Παναθηναϊκός: Όσο θα μένει στην προσπάθεια, τόσο θα συμβιβάζεται με τις... παραλίγο νίκες

Παναθηναϊκός: Όσο θα μένει στην προσπάθεια, τόσο θα συμβιβάζεται με τις... παραλίγο νίκες

Γιώργος Κούβαρης Γιώργος Κούβαρης
Παναθηναϊκός: Όσο θα μένει στην προσπάθεια, τόσο θα συμβιβάζεται με τις... παραλίγο νίκες
Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για την (νέα) ήττα του Παναθηναϊκού στην Euroleague και αφού εκφράζει τον προβληματισμό του για πιθανή... αλλοίωση του DNA από τη στιγμή που ναι μεν προσπαθεί αλλά δεν κερδίζει, περιμένει να δει και πώς θα λειτουργήσει η ομάδα με την ένταξη του Ντουέιν Μπέικον.

Ας πάρουμε λίγο τα πέντε ματς του Παναθηναϊκού στην Euroleague.

  1. Παναθηναϊκός – Ρεάλ 68-71: Ήττα στις λεπτομέρειες

  2. Ερυθρός Αστέρας – Παναθηναϊκός 75-77: Νίκη ελπίδας για αγωνιστική ανάκαμψη, επίσης στις λεπτομέρειες.

  3. Άλμπα – Παναθηναϊκός 94-65: Μαύρη και... άραχνη βραδιά. Έριξε μια κλωτσιά και έχυσε την καρδάδα με το γάλα σε χρόνο dt.

  4. Παναθηναϊκός – Μονακό 80-83: Το πάλεψε, έκανε ανατροπή και έχασε (ξανά) στις λεπτομέρειες

  5. Μακάμπι – Παναθηναϊκός 85-74: Το πάλεψε, πλήρωσε πολλά χαζά λάθη, χαμένα ριμπάουντ και άστοχες βολές (σ.σ. τι... περίεργο;) και αντί να φτάσει σε μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη (που κάλλιστα θα μπορούσε να σημειώσει) έμεινε (και πάλι) με την προσπάθεια.

Απαγορευτικό το «κρίμα, μπορούσαμε»

Ο Παναθηναϊκός θέλει νίκες. Δεν πρέπει να μένει μόνο στην προσπάθεια και ούτε να μένει κάτω από την ομπρέλα της «νέας ομάδας», του «κρίμα μπορούσαμε» και πολύ περισσότερο του «εντάξει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα. Πάμε στο επόμενο». Ναι. Είμαι ο πρώτος που το καταλαβαίνει και βροντοφωνάζει ότι η ομάδα χρειάζεται χρόνο.

Από εκεί και πέρα όμως τα ματς έρχονται και φεύγουν. Και αν χαθεί σημαντικό έδαφος όσον αφορά τα αποτελέσματα, ο τελικός απολογισμός θα έχει αρνητικό και σε καμία περίπτωση θετικό πρόσημο. Ήδη βρισκόμαστε στην 5η αγωνιστική της Euroleague και ο Παναθηναϊκός μετράει αισίως τέσσερις ήττες. Λέει κάτι αυτό; Τώρα όχι. Όμως αν συνεχίσει έτσι, ενδεχομένως να... πει στη συνέχεια.

Καλώς ή κακώς εάν ο Παναθηναϊκός θέλει να κάνει το άλμα παραπάνω (και όχι απλά το βήμα παραπάνω) σε σχέση με πέρυσι θα χρειαστούν υπερβάσεις. Θα χρειαστεί καθαρό μυαλό. Θα χρειαστεί καλή ψυχολογία. Σίγουρα η Euroleague δεν είναι αγώνας ταχύτητας αλλά ένας μακρύς μαραθώνιος, αλλά στον Παναθηναϊκό δεν πρέπει να επαναπαύονται με το σκεπτικό «έχουμε χρόνο για να το γυρίσουμε».

Ακόμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο (που ισχύει από τη στιγμή που υπάρχουν άλλα 29 ματς έως το τέλος της κανονικής περιόδου) στον Παναθηναϊκό οφείλουν να αλλάξουν το τσιπάκι. Τώρα. Άμεσα. Καλώς ή κακώς το DNA του Παναθηναϊκού δεν συμβιβάζεται μόνο στην προσπάθεια, αλλά στο αποτέλεσμα. Κατανοώ ότι τα δύο τελευταία χρόνια δεν μπορούσε να συμβεί λόγω των οικονομικών δυσκολιών ελέω «εσόδων-εξόδων» αλλά από τη φετινή σεζόν οφείλουν να αφήσουν πίσω αυτό το σκεπτικό.

Ο Μπέικον και το timing για το βατό πρόγραμμα

Το ρόστερ είναι καλύτερο. Πιο ποιοτικό. Και έγινε ακόμα πιο ποιοτικό με την έλευση του Ντουέιν Μπέικον. Όμως παράλληλα με την δουλειά που γίνεται προκειμένου να βρεθεί η σωστή χημεία ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να (ξανα)μάθει να νικάει. Αυτό έχει ανάγκη. Και σιγά-σιγά θα έρθει και το καλό μπάσκετ. Άλλωστε είναι άγραφος κανόνας του αθλητισμού ότι η καλή ψυχολογία μπορεί και να «λύσει» ατομικά και συνολικά μια ομάδα. Ειδάλλως το βάρος της πίεσης θα γίνεται αφόρητο.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων ο Παναθηναϊκός θα μπορεί από σήμερα κιόλας (και για πρώτη φορά μετά την έναρξη της προετοιμασίας) να προπονηθεί πλήρης. Και με τον Μπέικον διαθέσιμο. Και θεωρώ ότι η πληρότητα της ομάδας έρχεται στο καλύτερο timing. Και αυτό διότι εχει μπροστα της μια «εξάδα» αγώνων στην Euroleague (σ.σ. κατά σειρά με Παρτίζαν εντός, Μπασκόνια εντός, Φενέρμπαχτσε εκτός, Βίρτους Μπολόνια εντός, Βιλερμπάν εντός και Ζάλγκιρις εκτός) όπου μπορει να «φτιάξει» ένα σερί. Να «γεμίσει» το σακούλι με νίκες. Και όσο για το καλό μπάσκετ; Θα έρθει και αυτό μαζί με την (χαμένη) αυτοπεποίθηση και ψυχολογία.

Δεν θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός απέχει πολύ. Αντίθετα πιστεύω ότι γίνεται καλή δουλειά και απλά δεν έχει βγει ακόμα στο παρκέ. Ειδικά από τη στιγμή που παίκτες «κλειδιά» για τη νέα σεζον ακόμα ψάχνονται όπως είναι ο Λι και ο Γκριγκόνις ή είναι ανέτοιμοι όπως ο Γουόλτερς και ο Παπαγιάννης ή δεν μπορούν να βρουν ισορροπία σε άμυνα και επίθεση όπως είναι οι Γουίλιαμς, Γκουντάιτις.

«Πουλάς» μπάλες, «πουλάς» και νίκες

Αν «πουλάνε» τσάμπα και άδικα μπάλες σε τόσο δύσκολες έδρες όπως είναι αυτή της Μακάμπι, μοιραία θα υποστούν και τις συνέπειες. Δεν νοείται να μοιράζουν οι «πράσινοι» 18 ασίστ και να υποπίπτουν σε 16 λάθη. Κρίμα η δημιουργία. Πήγε χαμένη. Και μάλιστα, τι... λάθη. Χαζά. Παιδιαριώδη. Επιπέδου σχολικού πρωταθλήματος. Και εδώ φαίνεται η έλλειψη επικοινωνίας, συνοχής και αυτοματισμών στο παρκέ. Πραγματικά πιστεύω ότι αν ήταν λίγο πιο προσεκτικοί και δεν έχαναν τόσο εύκολα τη μπάλα ή δεν έριχναν στο καλάθι των αχρήστων προσπάθειες για αιφνιδιασμό, τα πράγματα το Τελ Αβίβ θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.

