Μετά την απίθανη νίκη και πρόκριση της Μπαρτσελόνα με επική ανατροπή επί της Παρί, ονειρεύτηκα πως ήμουν πάλι 10 ετών σε ένα μικρό δωματιάκι στη Δάφνη. Μόνο εκεί και μόνο στο αγαπημένο μου κόμικ η Παρί Σεν Ζερμαίν θα μπορούσε να νικήσει και να κατακτήσει τίτλο εις βάρος της Μπαρτσελόνα και η αιτία ήταν αυτός!Ήταν ο παιδικός μου ήρωας ή τουλάχιστον ένας από δαύτους.

Έμπαινε στο παιδικό μου δωμάτιο τελείως διαφορετικός από τους υπόλοιπους κόμικ ήρωες. Αυτός ήταν σε μεγαλύτερο μέγεθος, κοσμοπολίτης, σε πολυτελή έκδοση με ιλουστρασιόν σελίδες. Με σύστησε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μέσα από τα 10 μόλις τεύχη του, μου δίδαξε το μύθο της Μπάρτσα, ενώ για πρώτη φορά άκουσα για την Παρί Σεν Ζερμέν και το Παρκ ντε Πρενς.

Ήταν ακριβότερος κόμικ ήρωας από τους άλλους, αλλά ποιός νοιαζόταν; Όταν σταμάτησε η έκδοσή του, κατάλαβα πως είναι να τελειώνει κάτι στο peak του, τουλάχιστον για τον μικρό Χρήστο.

Ένα θρυλικό για μένα περιοδικό, με πρωταγωνιστή έναν Γάλλο επιθετικό, που αφού πέρασε έναν μεγάλο τραυματισμό στην Ίντερ του Μιλάνου, πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα κι έγινε ένα μετην κερκίδα των Καταλανών, ειδικά με τον πιτσιρίκο φίλο του και τους υπόλοιπους pablitos, μια παρέα φτωχόπαιδων με πάθος για την μπάλα και την Μπάρτσα.

Με τα ξανθά του μαλλιά, το αγέρωχο στυλ παιχνιδιού, το μαγικό του αριστερό πόδι και το νούμερο 7 στην πλάτη, ο Ερίκ Καστέλ ήρθε στην Ελλάδα από τη Star Comics, δυστυχώς όχι όμως με τα 15 τεύχη που κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό.

Οι Βέλγοι δημιουργοί του, Raymond Reding και Francoise Hugues, δημιούργησαν έναν σταρ στο χορτάρι και έναν γήινο αντιστάρ πατρική φιγούρα για τους pablitos, που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην καταλανική πρωτεύουσα.

Με πήραν σχεδόν τα κλάματα, όταν έπραξαν το αδιανόητο και τον έκαναν μεταγραφή στην Παρί, για να τον κάνουν ήρωα στην πατρίδα του. Ένιωσα τον πόνο του μικρού του φίλου, όταν είδε τον Ερίκ να πακετάρει για να μετακομίσει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα πολύ κοντά στο προπονητικό κέντρο των Παριζιάνων, όπου αργότερα του έκανε μια μεγάλη έκπληξη και τον φιλοξένησε.

Τέλος έπραξαν και την ιεροσυλία να “βάλουν” τον Ερίκ Καστέλ να οδηγεί την Παρί στην κατάκτηση του Κυπέλλου των Πόλεων των Τεχνών κόντρα στην ομάδα που τον “ψήλωσε”, την Μπάρτσα.

Τιμωρήθηκαν με υπερβολικά πολλούς για τα ρομαντικά 80s haters, που έριξαν τις πωλήσεις και το τιράζ του κόμικ. Ήταν ήδη αργά όταν τον επανέφεραν στην Μπαρτσελόνα, πριν τον οδηγήσουν στην αποστρατεία, μετά από ένα πέρασμα στην Λιλ.

Η προσωπική μου παιδική πινελιά ήταν να ξεπατικώνω με τις ξυλομπογιές μου τις έγχρωμες φιγούρες του Ερίκ Καστέλ, ενώ άκουγα “Μικρόφωνο στα γήπεδα” κάθε Κυριακή από την Ελληνική Ραδιοφωνία κι όταν τέλειωναν οι φιγούρες του, ζωγράφιζα τις εμφανίσεις των συλλόγων της φαντασίας μου, πάντα όμως με το μαγικό 7 στην πλάτη.

Ίσως την Τετάρτη που μας πέρασε οι φανταστικοί Παμπλίτος πανηγύρισαν περισσότερο κι από τους πραγματικούς οπαδούς της Μπάρτσα, ίσως ο Ερίκ χαμογέλασε ξανά, ίσως οι Βέλγοι δημιουργοί του τιμωρήθηκαν ξανά για την ασέβεια της μεταγραφής!