Eνα γκολ-χρυσάφι, ένας τίτλος! (pics&vid)
Στις 2 Μαΐου του 1976 στον «τελικό» του Πρωταθλήματος στην κατάμεστη Τούμπα, από 50.000 θεατές (!), ένα γκολ ήταν αρκετό για να κρίνει τα πάντα στη μάχη του τίτλου.
Στην παρτίδα των δύο «αετών» από τη μία πλευρά ήταν ο πολυμήχανος Γκιούλα Λόραντ, μέλος της σπουδαίας Ουγγαρίας του Φέρεντς Πούσκας, στον οποίο οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ είχαν αποδώσει τις νίκες επί της Παναχαϊκής (0-3) και επί του Ολυμπιακού (3-1), που είχαν φέρει τους «ασπρόμαυρους» σε θέση ισχύος. Από την άλλη πλευρά βρισκόταν ο γεννημένος Τσέχος και πολιτογραφημένος Ολλανδός προπονητής, Φράντισεκ Φάντροκ, ο «παππούς» της ΑΕΚ, που πριν τον δούμε στα μέρη μας είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην σκηνή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, με τη δημιουργία της μεγάλης εθνικής Ολλανδίας, μια ομάδας που «ζωγράφισε» στα γήπεδα της Ευρώπης, παίζοντας το λεγόμενο «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο», με παίκτες όπως ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Γιόχαν Νέεσκενς, ο Αρι Χάαν, ο Ρούντι Κρολ και ο Τζόνι Ρεπ.
Σ’ εκείνη, λοιπόν, την παρτίδα ο Λόραντ ήταν ο νικητής και την κέρδισε τραβώντας έναν μπαλαντέρ, τουτέστιν το γκολ που έκανε τη διαφορά, στέλνοντας οριστικά και αμετάκλητα τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στην κορυφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου. «Γι’ αυτή την ημέρα δούλεψαν γενιές και γενιές ΠΑΟΚτσήδων μέχρι να φτάσουμε ως την κορυφή», έλεγε το απόγευμα της ίδιας μέρας ο αείμνηστος Γιώργος Παντελάκης.
Υπάρχουν κάμποσα τέτοια εξ ορισμού μεγάλα, σημαδιακά και αξέχαστα γκολ, αλλά σαν αυτό που σημείωσε στο 89ο λεπτό ο Νέτο Γκουερίνο, δεν υπήρχε άλλο. Ηταν δε τόσο σίγουρος ο Βραζιλιάνος επιθετικός που μια εβδομάδα πριν είχε πει πως «πιστεύω σε νίκη εκατό τοις εκατό. Από μέσα μου πιστεύω ότι την Κυριακή θα είμαστε πρωταθλητές», λες και ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί…
Ο ΠΑΟΚ υποδέχθηκε (για την 27η αγωνιστική του πρωταθλήματος), την ΑΕΚ που βρισκόταν στο κατόπι του, με δύο βαθμούς λιγότερους, ενώ έμεναν τρεις μόλις στροφές για το φινάλε. Στην Τούμπα δεν έπεφτε καρφίτσα! Η καταμέτρηση έδειξε 45.010 εισιτήρια, αλλά στις κερκίδες ο κόσμος κρεμιόταν σαν τα τσαμπιά και όσοι το έζησαν λένε πως ξεπερνούσε τις 50.000!
Μόλις στο 18ο λεπτό οι γηπεδούχοι έχασαν μεγάλη ευκαιρία για να ανοίξουν το σκορ. Ο Σταύρος Σαράφης, σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις πέναλτι, δεν μπόρεσε να νικήσει τον «πορτιέρε» της ΑΕΚ, Γιώργο Σιδηρόπουλο. Τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά, η Ένωση με το ισόπαλο 0-0 έμενε ζωντανή στη μάχη του τίτλου, αλλά όπως αποκάλυψε μετά το τέλος ο Γκιούλα Λόραντ ήταν βέβαιο ότι θα δεχθεί ένα γκολ. «Με τον τρόπο που παίζει η ΑΕΚ, βάσει της εμπειρίας μου ήμουν σίγουρος πως θα πετύχουμε ένα γκολ», δήλωνε ο Μαγυάρος τεχνικός, που θα περίμενε καρτερικά μέχρι το 89ο λεπτό.
Ο Κούλης Αποστολίδης κέρδισε φάουλ από τον Απόστολο Τόσκα. Το εκτέλεσε ο Γιώργος Κούδας. Διεκδίκησε την μπάλα ο Παναγιώτης Κερμανίδης από το Λάκη Νικολάου, στη καρδιά της άμυνας της ΑΕΚ. Αυτή κύλησε αριστερά στη μικρή περιοχή. Προς την πλευρά της «Θύρας 4». Εκεί, την άγγιξε ο Νέτο Γκουερίνο. Κι έστειλε εαυτόν κι αλλήλους στον έβδομο ουρανό. Οι κραυγές από το «γκολ» ακούστηκαν μέχρι το Βαρδάρη: Ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταθλητής!
