Ολυμπιακός: Κι όμως, το πήρε με Μίλου, Ντόρσεϊ και ΜακΚίσικ!

Ολυμπιακός: Κι όμως, το πήρε με Μίλου, Ντόρσεϊ και ΜακΚίσικ!
Ο Αντώνης Καλκαβούρας θεωρεί ότι η «ερυθρόλευκη» ανατροπή και η επανάκτηση των σκήπτρων στο πρωτάθλημα, δύσκολα θα είχε συμβεί αν τα γεγονότα που «αμαύρωσαν» τον 2ο τελικό δεν προκαλούσαν μία ασύλληπτη συσπείρωση στο «λιμάνι» και αν ο Αταμάν δεν είχε χάσει εδώ και καιρό τον έλεγχο της ομάδας του!

Που να φανταστεί κανείς τέτοιο φινάλε στην εφετινή σεζόν και ποιος σκηνοθέτης να το συλλάβει, να το «γυρίσει» και να το παρουσιάσει; Ειδικά μετά την πιο παταγώδη αποτυχία στην ιστορία του Ολυμπιακού σε Final 4 και την ήττα με κάτω τα χέρια στον πρώτο τελικό των playoffs, από τον επίσης απογοητευτικό Παναθηναϊκό των τελευταίων δύο μηνών…

Πως μπορούσε κάποιος στηρίξει με μπασκετικούς όρους αυτή την ολική επαναφορά που «έτρεξαν» οι Πειραιώτες μέσα σε οκτώ ημέρες (3 σερί νίκες), όταν μετά την αποκαρδιωτική τους εικόνα στο εναρκτήριο παιχνίδι της τελικής σειράς, το “κοντέρ» είχε γράψει 6 ήττες σε ισάριθμους αγώνες σε κανονική περίοδο και playoffs, από την περυσινή έως την εφετινή σεζόν;

Ποιος μπορούσε να προσυπογράψει ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έκανε τέτοια «ρελάνς» και θα καθοδηγούσε την ομάδα του στον πιο δύσκολο εγχώριο τίτλο της 2ης θητείας του στον Πειραιά, χάνοντας παραμονές των τελικών με τραυματισμούς, τον βασικό του point-guard (Γουίλιαμς-Γκος) και κατά την διάρκειά τους (στο ξεκίνημα του 3ου) τον βασικό του σέντερ (Φαλ);

Κι όλα αυτά, ενώ ο ίδιος βρισκόταν στο επίκεντρο της πρωτοφανούς τοξικότητας που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στους δύο «αιώνιους αντιπάλους» και φέρεται να έχει εκμυστηρευτεί στο στενό του περιβάλλον ότι ανεξαρτήτως της έκβασης της σεζόν, σκέφτόταν σοβαρά να κλείσει μόνος του τον δεύτερο κύκλο της παρουσίας του στον πάγκο του Ολυμπιακού; Πολλω δε μάλλον τώρα, ως πρωταθλητής Ελλάδας ξανά! Για 3η φορά στην καριέρα του!

 

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το ότι οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να γυρίσουν την εις βάρος τους κατάσταση, έχοντας ως παίκτες-κλειδιά τρία παιδιά, που μετά την ήττα στον ημιτελικό του Final 4 από την Μονακό, παρουσίασαν ή παρουσιάστηκαν να έχουν τάσεις φυγής!

Ο λόγος για τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, που εδώ και καιρό φερόταν χολωμένος από τον τρόπο χρησιμοποίησής του από τον Μπαρτζώκα και δέχθηκε πολύ δελεαστική πρόταση από την Αρμάνι και όχι μόνο…

Τον Σακίλ ΜακΚίσικ που δήλωσε ευθέως έτοιμος να σταματήσει το μπάσκετ (λόγω «εξάτμισης» της χαράς για το άθλημα από τον συνεχώς μειούμενο χρόνο συμμετοχής του), μετά και τις πληροφορίες που είχαν φτάσει στα αυτιά του και «ήθελαν» την διοίκηση της πειραϊκής ΚΑΕ να είχε αποφασίσει την μην ανανέωση του συμβολαίου του.

Και φυσικά τον Τάϊλερ Ντόρσεϊ, που έχασε εν πολλοίς τον ρόλο για τον οποίο επανήλθε στην ομάδα, λόγω της προσθήκης του Φουρνιέ (κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του), λίγο πριν το τέλος της μετεγραφικής περιόδου και σε συνέντευξη που έδωσε στο Άμπου Ντάμπι, «κάρφωσε» τον προπονητή του για την «εξαφάνισή» του κυρίως στην Euroleague!

