Εχουν περάσει είκοσι τέσσερα χρόνια από το τελευταίο αντάμωμα ΠΑΟΚ και Άρη, το μήνα Μάρτιο στην Τούμπα. Οι δύο «αιώνιοι» της Θεσσαλονίκης έχουν συναντηθεί συνολικά έξι φορές τον τρίτο μήνα του έτους, με τους «ασπρόμαυρους» μάλιστα να είναι αήττητοι με τρεις νίκες και τρεις ισοπαλίες, κοινώς δεν χάνουν ποτέ από τους «κίτρινους» τέτοια εποχή στο σπίτι τους.

Το μεσημέρι της 16^ης Μαρτίου του 1997 ήμουν στην Τούμπα και υπήρξα αυτόπτης μάρτυς της πιο εμπνευσμένης ποδοσφαιρικής καζούρας, που σημειώθηκε ever σε ελληνικό γήπεδο!

Για τους φίλους του ΠΑΟΚ η συγκεκριμένη πράξη, εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια, αποτελεί κορυφαία στιγμή οπαδικού πολιτισμού και το ανεκτίμητο κειμήλιο τους. Το «παράσημό» τους. Μια από τις κορυφαίες στιγμές τους. Οι «παλιές καραβάνες» της ΘΥΡΑΣ 4 μπορεί να υπερηφανεύονται για τον προημιτελικό των τενεκέδων, το ’80 στο Καυτανζόγλειο, αλλά την συγκεκριμένη την τοποθετούν δίπλα ή και πιο πάνω από πολλές «παραστάσεις» τους.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 όταν στήθηκε το γαϊτανάκι των μεταξύ τους αναμετρήσεων οι μεν θέλουν να έχουν το πάνω χέρι από τους δε… Το «μια πόλη, δύο ομάδες» άρχισε να απασχολεί από τις 12 Ιουνίου του 1927, όταν (στο γήπεδο του Ηρακλέους) ο ΠΑΟΚ νίκησε τον Άρη με 2-1.

Έκτοτε το… νταλαβέρι τους καλά κρατεί, φτάσαμε αισίως στο υπ’ αριθμόν 209, σύμφωνα «με τας Γραφάς», «clasico» της Θεσσαλονίκης, ωστόσο αυτό που εμπνεύστηκαν οι ΠΑΟΚτσήδες εκείνη τη μέρα παραμένει σημείο αναφοράς στο πέρασμα των χρόνων.

Μακριά από μίση, πάθη, βία, που ξεχειλίζουν εντός κι εκτός των ελληνικών γηπέδων, οραματίστηκαν, οργάνωσαν και πέτυχαν μια μεγαλειώδη και άκρως χορταστική υπερπαραγωγή για την οποία συζητούσε για χρόνια η (ποδοσφαιρική) Ελλάδα.

Εκείνο το ντέρμπι, το 163^οστη σειρά, έγινε στα πλαίσια της 25^ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής, εννιά στροφές πριν το φινάλε, με την ομάδα του Αγγελου Αναστασιαδη να βρίσκεται πάνω στο ανέβασμά της (στο τέλος της χρονιάς θα επέστρεφε, μετά από πέντε χρόνια, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), σε αντίθεση με τους «κίτρινους» του Χουάν Ρότσα, που κάποιες εβδομάδες νωρίτερα είχαν υποστεί βαρύ πλήγμα στο Βύρωνα, με την περίφημη υπόθεση των «χαμένων δελτίων», την ώρα που βολόδερναν στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.

Άλλο που δεν ήθελαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, βρήκαν την αφορμή να πικάρουν τους φιλοξενούμενους, που στα χρόνια των μετακινήσεων είχαν πάρει τις θέσεις τους στη θύρα 8 της κατάμεστης, από 35.000 θεατές, Τούμπας. Οι «κιτρινόμαυροι» έβλεπαν κατάφατσα τον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική κατηγορία, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, και οι ΠΑΟΚτσήδες δεν έχασαν την ευκαιρία να… παίξουν με τον πόνο τους.

