Βράδυ Παρασκευής. Δύο μέρες πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα. Το ταξίδι μέχρι το Όστερμπεκ της Ολλανδίας κουραστικό. Τρεις ώρες η πτήση προς το Ντίσελντορφ και άλλες δύο ώρες οδικώς μέχρι το πιο κοντινό χωριό του Άρνεμ. Το κρεβάτι φαντάζει ως ο πιο ιδανικός προορισμός για να ξεκουραστείς και να αφήσεις στην άκρη όλα όσα σε βασανίζουν, με πρώτο και καλύτερο την κατάσταση στην Ελλάδα.

Υπερένταση που μπορεί να σε τρελάνει. Ανοίγεις την τηλεόραση να... νανουριστείς και ξαφνικά ακούς τον Αλέξη Τσίπρα! Πρώτο θέμα σε όλα τα ολλανδικά κανάλια, τα οποία ανά τακτά χρονικά διαστήμα προβάλλουν ντοκιμαντέρ και ρεπορτάζ από την καρδιά των γεγονότων. Την Αθήνα μα και άλλα προάστια της πρωτεύουσας.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας περιγράφουν την κατάσταση, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία. Η Ελλάδα στο κέντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος, η χώρα της «τουλίπας» δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ούτε και ένας Έλληνας στην χώρα του Ντάϊσελμπλουμ θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος.

Αρκετός κόσμος ακούγοντας την... περίεργη για αυτούς ελληνική γλώσσα, έσπευδε να μάθει από πρώτο χέρι το «γιατί». Από την Δευτέρα και μετά και αφού ο ελληνικός λαός αποφάσισε «όχι» στο δημοψήφισμα πηγαίνοντας κόντρα σε ένα απίστευτο σύστημα προπαγάνδας που ξεπέρασε κάθε όριο και πέρασε στην προσβολή της κοινής λογικής, οι Ολλανδοί θέλησαν να μάθουν τι και πως. Για να τα λέμε όλα μας κοιτούσαν και λίγο σαν... εξωγήινους. «Γιατί είπατε όχι; Δεν φοβάστε τις συνέπειες» ήταν το συνηθισμένο ερώτημα. Οι περισσότεροι εξ αυτών αντιμετώπιζαν την κατάσταση όπως ακριβώς θα έπρεπε σε μια ενωμένη Ευρώπη.

Σαν να έχει πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα. Κάποιοι άλλοι σε κοιτούσαν υποτιμητικά. Έτυχε σε μια βραδυνή βόλτα στο Ναϊμέγκεν, υπάλληλος εστιατορίου να κάνει μια υποτιμητική γκριμάτσα, μαθαίνοντας από συνάδελφο του πως είμαστε «Greeks». Θα μπορούσε, βέβαια, να επιστρέψει το φιλοδώρημα αλλά δεν το έκανε.Τα λεφτά δεν έχουν πατρίδα.

Μιας και μιλάμε για λεφτά και εστιατόρια, ένα απλό κυρίως πιάτο, σε ένα απλό-καθημερινό εστιατόριο ξεκινά από τα 15 ευρώ και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 25. Και μιλάμε για ένα χωριό της Ολλανδίας, όχι το Άμστερνταμ ή το Ρότερνταμ. Μην μιλήσουμε για το νερό, όπου το μπουκάλακι το μικρό έχει 2.5 ευρώ και το μεγάλο 5!

Πριν από χρόνια στο Σάλτσμπουργκ, μια Γερμανίδα καταλαβαίνοντας πως είμαστε Έλληνες, γύρισε προς το μέρος του σερβιτόρου σε ένα «τούρκικο» και είπε «θα πληρώσουμε εμείς για τους Έλληνες. Αυτοί δεν έχουν»! Φυσικά πήρε την απάντηση που της άξιζε σε διάφορες γλώσσες, μεταξύ άλλων και των «γαλλικών».

Αυτη η παράνθεση ανοίγει για να καταλάβει ο καθένας πως στην ζωή δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο. Υπάρχει και το γκρι. Δεν υπάρχει μόνο η υποτίμηση ή το να σε υπερασπίζονται «τυφλά». Υπάρχει και η ψύχραιμη αντιμετώπιση μιας πολύ δύσκολης και μπερδεμένης για τον εξωτερικό παρατηρητή κατάστασης.

Ο Πίτερ είναι 30 χρονών. Εργάζεται ως ξενοδοχειακός υπάλληλος και ο μισθός του αγγίζει τα 1500 ευρώ τον μήνα. Αυτός εξάλλου είναι ο κατώτατος μισθός στην χώρα του. Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν τον αφήνουν αδιάφορο. «Καταλαβαίνω πως οι Έλληνες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Πιστεύω, όμως, πως θα πρέπει να πληρώσουν το χρέος τους σε μια συμφωνία που θα εξασφαλίζει ότι σε λίγα χρόνια τα πράγματα θα είναι καλύτερα σε όλους τους τομείς».

Η Τζοάννα, μια ηλικιωμένη κυρία, περνά τις διακοπές της στο Όστερμπεκ. Η απάντηση της στο «ποια είναι η άποψη σας για την κρίση στην Ελλάδα» ερώτημα, πραγματικά σε ξαφνιάζει! «Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση των Ελλήνων. Πραγματικά την προηγούμενη Κυριακή δεν θα ήθελα να είμαι Ελληνίδα, δεν θα ήξερα τι να αποφασίσω. Είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Η Ελλάδα είναι Ευρώπη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συζητάμε το ενδεχόμενο ενός ''Grexit''. Ο ελληνικός λαός έχει περάσει πολλά και σίγουρα σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η κατάσταση».

Είτε με θετικά είτε με αρνητικά σχόλια, άπαντες ήθελαν να ακούσουν. Ήθελαν να μάθουν, το πως η Ελλάδα έφτασε σε αυτή την κατάσταση. Πως η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, βρίσκεται μπροστά σε μια χρεωκοπία που σαφώς δεν είναι μόνο οικονομική αλλά αγγίζει τους περισσότερους τομείς της κοινωνίας.Στο βλέμμα των περισσότερων έβλεπες κατανόηση και συμπόνια. Προφανώς τα δικά μας παθήματα τους γίνονται μαθήματα. Το θέμα είναι πότε τα δικά μας παθήματα θα γίνουν και δικά μας μαθήματα...