Ήταν από τους πιτσιρικάδες που σε όποια ποδοσφαιρική κουβέντα κι αν ακουγόταν το όνομά του, γινόταν αντιληπτό ότι άπαντες περίμεναν με αγωνία να δουν την εξέλιξή του.

Υπήρξαν και κάποιοι που βλέποντάς τον πίσω στο 2001, έκαναν λόγο για τον επόμενο... Ζινεντίν Ζιντάν. Η ποδοσφαιρική του ευφυία, ο τρόπος που είχε να περνάει τη μπάλα εκεί που έπρεπε και οι κινήσεις του που τον έκαναν να φαίνεται... παντού μέσα στο γήπεδο, τον έκαναν ξεχωριστό.

Ήταν λαμπρό αστέρι. Κάπου στο δρόμο, τα έχασε όλα...

Το gazzetta.gr περιγράφει τον 30χρονο, πλέον, ποιοτικό μεν, αλλά χαμένο, Άντονι Λε Ταλέκ, που από τη νέα σεζόν θα φοράει τη φανέλα του Ατρομήτου.

Το Μουντιάλ που τον οδήγησε στον αφρό...

Ο Ραϊμόντ Ντομενέκ που είχε τον Λε Ταλέκ στην εθνική ομάδα κ-17 της Γαλλίας και τον έβλεπε τρίβοντας τα μάτια του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2001 στο Τρινιντάντ και το Τομπάγκο, δήλωσε έκπληκτος από τη μετέπειτα πορεία του Λε Ταλέκ. Εκείνος, ξεδίπλωσε όσο ταλέντο του έδωσε ο Θεός και πάνω στο οποίο είχε δουλέψει, για ν' αναδειχθεί δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής του προ 14ετίας Μουντιάλ U-17. Τα μάτια πολλών σκάουτερ τον είδα, τους άρεσε, το όνομά του μπήκε σε πολλά μπλοκάκια και η Λίβερπουλ θεωρήθηκε τυχερή που κατάφερε να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες του. Σαν πιτσιρικάς, ο τρόπος που «διάβαζε» το παιχνίδι, οι σίγουρες μεταβιβάσεις του, οι τοποθετήσεις του και η προσφορά του σε συνολικό επίπεδο, τον έκαναν το next best thing του γαλλικού αλλά και γενικότερα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ουδείς όμως μπορούσε να σκεφτεί ότι η καριέρα που θα ακολουθούσε ο Λε Ταλέκ θα ακολουθούσε αυτή την κατιούσα...

Το μετάλλιο του Τσάμπιονς Λιγκ και η χαμένη ευκαιρία στη Λίβερπουλ

Το 2001, ο Λε Ταλέκ εξαργύρωσε το εκπληκτικό Μουντιάλ που έκανε με την εθνική ομάδα της Γαλλίας σε επίπεδο κ-17 και αποκτήθηκε από τη Λίβερπουλ, με εισήγηση του Ζεράρ Ουγιέ που εκτίμησε το ταλέντο του και τον πήρε στο «Άνφιλντ».

Με τις εμφανίσεις του, μοίρασε υποσχέσεις. Ήξερε πως με τον Ουγιέ στον πάγκο απολάμβανε εμπιστοσύνη και αυτό τον βοηθούσε πολύ στον τομέα της αυτοπεποίθησης και της προσπάθειας ώστε να πείσει ότι μπορεί να τα κάταφέρει. Παίζοντας κυρίως σαν «δεκάρι» πίσω από τους επιθετικούς και με την ικανότητα να «σπάει» τις αντίπαλες άμυνες, ο Λε Ταλέκ κατάθετε διαπιστευτήρια.

Όλα αυτά, όμως, μέχρι την αντικατάσταση του Ουγιέ από τον Μπενίτεθ στους «κόκκινους».

Η θητεία του στον σύλλογο του Μέρσεϊσαϊντ είναι από τα αξιοσημείωτα στην καριέρα του. Και μόνο που φόρεσε τη φανέλα αυτού του ιστορικού συλλόγου, ο οποίος τον απέκτησε σαν το επόμενο λαμπρό αστέρι, λέει πολλά. Στο σπίτι του, υπάρχει το μετάλλιο του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005 και δεν το αλλάζει με τίποτα. Είτε έπαιζες ένα λεπτό, είτε 90, είτε καθόλου, αρκεί να ήσουν μέλος της ομάδας που έκανε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης στην Κωνσταντινούπολη. Εκείνη τη χρονιά είχε παίξει βασικός στον προημιτελικό με τη Γιουβέντους, στο τελευταίο του παιχνίδι με την κόκκινη φανέλα, όμως η κατάληξη εκείνης της χρονιάς έσβησε κάθε αρνητικό...

