Ολυμπιακός: Μπασκετική όπερα στη Σκάλα του Μιλάνου

• Διείσδυση, ρήγμα και πάσα έξω
• Το τρικ του Μπαρτζώκα με τον Παπανικολάου
• Δεν ήταν τα τρίποντα του «Λάρι», αλλά η άμυνα του «Λάρι»

Μπορώ εύκολα να κατανοήσω πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η ψυχοσύνθεση του οπαδού μία νίκη επί του Παναθηναϊκού. Μία ομάδα όμως δεν μπορεί να σταματάει σε μία ήττα, ούτε και να κάνει σημαία μία νίκη σε ένα ντέρμπι.

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Μιλάνο με πληγωμένο εγωισμό, αλλά το πιο σημαντικό από όλα πήγε με πλήρη επίγνωση των αγωνιστικών προβλημάτων που είδαμε στο τελευταίο πεντάλεπτο του ντέρμπι. Η απάντηση στην πρώτη κρίση της σεζόν ήταν «φταίω εγώ πρώτα» και όχι «φταις εσύ πρώτα».

Από όλους!

Οι «ερυθρόλευκοι» απέναντι στην Αρμάνι πραγματοποίησαν μία εμφάνιση για χειροκρότημα. Μετέτρεψαν το «Forum» στη Σκάλα του Μιλάνου μόνο που αντί για όπερα παρουσίασαν σύγχρονο μπάσκετ

Ο Ολυμπιακός αντέδρασε εξαιρετικά στο «Forum» έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει συνηθίσει και κατάφερε επί 40 σχεδόν λεπτά να προηγείται μόνιμα με διψήφια διαφορά πόντων. Κι όχι απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά κόντρα στην Αρμάνι.

Η Αρμάνι μετρούσε 6/6 εντός έδρας μέχρι χθες. Προερχόταν από σερί δύο ηττών και ήθελε να αντιδράσει, αλλά οι Πειραιώτες τις έκαναν τρεις. Η Αρμάνι δεχόταν κάπου στους 70 πόντους στο γήπεδό της και ο Ολυμπιακός σκόραρε 93.

Διείσδυση, ρήγμα και πάσα έξω

Η χθεσινή απόδοση ήταν δείγμα πολύ καλής ομάδας και το κυριότερο δεν ήρθε τυχαία. Σύμφωνοι, τα 12/16 τρίποντα δεν είναι συνηθισμένο στατιστικό, όμως να δούμε και πως προέκυψε αυτό το 75%. Δεν γυρνούσαν απλά την μπάλα και τα έβαζαν όλα. Ήταν σουτ υπό άριστες προϋποθέσεις τα 14 εξ αυτών στο πρώτο ημίχρονο, όπως και αρκετά από τα 33 συνολικά που εκτέλεσαν.

Αξίζει να δούμε πως βγήκαν τα ελεύθερα σουτ. Η Αρμάνι είναι μία ομάδα η οποία παίζει πολύ καλή άμυνα, αλλά συχνά κλείνει βαθιά μέσα στο καλάθι. Αυτό το κλειστό man to man έγινε ακόμη πιο κλειστό λόγω της παρουσίας του Φαλ την οποία είχε εξυμνήσει πριν το τζάμπολ ο Μεσίνα.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν πάσαρε γρήγορα απλά περιμετρικά. Προτίμησε να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα κυρίως με drive και πάσα έξω (kick out πάσα). Το γεγονός ότι αυτές οι διεισδύσεις ήρθαν από το κέντρο έχει ένα ενδιαφέρον αφού με αυτόν τον τρόπο οι επιλογές της πάσας είναι περισσότερες παρά από αυτές μετά από drive που γίνεται από τις 45 μοίρες ή την baseline. Ειδικά ο ΜακΚίσικ αυτό το έκανε τέλεια. Διείσδυση και πάσα. Διείσδυση και πάσα. Διείσδυση και πάσα. Συνέχεια.

Από εκεί και πέρα σίγουρα έπαιξε ρόλο κι η ψυχολογία. Οταν μπαίνουν τα πρώτα 3-4 σουτ τότε αποκτάς αυτοπεποίθηση. Όταν αστοχείς τότε λες και μικραίνει η περίμετρος της στεφάνης.

Το τρικ του Μπαρτζώκα με τον Παπανικολάου

Πολλές φορές έχουμε την τάση να απλοποιούμε την κατάσταση ως προς την τακτική μίας αναμέτρησης. Οι λεπτομέρειες πιστέψτε με είναι εκατοντάδες. Το μπάσκετ αγγίζει τα όρια της επιστήμης ορισμένες φορές. Ως προς την πολυπλοκότητά του φυσικά κι όχι ως προς την επιρροή του στη ζωή μας.

