Παναθηναϊκός: Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πολύ πιο δυνατό!

• Επηρεάστηκε και άδειασε τελείως
• Η ευθύνη του Άταμαν και το πάθημα που πρέπει να γινει μάθημα
• Η επόμενη ημέρα
• Μετά την (μη) τιμωρία του Φουρνιέ, καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει

Λίγο πολύ φαινόταν το πράγμα τις τελευταίες ημέρες. Είχα γράψει μετά τον 3ο τελικό ότι δεν υπήρχε περίπτωση η σειρά να επιστρέψει στο ΟΑΚΑ και ότι ο Ολυμπιακός είχε σχεδόν εξασφαλίσει το φετινό πρωτάθλημα. Ε, δεν γίνονται κάθε χρόνο ανατροπές.

Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε αγνώριστος στους τελικούς της Stoiximan Basket League και εκεί από που πήγαινε για μαλλί, στο τέλος βγήκε... κουρεμένος. Πολλά μπορούμε να πούμε συνολικά για τους τελικούς. Και θα το κάνουμε όταν καθίσει λίγο η σκόνη και επέλθει μια κάποια ηρεμία στις τάξεις των «πρασίνων».

Επηρεάστηκε και άδειασε τελείως

Για τον 4ο τελικό στο ΣΕΦ τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ εμφανίστηκε στο παρκέ του Φαλήρου. Μάλλον για να το θέσω καλύτερα. Ήταν εξαφανισμένος. Και σε αυτό έπαιξαν πολλά πράγματα ρόλο. Τόσο αγωνιστικά όσο και μη αγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός ήταν άδειος. Τελείως άδειος όμως.

Σωματικά, ενεργειακά και πνευματικά. Ούτε το μυαλό έδινε τις σωστές εντολές αλλά ούτε και τα κορμί μπορούσε να ακολουθήσει και να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε εντολή. Ο Παναθηναϊκός κατάρρευσε. Και δικαίως έχασε στο Game 4.

Όμως για να φτάσει σε αυτό το σημείο να... καταρρεύσει και να μην μπορεί να «ακολουθήσει» τον φρενήρη και δαιμονιώδη ρυθμό που έδινε ο Ολυμπιακός, είχε προηγηθεί η «καθίζηση». Κυρίως για τα όσα είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες ημέρες.

Οι «πράσινοι» έχασαν το μυαλό τους έχοντας ρίξει όλο το βάρος στην (απολύτως δικαιολογημένη) γκρίνια για την τραγική διαιτησία του 2ου τελικού, φάνηκαν επηρεασμένοι στο Game 3 στο ΟΑΚΑ όπου είχαν δεχθεί εκ νέου «χτυπήματα» κάτω από τη μέση ενώ στο 4ο ματς της σειράς, απλά κατάταλαβαν ότι έπρεπε να αποδεχθούν την μοίρα τους.

Η ευθύνη του Άταμαν και το πάθημα που πρέπει να γινει μάθημα

Αν ρωτάτε εμένα, κακώς κάκιστα είδαμε μια τόσο τραγική εικόνα από τον Παναθηναϊκό. Και σε αυτό έχουν ευθύνη όλοι. Μπορεί η αντιμετώπιση να μην ήταν ίδια και τα κριτήρια των σφυριγμάτων τελείως διαφορετικά στα παιχνίδια που είχαν προηγηθεί αλλά όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να σε επηρεάσει τόσο πολύ. Σύνελθε. Παίξε. Διεκδίκησε. Συγκεντρώσου. Προετοιμάσου σωστά. Θεωρώ ότι ο Εργκίν Άταμαν έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα των «πρασίνων» στο Final Four και στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν προετοίμασε σωστά την ομάδα του.

Αν και έχει (που πραγματικά έχει) το «know how» από «do or die» καταστάσεις και από μεγαλα ματς, ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε αδούλευτος και ανεπαρκής στα πιο κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν. Όπως λέμε τα πολύ καλά του Τούρκου, θα πούμε και τα κακά. Πραγματικά περίμενα έναν Παναθηναϊκό που να μπαίνει στο παρκέ και να «μασάει» σίδερα. Να τσακίζει κόκκαλα. Να έχει ενεργειακά αποθέματα. Επιθετικό προσανατολισμό. Εναλλακτικά πλάνα. Δεν τα είχε. Ειδικά στο 4ο ματς της σειράς, στο οποίο και παραδόθηκε ανευ όρων.

Εντάξει όμως. Μην είμαστε και πλεονέκτες. Συμβαίνουν και αυτά. Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία και ότι ότι κάθε χρόνο θα σαρώνει τους τίτλους. Ασχέτως εάν έχει «χτιστεί» και «δομηθεί» για να φτάνει στην κορυφή. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να βάλουν «φρένο» σε οποιαδήποτε προσπάθεια. Και το «φρένο» που μπήκε στους «πράσινους» στα πιο κρίσιμα ματς των τελικών ήταν αρκετό για να παραδώσει τα σκήπτρα στον μεγάλο του αντίπαλο.

