Παναθηναϊκός: Επιτρέπεται να χάσεις, επιβάλλεται όμως να ΜΗΝ διασυρθείς
- «Περάστε, σκοράρετε, τελειώσατε»
- Δεν... μπόρεσαν να διαχειριστούν το προβάδισμα
- Μόνο ο Γουόλτερς στο πνεύμα του ματς
Τραγικός Παναθηναϊκός. Τελεία.
Δεν εξετάζω εάν στην αντίπερα όχθη του παρκέ ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα της Euroleague η οποία διαθέτει πιο ποιοτικό και πιο γεμάτο ρόστερ από τους «πράσινους». Αυτή είναι η εύκολη δικαιολογία. Και στον Παναθηναϊκό του αυξημένου (τη φετινή σεζόν) budget και όχι του budget των εσόδων-εξόδων όπου μέτραγαν και τα... φραγκοδίφραγκα για να βγει η χρονιά ΔΕΝ πρέπει να ψάχνουν δικαιολογίες, αλλά να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματά τους. Και όχι να φεύγουν από το παρκέ με 30άρες στο «κεφάλι» χωρίς να προσπαθούν καθόλου ή (για να είμαι και δίκαιος) να προσπαθούν μόνο για 10 λεπτά.
Πραγματικά από τη στιγμή που ξεκίνησε το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά, ο Παναθηναϊκός ήταν σε άλλο γήπεδο. Μπορεί στο ΟΑΚΑ. Μπορεί να είχε φτάσει ήδη στην Καρδίτσα όπου φιλοξενείται την Κυριακή (20/11). Πάντως δεν ήταν στην Κωνσταντινούπολη. Και είναι απορίας άξιο. Πώς κατάφερε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να παρουσιάσει τόσο τραγικό πρόσωπο. Και εδώ που τα λέμε δεν ξέρω αν πρέπει να χρησιμοποιηθεί και πιο βαρύς χαρακτηρισμός.
Εκεί που έλεγες «ώπα, επιτέλους καλός Παναθηναϊκός εκτός έδρας και απέναντι σε ομάδα από το πρώτο ράφι της Euroleague» να θες να κλείσεις την τηλεόραση από τα νεύρα και την αγανάκτηση. Πράγματι ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στην πρώτη περίοδο της αναμέτρησης και γεννούσε προσδοκίες για τη συνέχεια του ματς. Ότι θα μπορούσε -επιτέλους- να κάνει μια μεγάλη νίκη στη διοργάνωση αποδεικνύοντας ότι βρίσκεται πραγματικά σε καλό φεγγάρι μετά το ματς με την Μπασκόνια.
«Περάστε, σκοράρετε, τελειώσατε»
Κολοκύθια με τη ρίγανη. Τζίφος. Το συννεφάκι της ελπίδας διαλύθηκε μονομιάς. Μέσα σε τέσσερα λεπτά. Όσο ακριβώς χρειάστηκε η Φενέρμπαχτσε για ένα σερί 13-0 και μετά... καληνύχτα και καλή τύχη. Too good to be true ήταν η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην πρώτη περίοδο. Αν και είχε το προβάδισμα στο σκορ παίζοντας σωστό μπάσκετ από το 4' και μετά σε άμυνα και επίθεση, στη συνέχεια τα έκανε μούσκεμα. Σαν να μην μπορούσαν οι παίκτες του Ράντονιτς (αλλά και ο ίδιος ο Ράντονιτς φυσικά) να διαχειριστούν το προβάδισμα.
Σαν να κοιτούσαν στο JumboTron του «Ulker Sport and Event Hall» και να μην... πίστευαν ότι είχαν το πάνω χέρι στο σκορ. Ε, μέχρι να το εμπεδώσουν και να προσπαθήσουν να το διατηρήσουν, όταν ξανακοίταξαν τον πίνακα, η Φενέρ είχε πάρει διψήφια διαφορά. Δεν υπήρχε περίπτωση να επέστρεφε ο Παναθηναϊκός στο ματς. Πιο πολλές πιθανότητες συγκέντρωνε το σενάριο να τον έγραφε η ιστορία (σ.σ. όχι ότι δεν τον έγραψε με την 3η πιο βαριά ήττα στην Euroleague) παρά να μείωνε την διαφορά, ακόμα και αν υπήρχαν άλλα τέσσερα δεκάλεπτα.
