Παναθηναϊκός: Χαμογέλασε το χειλάκι τους και δεν ήταν μόνο για τη νίκη

• Τι θα πει... «έπαιζε με ομάδα με κίνητρο;» Έπρεπε να νικήσει
• Ο... κυματοθραύστης Πρίφτης
• Με ΑΥΤΟΝ τον Σαντ-Ρος στο 80% των αγώνων, ο Παναθηναϊκός θα ήταν οκτάδα
• Ο Μαντζούκας που... έπαψε να είναι νεαρός και το colpo grosso με Σαμοντούροβ

Κι όμως. Χαμογέλασε το χειλάκι των «πρασίνων». Πραγματικά πολύ σπάνιο φέτος το χαμόγελο στις τάξεις του Παναθηναϊκού. Σχεδόν... δυσεύρετο. Όμως και τόσο απαραίτητο!

Μερικές φορές δεν γνωρίζεις ποιος τρόπος μπορεί να είναι ο πλέον αποτελεσματικός για να «ταρακουνηθούν» τα νερά σε μια ομάδα. Οι φωνές, τα πρόστιμα και τα δραστικά μέτρα τα οποία μπορεί να φτάσουν έως απομακρύνσεις προπονητών και παικτών ή μήπως η ηρεμία, το καθαρό μυαλό, η σωστή σκέψη και οι καλοζυγισμένες αποφάσεις και όχι οι εν θερμώ αποφάσεις;

Δεν τείνω προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Και αυτό διότι καθεμία ομάδα έχει διαφορετικούς χαρακτήρες και σίγουρα οι αντιδράσεις είναι διαφορετικές. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και πιο συγκεκριμένα μετά την βαριά ήττα στο ΣΕΦ, οι Δημήτρης Διαμαντίδης και Φραγκίσκος Αλβέρτης επέλεξαν τον δρόμο της σύνεσης και της ηρεμίας. Όσο και αν «πόναγαν» μέσα τους, όσο και αν τους είχε πειράξει αυτό το ματς, κινήθηκαν -και πολύ σωστά- σε ήρεμα πλαίσια, κοιτάζοντας μόνο την «επόμενη ημέρα» και το τι πρέπει να γίνει ώστε να παρουσιαστεί η ομάδα καλύτερη στη συνέχεια.

Τι θα πει... «έπαιζε με ομάδα με κίνητρο;» Έπρεπε να νικήσει

Δεν πέρασαν καλά καλά πέντε ημέρες από το εφιαλτικό βράδυ του ΣΕΦ και ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε ολοκληρωτική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Κολοσσό στη Ρόδου, ενώ δύο 24ωρα αργότερα κατάφερε να νικήσει μια ομάδα που «καιγόταν» για τη νίκη στο ΟΑΚΑ. Και όχι μόνο να τη νικήσει αλλά να παίξει και (κατα διαστήματα) όμορφο μπάσκετ, με -επιτέλους- σκληρές άμυνες κάνοντας το αυτονόητο απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου.

Και ναι. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην έχει κανένα απολύτως κίνητρο στην EuroLeague, αλλά τι... θα πει έπαιζε με ομάδα που ψάχνει playoffs και πλεονέκτημα; Ο Παναθηναϊκός είναι πάντα Παναθηναϊκός και σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρίσκεται, ειδικά μέσα στο γήπεδό του (ασχέτως εάν ο κόσμος έχει... ξενερώσει φέτος έχοντας δεχθεί και τη χαριστική βολή στο ΣΕΦ) οφείλει να παίρνει νίκες απέναντι σε ομάδες αυτού του βεληνεκούς.

Και πραγματικά ήταν ευχάριστη η εικονα των «πρασίνων» στο ΟΑΚΑ. Υπήρχε όρεξη από το πρώτο λεπτό, διάθεση στην άμυνα, έπαιξαν στοχευμένο μπάσκετ, ήταν συγκεντρωμένοι στο μεγαλύτερο διάστημα με εξαίρεση μόνο ένα-δυο «νεκρά» δίλεπτα και τρίλεπτα, ενώ ο Πρίφτης -πάντα τηρουμένων των αναλογιών- προσπάθησε να βάλει και άλλους πρωταγωνιστές στο rotation. Το κυριότερο όλων; Ότι η αναμέτρηση στο ΣΕΦ φαντάζει πλέον ως μια κακιά ανάμνηση. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση και έδειξε ότι εάν είναι πλήρης, τα πάντα θα παραμένουν ανοικτά...