Στην ουσία τι συνέβη; Έχασε ο Παναθηναϊκός ένα πρωτάθλημα. Ε, και; Δεν έγινε και κάτι. Θεωρώ ότι καλό θα του κάνει ενόψει της νεάς σεζόν. Σιγά μην τα βάψουν μαύρα στους «πράσινους». Είναι γεμάτοι. Χορτασμένοι. Όμως τώρα έμαθαν. Για να μην κάνουν και πάλι τα ίδια λάθη σε κάποιες επιλογές. Άλλωστε, όπως λένε, ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Εδώ θα είμαστε (καλά να είμαστε) και θα το δείτε.

Βέβαια φταίει και ο Παναθηναϊκός για το χαμένο πρωτάθλημα. Ναι μεν τον «πυροβόλησαν», είτε προκλητικά, είτε τεχνηέντως αλλά θαρρώ ότι και το τριφύλλι «πυροβόλησε» τα ίδια του τα πόδια. Το ανάφερα και μετά τον 3ο τελικό. Θα μπορούσαν να αποφευχθούν πολλά πράγματα ώστε να «έπιανε» στον ύπνο τον Ολυμπιακό που είχε φτάσει στο ναδίρ μετά το Final Four στο Άμπου Ντάμπι. Τι κατάφεραν οι «πράσινοι»; Να ξυπνήσουν τον κοιμισμένο (και όχι πληγωμένο) εγωισμό και να μετατρέψουν την ομάδα του Μπαρτζώκα σε μια... πραγματικά «πεινασμενη αγέλη λύκων» (όπως της αρέσει να αυτοαποκαλείται) στους τελικούς.

Είπαμε: ΚΑΜΙΑ δικαιολογία για το Game 4. Ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς τον Βεζένκοβ για ένα ημίχρονο, χωρίς τον Φαλ και φυσικά χωρίς τον Γουίλιαμς-Γκος. Οπότε αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία η νίκη των «ερυθρολεύκων» στο παιχνίδι του τίτλου. Και πραγματικά δεν ξέρω τι όνειρο μπορεί να είδε ο Άταμαν που άφησε εκτός τον Γκέιμπριελ για τον (για άλλη μια φορά τη φετινή σεζόν) άφαντο, Λορέντζο Μπράουν.

Η επόμενη ημέρα

Πλέον στον Παναθηναϊκό πρέπει να αφήσουν ΑΜΕΣΑ τα όσα συνέβησαν στους τελικούς και να κοιτάξουν την «επόμενη ημέρα» η οποία ωστόσο δεν θα έχει πολλές αλλαγές στο ρόστερ. Μετά το τέλος του 4ου τελικού, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πολύ σωστά ανέφερε ότι «από απόψε ξεκινάει η επόμενη χρονιά». Και έτσι πρέπει.

Ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να κοιτάξει μπροστά. Ούτε να μεμψιμοιρήσει, ούτε τίποτα. Όπως μου αρέσει να λέω συνέχεια, όποιος μένει στο παρελθόν, χάνει το παρόν και το μέλλον. Και οι «πράσινοι» ήδη έχουν στρώσει το τραπέζι της επόμενης αγωνιστικής χρονιάς με 2/4 ή 2/5 κινήσεις ενόψει της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Δεν είναι μυστικό ότι ο δαιμόνιος, υποψηφίος MVP της Euroleague και «οργιαστικός» στα playoffs του γαλλικού πρωταθλήματος Τι Τζέι Σορτς, την επόμενη σεζόν θα αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό. Με μια πρώτη ανάγνωση πρόκειται για τεράστια κίνηση έχοντας εξασφαλίσει οι «πράσινοι» το πιο «hot» όνομα της αγοράς στην Euroleague, πριν καν... βγει στην αγορά. Όπως παίκτης του Παναθηναϊκού θα είναι και ο Τολιόπουλος όπως σας είχα ενημερώσει από αυτήν εδώ τη στήλη πριν από δύο μήνες.

Από εκεί και πέρα θα χρειαστούν δύο, μάξιμουμ τρεις ακόμα παίκτες. Έναν σέντερ επιπέδου (ή σχεδόν ίδιου επιπέδου) με τον Λεσόρ και σίγουρα έναν παίκτη στο «τριάμιση». Πολλά θα εξαρτηθούν και από το αν θα παραμείνει ο Γκέιμπριελ οπότε σε αυτήν την περίπτωση ίσως και να κινηθούν οι «πράσινοι» και για έναν ακόμα ψηλό. Μιλάμε για μετρημένα κουκιά από τη στιγμή που έχει έτοιμο τον κορμό της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Στις αποχωρήσεις θα πρέπει να θεωρούνται (και πιστεύω ότι είναι) σίγουροι προς αποχώρηση ο Ομέρ Γιούρτσεβεν ο οποίος ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ στους τελικούς και ειδικά στο Game 4 και ο Λορέντζο Μπράουν ο οποίος πέρασε και δεν ακούμπησε στον Παναθηναϊκό. Μπορεί να έχει συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια αλλά δεν πιστεύω ότι θα περάσει ξανά την πόρτα των αποδυτηρίων στο ΟΑΚΑ. Για τον Γκέιμπριελ τα πάντα είναι ανοικτά. Όπως είναι επίσης για τον Παπαπέτρου.

