Αν έχουν κάτι κοινό, εκτός από τα πολλά χρήματα και τις κολοσσιαίες επιχειρήσεις, οι δύο ιδιοκτήτες του ΠΑΟΚ και της Κρασνοντάρ, ο Ιβάν Σαββίδης και ο Σεργκέι Γκαλίτσκι, είναι η αγάπη για το ποδόσφαιρο και η απέχθεια για την ζωή στην κοσμοπολίτικη Μόσχα. Γι’ αυτό, άλλωστε, αμφότεροι επέλεξαν να μείνουν στα μέρη όπου μεγάλωσαν, ο ένας στο Ροστόφ κι ο άλλος στο Κρασνοντάρ.

Οι δύο πόλεις στο νότο της Ρωσίας απέχουν μεταξύ τους 277 χλμ, το πολύ σε τρεις ώρες είσαι εκεί, τόσο χρόνο χρειάστηκε να κάνει το 2015 ο ισχυρός άνδρας του «Δικεφάλου» για να φτάσει έξω από το «Κουμπάν», το παλιό γήπεδο του Κρασνοντάρ, που δεν έχει καμία σχέση με το «παλάτι» το οποίο έχτισε με προσωπικά κεφάλαια το αφεντικό της ρωσικής ομάδας και ολοκληρώθηκε λίγους μήνες αργότερα.

Θυμάμαι σαν τώρα και συγκράτησα τις εικόνες από την άφιξη των δύο μεγιστάνων (ο μεν Γκαλίτσκι είναι στο Νο 27, ο δε Σαββίδης στο Νο 41 της λίστας των πλουσιότερων ανθρώπων της Ρωσίας) στο γήπεδο πριν από την σέντρα του αγώνα, που είχε γίνει για τους ομίλους του Europa League.

Με την πυκνή ομίχλη να έχει πέσει περιμετρικά του γηπέδου, έμοιαζε με σκηνή βγαλμένη από κατασκοπευτική ταινία. Ειδικά, τον πρόεδρο της Κρασνοντάρ τον συνόδευαν κάτι άσβερκα παλικάρια, που κατέβηκαν σε χρόνο «dt» από τα θωρακισμένα αυτοκίνητά τους, για να τον συνοδεύσουν ως τις εξωτερικές θέσεις των VIP’s. Ίσα, ίσα προλάβαμε να δούμε τη σκιά του Γκαλίτσκι να περνάει από δίπλα μας. Μετά δεν τον ξαναείδαμε…

Σε ηλικία μόλις 41 ετών ο Ρώσος (με αρμένικες ρίζες) μεγιστάνας πήρε το ρίσκο να δημιουργήσει από το μηδέν μια ποδοσφαιρική ομάδα, σε μία πόλη που κυριαρχούσε απόλυτα η πιο «παραδοσιακή» ομάδα του Κουμπάν. Ανέκαθεν ήταν λάτρης του αθλήματος και έπαιξε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Μπορεί να μην κατάφερε να φτάσει ψηλά ως ποδοσφαιριστής, όπως όμως έχει πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, είχε πάντα όνειρο να ιδρύσει τη δική του ποδοσφαιρική ομάδα.

«Λατρεύω το ποδόσφαιρο - ένα παιχνίδι στο οποίο δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αυτή είναι η ζωή μου. Αλλά ακόμη και όταν ένα άτομο δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά έχει χρήματα, πρέπει να κάνει κάτι στη ζωή του! Δεν μπορεί απλά να τρώει και να κοιμάται! Επέλεξα το ποδόσφαιρο γιατί είναι το πάθος μου. Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα. Ζω απλώς σε μια επαρχιακή πόλη και κάνω αυτό που μου αρέσει. Θα εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο και θα φύγω από την ομάδα μόνο αν κάτι με χαλάσει», είχε δηλώσει το 2013 σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του.

