Όταν η Major League Soccer ιδρυόταν το καλοκαίρι του 1993, ήταν απλά η καθυστερημένη εκπλήρωση της υπόσχεσης των ΗΠΑ ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έναν χρόνο αργότερα. Θα ήταν παράδοξο η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη να διεξαχθεί σε μια χώρα που δεν έχει οργανωμένο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Ουσιαστικά, όμως, αυτό έγινε, καθώς μπορεί η επίσημη ίδρυση να χρονολογείται στα 1993, αλλά η πρώτη σεζόν του αμερικανικού πρωταθλήματος (MLS) σημειώθηκε μετά το Μουντιάλ, την σεζόν 1995/96.

Το πειραματικό στάδιο της πρώτης δεκαετίας ακολούθησε μετάβαση. Μόνο εύκολο έργο δεν ήταν για ένα ξενόφερτο κι αντιτουριστικό σε πρώτο πλάνο άθλημα να τα βάλει επί ίσοις όροις με τους βασιλιάδες του αθλητικού lifestyle. Ανάμεσα στα χρόνια της ακμής του NBA, της παραδοσιακής δημοφιλίας του MLB (μπέιζμπολ) και της ανέκαθεν πρωτοκαθεδρίας του μόνου ποδοσφαίρου που γνώριζαν οι ΗΠΑ στον 20ο αιώνα (NFL), η εισαγωγή του MLS και η φιλοδοξία να χωρέσει κάπου μεταξύ τους, φάνταζε ανώφελη.

Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, το ποδόσφαιρο των ΗΠΑ ακούει περήφανα και στην προσφώνηση του «soccer». Ο μέσος όρος εισιτηρίων στα γήπεδα έχει ξεπεράσει το NBA και το NHL (χόκεϊ), καθιστώντας βιώσιμο εν τέλει τον στόχο της καταξίωσης. Η νέα σεζόν του MLS εκκινεί στις 29 Φεβρουαρίου, διευρυμένη ως προς την σύσταση της κατά δύο ομάδες-μέλη (Ίντερ Μαϊάμι, Νάσβιλ) και μπορεί ακόμη να μην έχει φτάσει τα υψηλά στάνταρ που έθεσε με την πάροδο των χρόνων, να ανταγωνιστεί δηλαδή τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές λίγκες της Ευρώπης, αλλά η ανάπτυξή του υπερκέρασε τους προβληματισμούς και τις δυσκολίες της πρώτης δεκαετίας. Στην πραγματικότητα, το τοπίο άλλαξε το καλοκαίρι του 2007. Όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πήρε την απόφαση να φωταγωγήσει την πόλη των Αγγέλων, το εθνικό πρωτάθλημα και το μέλλον αυτού, κάνοντας το υπερατλαντικό ταξίδι.

Ο Άγγλος σταρ με την μεταγραφή που πήρε από την Ρεάλ Μαδρίτης στους Λος Άντζελες Γκάλαξι πριν από 13 χρόνια, τάραξε τα λιμνάζοντα νερά σε ένα οικοσύστημα το οποίο μέχρι τότε υπολειπόταν των μεγάλων «μπαμ». Ώσπου να πάρει εκείνος την απόφαση-τομή, τα πιο σημαντικά ονόματα που έπαιξαν στο πρωτάθλημα ήταν ο cult hero Κάρλος Βαλντεράμα και ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι όταν αποχώρησε από την Μίλαν. Αμφότερες οι μεταγραφές στις δύο πρώτες σεζόν, εποχή 90’s, ως οι κινήσεις που θα «έβαζαν μπροστά» τις μηχανές στη νεοσύστατη τότε λίγκα.

Το συμβολικό κεφάλαιο και η παρακαταθήκη που άφησε ο ερχομός του Μπέκαμ στο MLS, ήταν, όμως, καθοριστικά για να φτάσει στο κατοπινό σημείο. Συμπτωματικά, η 25η σεζόν τον βρίσκει ξανά παρόντα στην διάρθρωση της Λίγκας, αυτήν τη φορά σε θέση μεγαλομετόχου. Οι Νερατζούρι της Φλόριντα, η Ίντερ Μαϊάμι είναι εν μέρει δικό του δημιούργημα και παρά τις περιπέτειες με την γνωστή Ίντερ του Μιλάνου αναφορικά με το όνομα, αλλά και τις περιπέτειες μέχρι να βρεθεί εγκαίρως το γήπεδο του συλλόγου, θα δώσει κανονικά το πολυαναμενόμενο «παρών», στην νέα διοργάνωση.

«Πιθανόν είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα ποτέ μου. Αλλά είναι παράλληλα και η μεγαλύτερη ανταπόδοση που έλαβα στην καριέρα μου», ήταν τα λόγια του 44χρονου επιχειρηματία, ο οποίος οραματίζεται στο όνομα της Ίντερ την νέα δύναμη του πρωταθλήματος, με αφετηρία την δική του βαρύτητα και φυσικά την αξία του στο recruiting, την προσέλκυση δηλαδή νέων μεγάλων ονομάτων, που θα προξενήσουν λόγους για εμπορική εκτόξευση του MLS στο επόμενο επίπεδο.

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, άλλωστε, δεν κατοικεί πια στο LA. Μάζεψε τα πράγματά του, πέταξε την ζλατανική ατάκα για την πόλη που επιστρέφει στην ποδοσφαιρική της… μετριότητα και γύρισε στην Μίλαν της καρδιάς του. Παρομοίως και στην περίπτωση του Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος προοιωνίζει το προπονητικό chapter της καριέρας του με την Ντέρμπι Κάουντι στην πατρίδα του. Εύλογα, το ενδιαφέρον στρέφεται παράλληλα με τους υπόλοιπους τομείς ανάπτυξης, στον επόμενο αστέρα που θα τιμήσει με την παρουσία του την Λίγκα.