Μετά την (μη) τιμωρία του Φουρνιέ, καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει

Πάμε λίγο και στα όσα έγιναν το πρωί του 4ου τελικού ξεκαθαρίζοντας κάτι. Οποιοδήποτε και αν ήταν το αποτέλεσμα του αγώνα, το ίδιο ακριβώς θα έγραφα. Αυτό που έγινε με τον Φουρνιέ στον αθλητικό δικαστή και η απόφαση που πάρθηκε για την κανονική συμμετοχή του στο παιχνίδι, ήταν άνω ποταμών! Ξεπερνά κάθε φαντασία.

Όπως ανέφερα μετά το Game 3, ο Γάλλος ήταν απαράδεκτος με αυτήν την χειρονομία που έκανε. Ε, το ίδιο και περισσότερο απαράδεκτη ήταν η τιμωρία του. Ή καλύτερα η... μη τιμωρία του. Προσοχή: ΔΕΝ λέω ότι ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε εάν δεν έπαιζε ο Φουρνιέ. Γιατί απλά είδαμε ότι δεν μπορούσε να το κάνει απέναντι στον μισό Ολυμπιακό. Στέκομαι μόνο στην απόφαση. Μια απόφαση που μπορεί να ανοίξει κάλλιστα τον Ασκό του Αιόλου και κάθε παίκτης να κάνει ό,τι γουστάρει και ό,τι του καπνίσει.

Δηλαδή την επόμενη φορά να κατεβάσει κάποιος τα σώβρακά του μέσα στη μέση του παρκέ. Όλα καλά θα είναι, έτσι; Δεν πρόκειται να του πει κανείς τίποτα. Α! Ο Λεσόρ. Αποβλήθηκε από το ματς και λίγο πριν μπει στη φυσούνα ύψωσε φόρα-παρτίδα τα μεσαία του δάχτυλα. Δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Βάσει των όσων είδαν ΔΕΝ πρέπει να τιμωρηθεί! Υπάρχει δεδικασμένο πλέον. Έτσι δεν είναι;

Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά τώρα; Είναι δυνατόν να μην τιμωρήθηκε ο Φουρνιέ με αποκλεισμό από το παιχνίδι; Και θα το έλεγα ακόμα και αν το είχε κάνει ο Ναν, ο Σλούκας, ο Γκραντ, οποιοσδήποτε από τον Παναθηναϊκό. Σε αυτά δεν υπάρχουν ομάδες και χρώματα, υπάρχουν μόνο γεγονότα και χειρονομίες. Τίποτε άλλο.

ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να «αναστήσει» τους Ντόρσεϊ και ΜακΚίσικ. Από εκεί που ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας, έγιναν οι «x factors» των τελικών. Μπράβο τους. Πραγματικά μπράβο τους.

ΥΓ2: Μεγάλο μπράβο στον κόσμο του Παναθηναϊκού που βρέθηκε στο ΟΑΚΑ για να χειροκροτήσει, εμψυχώσει και αποθεώσει τους παίκτες μετά την απώλεια του πρωταθλήματος. Μιας και ήμουν αυτόπτης μάρτυρας έξω από τα αποδυτήρια της ομάδας, οφείλω να πω ότι ήταν τρομερό το σκηνικό. Ο κόσμος βλέπει, κρίνει και αναγνωρίζει.

ΥΓ3: Τι τεράστιος που είσαι ρε Χουάντσο. Αγωνιστικά μπορεί να «κλάταρες» στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, αλλά να βγαίνεις στην φυσούνα για να δεις την απονομή του τροπαίου στον Ολυμπιακο, δείχνει και πόσο τιτάνας είσαι ως άνθρωπος. Ως προσωπικότητα. Ποιος άλλος θα το έκανε αν ήταν αντίστροφοι οι ρόλοι; Ποιος το έκανε πέρυσι στο ΟΑΚΑ; Ρητορικό το ερώτημα...

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ

• Λένα Ζευγαρά για το πανό στο ΣΕΦ: «Θα έπρεπε να ντρέπεστε, σύντομα θα βρεθείτε ενώπιον της δικαιοσύνης»
• Μπαρτζώκας: «Θα σας το πω ειλικρινά, σκέφτηκα ότι πρέπει να φύγω!»
• Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι κι αποχώρησε έξαλλος από τη συνέντευξη Τύπου ο Αταμάν: «Πήγαινε να κάνεις δημοσιογραφία στο Instagram του Φουρνιέ»