Στην Ελλάδα της υπερβολής είχαμε φτάσει σε ένα σημείο που για να καταφέρεις να διαβάσεις τα πρωτοσέλιδα στο περίπτερο χρειαζόσουν πάνω από είκοσι λεπτά μη πούμε μισή ώρα. Υπήρχε περίοδος, προ κρίσης, που σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κυκλοφορούσαν πάνω από δέκα αθλητικές εφημερίδες!

Στη χαραυγή του 2020 η Θεσσαλονίκη έχει μείνει με μόλις μία καθημερινή και μια εβδομαδιαία αθλητική εφημερίδα. Σημεία των καιρών. Η απότομη πτώση του έντυπου Τύπου επιβεβαιώνεται από την ίδια την Ένωση Συντακτών, η οποία στην τελευταία Γ.Σ. προχώρησε σε αλλαγή καταστατικού και πλέον ονομάζεται Ένωση Συντακτών Μακεδονίας Θράκης, αφαιρώντας τις λέξεις «Ημερησίων Εφημερίδων», από το ακρωνύμιο Ε.Σ.Η.Ε.Μ.-Θ., που απλά παραμένει για ιστορικούς λόγους.

Το κείμενο -κι ας είμαστε εθισμένοι πια στα λουκέτα- δεν είναι και δε θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τον «επικήδειο» των αθλητικών εντύπων της πόλης, κάλλιστα όμως, μπορεί να είναι μια νοσταλγική ματιά στο ένδοξο παρελθόν του Τύπου της μακεδονικής πρωτεύουσας.

H εμφάνιση αθλητικών εφημερίδων καθυστέρησε σημαντικά στην πόλη Θεσσαλονίκης, η πρώτη εφημερίδα τα «Αθλητικά Νέα» εκδόθηκε το 1929 με διευθυντή τον Π. Γεωργίου. Ακολούθησαν τα «Αθλητικά Χρονικά» που κυκλοφορούσαν κάθε Δευτέρα – Τετάρτη και Παρασκευή στις αρχές της δεκαετίας του ’30.

Το 1955, ο μετέπειτα πρόεδρος του Άρη, Nίκος Kαμπάνης, εξέδωσε την τρίτη αθλητική εφημερίδα με τίτλο «Αθλητικά Νέα», εβδομαδιαία αρχικά, που συνέχισε να εκδίδεται μέχρι το 1975, όταν πέθανε ο εκδότης.

Εκεί έκαναν τα πρώτα τους βήματα «δάσκαλοι» της αθλητικής δημοσιογραφίας, όπως ο Σταύρος Ρεπανάς, ο Γιώργος Πλατσούκας, έδιναν τις εικόνες τους ο Γιάννης Κυριακίδης κι ο Γιώργος Φουρκαλάς. Από εκεί ξεπήδησαν κορυφαίοι αθλητικοί δημοσιογράφοι στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αρχές του ’70, (Χαρισούλης, Βαλαρούτσος, Λασκαρέλιας), που είτε συνέχισαν να αρθρογραφούν στα «ΣΠΟΡ» είτε σε άλλα έντυπα.

Το «Σουτ της Θεσσαλονίκης» ήταν ακόμη μια εκδοτική προσπάθεια της εποχής, ενώ η «Δράσις» (12σέλιδη εβδομαδιαία εφημερίδα της Θεσσαλονίκης που κυκλοφορούσε κάθε Δευτέρα, την περίοδο 1956 – 1970) αφιέρωνε πολλές σελίδες στα αθλητικά δρώμενα της πόλης, όπως συνέβη αργότερα με το πληρέστατο αθλητικό ένθετο της εφημερίδας «Θεσσαλονίκης», εκεί όπου αρθρογραφούσαν για πολλά χρόνια οι Ρεπανάς, Θεολογίδης, Τουρώνης, Μ. Βοϊτσίδης, Θωμαϊδης, Μοσχούλας, Φορόπουλος, Καλημερίδης, Καράδαλης, Νικολαϊδης, Μάστορας, Πετρακόπουλος κ.α.

