Παναθηναϊκός: Πρώτος μάγκας ο Παππάς...

Το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να μείνει στον Παναθηναϊκό ο Νίκος Παππάς, το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να πάρει μία ακόμα ευκαιρία ύστερα από τη νέα τάξη των πραγμάτων στην ομάδα, δεν είμαι ο καθ' ύλην αρμόδιος για να το σχολιάσω. Αυτό το γνωρίζουν μόνο ο Βόβορας και οι συνεργάτες του.

Παρόλα αυτά ίσως και να ήταν ένας κύκλος που έπρεπε να κλείσει ύστερα από επτά «γεμάτα» χρόνια. Τόσο για τον ίδιο τον Παππά, όσο και για τον Παναθηναϊκό. Να προχωρήσουν και οι δύο πλευρές παρακάτω.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παππάς θα σταματήσει να αγαπάει τον Παναθηναϊκό, έτσι; Και πώς να το κάνει όταν μεγάλωσε στην Αιδηψό έχοντας στο... καταπράσινο δωμάτιό του αφίσες του Μποντιρόγκα όπως επίσης και της ποδοσφαιρικής ομάδας. Το αίμα νερό δεν γίνεται ποτέ. Ούτε ο Παππάς θα σταματήσει να αγαπάει την ομάδα του, αλλά ούτε και οι «πράσινοι» θα ξεχάσουν τις στιγμές που πέρασαν μαζί...

Η αλήθεια είναι ότι ο αυθόρμητος χαρακτήρας και το γεγονός ότι θα πει κάποια πράγματα χωρίς να τα φιλτράρει (γιατί πολύ απλά δεν θέλει εκείνος να τα φιλτράρει), δεν αρέσει σε πολλούς. Ενδεχομένως και στους περισσότερους. Όμως αυτός είναι ο Νίκος Παππάς. Κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει. Ούτε φυσικά και για όλες τις κινήσεις που κάνει εκτός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ. Και όχι. Δεν τις κάνει για να μιλούν όλοι για εκείνον, αλλά τις κάνει επειδή πραγματικά τις θέλει. Και είναι πολύ περισσότερες αυτές που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Ο Νίκος Παππάς προχώρησε, λοιπόν, σε μια μοναδική και άξια ΣΕΒΑΣΜΟΥ κίνηση τα τελευταία 24ωρα ενισχύοντας την ομάδα μπάσκετ Παναθηναϊκού με καρότσι! Διόλου τυχαία η συγκεκριμένη απόφαση. Δεν στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι ήθελε να συνεχίσει να εκπροσωπεί την αγαπημένη του ομάδα και να αποτελεί αθλητή των «πρασίνων» (έστω και από οποιοδήποτε άλλο πόστο) αλλά και στο ότι ακολουθούσε και παρακολουθούσε στενά τους αγώνες της καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν τα τελευταία χρόνια.

Που τον έχανες, που τον έβρισκες, ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα μπάσκετ Παναθηναϊκού με αμαξίδιο. Καθόταν στον πάγκο. Μαζί με τους υπόλοιπους αθλητές. Μάλιστα πριν από έναν χρόνο δοκίμασε και να προπονηθεί μαζί τους. Όταν έβρισκε τον χρόνο και του το επέτρεπαν οι αγωνιστικές του υποχρεώσεις, ο Παππάς στήριζε την προσπάθεια αυτών των ανθρώπων, μιλούσε μαζί τους και ήταν κατά κάποιον τρόπο «συμπαίκτης» τους έξω από τον αγωνιστικό χώρο.

Και επειδή δεν είναι άνθρωπος που μένει στα λόγια, προχώρησε και στις πράξεις. Προς το παρόν δεν έχει συμφωνήσει με κάποια άλλη ομάδα προκειμένου να συνεχίσει την καριέρα του. Το πιθανότερο είναι να το κάνει και εκτός απρόοπτου δεν θα είναι για κάποια άλλη ελληνική ομάδα. Όμως το υποσχέθηκε. Οταν θα βρίσκεται στην Ελλάδα θα δίνει το «παρών» στους αγώνες της ομάδας μπάσκετ Παναθηναϊκού με αμαξίδιο.

