι δε το Κάουνας...

Defend the land λοιπόν και όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ!

Εν αρχή, λοιπόν, ην ο Παναθηναϊκός (19-11), ο οποίος υποδέχεται απόψε τη Ρεάλ Μαδρίτης (19-11), στον παρθενικό αγώνα τους σε σειρά playoffs. Τούτο είναι όντως αξιοσημείωτο και παράδοξο γεγονός, υπό την έννοια ότι οι δυο ομάδες αποτελούν πιστούς θαμώνες της διοργάνωσης, αλλά δεν έτυχε ποτέ να αναμετρηθούν πέραν της κανονικής περιόδου και του πάλαι ποτέ υφιστάμενου Top 16...

Δέκα επτά διαφορετικές ομάδες έχει αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός στην προημιτελική φάση από τη σεζόν 1993-94 και εντεύθεν, αλλά σε αυτή τη μακρά λίστα δεν συμπεριλαμβάνεται η «Βασίλισσα», που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να του κατσικωθεί σαν τη μαϊμού!

Το εννοώ αυτό, διότι εκτός από τη Ρεάλ με τα σέα της και τα μέα της οι Πράσινοι έχουν να κουλαντρίσουν και αυτή τη...μαϊμού που τους κάθεται στο σβέρκο εδώ και έξι χρόνια!

Έξι χρόνια έχουν περάσει από το βράδυ της 5ης Απριλίου του 2012, όταν στο απόγειο μιας συναρπαστικής σειράς και στο περιλάλητο Game 5 ο Παναθηναϊκός έριξε στο κανναβάτσο την Μακάμπι Τελ Αβίβ και σφράγισε το εισιτήριο του για το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη...

Και πώς; Με ήρωα τον Δημήτρη Διαμαντίδη ο οποίος πέντε δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη ευστόχησε σε μία από τις δυο βολές, στο καπάκι έκλεψε την μπάλα από τον Ταλ Μπουρστέιν και έβαλε φαρδιά την υπογραφή του στη νίκη και στην επική πρόκριση και μάλιστα με το ίδιο σκορ (86-85) με το οποίο ο Παναθηναϊκός πέτυχε μετά από τρία χρόνια την τελευταία και ως εκ τούτου στοιχειωμένη νίκη του στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας!

Το ημερολόγιο έγραφε 20 Απριλίου του 2015 και παρόντος του Διαμαντίδη, τον ρόλο του υποδύθηκε ο Νίκος Παππάς, ο οποίος στα τρία δευτερόλεπτα του τρίτου αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας «έγραψε» το 86-85 με ένα λέι απ που έκτοτε μοιάζει με το... γκολ της τιμής!

Από εκείνο το βράδυ και πέρα ο Παναθηναϊκός έχει υποστεί επτά ήττες σε ισάριθμα ματς των playoffs (ΤΣΣΚΑ 0-1, Μπασκόνια 0-3, Φενέρμπαχτσε 0-3), γνώρισε ισάριθμους αποκλεισμούς και νιώθει πως κουβαλάει στις πλάτες του αυτή τη μαϊμού για την οποία έγραψα παραπάνω!

Νιώθει δηλαδή σαν τον Σίσυφο ο οποίος καταδικάστηκε στο μαρτύριο να σηκώνει και να κουβαλάει έναν βράχο στην κορυφή του βουνού και με το που έφτανε εκεί και ετοιμαζόταν να τον αποθέσει, του έφευγε από τα χέρια και κατρακύλαγε κάτω!

Πέντε αποτυχημένες απόπειρες λοιπόν, που προκαλούν το στερητικό σύνδρομο, το απωθημένο, την επί πλέον πίεση και τη συσσωρευμένη και σφοδρή επιθυμία της εξιλέωσης: οι Πράσινοι αποκλείσθηκαν το 2013 από την Μπαρτσελόνα, το 2014 και το 2015 από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πρόπερσι από την Μπασκόνια και πέρυσι (στη μοναδική σειρά στην οποία έπαιξαν με πλεονέκτημα έδρας) από τη Φερνέρμπαχτσε και αρχής γιγνομένης από σήμερα - και όσο τραβήξει αυτή η σειρά - ορμάνε για να συλλάβουν τις άπιαστες χίμαιρες!