Το 1969 ο Aναστάσιος Nάστος εξέδωσε τα «Mακεδονικά Σπορ» και λίγο αργότερα τα «Σπορ της Δευτέρας» με αρχισυντάκτη τον Tάκη Xασήρ και τον Δημήτρη Mπούζα, ο οποίος είχε ξεκινήσει να ασχολείται με τη δημοσιογραφία στα «Αθλητικά Νέα» του Καμπάνη. Μέσα στη Χούντα, για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εκδόθηκε ο «Αθλητικός Κόσμος» από τον παράγοντα του Άρη, Γιώργο Δημητρίου και τον Κωνσταντίνο Σείρα.

Ήταν μια τελείως διαφορετική εποχή με τους παλιούς Σαλονικείς να περπατούν στην Τσιμισκή και να μυρίζουν το «άρωμα» των τυπογραφείων στον «Ελληνικό Βορρά» και στη «Μακεδονία». Στο πεζοδρόμιο μπροστά από το τυπογραφείο του «Ελληνικού Βορρά» υπήρχαν σχεδόν πάντα στοιβαγμένα τα τεράστια ρολά δημοσιογραφικού χαρτιού, όπου την Κυριακή τυπώνονταν τα «Αθλητικά Νέα», που κυκλοφορούσαν κάθε Δευτέρα. Ο κόσμος συγκεντρωνόταν έξω από τα γραφεία, είτε για να μάθει τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων που διεξάγονταν στην Αθήνα, είτε για να πληροφορηθεί τον συνδυασμό της επιτυχίας στο ΠΡΟ-ΠΟ. Σήμερα, απλά, ανοίγεις το κινητό τηλέφωνο σου και όλα είναι μπροστά στην οθόνη σου!

Πολλά χρόνια αργότερα, ο υπογράφων έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της αθλητικογραφίας στην ιστορική «Μακεδονία», ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτηρίου στη Μοναστηρίου και χαζεύοντας από απόσταση τα «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας: τον Δημάδη, τον Βουργουντζή, τον Δημαρά, τον Χατζηπαρασκευά. Εκτός του αείμνηστου κλασσικού «εφημεριδά» ολκής, Σταύρου Μπαλτίδη - που είχε την επιμέλεια των αθλητικών σελίδων της εφημερίδας- και του Γιώργου Τραπεζανίδη, οι οποίοι φρόντισαν και του έδωσαν τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, όλοι οι υπόλοιποι τού έμοιαζαν απλησίαστοι στην μεγάλη αίθουσα του 1^ου ορόφου.

Η Θεσσαλονίκη έζησε για πολλά χρόνια τον ιστορικό διπολισμό ανάμεσα στα «Αθλητικά Νέα» (Άρη) και τα «Μακεδονικά ΣΠΟΡ» (ΠΑΟΚ), τον προάγγελο των «ΣΠΟΡ του Βορρά», που μετά το θάνατο των δύο εκδοτών Νίκου Καμπάνη (1975) και Αναστάσιου Νάστου (1976), υπήρξε για πολλά χρόνια το μοναδικό αθλητικό έντυπο της πόλης.

Το 1978 η Tέσα Λεβαντή εξέδωσε τα «ΣΠΟΡ» με διευθυντή τον Δημήτρη Μπούζα και το 1989 η εφημερίδα έγινε καθημερινή από τρισεβδομαδιαία (Δευτέρα – Πέμπτη – Σάββατο). Νωρίτερα, γύρω στο 1982, έγινε μια προσπάθεια επανέκδοσης της «Aθλητικής Φλόγας», από τον Γιώργο Τόττη, ωστόσο δεν έμεινε για πολύ στα περίπτερα.