Ο... κυματοθραύστης Πρίφτης

Κακά τα ψέματα. Η Μπάγερν είναι σκληροτράχηλη ομάδα, έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και διαθέτει παίκτες που γνωρίζουν την EuroLeague. Δεν είναι τυχαία η θέση της ούτε το 12-11 ρεκόρ. Κάτι που δίνει επιπρόσθετη αξία στη νίκη του Παναθηναϊκού των... πολλών προβλημάτων. Ο Πρίφτης δεν χρησιμοποιεί τις απουσίες ως δικαιολογία αν και θα μπορούσε (και έπρεπε κατ' εμέ) να το κάνει.

Αν πιστεύει μέσα του ότι θα μπορούσε η ομάδα να πάει καλύτερα εάν δεν είχε τόσα προβλήματα και τόσες απουσίες στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν; 100% το πιστεύει ωστόσο προτιμάει να γίνεται εκείνος ο κυματοθραύστης και να «πληρώνει» το μάρμαρο κάποιων (η αλήθεια είναι λανθασμένων βάσει αποτελέσματος) επιλογών, παρά να στέκεται σε κάθε ματς ότι έλειπε ο Παπαπέτρου ή ο Γιόβιτς ή ο Μποχωρίδης ή ότι δεν υπήρχαν καν παίκτες και προπόνηση κ.ο.κ. Όπως είπε και ο 53χρονος τεχνικός είχε στα προπονητικά «διπλά» πλέι μέικερ τον βοηθό του Κώστα Χαραλαμπίδη και στη ρακέτα τον -επίσης βοηθό του- Βασίλη Σίμτσακ! Θέλω να πω ότι κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει συνέχεια αν βάλουμε στο τραπέζι και τις (έτσι και αλλιώς) περιορισμένες λύσεις.

Όταν ρωτήθηκε σχετικά μετά τη ΝΙΚΗ (και όχι μετά από ήττα όπου κάλλιστα θα μπορούσε να ψάξει για δικαιολογίες), το έθιξε. Και καλά έκανε και το έθιξε. Όφειλε να το κάνει. Και για να το πάω και λίγο παρακάτω, επιλέξτε εσείς να βγάλετε από οποιαδήποτε ομάδα της οκτάδας δύο ΒΑΣΙΚΟΥΣ παίκτες για δύο μήνες (και όχι για 1-2 ματς), οι οποίοι έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο των μίνιμουμ 25 λεπτών στο παρκέ. Δεν λέω τίποτε άλλο. Απλά κάντε το. Ισως η κατάταξη να ήταν τελείως διαφορετική τώρα...

Με ΑΥΤΟΝ τον Σαντ-Ρος στο 80% των αγώνων, ο Παναθηναϊκός θα ήταν οκτάδα

Όσον αφορά το παιχνίδι με την Μπάγερν δεν γίνεται να μην εστιάσουμε περισσότερο τον Σαντ-Ρος. Αυτά τα σκαμπανεβάσματα του Κουβανού από την αρχή της σεζόν έχουν στερήσει από το Παναθηναϊκό και άλλες νίκες. Εάν ο Κουβανός έπαιζε στο 80% των αγώνων όπως έπαιξε και απέναντι στην Μπαγερν, οι «πράσινοι» θα είχαν πάρει περισσότερες νίκες και τώρα θα κάναμε κουβέντα από άλλη βάση. Όμως δεν μπορούμε να μιλάμε υποθετικά, οπότε ο Σαντ-Ρος οφείλει να παίζει κατ' αυτόν τον τρόπο από εδώ και στο εξής. Τουλάχιστον να βγάλει τα... σπασμένα της EuroLeague στα ελληνικά playoffs.

Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι έχει αρχίσει να ανεβαίνει ο Μέικον. Πλέον τον έχουμε μάθει. Είναι παίκτης ψυχολογίας. Θα έχει καλό ξεκίνημα στο ματς; Θα έχει και καλή συνέχεια. Δεν θα έχει καλό ξεκίνημα; Τα πράγματα στη συνέχεια θα γίνονται σκούρα για εκείνον και την ομάδα του. Μετά από ένα ντεφορμάρισμα όπου δεν μπορούσε να βρει σκορ με... τίποτα, ο Αμερικανός γκαρντ άρχισε να θυμίζει τον Μέικον από το ξεκίνημα της χρονιάς. Και τώρα, που άρχισε να αχνοφαίνεται η τελευταία στροφή πριν από την τελική ευθεία, άρχισε να... φορτσάρει. Για να (τον) δούμε.

