Επιστήμονες πιστεύουν ότι βρήκαν το αρχαιότερο ερωτικό βοήθημα: Η σχέση με την Ελλάδα
Ένα ξύλινο εργαλείο είχε βρεθεί το 1992 σε ένα χαντάκι του αρχαίου οχυρού της Βιντολάντα στη Βρετανία. Αυτό τουλάχιστον πίστευαν για αρκετά χρόνια οι επιστήμονες, ωστόσο η θεωρία αυτή καταρρίφθηκε, καθώς συνειδητοποίησαν ότι το ξύλινο αυτό αντικείμενο ήταν ερωτικό βοήθημα από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όπως γράφει ο Guadian, ο ξύλινος φαλλός μήκους 16 εκατοστών είχε ανακαλυφθεί αρχικά το 1992 σε ένα χαντάκι στο ρωμαϊκό οχυρό της Βιντολάντα στην περιοχή Νορθάμπερλαντ, στις πιο απομακρυσμένες βόρειες παρυφές της αυτοκρατορίας.
Αρχικά καταχωρήθηκε στους καταλόγους των μουσείων ως εργαλείο μανταρίσματος καθώς βρέθηκε με υπολείμματα ρούχων και υποδημάτων. Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι πλέον πιστεύουν, ότι μπορεί να βρήκαν το μόνο γνωστό ρωμαϊκό ερωτικό βοήθημα σε πραγματικό μέγεθος και μάλιστα στην πραγματικότητα να ήταν ακόμα μεγαλύτερος από τα 16 εκατοστά που διασώθηκαν.
«Πρέπει να ομολογήσω ότι ένα κομμάτι μου πιστεύει ότι είναι αυταπόδεικτο πως πρόκειται για ερωτικό βοήθημα. Δεν ξέρω ποιος το καταχώρησε στους επίσημους καταλόγους ως εργαλείο. Μπορεί να ήταν κάποιος που ένιωθε άβολα με το να εντάξει έναν δονητή ή που πίστευε ότι οι Ρωμαίου δεν έκαναν τέτοια πράγματα», τόνισε ο λέκτορας Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ, Ρομπ Κόλινς.
Οι τρεις θεωρίες για τη χρήση του
Δεδομένου ότι από τη μια τα αρχαία φαλλικά αντικείμενα τα χρησιμοποιούσαν, ορισμένες φορές για να διώχνουν το κακό και από την άλλη το αντικείμενο που βρέθηκε είχε λείες άκρες, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε τρεις θεωρίες για τη χρήση του τις οποίες δημοσίευσαν στο περιοδικό Antiquity.
- Η πρώτη θεωρία θέλει να το χρησιμοποιούσαν για λόγους σεξουαλικής ικανοποίησης. «Τα ερωτικά βοηθήματα δεν χρησιμοποιούνται πάντα για ευχαρίστηση αλλά και για βασανιστήρια. Γνωρίζαμε από την αρχαιοελληνική και την ρωμαϊκή γραμματεία ότι γινόταν χρήση δονητών στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είχαμε κάποιο αρχαιολογικό εύρημα» εξήγησε ο Κόλινς στον Guardian.
- H δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι το χρησιμοποιούσαν ως γουδοχέρι είτε για μαγειρικούς λόγους είτε για να αλέσουν φαρμακευτικές πρώτες ύλες. Το μέγεθός του το καθιστά εύκολο στη χρήση που θα έδινε μαγικές ιδιότητες στο τελικό αποτέλεσμα
- Η τρίτη θεωρία είναι ότι αποτελεί τμήμα ενός αγάλματος το οποίο περαστικοί θα άγγιζαν για καλή τύχη ή για να απομακρύνουν την κακοτυχία, μια συνηθισμένη πρακτική στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Σε αυτή την περίπτωση το άγαλμα θα έπρεπε να είναι τοποθετημένο στην είσοδο ενός σημαντικού κτηρίου. Η κατάσταση, όμως, του ευρήματος δείχνει ότι είτε βρισκόταν σε εσωτερικό χώρο είτε σε μια λιγότερο εκτεθειμένη θέση.