Παίκτες και προπονητής είχαν παραδώσει το πνεύμα τους. Καμία διάθεση για αντίδραση. Κανένα πλάνο. Άμυνα «περάστε, σκοράρετε, τελειώσατε» όπως θα μπορούσε να παραφραστεί ένα παλιό διαφημιστικό σλόγκαν. Σαν να το είχαν πάρει απόφαση και απλά περίμεναν να περάσει βασανιστικά ο χρόνος για να τελειώσει το ματς. Συγγνώμη, αλλά δεν (πρέπει να) είναι έτσι τα πράγματα. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Δεν νοείται να φεύγουν οι «πράσινοι» από το γήπεδο με 30 πόντους στο κεφάλι. Και αν συμπεριλάβουμε και το ματς με την Άλμπα, πάμε στο -59 σε δύο ματς.
Δεν... μπόρεσαν να διαχειριστούν το προβάδισμα
Δεν λέω. Το ότι ο Παναθηναϊκός έκανε ένα καλό ματς δεν αναίρεσε τα προβλήματα που υπάρχουν. Το στοίχημα του Ράντονιτς και των παικτών ήταν να υπήρχε συνέχεια και σε μια δύσκολη έδρα. Και το έχασαν πανηγυρικά. Προς Θεού δεν λέω να πήγαινε και να κέρδιζε τη Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά όχι και -30 ρε παιδιά. Και εικάζω ότι στο +3 της πρώτης περιόδου, κανείς δεν θα πίστεψε στη νίκη. Αυτό που ανέφερα και προηγουμένως. Είχαν το προβάδισμα και δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν.
Και πολύ φοβάμαι ότι ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να είναι... τρενάκι του λούνα παρκ από τη στιγμή που δεν έχει αποκτήσει ακόμα αγωνιστική ταυτότητα. Από τη στιγμή που οι ρόλοι μέσα στην ομάδα είναι λίγο... συγκεχυμένοι. Από τη στιγμή που αλλάζει το ρόστερ από τη μία εβδομάδα στην άλλη, με αποτέλεσμα να αναπροσαρμόζονται τα πλάνα, τα συστήματα, ο σχεδιασμός, η φιλοσοφία. Πραγματικά δεν ξέρω τι θέλει να παίξει και με ποιους τρόπους θα το υπηρετήσει. Και είναι απορίας άξιο επειδή υπήρχε ο χρόνος τις δύο τελευταίες εβδομάδες να δουλέψουν καλά μέσα στην ομάδα (σ.σ. μιας και είχε αναβληθεί το ματς του πρωταθλήματος, ενώ ακολούθησαν τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων) αλλά το πρόσωπο στην Κωνσταντινούπολη ήταν αποκαρδιωτικό.
Ναι, δεν λέω. Και η Φενέρ ήταν στο παρκέ. Και η Φενέρ έπαιζε μπάσκετ. Και η Φενέρ ήταν εκείνη που έπιασε τον Παναθηναϊκό από τον λαιμό και τον στραγγάλισε από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά. Σαν να τον πέταξε στον Βόσπορο και αντί να κολυμπήσει, ήπιε όλη τη θάλασσα. Η άμυνα των «πρασίνων» ηταν επιπέδου... All Star Game στο ΝΒΑ και αυτό αποτυπώθηκε από ένα απλό στατιστικό. Η Φενέρμπαχτσε πέτυχε 107 πόντους με 45 εύστοχα σουτ εντός παιδιάς και με μόλις πέντε (!!) βολές. Πραγματικά είναι εξωφρενικό. Και δείχνει την άμυνα που ΔΕΝ έπαιξαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού.