Το πώς οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης θα πιάσουν αυτές τις χίμαιρες που τους ξεφεύγουν τα τελευταία πέντε χρόνια, το ξέρει καλύτερα απ’ όλους ο Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος σε 63 αγώνες ως προπονητής της Μπαρτσελόνα και του Παναθηναϊκού κόντρα στη Ρεάλ έχει να επιδείξει 33 νίκες και 30 ήττες. Αμ το άλλο; Εκτός από τους Πράσινους, κουβαλάει και ελόγου του ένα ποθημένο, το οποίο εξελίσσεται σε απωθημένο μετά την τελευταία παρουσία του σε Final 4, που κατεγράφη το 2014 και δεν τη θέλει κιόλας να τη θυμάται!

Όντως τη ρίχνει επίτηδες στη λήθη, διότι τη σεζόν 20143-14 ναι μεν οδήγησε την Μπαρτσελόνα (παρόντος μάλιστα του Κώστα Παπανικολάου) το Final 4 του Μιλάνου, αλλά στον ημιτελικό οι Καταλανοί είδαν τα ραδίκια ανάποδα και μάλιστα όχι απέναντι σ’ όποιον κι όποιον αντίπαλο, αλλά με θύτες τους Μαδριλένους που τους έριξαν 38 πόντους στο κεφάλι (100-62)!

Την επόμενη σεζόν η Μπαρτσελόνα αποκλείσθηκε από τον Ολυμπιακό, το 2016 από τη Λοκομοτίβ Κουμπάν, ενώ πέρυσι ο Πασκουάλ είδε τα όνειρα του να πνίγονται στον Βόσπορο και κατόπιν όλων αυτών επιζητεί κι αυτός τη δική του εξιλέωση, την οποία φιλτράρει πλέον μέσα από τους πόθους και τους καημούς του Παναθηναϊκού...

Ψηλαφίζοντας λοιπόν, τα στατιστικά δεδομένα, αλλά και την εν γένει κλινική εικόνα των δυο ομάδων, αναδεικνύονται κάποια στοιχεία που αποτελούν τα εκ των ων ουκ άνευ για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να διανύσει όλο το δρόμο σε αυτή τη σειρά. Ιδού τα σημαντικότερα εξ αυτών των «πρέπει», πέρα βεβαίως από τις συνηθισμένες σταθερές που αφορούν τις κατοχές, τον ρυθμό, τα ριμπάουντ, τα λάθη, την ευστοχία και τη διαχείριση των συναισθημάτων από τη μια βραδιά στην άλλη...

• Ελλείψει του Γιουλ και με δεδομένη πλέον και την απουσία του «κασκαντέρ» Καμπάτσο, ο Παναθηναϊκός προφανώς θα ανεβάσει την ένταση της πίεσης του απέναντι στην περιφερειακή γραμμή των Μαδριλένων

• Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον Ντόντσιτς, οι Πράσινοι οφείλουν να του κάνουν τη ζωή δύσκολη και στις δυο άκρες του γηπέδου: είτε με κλασικό περιφερειακό παίκτη απέναντι του, είτε με τον Αντετοκούνμπο, είτε με τον Γκιστ στις αλλαγές στα σκριν, θα επιδιώξουν να τον κουράσουν, να τον σημαδέψουν στην άμυνα, να τον φθείρουν και να μην τον αφήσουν να κάνει το συνηθισμένο παιχνίδι του.

• Η Ρεάλ διαθέτει την πιο παραγωγική επίθεση της διοργάνωσης και συνάμα είναι η ομάδα με τις περισσότερες κατοχές, άρα δεν πρέπει να της χαριστούν δεύτερες ευκαιρίες από επιθετικά ριμπάουντ και λάθη.

• Συνιστά μια κάποια παραδοξότητα για ισπανική ομάδα, ωστόσο οι Μαδριλένοι βρίσκονται στο Νο 1 της λίστας στον συνδυασμό ασίστ-λάθη: μοστράρουν την τρίτη καλύτερη επίδοση στις ασίστ (19.5) και υποπίπτουν στα λιγότερα λάθη από κάθε άλλη ομάδα (11.2), με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη στόχευση του Παναθηναϊκού να πιέσει για να της χαλάσει τη ροή του παιχνιδιού, να της κατεβάσει και να τη βγάλει από τη ρουτίνα της.