Επίσης: Δεν νοείται ομάδα της Euroleague που έχει παίκτες αξίας να αστοχούν σε εννέα βολές! Εδώ δεν νοείται να συμβαίνει αυτό σε χαμηλές κατηγορίες, πόσω μάλλον στον Παναθηναϊκό. Και όχι. Δεν έτυχε. Είναι (δυστυχώς) ο φετινός κανόνας της ομάδας καθώς πρόκειται για την χειρότερη ομάδα της Euroleague με ποσοστό 65.5%. Άθλιο ποσοστό. Και σε παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες, αυτά τα ποσοστά θα είναι καταστροφικά. Όπως ήταν κόντρα στη Ρεάλ (11/21 βολές) όπως ήταν κόντρα στην Μακάμπι (11/20).

Και εν τέλει πρέπει να δούμε τι ακριβώς θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός. Γιατί προσωπικά δεν το έχω καταλάβει ακόμα.

Δεν παίζει... επίθεση, αλλά πλέον δεν παίζει και άμυνα

Θέλει άμυνα; Μέχρι το Βερολίνο τα πήγαινε εξαιρετικά και το προσπαθούσε, αλλά από το παιχνίδι με την Άλμπα και μετά έχει παθητικό 84 πόντους κατά μέσο όρο και 81.6 συνολικά σε πέντε ματς. Άρα για ποια άμυνα μιλάμε τώρα όταν η Μακάμπι σκόραρε καλάθια «καρμπόν», είτε στο transition, είτε με γκολ φάουλ ύστερα από ντράιβ στο «πέντε εναντίον πέντε»; Είτε ακόμα και με pick n roll όπου η άμυνα του Γκουντάιτις απλά δεν... υπήρχε.

Θέλει επίθεση; Με 72.8 πόντους δεν... πάει πουθενά. Και πώς να πάει όταν ο Γκριγκόνις παίρνει προσπάθειες με το σταγονόμετρο και το παιχνίδι είναι μονοδιάστατο; Χωρίς off ball κίνηση, χωρίς καλές αποστάσεις, χωρίς ταχύτητα στην πάσα, παρά μόνο με ατομικές ενέργειες ή στην καλύτερη με alley oop πάσες στον Παπαγιάννη. Κάτι που δεν μπορεί (εκ των πραγμάτων) να γίνεται συνέχεια. Ναι μεν ο Γουόλτερς προσπάθησε να «σουλουπώσει» κάπως την κατάσταση, αλλά τι να πρωτοκάνει και αυτός στο πρώτο του ματς και με 15 λεπτά στο παρκέ;

Και αν ο Αντριους είναι εκτός πλάνων (σ.σ. κάτι για το οποίο σας είχαμε προϊδεάσει την προηγούμενη φορά) με αποτέλεσμα να έχει DNP στην στατιστική του, η άμεση ενεργοποίηση του Μπέικον αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τον Παναθηναϊκό. Χρειάζεται ο παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει αποτελεσματικά για τον εαυτό του, να έχει προσωπική φάση, να διαθέτει πολύ καλό σουτ μέσης και μακρινής απόσταση. Και ο Μπέικον ανταποκρίνεται σε αυτό το «πακέτο». Μόνο που ξαναλέω. Ο χρόνος για τα αποτελέσματα πιέζει και ας είναι η Euroleague «μαραθώνιος» και όχι «σπριντ». Και ο κίνδυνος να μείνει πίσω είναι υπαρκτός, αλλά ακόμα όχι ορατός...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Κούβαρης
Γιώργος Κούβαρης

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...