Στα προεόρτια του ντέρμπι η αστυνομία οδήγησε λεωφορείο της αποστολής του Άρη μέσα από τη μάζα των ΠΑΟΚτσήδων, οι οποίοι έμειναν εμβρόντητοι όταν είδαν το λεωφορείο να περνάει μπροστά απ' τα μάτια τους, ενώ πριν την έναρξη στον αγωνιστικό χώρο, εν μέσω συνθημάτων («τιμή και δόξα στον οδηγό που πήρε τα δελτία και πήγε στο βουνό…»), εμφανίστηκαν κι άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια των αντίπαλων οπαδών, ένας… οδηγός λεωφορείου, με τους κατά φαντασία «επιβάτες» να φέρνουν σε μεγάλα χαρτόνια τα ονόματα των ποδοσφαιριστών του Άρη. Ο «οδηγός» του «ασπρόμαυρου» λεωφορείου, ένας ΠΑΟΚτσής, που είχε έρθει από την Κρήτη, πήρε το… τιμόνι στα χέρια και άρχισε να κόβει βόλτες στο χορτάρι υπενθυμίζοντας τους και το μηδενισμό τους στο με τον Αθηναϊκό.

Κι αν αυτό το γεγονός, που περισσότερο θύμιζε σκετς από θεατρική παράσταση, ξεπεράστηκε γρήγορα, το μεγαλύτερο σοκ για τους «κίτρινους» φιλάθλους ήρθε λίγα μόλις λεπτά αφότου ο Γιώργος Κασναφέρης είχε δώσει το έναυσμα για την έναρξη του αγώνα.

Όλα τα περίμεναν, αυτό σίγουρα όχι…

Ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί. Το «σχέδιο» είχε καταστρωθεί πολλές μέρες πριν, με την συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του «Δικεφάλου», επίσης, να μη γνωρίζει τίποτα.

Οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ, υπό την «ομπρέλα» της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ο ΠΑΟΚΤΣΗΣ», είχαν ναυλώσει ένα διθέσιο αεροπλάνο, με «ασπρόμαυρους» πιλότους, μια σημαντική και άκρως απαραίτητη προϋπόθεση για πετύχει το σχέδιο, το οποίο λέγεται ότι πήγε να χαλάσει εξαιτίας της χαμένης ευκαιρίας (δοκάρι) του Κώστα Φρατζέσκου στο 5^ο λεπτό.

Οι πιλότοι παραλίγο να… ρίξουν τον Πύργο ελέγχου στο αεροδρόμιο της Μίκρας, συνέχισαν το ταξίδι τους και τελικά εμφάνισαν στον ουρανό της Τούμπας το αεροπλάνο που στην… ούγια του μετέφερε ένα «μήνυμα» με πέντε μόνο λέξεις:

«ΕΚΕΙ- ΕΚΕΙ ΣΤΗ Β' ΕΘΝΙΚΗ - ΠΑΟΚΤΣΗΣ»!

Το αεροπλάνο έκανε δύο, τρεις βόλτες, υπό τις επευφημίες των ΠΑΟΚτσήδων που άργησαν, αλλά κατάλαβαν τι έγραφε το πανό, για να χαθεί από τα βλέμματα όλων και να προσγειωθεί σε... κάτι χωράφια (!) και όχι στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, όπου το αναζήτησαν κάποιοι αντίπαλοι οπαδοί το ίδιο βράδυ, είχε… εξαφανιστεί από τον ορίζοντα την στιγμή που ο Ζήσης Βρύζας έβαζε τον «Δικέφαλο» μπροστά στο σκορ.

Ο Καβαλιώτης διεθνής επιθετικός, με δύο προσωπικά γκολ μέσα σε πέντε λεπτά (70’, 75’), χάριζε τη νίκη (2-1) στον ΠΑΟΚ και έφερνε τον Άρη ακόμη πιο κοντά στον υποβιβασμό, τον οποίο τελικά δεν απέφυγε με το τέλος του πρωταθλήματος.

Για την ιστορία οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΠΑΟΚ (Αναστασιάδης): Μιχόπουλος, Σιδηρόπουλος, Πίρβου (69' Ντιμκόφσκι), Τασιόπουλος, Κολομπούρδας, Καπετανόπουλος, Ζαγοράκης, Φρατζέσκος (87' Ζαφειρίου), Βρύζας, Τουρσουνίδης (82' Χατζηζήσης), Μαραγκός.

Άρης (Ρότσα): Καρκαμάνης, Σιλβάνι, Ζαχόπουλος, Μαυρογενίδης, Κούβαλης (68' Μητσόπουλος), Κόφφας, Λεκμπέλο (74’ Μιλόγεβιτς), Πανόπουλος, Εντίνιο (65’ Δαλκίδης), Νεϊζίνο, Δημητριάδης, Δαλκίδης.