Μιλώντας στην «Equipe», το 2010, ο Λε Ταλέκ δεν στάθηκε στην μεγάλη επιτυχία του 2005. Στάθηκε στα δικά του λάθη, τη συμπεριφορά που επέδειξε απέναντι στον σύλλογο και το γεγονός πως άκουγε όσα του έλεγε ο τότε εκπρόσωπό του, ο οποίος και χρεώνεται μέγάλο μέρος της αποτυχημένης θητείας του Λε Ταλέκ στη Λίβερπουλ.

«Προφανώς και έχω μετανιώσει για τον τρόπο που εκτυλίχθηκε το πέρασμά μου από τη Λίβερπουλ. Μετανιώνω που το 2004 πήγε στον Ράφα Μπενίτεθ και του είπα ότι ήθελα να φύγω... Ήμουν μόλις 20 ετών τότε και είχα τον ατζέντη μου που μου έλεγε συνεχώς ότι με ήθελε η Σεντ Ετιέν και ότι ο Τόρες θα μου έκλεβε τη θέση! Τώρα τα σκέφτομαι και γελάω.. Έχοντας δει τι έκαναν οι Τόρες και Τέβες που είμαστε της ίδια γενιάς, σκέφτομαι τι χαζομάρα έκανα...».

Όσο ήταν μέλος των «κόκκινων», ο Λε Ταλέκ αγωνίστηκε με τη μορφή δανεικού στις Σεντ Ετιέν, Σάντερλαντ, Σοσό και Λε Μαν, με την οποία υπέγραψε κανονικό συμβόλαιο το 2008, όταν και αποχώρησε οριστικά από τον σύλλογο του Μέρσεϊσαϊντ...

Δεν χάρηκε ούτε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2010...

Με την οριστική επιστροφή του στη Γαλλία από το 2008, όταν η Λε Μαν τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή, ο Λε Ταλέκ άρχισε να χάνει ακόμα περισσότερο τη φήμη του και να χάνεται από το προσκήνιο... Το γεγονός, δε, πως με την Οσέρ το 2010 είχε την ευκαιρία να παίξει στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν συμπεριλαμβάνεται καν στις ευχάριστες αναμνήσεις, αφού η ποδοσφαιρική του μοίρα συνέχιζε να τον ρίχνει χαμηλά και να μην του επιτρέπει να χαρεί έστω και ένα μικρό θετικό διάστημα στην ήδη φθαρμένη καριέρα του.

Αυτό, διότι τον Σεπτέμβριο εκείνη της σεζόν υπέστη κάταγμα κνήμης κι έμεινε για περίπου 2,5 μήνες εκτός δράσης, ενώ, ένα τρίμηνο γεμάτο έμεινε στα πιτς την αγωνιστική περίοδο 2013-2014, όταν αποκόμισε πρόβλημα στους προσαγωγούς (Δεκέμβρης 2013-Μάρτης 2014).

Μέσα σε δύο χρόνια από το... σεντόνι,, έφτασε να παίξει στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου για λίγο τη σεζόν 2012-2013! Τα τελευταία τρία χρόνια ανήκε στη Βαλανσιέν και η μεταγραφή του στον Ατρόμητο, έκανε μεγάλο μέρος του διεθνή Τύπου να τον θυμηθεί ξανά, να αναφερθεί στα μαγικά χρόνια του 30χρονου ποδοσφαιριστή όταν προετοίμαζε τον κόσμο για μεγάλα πράγματα και ο ίδιος ξέρει ότι έχει την ευκαιρία του στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή των Περιστεριωτών και στο Γιουρόπα Λιγκ, να σταματήσει να ζει με τις αναμνήσεις, αλλά με το παρόν...

Τα παρακάτω βίντεο, πάντως, αποδεικνύουν ότι το ένστικτο του σκόρερ, διατηρείται... Και στο Περιστέρι, ελπίζουν να ενισχυθεί.