Χωρίς να είναι ένα εντυπωσιακό γκολ, όσες φορές κι αν δεις το βίντεο δεν το χορταίνεις...
«Βάλαμε τον τίτλο στον ήλιο να μαυρίζει»!
Πενήντα χιλιάδες κόσμου γιόρταζε εντός κι εκτός του αγωνιστικού χώρου. Οι περίπου 7.000 φίλοι της Ένωσης αποχώρησαν ειρηνικά από το γήπεδο και εκεί έμειναν οι χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες για να πανηγυρίσουν τον τίτλο.
Στην καταπακτή των αποδυτηρίων κυριαρχούσε η εμβληματική μορφή του Νικηφόρου Τσαρπανά, η ψυχή της ομάδας, που θα υποδεχόταν με δάκρυα στα μάτια τους θριαμβευτές. Απαρηγόρητος σε μια γωνιά ο Σταύρος Σαράφης σκεφτόταν το χαμένο πένάλτι: «Ευτυχώς που έβαλε ο Γκουερίνο το γκολ, αλλά και πάλι δεν έφταιγα εγώ. Ο Σιδηρόπουλος κουνήθηκε πριν σουτάρω», έλεγε. Ηταν εκεί κι ο πρώην γ.γ. της ομάδας, ο Βασίλης Σεργιαννίδης, που άφησε στην άκρη τα προσωπικά πάθη με τον Παντελάκη και πήγε να συγχαρεί τους ποδοσφαιριστές, όπως και ο Νίκος Κούρκουλος, με τον γνωστό ηθοποιό να πιάνει κουβέντα με τον Γκιούλα Λόραντ.
Την επόμενη μέρα ο Νέτο Γκουερίνο προσπαθούσε να ξεκουράσει τα «χρυσά» πόδια του από το διαρκές κυνηγητό της μπάλας και ν’ απαλύνει τους πόνους του από τα αδιάκοπα χτυπήματα του «σωματοφύλακά» του, Πέτρου Ραβούση.
«Για μερικά δευτερόλεπτα νόμιζα ότι θα μου σαλέψει το μυαλό από τη χαρά. Μετά τα πόδια μου με οδήγησαν άθελα προς την κερκίδα. Το ένιωσα δυνατά. Γι’ αυτό και στα κάγκελα της «Θύρας 4», ύψωσα τα χέρια στον ουρανό. Ευχαρίστησα το θεό. Ήταν θέλημα Του να πάρει ο ΠΑΟΚ εκείνο το Πρωτάθλημα. Αισθάνθηκα πάντως, σαν το πόδι όλου του ΠΑΟΚ να στέλνει την μπάλα στα δίκτυα. Μπορεί να έχω πετύχει ένδεκα γκολ, αλλά εκείνη την στιγμή αισθανόμουν ότι είμαι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Γιατί το γκολ αυτό μετρούσε, όχι για ένα, αλλά για είκοσι», είχε πει ο Βραζιλιάνος, που όσο κι αν ακούγεται περίεργο ετοίμαζε τις βαλίτσες του για να φύγει από τη Θεσσαλονίκη!
«Αυτή την στιγμή έχω προτάσεις από δύο πολύ μεγάλους συλλόγους. Έναν ισπανικό και έναν βραζιλιάνικο. Σ’ αυτούς τους συλλόγους θα πάρω περισσότερα, αλλά θα ξοδέψω και περισσότερα, καθώς η ζωή είναι πιο ακριβή. Θέλω να μείνω στον ΠΑΟΚ, αλλά είμαι επαγγελματίας», είχε εξομολογηθεί, αλλά τελικά ανανέωσε το συμβόλαιο του, έπαιξε μέχρι το 1984 (σε 231 παιχνίδια, σημείωσε 65 γκολ) και έγινε μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, μεταφέροντας μετά από πολλά χρόνια τις ιστορίες από εκείνο το γκολ σε κάθε συμπατριώτη του, όπως ο Λέο Μάτος, που έρχεται να παίξει φορώντας την ασπρόμαυρη φανέλα.
Ο ΠΑΟΚ ύστερα από εκείνη τη νίκη-χρυσάφι με το γκολ του Γκουερίνο ήταν τέσσερις βαθμούς μπροστά από την ΑΕΚ. Χρειαζόταν μόλις μια νίκη στα τρία ματς που απέμεναν και από την άλλη η Ενωση να πετύχει τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Τελικά τσέκαρε και μαθηματικά το πρώτο του πρωτάθλημα Ελλάδας, πενήντα χρόνια μετά από την ίδρυσή του, μια εβδομάδα μετά στο Καυτανζόγλειο επικρατώντας εύκολα με 3-1 του Ηρακλή.