Ο Οκάρο Ουάιτ συνεχίζει τα δικά του σκαμπανεβάσματα τα οποία και πρέπει να περιορίσει (αν και αμυντικά -προσπαθεί να- βγάζει ενέργεια), ο Νέντοβιτς φτάνει να έχει 14 πόντους και να αναρωτιέσαι «μα πώς; πότε;» ευστοχώντας εκεί που πρέπει, ενώ ο Παπαγιάννης μπόλικη και αθόρυβη δουλειά. Πόσοι σέντερ κατεβάζουν πλέον 14 ριμπάουντ σ' ενα ματς και έχουν σταθερά 9+ ριμπάουντ σε κάθε παιχνίδι;

Ο Μαντζούκας που... έπαψε να είναι νεαρός και το colpo grosso με Σαμοντούροβ

Καλός ο Σαντ Ρος, χρυσός ο Νέντοβιτς, πολύτιμος ο Παπαγιάννης, on fire o Μέικον, «εργαλείο» ο Ουάιτ, αλλά εκείνος που αξίζει τα εύσημα και μάλιστα με το παραπάνω είναι ο Λευτέρης Μαντζούκας. Τον ερχόμενο Ιούλιο θα γίνει μόλις 19 ετών και μέσα από τη διαδικασία του Παναθηναϊκού έχει καταφέρει να βρει χώρο και χρόνο στην ομάδα. Πλέον δεν είναι ο «νεαρός Μαντζούκας» αλλά ένας παίκτης που υπολογίζεται κανονικά στο rotation. Δεν είναι ο παίκτης που συμπληρώνει την 12άδα (όπως μπορεί να το έκανε πέρυσι σε κάποια λίγα ματς της Basket League) αλλά εκείνος που θα πάρει ποιοτικά λεπτά συμμετοχής και δεν θα παίξει στο garbage time ενός αγώνα. Πραγματικά είναι ό,τι καλύτερο να μπαίνει σε ματς της EuroLeague και να γίνεται παράγοντας του αγώνα. Ακόμα θα ρωτάνε ο Λούτσιτς και ο Χίλιαρντ «ποιος ήταν αυτός ο πιτσιρικάς» που τους έκανε τη ζωή δύσκολη.

Έβγαλε καλές άμυνες ενώ δεν διστάζει να παίρνει και προσπάθειες. Και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ κάνει. Εξαιρετικός! Τουλάχιστον σε μια καταστροφική χρονιά στην EuroLeague, ας βγει κάτι καλό. Και τι καλύτερο από το να «βγει» μπροστά ο Μαντζούκας ώστε του χρόνου να «πατάει» καλύτερα και να γίνει ακόμα πιο χρήσιμος στην ομάδα του; Αν μη τι άλλο το πλάνο του Παναθηναϊκού είναι ακρως ελκυστικό όσον αφορά την ελληνοποίηση που επιχειρεί, αποκτώντας ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά. Μετά τον Μαντζούκα, έκανε δικό του και τον Αλέξανδρο Σαμαντούροβ!

Το next big thing του ελληνικού μπάσκετ όπως λένε οι πρώτες ενδείξεις. Παίκτης στα 209 εκατοστά, με τη σωματοδομή του, τα προσόντα του, το σουτ και το τεράστιο potential που διαθέτει, όχι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αλλά εικάζω και ούτε στην Ευρώπη. Σίγουρα «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε» αλλά βάσει των όσων είχε δείξει στην ΔΕΚΑ, ο Παναθηναϊκός έχει χτυπήσει φλέβα πραγματικού χρυσού. Και μάλιστα η επιτυχία του είναι τεράστια αν αναλογιστεί κανείς ότι «νίκησε» τον «αιώνιο αντίπαλο» που επίσης είχε ενδιαφερθεί (σ.σ. επιτυχία γιατί και τον απέκτησε και τον στέρησε από τον Ολυμπιακό) αλλά και άλλες ευρωπαϊκές ομάδες.

Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Η δήλωση του Σαμοντούροβ αρκεί: «Ο βασικός λόγος που επέλεξα τον Παναθηναϊκό είναι η παρουσία και η προσέγγιση των κ.κ. Διαμαντίδη και Αλβέρτη, όπως και το πλάνο που μου παρουσίασαν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού». Τελεία.