Το...θλιβερό κέρδος

Ο τρόπος που τελείωσε την κανονική περίοδο της Euroleague, δηλαδή με πέντε σερί νίκες εκ των οποίων οι τρεις εκτός έδρας και το γεγονός ότι άρπαξε το πλεονέκτημα, είναι ξεκάθαρο ότι έχει ανεβάσει στα ύψη την ψυχολογία του Παναθηναϊκού. Εννοείται πως δεν είναι μια διαπίστωση που προκύπτει από μια άνετη νίκη μέσα στο Ρέθυμνο, αλλά από τον τρόπο που παίζουν οι περισσότεροι παίκτες, οι οποίοι με την διαχείριση του Πασκουάλ, δείχνουν να νιώθουν καλά την κατάλληλη εποχή.

Στην Κρήτη, απουσίασαν δυο βασικότατοι παίκτες του ρόστερ, ο Σίνγκλετον και ο Ρίβερς, συν τρεις πολύτιμοι παίκτες (Τζέιμς, Λοτζέσκι, Πέιν) που έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόνο στις ευρωπαϊκές μάχες, όπως αυτές που έρχονται με την Ρεάλ Μ.. Ωστόσο βρέθηκαν επτά παίκτες να σκοράρουν διψήφιο αριθμό πόντων, ο Βουγιούκας με τον Λεκαβίτσιους να ανάψουν την σπίθα που χρειαζόταν στην δεύτερη περίοδο ώστε να διευκολύνουν την κατάσταση και αν προσθέσουμε τις 21 ασίστ συν τα 41 (έναντι 23) ριμπάουντ, αν μη τι άλλο σχηματίζουμε μια εικόνα σοβαρής και στιβαρής ομάδας. Πάνω κάτω, τα ίδια αναμένεται να δούμε και την Παρασκευή με τον Κολοσσό, στο «Νίκος Γκάλης» που είναι η πρόβα τζενεράλε, πριν το πρώτο μεγάλο ραντεβού της Τρίτης.

Από την άλλη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ξαφνική αναχώρηση του Σίνγκλετον στις ΗΠΑ και το γεγονός ότι ο Ρίβερς λείπει τον τελευταίο καιρό, δεν είναι ευχάριστες συνθήκες. Ο πρώτος χάνει σημαντικές προπονήσεις, μιας και ουσιαστικά όλα όσα γίνονται πλέον,δεν αφορούν το Ρέθυμνο ή τον Κολοσσό, αλλά την «βασίλισσα». Παράλληλα κανείς δεν ξέρει ποια επίδραση μπορεί να έχει στο σώμα και τον ψυχισμό του αυτό το ταξίδι. Όσο κι αν έχει τη φήμη του «βιονικού» πρόκειται για ένα απρόοπτο που χρειάζεται διαχείριση και από το κλαμπ και από τον ίδιο μιας και πρόκειται για έναν παίκτη που στην λειτουργία της ομάδας μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κόλλα». Δένει την άμυνα και την επίθεση και προσφέρει έξτρα κατοχές από το πουθενά. Ο δεύτερος (ο Ρίβερς) πέρα από την εμπειρία του, αφού έχει φτάσει και κατακτήσει final4 με την Ρεάλ Μ., είναι αυτός που δίνει το κάτι παραπάνω με το μακρινό σουτ, που όμως είναι (και) θέμα ρυθμού, τον οποίο λογικά έχει χάσει από την μακρά απουσία του.

Μια πρώτη προσέγγιση, συγκρίνοντας τις φετινές με τις περσινές αντιδράσεις, την αντίστοιχη ακριβώς χρονική περίοδο, είναι ότι το περσινό κάζο από την Φενέρμπαχτσε προσέφερε ένα πολύτιμο μάθημα σε όλους. Το κράμα της υποσυνείδητης αλλά και ενσυνείδητης ανησυχία που είχε προκαλέσει το ξαφνικό συναπάντημα με τον Ομπράντοβιτς και τον μύθο του και την υπεραισιοδοξία και η αλαζονεία που καλλιεργήθηκε με μόνο επιχείρημα το “this is OAKA”, φέτος δεν τα έχουμε αισθανθεί. Είναι αυτό που έγραφε η Κική Δημουλά: «η εμπειρία είναι ένα θλιβερό κέρδος». Προς το παρόν λοιπόν, η …μπάλα μένει χαμηλά και πρέπει να συνεχίσει να μένει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητές της, μια ομάδα που λείπει από το μεγάλο αυτό ραντεβού τα πέντε τελευταία χρόνια, άρα κάτι δεν έκανε καλά, όχι απαραίτητα το ίδιο κάθε φορά. Ας αποφευχθεί το "δις εξαμαρτείν".

Επιπλέον, είναι και η Ρεάλ Μ. μια ομάδα που διακρίνεται για το βάθος και το ταλέντο της, αλλά όχι για την σκληρότητα και τον χαρακτήρα της. Το δικό της βάσανο είναι πώς θα χειριστεί την πιθανότητα επιστροφής του περσινού MVP της κανονικής περιόδου, του μεγάλου Γιούλ, που λείπει ολόκληρη τη σεζόν και είναι στο όριο της επανόδου. Οι περισσότεροι προπονητές που ρώτησα, μου απάντησαν ότι θα είναι αβαντάζ για τους «πράσινους» και λάθος του Λάσο αν ξαφνικά τον ρίξει στη σειρά σα να μην συμβαίνει τίποτα. Αυτά που λέγαμε δηλαδή , και δεν αποδείχθηκαν υπερβολές, για την βιασύνη του Πασκουάλ για τις περιπτώσεις Τζεντίλε και Τζέιμς. Αλλά αυτό ας απασχολήσει τους Μαδριλένους, όταν συνέλθουν από τη ποδοσφαιρική λαχτάρα του Champions League.Μόνο μη τύχει, στη φάση που βρίσκονται οι σχέσεις Γιαννακόπουλου-Euroleague, να κριθεί καμιά πρόκριση με τέτοιο σφύριγμα υπέρ της "βασίλισσας".