Τα (χειρόγραφα) πρωτοσέλιδα του Δημήτρη Μπούζα έγραψαν τη δική τους ιστορία στον αθλητικό Τύπο της Θεσσαλονίκης. Η παρεμβατικότητα της εφημερίδας ήταν άκρως εντυπωσιακή στην «ασπρόμαυρη» μεριά της πόλης, ωστόσο στήριξε με τα πρωτοσέλιδα του, τόσο τον Άρη προβάλλοντας κυρίως της μεγάλες επιτυχίες της ομάδας μπάσκετ τη δεκαετία του ’80 και του ’90, όσο και τις υπόλοιπες ομάδες (Ηρακλής, Απόλλων Πόντου). Όμως, πέρασε στην ιστορία ως «η εφημερίδα του Μπούζα» (έτσι την ζητούσαν στα περίπτερα!) ενώ για πολλούς αποτελούσε το ΠΑΟΚτσήδικο «ευαγγέλιο» της ενημέρωσης. Βλέπετε, η σύνδεση αθλητικών εντύπων και «μεγάλων» ομάδων, στην προκειμένη περίπτωση του ΠΑΟΚ, στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού είναι τόσο ισχυρή, ώστε οι τίτλοι και τα κείμενα μιας εφημερίδας να επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Ανέκαθεν, οι αθλητικές εφημερίδες (και) της Θεσσαλονίκης ήταν ποδοσφαιροκεντρικές, αφιερώνοντας τεράστιο μέρος τους για το ποδόσφαιρο. Εξ ου και τα περισσότερα ιστορικά πρωτοσέλιδα που «κρεμάστηκαν» κατά καιρούς στα περίπτερα ήταν κατά κόρον «ποδοσφαιρικά». Τη διαφορά πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι της ειδησιογραφίας ήρθε να κάνει τον Σεπτέμβριο του 1991 η «Αθλητική Μακεδονίας – Θράκης» η οποία «είχε ειδήσεις και θεματολογία στην πρώτη σελίδα της, που δεν μπορούσαν να γράψουν οι άλλες εφημερίδες», όπως υπερηφανεύεται ακόμη και σήμερα ο επί 21 χρόνια δημιουργός της (στυλοβάτης ως νο2 των «ΣΠΟΡ»), Σαράντης Πανταζής με δράση στα αθλητικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης, που μετά την αρχική και πολύ σύντομη συνεργασία με Κουρή-Μαρόγλου (Ράδιο Θεσσαλονίκη) κράτησε μόνος την εφημερίδα και την μετέτρεψε σε «σχολείο» για ουκ ολίγους δημοσιογράφους (Τότσικας, Τζαντζαράς, Τσατσούλης, Δούκας, Κουβεντίδης, Σταμπουλής, Ιωάννου, Μανούσης, Ζαίρης, Φελάνης, Τσαρούχας, Χαλβατσιώτης, Ιωαννίδης, Κούσης, Σπηλιόπουλος κ.α) που έκαναν τα πρώτα τους βήματα περνώντας από το Ν. Ρύσιο ή τα γραφεία της Καρόλου Ντηλ.

Σ’ ότι αφορά τη θεματολογία της, η «Αθλητική Μακεδονίας-Θράκης» καθιέρωσε στην τελευταία σελίδα της τα «Προεδρικά», ενώ από τα πρωτοσέλιδα που ξεχώρισαν ήταν αυτό που αφορούσε την σύλληψη του Στιβ Μπαρτ στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (επιστρέφοντας από ολιγοήμερες διακοπές στις ΗΠΑ μετέφερε 2 γραμμάρια κοκαΐνη και 11 γραμμάρια χασίς), αλλά και την προσφυγή του Παναγιώτη Φασούλα κατά του ΠΑΟΚ προκειμένου να μείνει ελεύθερος και να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό.