Ναι μεν λατρεύει τους «πράσινους» αλλά θεωρώ ότι με τον χαρακτήρα του και το πόσο ενεργός θέλει να είναι έξω από τα στενά όρια του αθλητισμού, ενδεχομένως να το έκανε και για τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ κ.ο.κ. Άλλωστε σε αυτά τα πράγματα δεν παίζουν ρόλο ούτε τα χρώματα, ούτε οι συλλογικές προτιμήσεις, ούτε τίποτα απ' όλα αυτά. Και αν ο Παππάς ήθελε να στηρίξει και να βοηθήσει (με οποιονδήποτε τρόπο) διαφορετικής απόχρωσης αθλητές θα το έκανε με κλειστά τα μάτια.

Μπορεί να του καταλογίζουν το οτιδήποτε, μπορεί να ο χαρακτήρας του να μην «κάνει» και να μην ταιριάζει σε κάποιους ανθρώπους, μπορεί να είναι αντισυμβατικός, μπορεί να (του) λένε τα... μύρια όσα για το αν δουλεύει, το πόσο δουλεύει, το αν έχει πτωτική πορεία, αλλά είναι από τους πιο αυθεντικούς, ευθείς και ευαισθητοποιημένους (για πολλά θέμα που αφορούν την κοινωνία) μπασκετμπολίστες στην Ελλάδα. Το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν με τις πράξεις του. Τόσο αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας, όσο και αυτές που δεν το είδαν και δεν θα το δουν και ποτέ.

Ακόμα και πριν από τρία χρόνια, όταν αποφάσισε να φτιάξει ένα γήπεδο-στολίδι στις φυλακές Κορυδαλλού για να παίζουν μπάσκετ οι κρατούμενοι, δεν ήθελε να γίνει γνωστό. Σε καμία περίπτωση! Ας όψεται το gazzetta.gr που είχε αποκαλύψει το θέμα. Ο Παππάς δεν ήθελε να βγει προς τα έξω, αλλά από την άλλη δεν μπορούσε και να (μας) το αρνηθεί. Εκεί όπου μπορεί και θέλει να βοηθήσει, θα το κάνει. Και δεν θα το σκεφτεί καν. Απλά θα το κάνει. Και όχι για να... διαφημιστεί.

Το μπάσκετ είναι ένα άλλο κομμάτι. Τελείως διαφορετικό. Αν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη καριέρα και να ήταν στην πρώτη γραμμή των πρωταγωνιστών; Σίγουρα θα μπορούσε. Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα επιθετικά ταλέντα που έχει αναδείξει το ελληνικό μπάσκετ. Μην ξεχνάμε όμως ότι σε διάστημα πέντε χρόνων υπέστη δύο φορές ρήξη χιαστών. Ξέχωρα το αν «ταίριαζαν ή δεν ταίριαζαν τα χνώτα του» με τους προπονητές που είχε όλα αυτά τα χρόνια, ξέχωρα από το αν δούλεψε όσο έπρεπε και εκείνος, πόσο εύκολο είναι (ψυχολογικά κυρίως) για έναν παίκτη να συνεχίζει να παίζει στο ταβάνι των δυνατοτήτων του ύστερα από δύο τόσο σοβαρές επεμβάσεις; Θαρρώ, ρητορικό το ερώτημα.

Μπορεί ο Νίκος Παππάς να αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό, αλλά όπως φαίνεται η... πράσινη κόρνα της λήξης, δεν έχει σημάνει ακόμα για εκείνον. Και όπως «λέει» και ο καλός του φίλος Μιχάλης Μυτακίδης (κατά κόσμον B.D. Foxmoor των Active Member) «με τον Νικόλα δεν θα πλήξεις...» ποτέ.