Η ΦΚ Κρασνοντάρ φάνταζε, εν έτη 2008, ως η εναλλακτική πρόταση για τη δημιουργία μιας ομάδας στην πρωτεύουσα του Κουμπάν, αν και το ίδιο διάστημα ο Γκαλίτσκι θα μπορούσε να είχε γίνει ιδιοκτήτης της Σπαρτάκ Μόσχας, μια από τις top-5 ομάδες του ρωσικού ποδοσφαίρου.

Όμως, υπήρχε λόγος που δεν επέλεξε να επενδύσει τα χρήματά του στην ομάδα της πρωτεύουσας, αλλά ούτε και ακολούθησε το μονοπάτι των Ρόμαν Αμπράμοβιτς και Σεργκέι Ριμπολόφλεφ, οι οποίοι είχαν προχωρήσει στην αγορά μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων.

Βλέπετε, ο ιδιοκτήτης της Κρασνοντάρ δεν διστάζει να τα βάζει με δηλώσεις του - κυρίως μέσω Twitter, καθώς σπάνια δίνει συνεντεύξεις - με το «κατεστημένο» της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, ξεσπώντας εναντίον τους όταν το εντυπωσιακό γήπεδο που έχτισε, παίρνοντας έμπνευση από το… Κολοσσαίο της Ρώμης, δεν επιλέχτηκε για να φιλοξενήσει αγώνες του Μουντιάλ 2018 που φιλοξένησε η Ρωσία.

«Έζησα όλη μου τη ζωή στην επικράτεια του Κρασνοντάρ. Στη Ρωσία συνηθίζουμε να μην σεβόμαστε τη χώρα όπου γεννηθήκαμε και ζούμε. Αν είσαι πλούσιος, μπορείς να πάρεις μια σακούλα με χρήματα, να πας στη Μόσχα, να υποφέρεις από έλλειψη ήλιου και να είσαι διαρκώς σε μποτιλιαρίσματα. Το Κρασνοντάρ είναι η αγαπημένη μου πόλη. Είμαι περήφανος γι’ αυτήν και δεν θέλω να πάω πουθενά. Εδώ θα ήθελα να πεθάνω».

Γεννήθηκε το 1967 στο Λαζαρέφσκογιε ως Σεργκέι Νικολάγεβιτς Χαρουτουνιάν. Όπως φανερώνει και το επώνυμό του, έχει ρίζες από την Αρμενία από την πλευρά του πατέρα του. Το Γκαλίτσκι, είναι το επώνυμο της συζύγου του και μητέρας της κόρης του, Βικτόρια Νικολάγεβνα Γκαλίτσκαγια, το οποίο επέλεξε μετά τον γάμο του.

Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Κουμπάν και δούλεψε αρχικά στον τραπεζικό τομέα. Το 1994 ίδρυσε μαζί με συνεργάτες του την TransAsia, εταιρία διανομής καλλυντικών και αρωμάτων, η οποία έναν χρόνο αργότερα έγινε ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος της Procter & Gamble στη Νότια Περιφέρεια της Ρωσίας. Το 1998, άνοιξε ένα μικρό παντοπωλείο στην πόλη του, 1300 χλμ νότια της Μόσχας. Ύστερα από 20 χρόνια το μικρό παντοπωλείο είχε γίνει μια αλυσίδα 16.000 καταστημάτων σε όλη τη Ρωσία με έσοδα σχεδόν 20 δισ. δολάρια και περιουσία 5 δισ. δολάρια. Η τεράστια αλυσίδα Magnit, με τα 12.434 καταστήματα σε 2.385 διαφορετικές τοποθεσίες σε όλη τη Ρωσία, απασχολούσε οάνω από 140.000 υπαλλήλους. Κι όμως, ο Σεργκέι Γκαλίτσκι τα παράτησε όλα.

Το Φεβρουάριο του 2018, στο περιθώριο του ρωσικού επενδυτικού φόρουμ στο Σότσι, ανακοίνωσε την συμφωνία για την πώληση του 29.1% των μετοχών της αλυσίδας, αντί 2.5 δισ. δολαρίων, στην τράπεζα VTB Group, καθώς οι κύριοι μέτοχοι ζητούσαν αλλαγή στην πολιτική της εταιρείας.