Κάποτε, η εφημερίδα «έκλεινε» στις 3 και 4 το πρωί και στις 5 ξημερώματα ήταν κρεμασμένη στα μανταλάκια. Οι ξενύχτηδες γνώριζαν τα ανοικτά περίπτερα (Μαρτίου, Βασιλίσσης Όλγας, Τσιμισκή, Βασιλικό θέατρο) και τις προμηθεύονταν μόλις άφηνε το αυτοκίνητο της εφημερίδας το έντυπο. Στα «ΣΠΟΡ του Βορρά» εκδότρια ήταν η Ζέτα Σιμιτζή κι αυτοί που διηύθυναν την ύλη της εφημερίδας, από την οποία πέρασαν πολλοί σημαντικοί ρεπόρτερ (Νικολάκης, Καραμητρούσης, Γρηγοριάδης, Πετρουλάκης, Βουλώνης, Βασιλόπουλος, Χορόζογλου, Σαμαράς, Ζουμπούλης, Γκαμπράνης, Δραγώγιας, Καστάνης, , Χαλβατσιώτης, Ζαχαριάδης, Τσάνα, Παντελίδης κ.α.), μετά την αποχώρηση του Σαράντη Πανταζή, ήταν ο Στέλιος Δεληγιάννης κι ο Στράτος Παζούλης.

Τα γραφεία βρισκόντουσαν επί της Εθνικής Αντιστάσεως και απέναντι ο χώρος της φωτοσύνθεσης και κάποια εποχής και της εκτύπωσης.

Η συμπόρευσή των «ΣΠΟΡ του Βορρά» με τον όμιλο της νέας «Μακεδονίας» από το 2000 έφερε πολλά προβλήματα τελικά και την πτώχευση της εκδότριας εταιρείας. Αρχικά, η εφημερίδα μετά και το τέλος του «Ελληνικού Βορρά» πέρασε στην ιδιοκτησία του Γ. Σαχπατζίδη, ο οποίος ως εκδότης υπέγραψε την αλλαγή στο μέγεθος της εφημερίδας. Από το 2001 τα «ΣΠΟΡ» έπαψαν να έχουν το κλασικό μεγάλο μέγεθος, αντίστοιχο του σημερινού «ΦΩΤΟΣ», αρχίζοντας να τυπώνονται σε σχήμα «ταμπλόιντ».

Από τον Σαχπατζίδη η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Γ. Ρήγα και παρά το γεγονός ότι κυκλοφοριακά συνέχιζε να στέκεται πολύ καλά, χάρη στο φιλότιμο και την προσπάθεια των εργαζομένων, εντελώς αναίτια και ξαφνικά την 1^η Ιουνίου του 2015 αποφάσισε να κλείσει, ύστερα από 50 χρόνια πορείας στο χώρο της ενημέρωσης, το ιστορικό έντυπο.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2000 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η «Metrosport», μια εκδοτική προσπάθεια του Νίκου Πετρουλάκη και του Παύλου Ανδρώνη, στη λογική του «33-33-33» απέναντι στις ομάδες της πόλης (ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής) και πλαισιωμένοι από αρκετούς δημοσιογράφους (Νάσκας, Θωμαϊδης, Χατζηϊωαννίδης, Κούσης, Τσαλτίδης, Ιωαννίδης, Τσερβίνης, Πετρίδης, Ζαγόρας, Μπότσαρης, Τσακαλέας, Κόλκας, Τσορμπατζόγλου κ.α.) τα πρώτα χρόνια της.

Επί δύο δεκαετίες η εφημερίδα βαδίζει χέρι-χέρι με το ραδιοφωνικό σταθμό «Metropolis 95,5» και σήμερα είναι το μοναδικό καθημερινό αθλητικό έντυπο που κυκλοφορεί στην πόλη.

Το καλοκαίρι του 2014 ο Νίκος Πετρουλάκης προχώρησε στην έκδοση εφημερίδας παράλληλα με το αθλητικό ραδιόφωνο «Arena 89,4», ακολουθώντας την ίδια συνταγή με τη «Metrosport» από την οποία στο μεταξύ είχε αποχωρήσει.

Η εφημερίδα παρέμεινε στα περίπτερα ως «Arena Press» μέχρι το 2018 όταν και μετονομάστηκε σε «Fair Play» για να αναστείλει οριστικά την έκδοση της τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.

Κατά καιρούς έγιναν και άλλες εκδοτικές προσπάθειες, όπως αυτή της αθλητικής εφημερίδας «Center For», η οποία μετά από κυκλοφορία τριών εβδομάδων και μόλις 18 φύλλων έβαλε λουκέτο τον Μάρτιο του 2009.

Ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ Άρης, Λάμπρος Σκόρδας, προχώρησε στην εξαγορά των τίτλων των «Αθλητικών Νέων» από την οικογένεια του Ν. Καμπάνη, ύστερα από 32 χρόνια η εφημερίδα κυκλοφόρησε εκ νέου το 2008, ωστόσο μέσα σε μια περίοδο πέντε ετών ανέστειλε την έκδοση της. Η εκδοτική προσπάθεια συνεχίστηκε για ένα διάστημα ως «Αθλητικά Νέα των Συντακτών», αποκλειστικά από τους δημοσιογράφους του φύλλου. Το 2014 υποχρεώθηκαν και προχώρησαν σε αλλαγή ονομασίας («Aris News Press»), μετά τα πνευματικά δικαιώματα που διεκδίκησε και κέρδισε ο κ. Σκόρδας, για να κλείσουν τους επόμενους μήνες.

Το δεύτερο έντυπο που συνεχίζει να κυκλοφορεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης είναι η εβδομαδιαία εφημερίδα «FORZA», που πρόσφατα συμπλήρωσε τρία χρόνια παρουσίας κάθε Σαββατοκύριακο στα περίπτερα και στο χώρο της, «ασπρόμαυρης» κατά βάση, ενημέρωσης.

Εβδομαδιαίο φύλλο, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 10 Δεκεμβρίου του 2016 από τον Κώστα Βασιλόπουλο και τις δυνατές υπογραφές και την στήριξη των Γιώργου Κουβεντίδη, Σταύρου Κόλκα, Δημήτρη Τσορμπατζόγλου, Νίκου Τζαντζαρά, Κλεάνθη Βαλαρούτσου που συμμετέχουν στην έκδοση από την πρώτη μέρα της.

Λίγους μήνες αργότερα προστέθηκε και κυκλοφόρησε η FORZA Plus (μετά από κάθε αγώνα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ, με Βούλγαρη, Χαστά, Πολατσίδη, Αναστασιάδη κ.α) και μαζί με τον «Δικέφαλο» πανηγύρισαν τις κατακτήσεις τριών κυπέλλων και ενός πρωταθλήματος!

Η «Άρης Είσαι» μια εβδομαδιαία εφημερίδα με 48 κιτρινόμαυρες σελίδες «βγήκε» στα περίπτερα στις 18 Φεβρουαρίου του 2017 στην οποία συμμετείχαν δημοσιογράφοι που καλύπτουν το ρεπορτάζ της ομάδας.

«Μετά από 147 κιτρινόμαυρα φύλλα, μετά από σχεδόν τρία χρόνια κυκλοφορίας, το εκδοτικό ταξίδι της εφημερίδας «Άρης Είσαι!» έφτασε στο τέλος του», ανέφερε την περασμένη Παρασκευή η ανακοίνωση των εκδοτών (Δημήτρης Παπαϊωάννου, Ηλίας Πόππης) και των δημοσιογράφων με την οποία γνωστοποιήθηκε η αναστολή έκδοσης.

Η εφημερίδα τον Οκτώβριο του 2018 κρεμάστηκε στα περίπτερα με τίτλο που δεν είχε ξαναγραφτεί στην Ιστορία του Τύπου με τα ακρωνύμια: «Η.Μ.Ν.Σ.Γ». Παραμονές του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Ο τίτλος την επομένη μετατράπηκε σε πανό στο πέταλο των φανατικών του Άρη, ενώ αν απορείτε το… κουίζ της εφημερίδας απαντήθηκε πολύ εύκολα και γρήγορα στα social media, όπου στο άψε-σβήσε είχαν «χτυπήσει» οι λύτες του. Είναι η μέρα που εδώ στο gazzetta.gr καθιερώθηκε το ακρωνύμιο «Ν.Π.Δ.Β.» (Να Περάσει Δεν Βρίζω) στα σχόλια πολλών αναγνωστών του!