Ολα αυτά τα λέω γιατί συχνά θεωρούμε πως οι προπονητές δεν έχουν επίδραση σε αυτά που γίνονται στο παρκέ, πως μένουν στο αρχικό πλάνο που έχουν ετοιμάσει, πως παρεμβαίνουν μόνο με τάιμ άουτ κι αλλαγές. Ολοι οι προπονητές, δεν αναφέρομαι στον Μπαρτζώκα. Απλά ο προπονητής του Ολυμπιακού μου έδωσε την αφορμή με ένα τρικ που έκανε.

Αρχικά να αναφέρω πως στις τρεις περιόδους οι «ερυθρόλευκοι» αμύνθηκαν με αλλαγές στα σκριν. Από εκεί και πέρα η ξεχωριστή ιδέα του Μπαρτζώκα είχε να κάνει με το να στείλει τον Παπανικολάου να μαρκάρει τον «άσο» στο δεύτερο ημίχρονο. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε δύο πράγματα. Πρώτον να βγει καλύτερα το μαρκάρισμα στον Σιλντς ο οποίος στο τέλος της πρώτης περιόδου πήρε «φωτιά». Μετά το τρικ τι έκανε; Εξαφανίστηκε.

Το δεύτερο κέρδος ήταν πως περιόρισε τη δημιουργία των αντιπάλων. Ο «Παπ» εκτός από σπουδαίος αμυντικός είναι και πιο ψηλός από τους περισσότερους «άσους», χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια του και κόβει τους διαδρόμους πάσας. Γενικά ο Παπανικολάου έκανε ματσάρα κι ας τελείωσε με 2/7 σουτ. Στο τρίτο δεκάλεπτο κέρδισε τρία επιθετικά φάουλ, ευστόχησε σε ένα τρίποντο κι έφτιαξε κι έδωσε ασίστ στον Βεζένκοβ σε αιφνιδιασμό.

Δεν ήταν τα τρίποντα του «Λάρι», αλλά η άμυνα του «Λάρι»

Στο Μιλάνο συνέβη το εξής σπάνιο. Κανείς από τους 11 παίκτες που αγωνίστηκαν δεν υστέρησε. Όλοι είχαν θετικό πρόσημο. Ακόμη κι ο Μάρτιν ο οποίος στα πρώτα 55'' της δεύτερης περιόδου είχε δεχθεί 5 πόντους κι είχε χάσει ένα ριμπάουντ, μετά συνήλθε και πρόσφερε σε σημαντικό βαθμό. Παίκτες έμπαιναν, παίκτες έβγαιναν και καμία πτωτική διαφορά στο παρκέ.

Θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο στον Λαρεντζάκη ο οποίος με 18 πόντους πρωταγωνίστησε. Προσωπικά πάντως δεν στέκομαι στα σουτ πίσω από τα 6.75, αλλά στην άμυνα του. Στο δεύτερο δεκάλεπτο βάζει ο Ντατόμε 6 σερί πόντους. Στη συνέχεια πηγαίνει πάνω του ο Λαρεντζάκης. Πρώτο σουτ άστοχο με το χέρι του Ελληνα στο πρόσωπο του Ιταλού. Δεύτερη φάση τον ποστάρει ή μάλλον προσπαθεί να τον ποστάρει, δεν τα καταφέρνει και κάνει fade away. Πάλι άστοχο, πάλι το χέρι του «Λάρι» στο πρόσωπο του Ντατόμε. Μετά έκανε το ίδιο στον Σιλντς. Μετά έκανε το ίδιο σε όποιον πετύχαινε μπροστά του.

Ο Λαρεντζάκης έχει αλλάξει επίπεδα (όχι επίπεδο) κι αν καταφέρει να διαχειριστεί τον ενθουσιασμό του θα ανέβει κι άλλο. Τι εννοώ; Πολλές φορές το καλό του τρίλεπτο, ακολουθεί ένα δίλεπτο κακών αποφάσεων. Αυτό προκύπτει από τη χαρά του, από τον ενθουσιασμό του. Αν περιορίσει αυτό το κακό διάστημα δεν μπορώ να φανταστώ τι «μάχη» θα γίνεται για τα αγωνιστικά λεπτά.

ΥΓ: Με 1/2 σε Καζάν και Βελιγράδι θα είναι εξαιρετική η συγκομιδή. Με 2/2... καταλαβαίνετε.

ΥΓ 2: Δώρο Θεού τα τρία σερί εκτός έδρας ματς. Η καλύτερη λύση στην εσωστρέφεια την οποία λογικά δημιούργησε η ήττα στην Ελλάδα.

ΥΓ 3: Απίθανη πάσα του Ζαν Σαρλ στον Πρίντεζη ενώ βρισκόταν στον αέρα για να σώσει την κατοχή.