Παναθηναϊκός: Η... αλλοίωση του DNA σε μια φράση του Ομπράντοβιτς
Κανείς δεν περίμενε ότι στα μέσα Μαρτίου θα έλεγε κάποιος φίλος του μπασκετικού Παναθηναϊκού ότι «κάθε πέρυσι και καλύτερα» για την ομάδα του. Και όμως είναι μια πραγματικότητα και η πικρή αλήθεια για τους «πράσινους» οι οποίοι, δυστυχώς, έχουν φτάσει στο σημείο να κάνουν τις ευρωπαϊκές ήττες δεύτερη φύση τους. Αισίως έφτασαν τα έξι σερί αποτυχημένα αποτελέσματα στην Euroleague και έκλεισαν 42 ημέρες χωρίς να «γευτούν» τη χαρά της νίκης. Αν μη τι άλλο δεν το λέτε και σύνηθες φαινόμενο για το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Ακόμα και τώρα που βρίσκεται στα χειρότερά του...
Και το πιο άσχημο απ' όλα; Έχει δώσει -πλέον- τα δικαιώματα για να τον αντιμετωπίζουν ως ομάδα από την 3η και 4η ταχύτητα της Euroleague. Πώς έλεγαν παλιά στον Παναθηναϊκό «α, παίζουμε με την Τσεντεβίτα (ή την Πρόκομ ή την Βαρέζε κ.ο.κ.), εύκολη νίκη». Ε, κάπως έτσι έχουν φτάσει στο σημείο να συμπεριφέρονται και οι αντίπαλες ομάδες προς το «τριφύλλι» κάθε φορά που το αντιμετωπίζουν. Ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια. Πλέον δεν τον υπολογίζουν. Και αυτό από μόνο του δείχνει το πόσο πολύ έχει αλλάξει και έχει αλλοιωθεί το DNA της ομάδας. Καλώς ή κακώς τα αποτελέσματα σε συνδυασμό με την εικόνα μιας ομάδας μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ αποτελούν και τον καθρέπτη της.
Το δικαίωμα του Παναθηναϊκού στον... κάθε Ομπράντοβιτς
Σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να φανεί ιδιαίτερα ανταγωνιστικός απέναντι στην πολύ πιο «γεμάτη» και πολύ πιο ποιοτική Μονακό στο Πριγκιπάτο. Θέλετε λόγω της διαφοράς στόχων από τη στιγμή που η Μονακό διεκδικεί πλεονέκτημα έδρας και ο Παναθηναϊκός τίποτα απολύτως παρά μόνο την αποφυγή της τελευταίας θέσης; Θέλετε λόγω των πολλών απουσιών που είχαν οι «πράσινοι» και των προβλημάτων που είχαν να αντιμετωπίσουν; Θέλετε λόγω της κακής ψυχολογίας που υπάρχει από τις συνεχόμενες ήττες στην Euroleague; Θέλετε λόγω του ότι δεν υπάρχει ο χρόνος προκειμένου να «δουλευτούν» πολλά πράγματα στην μετά-Ράντονιτς εποχή η οποία έμελλε να αποτελέσει και την πιο άσχημη σελίδα του συλλόγου στη σύγχρονη ιστορία του; Άλλωστε είναι ξεκάθαρο ότι ο Μαυροβούνιος έφυγε και άφησε πίσω του καμένη γη. Θέλετε όλα αυτά μαζί; Το σίγουρο είναι ότι οι «πράσινοι» δεν θυμίζουν ούτε φέτος την ομάδα που μπορεί να έχει υψηλούς στόχους στην Euroleague.
Και το γεγονός αυτό δίνει το δικαίωμα στον Σάσα Ομπράντοβιτς και στον κάθε Σάσα Ομπράντοβιτς να λέει αφενός ότι «ο Παναθηναϊκός δεν έχει πίεση» από τη στιγμή που δεν κυνηγάει τίποτα απολύτως και αφετέρου ότι «τέτοια ματς πρέπει να τα καθαρίζουμε από νωρίς». Ποια; Τα ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό; Στον Παναθηναϊκό; Τώρα θα μου πείτε «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» αλλά καλώς ή κακώς αλλιώς έχει «μάθει» ο συγκεκριμένος σύλλογος και αλλιώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποβάλλει το συντομότερο δυνατόν. Καλά, φέτος η ευρωπαϊκή χρονιά έχει χαθεί προ πολλού, αλλά οι «πράσινοι» οφείλουν να βγάζουν την απαιτούμενη σκληράδα σε κάθε ματς και βήμα-βήμα, παιχνίδι με το παιχνίδι να ανακτήσουν τη χαμένη τους αίγλη.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά ακολουθούν τα ελληνικά playoffs. Και αν στην Euroleague θα υπάρχει μόνο η σκοπιμότητα του πρεστίζ, εντός των συνόρων υπάρχει ακόμα ένας τίτλος στο... τραπέζι τον οποίο θα κληθούν (και ΠΡΕΠΕΙ) να διεκδικήσουν. Ακόμα και αν χρειαστεί να προβούν σε πολλές και ριζικές αλλαγές για το καλό του συνόλου. Και θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ. Κανείς δεν λέει ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει καλούς παίκτες. Ότι δεν υπάρχει ταλέντο. Απλούστατα η ομάδα ως σύνολο είναι άσχημα δομημένη από την αρχή της σεζόν, στη συνέχεια έγινε κάκιστη διαχείριση του ρόστερ, ενώ από τη στιγμή που έχουν «καεί» οι δύο από τις τρεις αλλαγές η επόμενη (και τελευταία) κίνηση για το ελληνικό ρόστερ θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική. Και παράλληλα πρέπει να παρθούν και δραστικά μέτρα ώστε όλοι όσοι «πατάνε» στο παρκέ να παίζουν για την ομάδα.