Για την ιστορία, το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας δεν επαληθεύτηκε μέσα στο γήπεδο. Φρόντισε γι’ αυτό ο Αλεκσάνταρ Πρίγιοβιτς το βράδυ της 21^ης Οκτωβρίου του 2018...

Ενθετα κι άλλα

Ιστορικά μπορούν να χαρακτηριστούν τα αθλητικά ένθετα των πολιτικών εφημερίδων της πόλης. Εκτός από το ένθετο της «Θεσσαλονίκης», η εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» ξεκίνησε το 1997, υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου Ανδρέα Μπόμη, μια εντυπωσιακή και φιλόδοξη εκδοτική προσπάθεια.

Το περιοδικό «Φωνή των Σπορ», πρωτοποριακή επική προσπάθεια για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας, κυκλοφορούσε κάθε Δευτέρα για πάνω από δύο χρόνια. Διακόπηκε η έκδοση του επειδή η κυκλοφορία του κάλυπτε το «Εθνοσπόρ» του Γιώργου Μπόμπολα… Κοινού παρονομαστή και του «Αγγελιοφόρου» και του «Έθνους»! Στη συνέχεια το αθλητικό ένθετο της εφημερίδας (με Διευθυντή τον Αλέκο Παπαδόπουλο) , μετά τα ματς του Σαββατοκύριακου, έφτασε να αριθμεί μέχρι και 40 σελίδες.

Ο «Άσος του Βορρά» ήταν μια ακόμη εκδοτική προσπάθεια, με διευθυντή τον Στέλιο Γρηγοριάδη, τη διετία 1996-1997, όπου τη βλέπαμε στα περίπτερα της πόλης.

Το 2000 κυκλοφόρησε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ για πρώτη φορά το επίσημο περιοδικό της ομάδας, με τον τίτλο «Τούμπα Εμπιστευτικό», συνέχισε ως «Τούμπα Αποκλειστικό» και κατέληξε τα τελευταία χρόνια του Ιβάν Σαββίδη να κυκλοφορεί ως «Toumba Magazine». Μια καλαίσθητη έκδοση, που διαφέρει αρκετά από τα αντίστοιχα περιοδικά ομάδων, με ειδικές συλλεκτικές εκδόσεις, αφιερωμένες στις κατακτήσεις τίτλων των «ασπρόμαυρων», το οποίο βραβεύτηκε το 2018 ως το κορυφαίο περιοδικό στην Ελλάδα.

Οπαδικά έντυπα

Από τη δεκαετία του ’60 άρχισαν να εμφανίζονται (και να χάνονται μέσα στο χρόνο…) τα αμιγώς οπαδικά έντυπα. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ είδαν το 1963 να κυκλοφορεί από τους Συνδέσμους, αντί 2 δρχ., ο «Φίλαθλος» (με… πράσινο λογότυπο) ακολούθησε ο «ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ», ο «ΠΑΟΚτσήδικος κόσμος» και η «ΠΑΟΚτσήδικη Φωνή» τη χρονιά (1985) του δεύτερου πρωταθλήματος.

Με τον τίτλο «ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ» κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1988 ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, που για την εποχή του ήταν μια καλαίσθητη έκδοση, με έγχρωμες φωτογραφίες σε ιλουστρασιόν χαρτί. Δεν μπόρεσε να σταθεί για περισσότερα από 30-40 τεύχη. Επανακυκλοφόρησε το 2009, με την ίδια φιλοσοφία, αλλά ως εβδομαδιαία εφημερίδα, πλέον, κάθε Δευτέρα μετά τα παιχνίδια της ποδοσφαιρικής ομάδας, με μια διαδρομή που κράτησε μέχρι το 2012. Στις αρχές του 1990 κυκλοφόρησε από τον Ερασιτέχνη η «Φωνή του ΠΑΟΚ», αλλά τη διαφορά στα οπαδικά έντυπα ήρθε και έκανε το 1995 η εβδομαδιαία εφημερίδα «ΠΑΟΚΤΣΗΣ», που εκδόθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνδέσμων Φίλων ΠΑΟΚ.