Διατήρησε για συναισθηματικούς λόγους το 3% και δήλωσε ότι θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο με την οικογένεια του και την ποδοσφαιρική ομάδα. Ο Γκαλίτσκι, ήταν πάντα λάτρεις του αθλήματος και έπαιξε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Μπορεί να μην κατάφερε να φτάσει ψηλά ως ποδοσφαιριστής, όπως όμως έχει δηλώσει, είχε πάντα όνειρο να ιδρύσει τη δική του ποδοσφαιρική ομάδα.

Το πραγματοποίησε το 2008 παίρνοντας το ρίσκο να συστήσει την Κρασνοντάρ, σε μία πόλη που κυριαρχούσε απόλυτα η πιο «παραδοσιακή» ομάδα της Κουμπάν. Πλέον «παίζει» μόνος του στην πόλη, καθώς η συμπολίτισσα διαλύθηκε το 2018 λόγω οικονομικών προβλημάτων.

Ξεκίνησε από τη δεύτερη κατηγορία και χάρη στα χρήματα του έφτασε το 2011 στη ρωσική Πρέμιερ Λιγκ, τρία χρόνια αργότερα έπαιξε στον τελικό του κυπέλλου, όπου ηττήθηκε από τη Ροστόφ, ακολούθησε η 3^η θέση στο πρωτάθλημα και οι δύο παρουσίες στους «16» του Europa League, το 2016-17 και το 2018-19, όπου αποκλείστηκε από Θέλτα και Βαλένθια αντίστοιχα.

Το «αφεντικό» της Κρασνοντάρ, έχει καλές διαπροσωπικές σχέσεις με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές και με δική του απόφαση δημιουργήθηκε μια παράδοση στον σύλλογο, σύμφωνα με την οποία κάθε παίκτης που αγωνίζεται σε 100 επίσημα παιχνίδια αναδεικνύεται σε «Φρουρό του συλλόγου» και λαμβάνει ως δώρο από τον πρόεδρο ένα αναμνηστικό ρολόι Rolex!

Το όνειρο του είναι η Κρασνοντάρ να παρατάξει κάποια στιγμή 11 «προϊόντα» των τμημάτων υποδομής στον αγωνιστικό χώρο, ή «μαθητές» όπως αρέσκεται να τους αποκαλεί ο ίδιος. Έτσι το 2010 ίδρυσε την Ακαδημία της ομάδας, που συγκεντρώνει τους πιο ταλαντούχους παίκτες της περιοχής, τους στεγάζει δωρεάν και τους προπονεί εντατικά.

Οι ακαδημίες είναι το πάθος του Γκαλίτσκι, όπως και του Σαββίδη, θεωρώντας την επένδυση στο μέλλον ως ένα «μαξιλαράκι ασφαλείας» που θα επέτρεπε στην Κρασνοντάρ να μην έχει τη μοίρα της Ανζί όταν ο Σουλεϊμάν Κερίμοφ αποφάσισε να σταματήσει την χρηματοδότηση του συλλόγου από τη Μακχατσκάλα.

«Προσπαθούμε να χτίσουμε τα πάντα έτσι ώστε στο μέλλον ο σύλλογος να μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Ενδιαφέρομαι μόνο για το τι θα συμβεί σε αυτήν τη ζωή. Αυτό που θα συμβεί μετά από μένα δεν με ενδιαφέρει πραγματικά», είχε πει στο περιθώριο των εγκαινίων του εντυπωσιακού γηπέδου, 35.000 θέσεων, όπου έχει δημιουργήσει ένα φουτουριστικό πάρκο το οποίο έδωσε το όνομά του: πάρκο Γκαλίτσκι!

Οι εγκαταστάσεις της ακαδημίας, περιλαμβάνουν δύο κλειστά γήπεδα για χειμωνιάτικες προπονήσεις και 12 ανοικτά, ξενώνες για τους παίκτες και τους γονείς τους, εστιατόριο και πλήρως εξοπλισμένο ιατρικό κέντρο.