Όσο ο Μπέικον δεν χρησιμοποιεί σωστά το ταλέντο του...
Ναι, φαντάζομαι ότι θα καταλάβατε για ποιον μιλάω. Εχω γράψει πολλές φορές την άποψή μου για τον παικταρά (το επαναλαμβάνω γιατί το πιστεύω) Ντουέιν Μπέικον. Πρόκειται για έναν παίκτη με φοβερά προσόντα και απίστευτο επιθετικό ταλέντο. Όμως δεν αρκούν όταν δεν μπορεί ή (ενδεχομένως) δεν θέλει να τα χρησιμοποιήσει σωστά. Σε μια τέτοια περίπτωση κάνει κακό στο σύνολο «πληγώνοντας» παράλληλα και το δικό του αγωνιστικό προφίλ. Εδώ και σχεδόν δύο μήνες ο Αμερικανός δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστο το «μπαμ» που έκανε λίγο μετά τον ερχομό του στο ΟΑΚΑ. Αντίθετα περισσότερο... περπατάει στο παρκέ και αναλώνεται σε εν στάσει τρίποντα μπροστά σε αντίπαλο και σχεδόν δεν επιχειρεί ποτέ drive με σκοπό να κερδίσει κάποιο φάουλ ή έστω να σκοράρει με το mid range που (θεωρητικά) είναι η «σπεσιαλιτέ» του.
Δεν ξέρω και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς πρέπει να γίνει με τον Μπέικον και το πόσο γρήγορα θα αλλάξει την αγωνιστική του συμπεριφορά, αλλά σίγουρα ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη το καλό (και προσγειωμένο) του πρόσωπο. Ένα καλό πεντάλεπτο όπως και στο Πριγκιπάτο δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Ναι μεν βοήθησε σ' εκείνο το σημείο να ισοφαρίσει ο Παναθηναϊκός (σ.σ. αν και τα δύο τρίποντα ήταν ολίγον τραβηγμένα από τα μαλλιά) αλλά έκτοτε ήταν ο Μπέικον του α' ημιχρόνου που είχε μείνει στο «μηδέν». Και αν στον Παναθηναϊκό θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο έχοντας το βλέμμα στους τελικούς της Basket League, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν.
Από την άλλη ο Ντέρικ Γουίλιαμς ήταν και πάλι αρνητικός. Βέβαια υπάρχει η δικαιολογία ότι έπρεπε να καλύψει και το «κενό» που υπήρχε στη θέση του σέντερ μετά την απουσία τόσο του Γκουντάιτις, όσο και του Αγραβάνη ο οποίος κατεβαίνει και βοηθάει στο «πέντε» αλλά σε γενικές γραμμές το πρόσημο του Αμερικανού ήταν αρνητικό. Του δίνω το άλλοθι ότι είναι «σκασμένος» από το γεγονός ότι δεν έχει καθίσει σχεδόν καθόλου, όπως επίσης και από το ότι προέρχονταν από τραυματισμό. Παρόλα αυτά δεν βρίσκεται σε καθόλου καλό φεγγάρι. Και όσο ο Γουίλιαμς δεν θα είναι καλά, άλλο τόσο θα μεγαλώνει και το πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Απλά υπενθυμίζω ότι ένα από τα καλύτερα ματς των «πρασίνων» τη φετινή σεζόν σημειώθηκε όταν και οι δύο Αμερικανοί (Μπέικον και Γουίλιαμς) είχαν βρεθεί σε εξαιρετικό βράδυ. Και φυσικά αναφέρομαι στο ματς του Κάουνας.
Ανέφερα πριν και τη μία αλλαγή που έχει μείνει στον Παναθηναϊκό. Πιστεύει κανείς ότι ένας εκ των Γκριγκόνις και Τόμας δεν θα μπορούσαν να βρεθούν στο ελληνικό ρόστερ ενόψει των ελληνικών playoffs; Το ερώτημα ωστόσο είναι άλλο και για το οποίο έκανα ειδική αναφορά την προηγούμενη εβδομάδα. Ποιος θα μείνει έξω για να μπει ένας ένας από αυτούς; Και ποιος από τους δύο θα είναι; Μεγάλη η «σπαζοκεφαλιά» του Σερέλη.
Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα. Υπό άλλες συνθήκες και αν υπήρχε βαθμολογικό ενδιαφέρον θα ήταν «must win» παιχνίδι. Αν και θεωρώ ότι και τώρα είναι «must win» επειδή οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη μια ευρωπαϊκή νίκη για να ανεβάσουν την ψυχολογία τους. Είναι διαφορετικό να κερδίζει μια ομάδα του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού την (με όλον τον σεβασμό) Καρδίτσα και διαφορετικό να σημειώνει μια νίκη στην Euroleague. Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας, αλλά σίγουρα θα αποτελέσει «βάλσαμο» στις ουκ ολίγες πληγές που έχουν ανοίξει.
Αν και όλες αυτές οι «πληγές» της τελευταία τριετίας όπου ο Παναθηναϊκός μετράει μέχρι στιγμής 28 νίκες και 61 ήττες θα «γιατρευτούν» μόνο εάν ο σύλλογος αποκτήσει το πραγματικό του DNA και στο status που τον έφερε στο σημείο να στεφθεί έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης. Πολύ Δύσκολο να επαναληφθεί σε βάθος χρόνου; Ναι. Ακατόρθωτο; Σε καμία περίπτωση... Αρκεί να γίνουν οι σωστές κινήσεις. Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά για το rebuild.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
