Είναι στιγμές αθλητικές, που σημαδεύουν τη ζωή, χαράσσοντας στο ημερολόγιο πιο έντονα την ένδειξη, δίνοντας λόγο για να τη θυμόμαστε, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άλλες φορές για κάτι χαρμόσυνο, άλλες για κάτι δυσάρεστο. Η 13η Σεπτεμβρίου είναι ημέρα για να θρηνεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού είδε έναν από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες των τελευταίων δεκαετιών, τον Γιώργο Μητσιμπόνα, να εγκαταλείπει τη ζωή άδικα και πρόωρα.

Ως παίκτης του Τυρνάβου πια, στις τελευταίες του στιγμές στα γήπεδα και με τις μνήμες και τις δόξες μιας σπουδαίας καριέρας να τον συντροφεύουν, ο Μητσιμπόνας ήταν το θύμα της σύγκρουσης του αυτοκινήτου του με ημιφορτηγό έξω από τη Λάρισα. Λίγο μετά τις 14.00 κι ενώ κατευθυνόταν μαζί με τον φίλο του και δημοσιογράφο Νίκο Μίχο προς την Κοζάνη, όπου ο Τύρναβος θα έδινε φιλικό προετοιμασίας με την τοπική ομάδα, συνέβη το ατύχημα που του κόστισε τη ζωή. Ο 35χρονος ποδοσφαιριστής τραυματίστηκε σοβαρά και στο νοσοκομείο της Λάρισας, όπου μεταφέρθηκε, δεν κατάφερε να κερδίσει τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής του, γνωρίζοντας την πιο μεγάλη ήττα.

Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε η κηδεία του Νέο Κοιμητήριο Λάρισας, σε βαρύ κλίμα για όλη την πόλη και με παρουσία πλήθους κόσμου.

Ταλέντο, ανέλιξη και πρωτάθλημα

Ο Μητσιμπόνας γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1962 στην Τσαριτσάνη, κοντά στην Ελασσόνα. Η μπάλα βρέθηκε από νωρίς στα πόδια του και όταν είδε ότι είναι καλός, δοκίμασε την τύχη του στην ομάδα του χωριού του, τον Οικονόμο Τσαριτσάνης. Ως σέντερ φορ έδειξε πως είχε μέλλον ως ποδοσφαιριστής και προκάλεσε το ενδιαφέρον της ΑΕΛ, όπου και μεταγράφηκε το 1981, ως επιλογή του προπονητή Αντώνη Γεωργιάδη.

Στην πρώτη του σεζόν στους «βυσσινί» βρήκε το δρόμο προς τα δίχτυα 3 φορές σε 15 αγώνες, μέχρι να έρθει ο Γιάτσεκ Γκμοχ το 1982 και να τον καθιερώσει στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Εκεί έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο της καριέρας του, βλέποντας την να γνωρίζει συνεχώς νέες κορυφές, έως εκεί που λίγοι θα φαντάζονταν για την ομάδα του «κάμπου». Όντας επί σειρά ετών αναντικατάστατο στέλεχος, αλλά και αρχηγός της Λάρισας, συνέβαλε τα μέγιστα στις ιστορικές επιτυχίες του συλλόγου στα ’80s, φτάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου το 1982 και το 1984, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος την περίοδο 1982-83 και φυσικά στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 1985, με τον θρίαμβο επί του πρωταθλητή ΠΑΟΚ με 4-1.

Κορωνίδα όλων δεν θα μπορούσε να αποτελεί κάτι άλλο εκτός από την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας το 1988, στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του Μητσιμπόνα, των συμπαικτών του, αλλά και της ΑΕΛ. Μάλιστα, ο ίδιος κατάφερε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και ουσιαστικό, αφού εν πολλοίς ο τίτλος εξασφαλίστηκε με δικό του τέρμα την 29η αγωνιστική στο Αλκαζάρ με τον Ηρακλή, την Πρωτομαγιά του 1988.

Απ' τον Βορρά (ΠΑΟΚ), μέχρι το Νότο (Ολυμπιακός)

Το καλοκαίρι του 1989 αποχώρησε από τη Λάρισα, μετακομίζοντας στην Τούμπα για τον ΠΑΟΚ. Στον «δικέφαλο του Βορρά» αγωνίστηκε για τρία χρόνια (1989-1992, 95 συμ./ 3 γκολ), παίζοντας ξανά σε τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, απέναντι στον Ολυμπιακό και μάλιστα διπλό, το 1992 (1-1 ο πρώτος αγώνας στην Τούμπα και 2-0 για τους Πειραιώτες στον επαναληπτικό).

Το ίδιο καλοκαίρι του 1992 αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ και κατηφόρησε στον Ολυμπιακό, όπου παρέμεινε για δύο χρόνια (1992-93, 1993-94), μετρώντας 51 συμμετοχές και 9 τέρματα στο πρωτάθλημα. Με τους «ερυθρόλευκους» πανηγύρισε αμέσως τίτλο, την κατάκτηση του Σούπερ Καπ 1992, ενώ συμμετείχε και στον χαμένο τελικό (1-0) του 1993 κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Επιστροφή στον «κάμπο» και φινάλε…

Το καλοκαίρι του 1994 ήταν το καλοκαίρι της μεγάλης επιστροφής, στον τόπο απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. Η Λάρισα άνοιξε την «αγκαλιά» της και τον υποδέχθηκε πίσω, με τον Μητσιμπόνα να φοράει τη φανέλα με το «αλογάκι» σε 56 αγώνες και να σκοράρει 7 φορές, δίχως όμως να καταφέρνει με τους συμπαίκτες του να αποτρέψουν τον υποβιβασμό του συλλόγου στη Β’ Εθνική το 1996. Μετά τον υποβιβασμό αποχώρησε οριστικά από τον σύλλογο, κλείνοντας μια και καλή το κεφάλαιο «ΑΕΛ», μετά από συνολικά 10 χρονιές στους «βυσσινί», 267 συμμετοχές και 34 τέρματα.

Οι μεγάλες στιγμές είχαν περάσει για την καριέρα του χαρισματικού Έλληνα αμυντικού, στην καριέρα του οποίου τελευταίο σταθμό αποτέλεσε ο Τύρναβος της Γ’ Εθνικής, με προπονητή τον πρώην συμπαίκτη του στη Λάρισα, Νίκο Αργυρούλη. Την περίοδο 1996-97 είχε 29 συμμετοχές και 8 γκολ, βοηθώντας τη θεσσαλική ομάδα να φτάσει στην 4η θέση του Βορείου Ομίλου της Γ' Εθνικής.

Εθνική Ελλάδας

Οι καλές εμφανίσεις και η καθιέρωσή του είχαν ως φυσικό επακόλουθο την κλήση του το 1984 στην Εθνική Ελλάδος. Με την Εθνική έκανε ντεμπούτο στις 18 Ιανουαρίου 1984, στην εντός έδρας ήττα με 1-3 από την Ανατολική Γερμανία, ενώ η τελευταία του συμμετοχή ήταν στην αναμέτρηση με την Κύπρο το 1992. Αγωνίστηκε συνολικά 26 φορές με το εθνόσημο σκοράροντας μια φορά.

Το 1983-1984 αγωνίστηκε στην Ολυμπιακή Ομάδα (4 συμ./ 1 γκολ).