Τώρα θα μου πείτε παίζει ρόλο το -30 από το -10 ή το -5. Βαθμολογικά 2-6 θα είχε ο Παναθηναϊκός και 2-6 έχει τώρα. Όμως πόσο εύκολα θα μπορέσουν οι «πράσινοι» να μαζέψουν τα κομμάτια τους από την Κωνσταντινούπολη ενόψει της διαβολοβδομάδας στο κλειστό του ΟΑΚΑ; Πόσο ψυχολογικά έτοιμοι θα παρουσιαστούν κόντρα στην Βίρτους Μπολόνια την ερχόμενη Τετάρτη; Αν θέλουν να αποφύγουν τα χειρότερα ΠΡΕΠΕΙ να παρουσιαστούν πανέτοιμοι. Όχι απλά έτοιμοι αλλά πανέτοιμοι! Εύκολο ή όχι, είναι δικό τους θέμα. Γιατί θα ακολουθεί σε 48 ώρες και η αναμέτρηση με τη Βιλερμπάν.
Μόνο ο Γουόλτερς στο πνεύμα του ματς
Εδώ που τα λέμε τόσο τραγικό Πονίτκα δύσκολα θα δούμε πάλι φέτος. Πραγματικά ήταν ο ίδιος ο Πονίτκα που ξέρουμε; Όμως εντάξει. Όλοι δικαιούνται μια κακή βραδιά. Όμως το πρόβλημα είναι όταν βρίσκονται σε κακή βραδιά, είτε αγωνιστικά, είτε πνευματικά σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ούτε ο Παπαγιάννης βοήθησε ειδικά στην άμυνα. Ο Λι απλά περιφερόταν στο γήπεδο. Δεν έκανε τίποτα απολύτως. O Γουίλιαμς ήταν άστοχος και επιπόλαιος. Ο Γκριγκόνις έπαιξε λίγο και σαν να μην έφτανε αυτό, τραυματίστηκε κιόλας. Τα αδέρφια Καλαϊτζάκη ακόμα... δέχονται τάπες.
Και όσο δεν υπήρχε επιθετικό πλάνο στην επίθεση (με εξαίρεση κάποιες φάσεις και αυτές μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) άλλο τόσο έπαιρνε μπάλες ο Ντουέιν Μπέικον για παιχνίδι απομόνωσης. Ναι, κέρδισε 6 φάουλ, σούταρε 12 βολές, αλλά πολλες από τις επιλογές του ήταν κακές με σουτ πάνω σε αντίπαλο, έχοντας στο σύνολο 4/12 εντός παιδιάς. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον Μπέικον του αγώνα με την Μπασκόνια και όχι τον Μπέικον του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε. Γιατί μόνο τότε θα σημαίνει ότι έχει λειτουργήσει σωστά το πλάνο της ομάδας.
Άφησα τελευταίο τον Νέιτ Γουόλτερς. Ίσως ο μοναδικός που ήταν μέσα στο πνεύμα του ματς. Προσπάθησε να κάνει τα απλά πράγματα και να τα κάνει σωστά. Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι είχε 11 πόντους και 5 ασίστ αλλά για την εν γένει παρουσία του στο παρκέ. Ο μοναδικός που είχε μπασκετική αντίληψη των όσων συνέβαιναν στο παρκέ... Οπότε επιτρέψτε μου να τον ξεχωρίσω από αυτό το παιχνίδι.
Όσο για την επόμενη ημέρα; Δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο οφείλει να κάνει το 2/2 στα ματς που έρχονται στην «διαβολοβδομάδα» του ΟΑΚΑ αλλά και να «επενδύσει» πάνω σε αυτά. Ειδάλλως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθεί ούτε και φέτος με την Euroleague αλλά να στρέψει το ενδιαφέρον του στους εγχώριους τίτλους.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