Για την σεζόν 2020, το τοπ όνομα των… rookies ισοδυναμεί με προσωνύμιο. Ο «Τσιτσαρίτο» (για τους πιο επίσημους Χαβιέρ Ερνάντες), άφησε την Γηραιά Ήπειρο μετά από μια γεμάτη δεκαετία και επέστρεψε ως σταρ στην Αμερική, γειτονικά της πατρίδας του. Ο Μεξικανός φορ είναι ο νέος prodigy των Γκάλαξι και δίνει νέο ενδιαφέρον στην χλιαρή μέχρι πρότινος κόντρα του Λος Άντζελες, εναντίον, δηλαδή, στην νεοσύστατη LA FC του συμπατριώτη Κάρλος Βέλα. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι της διοργανώτριας αρχής τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, καθώς βλέπουν την επίδραση και το ενδιαφέρον στην αγορά του Μεξικού για το MLS να πολλαπλασιάζεται αυτόματα. Συνθήκη που λειτουργεί θετικά για τα σχέδια συνεργασίας των δύο πλευρών στο άμεσο μέλλον.

Μαζί με τους δύο Μεξικανούς σούπερ-σταρ, μετακόμισαν επίσης στις ΗΠΑ ο πρώτος σκόρερ της Liga MX και άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού, Άλαν Πουλίδο και ο Ροδόλφο Πιζάρο. Κατά πάσα πιθανότητα, η τετράδα τους θα βρίσκεται στο All-Star game του Ιουλίου, από την πλευρά των MLS All-Stars, κόντρα στους αστέρες του μεξικάνικου πρωταθλήματος. Είναι η πρώτη φορά που το event λαμβάνει τέτοια μορφή, δίνοντας το έναυσμα για την στρατηγική συνέργεια των δύο πλευρών.

«Ίσως σε πέντε με έξι χρόνια να μην μιλάμε για το πόσο κοντά με την Liga MX βρίσκεται το MLS, αλλά για το πώς οι δύο Λίγκες θα δουλεύουν από κοινού για να φτιάξουν μια πολύ μεγαλύτερη διοργάνωση, που θα οφελεί και τους δύο».

Μόνο τυχαίος δεν είναι ο ορίζοντας εξαετίας που έδωσε ο Ταμπ Ράμος, ο πρώτος παίκτης που υπέγραψε στο MLS την εναρκτήρια σεζόν 1995/96 και νυν προπονητής των Χιούστον Ντίναμο. ΗΠΑ και Μεξικό δεν τείνουν απλά να συνεργαστούν. Οπωσδήποτε θα το κάνουν, αφού επέρχεται και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το 2026, με τις δύο χώρες και τον Καναδά να έχουν αναλάβει την διεξαγωγή του και ήδη οι κάθε είδους επεκτατικές κινήσεις περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον άξονα.

Άλλωστε, η τρέχουσα συμφωνία στα τηλεοπτικά δικαιώματα του MLS, πάει πακέτο με τις μεταδόσεις των αγώνων της εθνικής των ΗΠΑ, η οποία έχει εξασφαλισμένη την συμμετοχή της στο μεθεπόμενο Μουντιάλ. Αυτή η συνθήκη από την μία πριμοδοτεί το εγχώριο πρωτάθλημα, από την άλλη το κρατάει δέσμιο μιας πραγματικότητας με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Τα 90 εκατομμύρια δολάρια που κερδίζει το MLS από τα τηλεοπτικά για την σεζόν 2020, με 26 ομάδες να το συναπαρτίζουν, φαντάζουν ισχνό ποσό μπροστά στα δις. των προηγμένων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Φυσικά, δεν έγινε εύκολη από την μία μέρα στην άλλη η συνύπαρξη και ο ανταγωνισμός με τις παραδοσιακές επιχειρήσεις των Λιγκών του μπάσκετ, του μπέιζμπολ και του αμερικανικού ποδοσφαίρου της χώρας. Η εξάρτηση από τα εθνικά τηλεοπτικά δίκτυα και το κομμάτι της πίτας των εσόδων που θα τους παραχωρηθεί, διατηρεί σε χαμηλή τροχιά το όνειρο γιγάντωσης του συνεταιρισμού. Για αυτό και η Λίγκα επεξεργάζεται νέες αλλαγές ενόψει των επόμενων σεζόν, με την πρώτη να είναι ειλημμένη.

Από την επόμενη περίοδο, οι ομάδες θα αυξηθούν σε 28 με την προσθήκη της Όστιν FC και της Σαρλότ, ενώ μέχρι το 2022 θα έχουν γίνει 30, με το Σακραμέντο και μια ομάδα από το Σεντ Λούις να διαμορφώνουν το τελικό μοντέλο, στα πρότυπα του NBA. Κατά πάσα πιθανότητα, η ιδέα του υποβιβασμού στην δεύτερη κατηγορία δεν θα ευοδωθεί, αφού μοιάζει με υπέρ το δέον ρίσκο για τους επενδυτές, που σκορπούν εκατομμύρια για εγκαταστάσεις και μάρκετινγκ και δεν θα διακινδυνεύσουν τις επενδύσεις τους για μια κακή σεζόν σε αγωνιστικό επίπεδο.

Όσο εκείνοι, όμως, θα παίρνουν τις νέες κρίσιμες αποφάσεις τους, το 25ο πρωτάθλημα κάνει πρεμιέρα (29/2, 20:00) και αναμένεται να δούμε αν και πόσο θα έχει πλησιάσει σε βάθος χρόνου τα ευρωπαϊκά στάνταρ της Premier League, της Bundesliga και της La Liga, εκείνων που κυνηγά δειλά-δειλά και μακροπρόθεσμα.