Το πρώτο φύλλο, μετά από πολύ αγώνα και πολύ τρέξιμο, κόπο κι άγχος ως την τελευταία στιγμή, κρεμάστηκε στα περίπτερα στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995 και αγκαλιάστηκε από το σύνολο της «ασπρόμαυρης» οικογένειας. Στο διάστημα της κυκλοφορίας της, η εφημερίδα άλλαξε τον χάρτη των οπαδικών εντύπων. Γραφόταν και διακινήθηκε αποκλειστικά από οπαδούς, συσπείρωσε και αγαπήθηκε από μια τυχερή φουρνιά αναγνωστών. Στήλες όπως «Στ’ Αυτιά», «Πράκτωρ 004», «Κοτρώνας», «Ψύχρας» έγραψαν ιστορία. Μετά από 240 φύλλα, που κυκλοφόρησαν με συνέπεια κάθε Παρασκευή, ανέστειλε την κυκλοφορία της τον Δεκέμβριο του 2000. Ακολούθησε το 2001 το εβδομαδιαίο έντυπο της «Θύρας 4» χωρίς να καταφέρει να μείνει για μεγάλο διάστημα στο χώρο.

Η προσπάθεια των οργανωμένων οπαδών του Άρη για «αδιάκοπη αρειανή ενημέρωση από το 1994», μέσω της εφημερίδας «Super Aris», έμεινε ζωντανή για σχεδόν δύο ολόκληρες δεκαετίες, κυκλοφορώντας κάθε Παρασκευή, ενώ προς το τέλος υπήρχε και σε ηλεκτρονική μορφή με ετήσια συνδρομή 30 ευρώ. Έβγαλε 945 φύλλα και το τελευταίο της «κρεμάστηκε» στα περίπτερα το Φεβρουάριο του 2014.

Τη δεκαετία του ’80 κυκλοφόρησαν τα «Αρειανά Νέα», σε κίτρινο χαρτί που… έβγαζε μάτι, και την επόμενη δεκαετία η «Εδώ Άρης», με σχεδόν αποκλειστική ειδησιογραφία γύρω από την ομάδα μπάσκετ, αλλά πολύ μικρή παραμονή στα περίπτερα.

Στη γαλάζια πλευρά της Θεσσαλονίκης ο «Ημίθεος» ήταν η τελευταία προσπάθεια των οργανωμένων οπαδών του Ηρακλή, ποιο συγκεκριμένα του Papafi Club, να αποκτήσουν τη δική τους εφημερίδα, χωρίς πάντως το όλο εγχείρημα να στεφθεί με επιτυχία και σε πολύ σύντομο χρονικό να κλείσει κι αυτό το έντυπο.

Η πρώτη εκδοτική προσπάθεια των «κυανόλευκων» καταγράφηκε το 1973 με τη «Φωνή του Ηρακλή», ενώ ακολούθησαν κι άλλες προσπάθειες με την έκδοση του «Γαλάζιου Κόσμου», τη δεκαετία του ’80 και το 1997, αλλά και «Τα Νέα του Ηρακλή» το 2003.

Στη νέα εποχή του Τύπου οι εφημερίδες λόγω και του υπερβολικά μεγάλου κόστους (στη Θεσσαλονίκης και τη Βόρεια Ελλάδα δεν υπάρχει καν πιεστήριο προδιαγραφών, με αποτέλεσμα τα φύλλα να τυπώνονται στην Αθήνα!) δεν αποτελούν την πρώτη πηγή ενημέρωσης. Ενδεχομένως το κοινό να έχει εθιστεί στη γρήγορη πληροφόρηση, δίχως την παραμικρή εμβάθυνση και ανάλυση ενός θέματος, μιας είδησης.

Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει ένας σύγχρονος βηματισμός για τον γραπτό Τύπο, το πάλαι ποτέ προπύργιο της ενημέρωσης. Οι καιροί, αλλάξανε (και) για τη μακεδονική πρωτεύουσα…