Στέφανος Τσιτσιπάς: Στης Μελβούρνης τα στενά

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος έξω από τον χορό, πώς μπορεί να αισθάνεται ένας elite αθλητής, τις στιγμές της απόλυτης συγκέντρωσης. Εμείς που παρακολουθούμε είναι εύκολο να κρίνουμε, να καταδικάζουμε, να αποθεώνουμε. Μέσα στο μυαλό τους, όμως, δεν μπορούμε να μπούμε.

Μπορεί να κρυφοκοιτάξουμε μέσα από τις αντιδράσεις τους. Αν αντιδρούν. Γιατί αν πετύχεις έναν αθλητή, όπως π.χ. ο Ρότζερ Φέντερερ, καλή τύχη. Ευτυχώς για όλους μας και δυστυχώς για τον ίδιο, ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν είναι Ρότζερ Φέντερερ και δεν εννοώ στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, τα forehands και τα backhands, αλλά στον τρόπο διαχείρισης των παιχνιδιών.

Ο Στέφανος έχει γίνει -και δικαίως- αρκετές φορές meme, για τον τρόπο που αντιδράει μέσα στα κορτ. Νευριάζει, γκρινιάζει, ξεσπάει. Και στο ματς με τον Λεχέτσκα κοπάνησε ένα μπαλάκι στον τοίχο κι ευτυχώς για τον ίδιο δεν πέτυχε κανένα ball boy. Στο 0-40 του 3-3 του τρίτου σετ, άρχισε να φωνάζει, κοιτώντας ξανά το επιτελείο του. Εδώ όμως έχουμε μια διαφορά με το παρελθόν: Το 0-40 έγινε γρήγορα 40-40 και τελικά το κράτησε το σερβίς του. Τα νεύρα εμφανίστηκαν, όμως δεν τον κυρίευσαν.

Ένα πολύ ουσιαστικό δείγμα ωρίμανσης ενός αθλητή -ίσως και το σημαντικότερο- είναι ο τρόπος που κρατάει τη συγκέντρωσή του. Το composure, που λένε και στα χωριά έξω από την Μελβούρνη. Μέχρι και πέρυσι, αν οι στιγμές στράβωναν, ο Στέφανος σπάνια παρέμενε ψύχραιμος. Και η ψυχραιμία δεν σημαίνει να είσαι ρομπότ, Φέντερερ. Η ψυχραιμία είναι state of mind, παρά τις αντιδράσεις σου. Είναι ο επόμενος πόντος και ο τρόπος διαχείρισής του. Ο Τσιτσιπάς του φετινού Australian Open είναι ψύχραιμος. Πολύ ψύχραιμος για την ακρίβεια.

Έχει μέχρι στιγμής 43/49 σωσμένα break points! Είναι τεράστιο το ποσοστό. Μόνο κόντρα στον Λεχέτσκα έσβησε οκτώ! Σε παρόμοιες περιστάσεις στο παρελθόν λύγιζε. Στην Μελβούρνη φέτος δείχνει ανεπηρέαστος ακόμα και όταν δεν του βγαίνουν πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το backhand του είναι προβληματικό σε όλο το τουρνουά. Ούτε και οι επιστροφές του είναι αυτές που θέλει και πρέπει. Φαίνεται ότι τσαντίζεται, ότι νευριάζει. Στον επόμενο πόντο, όμως, ξεκινάει από την αρχή. Δεν κολλάει το μυαλό του.

Ο Σίνερ του γύρισε το 2-0 σετ σε 2-2. Μπήκε όμως στο πέμπτο σετ και μεγαλούργησε. Είναι σημάδια κυριαρχίας αυτά. Και ωρίμανσης. Στα 24 του χρόνια, ίσως κάποιοι να θεωρούν ότι άργησε. Το σημαντικό είναι, όμως, ότι δείχνει πως έχει φτάσει στο επίπεδο νοητικής προσήλωσης που απαιτείται για να κατακτήσει ένας αθλητής Grand Slam.

Το αν όντως ισχύει αυτό το τελευταίο θα το μάθουμε πρώτα το πρωί της Παρασκευής και -μακάρι- το πρωί της Κυριακής. Το αν όντως θα φτάσει στον δεύτερο τελικό της καριέρας του σε Grand Slam εξαρτάται πρώτα απ’ όλα απ’ τον ίδιο. Στα χαρτιά είναι φαβορί. Όχι ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αυτό στο τένις, αλλά είναι ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρίσκεται.

Μετά τον χαμένο τελικό του Roland Garros το 2019, έγραφα ότι ο Τσιτσιπάς είναι «Ο Πρίγκιπας της Σκόνης» και ότι σύντομα θα έρθει η ώρα που θα φορέσει το στέμμα του. Ο ίδιος δείχνει να απολαμβάνει τον εαυτό του στην Μελβούρνη. Το αν η στέψη του γίνει εκεί, φέτος, θα το δούμε τις επόμενες ημέρες. Ούτε ο Κατσάνοφ είναι εύκολος αντίπαλος, ούτε πολύ περισσότερο ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που μάλλον θα τον περιμένει στον τελικό.

Υπάρχει, όμως, μια αστερόσκονη στον αέρα, δεν υπάρχει;