Μανώλης Σολανάκης στο Gazzetta: «Να αφήσω το δικό μου λιθαράκι, να βοηθήσω τον Απόλλωνα να πάρει έναν τίτλο»

• «Ο Απόλλων αρχίζει να χτίζει το DNA του το στοιχείο του πρωταγωνιστή»
• «Το έργο του αρχηγού είναι να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, ανάμεσα σε ίσους»
• «Έχω μια ευαισθησία στα μικρά παιδιά, θέλω να ασχοληθώ με αυτά»

Ο Μανώλης Σολανάκης είναι ο αρχηγός και ένας από τα βασικά γρανάζια στη μηχανή του Απόλλωνα Σμύρνης, που βρίσκεται μπροστά σε μια σπουδαία στιγμή, την πρόκριση στα ημιτελικά του Challenger Cup.

To βράδυ του Σαββάτου (18/2, 19:30) ο Απόλλων φιλοξενείται από τη Γαλατασαράι στον επαναληπτικό προημιτελικό, με την ελληνική ομάδα να έχει το πλεονέκτημα της νίκης με 9-5 στην Αθήνα.

Ο 28χρονος Σολανάκης ανήκει στη γενιά που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου στην κατηγορία Νέων το 2011 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βόλου, παρέα με του Βλαχόπουλο, Καπότση, Ποντικέα, Δερβίση, Γενηδουνιά, Βιτέλλα και τον συμπαίκτη του και τερματοφύλακα στον Απόλλωνα, Στέφανο Γαλανόπουλο.

Λίγες ώρες πριν από το μεγάλο ραντεβού με τη Γαλατασαράι στην Κωνσταντινούπολη, ο διεθνής φουνταριστός μίλησε στο Gazzetta για τους στόχους της ομάδας, τη θέλησή του να πάρει το πτυχίο του στην ψυχολογία και να εργαστεί με τα μικρά παιδιά και… προχωρώντας του περισσότερο, ανέφερε το μεγάλο του όραμα για την προσφυγική ομάδα.

«Ο Απόλλων αρχίζει να χτίζει το DNA του το στοιχείο του πρωταγωνιστή»

*Μανώλη είσαι τρία χρόνια στον Απόλλωνα πώς θα έκρινες την πορεία της ομάδας σε αυτό το διάστημα;

«Υπάρχει σταθερότητα, όραμα, κάθε χρόνο η ομάδα χτίζει κάτι, κάνει ένα βήμα μπροστά, σταθερό και αυτό είναι το πιο σημαντικό, σιγά σιγά αρχίζει να μπαίνει στο DNA της ομάδας το στοιχείο του πρωταθλητισμού, να μαθαίνει να πρωταγωνιστεί.

Είναι σημαντικό ότι υπάρχουν άνθρωποι στον Απόλλωνα που αγαπάνε, πονάνε και τρέχουν την ομάδα, είναι σημαντικό το έμβλημα και η ιστορία που κουβαλά ο σύλλογος παίζεις για ένα ιστορικό σωματείο. Στον Απόλλωνα υπάρχει ένας ρομαντισμός που μου αρέσει».

*Άρχισες από τα Χανιά, πήγες στον ΠΑΟΚ, ακολούθησε η Βουλιαγμένη και η Στεάουα Βουκουρεστίου, ο Απόλλων είναι κάτι ξεχωριστό στην καριέρα σου;

«Από κάθε σωματείο πάντα κάτι παίρνεις και πάντα κάτι δίνεις, για παράδειγμα στον ΠΑΟΚ ήμουν μικρός, 18 ετών, ήταν μια ομάδα που δεν πρωταγωνιστούσε τόσο πολύ, αλλά είχα πολύ περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ήταν αυτό που αναζητούσα εκείνη τη στιγμή.

Η Βουλιαγμένη ήταν μια ομάδα που είχε το DNA του πρωταθλητισμού, αυτό που προσπαθεί να χτίσει ο Απόλλων, έχει τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία πως πάμε να νικήσουμε τον κάθε αντίπαλο. Αυτό το έχει δημιουργήσει σε μεγάλο ποσοστό ο Απόλλων με τον Γιώργο Αφρουδάκη και τον Νίκο Δεληγιάννη, δύο προσωπικότητες πολύ μεγάλες, γιατί παίζει ρόλο ποιος είναι στο τιμόνι και την έμπνευση που σου δίνει. Θεωρώ ότι πλέον η ομάδα βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.

Από τη στιγμή που ο Απόλλων ανέβηκε στην Α1 κατηγορία, θεωρώ ότι κάνει σωστά και σταθερά βήματα, τα τρία χρόνια που είμαι στην ομάδα, διαπιστώνω πως κρατά τον κορμό, κάνει δύο, τρεις προσθαφαιρέσεις, βασίζεται σε νέα παιδιά με όραμα και όρεξη. Μπήκαμε και στη νέα έδρας μας το Σεράφειο, που μας δίνει άλλη δυναμική. Το Γουδή δεν τον νιώθαμε σαν σπίτι μας».