• Συν τοις άλλοις η Ρεάλ είναι η ομάδα με τη μεγαλύτερη δράση από τα 6μ.75: σκοράρει τα περισσότερα τρίποντα από κάθε άλλη ομάδα ανά αγώνα (9.8), βρίσκεται στο Νο 2 από πλευράς σουτ από τα 6μ.75 και εκτελεί με ποσοστό ευστοχίας 37.6%.

• Δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός έχει σε περίοπτη θέση στο ρεπερτόριο του τις φάσεις above the rim, με τις alley-oop πάσες που καταλήγουν σε καρφώματα, θα πρέπει να προστατεύσει αυτή την κλίση του, όταν βρίσκεται στο παρκέ ο σαραντάπηχος Ταβάρες, από τον οποίο υπέστη κιόλας ζημιά στον αγώνα της Μαδρίτης.

• Με εξαίρεση τον Ράντολφ, οι υπόλοιποι παίκτες της μαδριλένικης frontline δεν αποτελούν την επιτομή της ευελιξίας και της αθλητικότητας, άρα οι Πράσινοι έχουν την ευκαιρία να τους σημαδέψουν στα pick n’ roll.

• Όντας μια ομάδα η οποία έχει αναγάγει σε άρμα μάχης τις αλλαγές σε όλα τα σκριν στην άμυνα, ο Παναθηναϊκός εφόσον επιλέξει να παίξει με αυτό τον τρόπο, ασφαλώς θα είναι υποψιασμένος ώστε να μην πάθει από κάποιον ψηλό της Ρεάλ τη ζημιά που του προκάλεσε στο ματς με τη Ζαλγκίρις ο Καβαλιάουσκας. Σε μια τέτοια περίπτωση μοιάζουν επίφοβοι περισσότερο ο Ταβάρες, ο Ρέγες και ο Αγιόν και λιγότερο ο Ράντολφ, ο οποίος δεν διακρίνεται ιδιαιτέρως για το παιχνίδι του στο low post και με πλάτη στο καλάθι. Εφόσον, στο πλαίσιο αυτής της τακτικής, οι Πράσινοι παίξουν με παγίδες και οδηγηθούν σε περιστροφές, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ρισκάρουν τα ανοικτά σουτ των περιφερειακών παικτών της Ρεάλ και δη του serial killer που λέγεται Κάρολ.

• Απέναντι σε μια ισπανική ομάδα που παραδοσιακά και εθιστικά αρέσκεται στο γρήγορο και επιθετικό παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να την πληρώσει με το ίδιο νόμισμα! Τούτο άλλωστε δεν θα συμβεί κατ’ εξαίρεσιν, καθότι το άνοιγμα του γηπέδου και ο up tempo ρυθμός αποτελούν ίδιον του. Κοινώς το έχει στη φύση του, πολλώ δε μάλλον μέσα στο σπίτι του. Προς επίρρωσιν της ροπής τους σε αυτό το στιλ, λειτουργεί και η στατιστική, καθότι οι Πράσινοι βρίσκονται στο Νο 1 της διοργάνωσης με κριτήριο την ποσόστωση στο σκοράρισμα και γενικώς την επιρροή που δέχονται από το transition game: σε 331 κατοχές αυτού του στιλ (φάσεις στις οποίες εκδηλώνει αιφνιδιασμό) έχει πετύχει 385 πόντους, ενώ η ΤΣΣΚΑ Μόσχας βρίσκεται στο Νο 2 σε τέτοιες επιθέσεις με 287, αλλά υπερέχει σε ποσοστό ευστοχίας, σκοράροντας 391 πόντους.

• ΥΓ: Βεβαίως όλα αυτά τα τεχνικά, τακτικά και στατιστικά στοιχεία είναι πολύ σχετικά και δεν προεξοφλούν κιόλας τι θα συμβεί απόψε πάνω στο παρκέ. Σε τελική ανάλυση προέχει η νίκη, όπως κι αν προκύψει, ακόμη κι αν καταστρατηγηθεί κάθε δεδομένο...