Κι όμως με αυτούς τους τρεις, που συνέβαλαν τα μέγιστα για να πάρει η ομάδα τους 43,3 πόντους κατά μέσο όρο από τον πάγκο στους τρεις τελευταίους τελικούς και των οποίων ο απολογισμός ήταν μία… κουλούρα με 0/7 σουτ στο Game 1 (ο ΜακΚίσικ, μάλιστα, ήταν εκτός της 6άδας των ξένων που δηλώθηκε), ο Ολυμπιακός πήρε το πιο ανέλπιστο και απρόσμενο πρωτάθλημα της σύγχρονης ιστορίας του!

Και μάλιστα, χάνοντας με διάστρεμμα από τα τέλη της 2ης περιόδου στο 4ο ματς της σειράς, τον πρώτο σκόρερ του και MVP των τελικών, Σάσα Βεζένκοβ!

Με βάση την ψυχή, την αυταπάρνηση και την πνευματική δύναμη που έβγαλαν οι παίκτες του Μπαρτζώκα στο παρκέ του ΣΕΦ, στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς, ό,τι και να έκανε ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ δύσκολο να ισοφαρίσει την παρτίδα και να επανακτήσει το πλεονέκτημα έδρας.

i

Οι «πράσινοι» ήταν κατώτεροι των περιστάσεων από την έναρξη των playoffs, απλά όπως αποδείχτηκε και στο Άμπου Ντάμπι, ο Ολυμπιακός ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση! Γι’ αυτό και θεωρώ ότι έχασαν ένα πρωτάθλημα που δεν χανόταν, από την άποψη ότι μεγάλος τους αντίπαλός βρισκόταν στα πρόθυρα της «διάλυσης».

Η αχρείαστη αναμπουμπούλα που ακολούθησε τα γεγονότα του 2ου τελικού και η οποία προκάλεσε την προσωρινή διακοπή των τελικών, όμως, άδειασε τους Κυπελλούχους Ελλάδας, τους εφησύχασε και τους αποσυντόνισε σε τέτοιο βαθμό, που ο Αταμάν ήταν εμφανές ότι είχε χάσει εντελώς τον έλεγχο της ομάδας του.

Ο Σλούκας μαζί με τον Γκραντ (ο πιο συνεπής ξένος guard που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα) και με… ολίγη από Όσμαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για κρατήσουν ζωντανό τον Παναθηναϊκό, ωστόσο, οι «πράσινοι» πληγώθηκαν κατά κύριο λόγο από τον παίκτη στον οποίο έδωσαν γη και ύδωρ πριν λίγους μήνες για να τον ανανεώσουν χωρίς ΝΒΑ out!

O λόγος για τον Κέντρικ Ναν, του οποίου το τελευταίo άκρως επιδραστρικό ματς χρονολογείται κάτι περισσότερο από 2 μήνες στο Μοντεκάρλο, όταν ο Σπανούλης του φώναξε χαριτολογώντας «είσαι τυχερός που δεν παίζω ακόμη!» Δηλαδή από τις 3 Απριλίου!

Ο 28χρονος Αμερικανός guard, για την εξωγηπεδική ζωή του οποίου πολλά και όχι τιμητικά «ψιθυρίζονται» το τελευταίο διάστημα, ήταν σκιά του εαυτού του στο Final 4 αλλά και στους τελικούς και το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι ο Αταμάν, δεν του έβαλε κανένα χαλινάρι.

Κάπως έτσι, η εφετινή σεζόν έφτασε στο τέλος της με τις δύο ομαδες να μοιράζονται τα εγχώρια τρόπαια αλλά να βάζουν τίτλους τέλους, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, με μάλλον αρνητικό πρόσημο…

Ανεξάρτητα αν ο Ολυμπιακός επέστρεψε στον θρόνο του ελληνικού μπάσκετ και αν ο Παναθηναϊκός επέδειξε κατά διαστήματα δείγματα τεράστιας πνευματικής δύναμης…

Και αυτό λόγω της πρωτοφανούς τοξικότητας που «κούρασε» απίστευτα την πλειοψηφία της φίλαθλης κοινής γνώμης και «αμαύρωσε» μία σειρά αγώνων που περίμενε να δει όλη η Ευρώπη. Τελικά, όμως, χωρίς λόγο…

Ας ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες…

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ

 

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!