«Το έργο του αρχηγού είναι να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, ανάμεσα σε ίσους»

*Το Challenger Cup αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για τον Απόλλωνα;

«Δεν ξέρω να έχουν καταλάβει τα περισσότερα παιδιά, που είναι σε πιο μικρή ηλικία, πόσο μεγάλη πρόκληση και ευκαιρία έχουμε, γιατί όλες οι ομάδες είναι στα μέτρα μας, αλλά και τι παρακαταθήκη μπορούμε να αφήσουμε πρώτα από όλα σε εμάς, στην ομάδα, το ότι θα μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή, πόσο σπουδαίο επίτευγμα θα είναι η ενδεχόμενη κατάκτηση του τίτλου. Στο Euro Cup δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για να προκριθούμε χωρίς να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη σκέψη πως υπάρχει και το Challenge Cup».

*Ο ρόλος του αρχηγού σε αγχώνει;

«Το έργο του αρχηγού είναι να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, ανάμεσα σε ίσους. Είναι και βάρος να είσαι αρχηγός, αλλά και τεράστια τιμή, γιατί ο προπονητής δείχνει εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου».

*Το βράδυ θα μιλάμε για το επόμενο βήμα στο Challenger Cup και τα ημιτελικά παιχνίδια με την Τενερίφη;

«Ελπίζω πως ναι. Πρέπει να είμαστε ταπεινοί, να κρατάμε χαμηλά το κεφάλι, το παιχνίδι δεν θα είναι εύκολο με τη Γαλατασαράι. Θεωρώ πως ξεκάθαρα είμαστε καλύτερη ομάδα, παίζουμε καλύτερο πόλο, θα πάμε για τη νίκη και όχι για να διαχειριστούμε το προβάδισμα των τεσσάρων γκολ, βλέπω τα παιδιά ότι είναι πεινασμένα, έχουν αγωνία, βλέπω λίγο άγχος, τη θέληση να πετύχουμε κάτι πολύ καλό».

*Στο τέλος της ημέρας, τι νιώθει ο Μανώλης σε σχέση με τον αθλητισμό, το πόλο.

«Νιώθω ευγνώμων απόλυτα, γιατί έχω καταφέρει να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Ξέρεις, αρχίζεις από μικρή ηλικία και το πότε θα ξεπεράσεις τη λεπτή γραμμή από τη στιγμή που είσαι νεαρός ταλαντούχος αθλητής και ξαφνικά κάνεις πρωταθλητισμό, είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις.

Είσαι μικρός και ξαφνικά έρχονται οι πρώτες κλήσεις στις εθνικές, η πρώτη σου μεταγραφή, όλο αυτό σου γίνεται τρόπος ζωής και έχεις καταφέρει να κάνεις επάγγελμα αυτό που αγαπάς».

«Έχω μια ευαισθησία στα μικρά παιδιά, θέλω να ασχοληθώ με αυτά»

*Σπουδάζεις παράλληλα με τον πρωταθλητισμό;

«Σπουδάζω ψυχολογία, δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάρω το πτυχίο μου. Είναι μια επιστήμη που μου αρέσει από όταν ήμουν μικρός, θέλω να ασχοληθώ με τα παιδιά, θεωρώ πως δεν υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο και αγνό από ένα μικρό παιδί , έχω μια ευαισθησία στα μικρά παιδιά, γιατί θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, να παίρνουν τα σωστά ερεθίσματα.

Πέρασα τέλεια παιδικά χρόνια, με δυσκολίες, με όλα όσα περνούν οι οικογένειες, σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια, με τις δυσκολίες, τις καλές και τις κακές στιγμές και όλα μου βγάζουν ένα πολύ θετικό πρόσημο. Μεγάλωσα στα Χανιά σε μια μέση οικογένεια, αλλά δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα, ειλικρινά όταν αναπολώ εκείνα τα χρόνια, αισθάνομαι πως μεγάλωσα σας εκατομμυριούχος».

*Ποιο είναι το όραμά σου σε σχέση με τον Απόλλωνα;

«Χαίρομαι γιατί κάθε χρόνο βάζουμε στόχο να κάνουμε κάτι παραπάνω, θέλω να αφήσω το δικό μου λιθαράκι στην ομάδα, να λέμε πως όταν ήμουν και εγώ καταφέραμε και πετύχαμε κάτι, θα μου άρεσε πολύ σε 40, 50 χρόνια τα παιδιά μου να επισκέπτονται την μπουτίκ του Απόλλωνα και να βλέπουν μια φωτογραφία, έναν τίτλο και να λένε “κοίταξε”. Αθλητής είμαι, ονειρεύομαι, αυτό θέλω, να βοηθήσω την ομάδα να πάρει έναν τίτλο».

*Πέρυσι ήσουν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Σπλιτ, τι ονειρεύεσαι σε σχέση με την εθνική ομάδα;

«Το όνειρό μου από μικρό παιδί ήταν να πάρω μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετέχω στις προετοιμασίες της εθνικής ανδρών από το 2012, αυτό είναι το όνειρό μου, θεωρώ είναι κοντά, θα το παλέψω όσο περισσότερο μπορώ».

*Ο Γιώργος Αφρουδάκης σε συμβουλεύει;

«Θυμάμαι ήμουν 19, 20 ετών, και ήμασταν συμπαίκτες στο All Star Game. Eπειδή δεν είχα την ευκαιρία να του ζητήσω αυτόγραφο, του το ζήτησα σε εκείνο το παιχνίδι και με κοιτούσε. Τεράστιος παίκτης, μου έχει δώσει πολλές συμβουλές και με έχει βοηθήσει, η παρουσία του στην ομάδα, με εμπνέει».