Άρης: Καμία ομάδα δεν απέκτησε συνοχή σε 10-12 μέρες

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δυσβάσταχτο το βάρος των τριών διαδοχικών ηττών στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, ειδικά για τους αιθεροβάμονες και επιδερμικά γνώστες του αντικειμένου οι οποίοι ζυγίζουν δεδομένα μη λογαριάζοντας ότι αυτά άλλαξαν άρδην στην τελευταία 15ετία. Μέσα σε αυτά τα δεδομένα είναι κι αυτό που υποστήριξε (δις) ο Γιώργος Σιγάλας το οποίο φωτίζει μεν την πραγματικότητα του Άρη αλλά δεν έγινε αντιληπτό. Πριν τον αγώνα με τη Λιετκαμπέλις, μίλησε για δύο «εξαιρετικές προπονήσεις», εξηγώντας έμμεσα το προφανές, ό,τι δηλαδή αυτή η ομάδα θα προσπαθήσει να αποκτήσει ομοιογένεια μέσα από τους πρώτους αγώνες καθότι δεν είχε τη δυνατότητα να δουλέψει – παρόντων όλων – στο κρίσιμο διάστημα του Σεπτέμβρη. Ομοίως εκφράστηκε και ο Γιάννης Καστρίτης και όσοι γνωρίζουν την καθημερινότητα αυτής της ομάδας αντιλαμβάνονται ότι οι ισχυρισμοί τους δεν απέχουν ούτε χιλιοστό από την πραγματικότητα. Το ιδεατό σενάριο θα ήταν ο συνδυασμός του διαστήματος προσαρμογής και ενίσχυσης του επιπέδου συνοχής της ομάδας με νίκες αλλά ο Άρης αντιμετώπισε την περσινή κάτοχο του Eurocup (Γκραν Κανάρια) και τον φιναλίστ της Eutroleague (Ολυμπιακό).

Δεν αμφισβητείται ότι στάθηκε ανταγωνιστικά σε όλα τα παιχνίδια αλλά απέναντι στο επίπεδο των αντιπάλων που αντιμετώπισε, αναμφίβολα αυτό δεν ήταν αρκετό. Χρειάζεται περισσότερα στοιχεία για να νικήσει παιχνίδι σαν τη διάρκεια στην απόδοσή του, την εξυπνότερη διαχείριση στιγμών την οποία δεν έκανε χθες με τη Λιετκαμπέλις όταν πέταξε στα σκουπίδια ένα σωρό φάσεις στο transition παιχνίδι και φυσικά περισσότερους πρωταγωνιστές. Στη Λιθουανία πορεύτηκε μέσα από τον οίστρο του Βασίλη Τολιόπουλου και την επιβλητική παρουσία του Σίλβιο Ντε Σόουζα στη ρακέτα ο οποίος όταν έλειπε από αυτή, οι Λιθουανοί έστηναν πάρτι με μπύρες υπό την ιαχή τζαζ μουσικής που επίσης λατρεύουν. Οι εξαιρετικές άμυνες που έβγαλαν οι Χάρελ, Σλαφτσάκης και Σανόγκο μπορούν να οδηγήσουν μέχρι ένα σημείο για το επίπεδο στο οποίο εισέβαλε αυτή η ομάδα. Χρειάζονται πολλά περισσότερα πράγματα… μπροστά (που έλεγε και μια ψυχή), κυρίως όμως διάρκεια και στις δύο πλευρές του παρκέ. Χθες, η Λιετκαμπέλις μάζεψε 14 επιθετικά ριμπάουντ, πορεύτηκε με 50% στο μακρινό σουτ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και ο δε Άρης – βγάζοντας από την εξίσωση τον Τολιόπουλο – είχε δέκα χαμένες βολές, 25% στο τρίποντο σε σύνολο 28 προσπαθειών και ισορροπία μεταξύ λαθών και ασίστ. Κι όμως, το παιχνίδι χάθηκε στη λεπτομέρεια, σαν τις δύο χαμένες βολές του Σανόγκο στις αρχές της τελευταίας περιόδου σ’ έναν αγώνα στον οποίον αναγκάστηκε να παίξει για ένα ημίχρονο και βάλε με μόλις τρεις ψηλούς, στον οποίον επίσης το διαιτητικό κριτήριο ήταν φάουλ σε κάθε επαφή.

Προφανώς υπάρχουν παίκτες από τους οποίους έχει εισπράξει λιγότερα των προσδοκώμενων, σαν τον Μάρκους Καρ ο οποίος «έγραψε» εξαιρετικές εμφανίσεις στα φιλικά παιχνίδια μα στα επίσημα τα βρήκε μπαστούνια. Τον έκανε μια «χαψιά» ο Αλμπισί στην πρεμιέρα με την Γκραν Κανάρια, ομοίως και οι Ουόκαπ-Κάνααν με τον Ολυμπιακό. Θεωρητικά, χθες, θα έπρεπε να είχε αντιδράσει. Δεν το έκανε, αλλά είναι παίκτης με εξαιρετικά στοιχεία, διανύει την παρθενική παρουσία του εκτός Ηνωμένων Πολιτειών και σε διοργανώσεις στις οποίες… αν δεν τους φας, θα σε φάνε. Το «no matter» που λένε και οι Αμερικάνοι δεν υφίσταται στην Ευρώπη. Στην ίδια λίστα βρίσκεται και ο Δημήτρης Κατσίβελης, ενώ ο Ρόνι Χάρελ δεν έχει αποκτήσει επιδραστικό ρόλο στην επιθετική λειτουργία της ομάδας εν αντιθέσει με την αντίστοιχη αμυντική καθώς αυτός άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο δεύτερο δεκάλεπτο του χθεσινού αγώνα.

Ο Άρης χρειάζεται υπομονή και ενίσχυση καθώς βγάζει μάτια η απουσία δεύτερου ψηλού με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τον Ντε Σόουζα. Πιο αθλητικού, ελαφρύ, με τη δυνατότητα περισσοτέρων αλμάτων και προστασίας της ρακέτας. Θεωρητικά, αυτά θα έδινε ο Μάνι Μπέιτς αλλά ο Αμερικανός στο τζάμπολ του φιλικού αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας έφυγε από το παρκέ κουβαλώντας τον ώμο του. Ο άτυχος του χθεσινού αγώνα Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς αποκτήθηκε για να προσφέρει το στοιχείο που τον χαρακτηρίζει, το μακρινό σουτ και βάσει των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δώσει αυτά που περίμενε ο Άρης από τον Μπέιτς. Δηλαδή, η απουσία του τελευταίου δεν καλύπτεται εκ των έσω. Άρα, χρειάζεται παίκτης αλλά από μια αγορά η οποία αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει πληθώρα των επιλογών.
Η αλήθεια είναι ότι το’ λέγε ο Καστρίτης από το καλοκαίρι και τελικώς βρήκε μπροστά του αυτό που ήθελε να αποφύγει. Τις επόμενες ημέρες προβλέπονται «κοψίματα» στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, πέραν αυτών όμως αναμένονται και αποδεσμεύσεις. Έτσι θα αυξηθούν οι επιλογές, αλλά ψηλό δεν ψάχνει μόνο ο Άρης και σίγουρα δεν διαθέτει πορτοφόλι σαν αυτό που έχει η Παρτίζαν η οποία είναι στην ίδια αγορά. Προφανώς νιώθει την ίδια πίεση λόγω και του τραυματισμού του Μπλούμπεργκς, παράλληλα της ανάγκης μιας νίκης για επιδιορθωθεί και η ψυχολογία του συνόλου.

Αντί επιλόγου: Η αμυντική φιλοσοφία του Άρη δεν απέχει ούτε χιλιοστό από αυτή που εφαρμόζει το σύνολο των ομάδων που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ και (ως ένα βαθμό) αποτελεί αντίγραφο της αντίστοιχης άλλων ομάδων με ιδιαίτερη επιτυχία στις λίγκες της Ευρώπης. Η προσπάθεια δαιμονοποίησης αυτής είναι άκαιρη και άστοχη.