Πέρα από τη λήθη
Σαν ουρλιαχτό σκάει μέσα μας το «Labor». Οι ωδίνες ξεκινούν και κανείς δεν ξέρει πού και πώς θα καταλήξουν. Ή μήπως όχι; Αν τον νυστέρι δεν το κρατάει Αυτός αλλά ο άνθρωπος-θεός, τότε όλα είναι προκαθορισμένα. Το δημιούργημα θα είναι αυτό που θέλει ο αλαζόνας, εγωιστής δημιουργός. Εδώ, οι ωδίνες δεν έχουν προορισμό, μόνο απατηλό τερματισμό. Το «Labor» έρχεται από το μέλλον και είναι λάφυρο από τη νεκρή ζώνη που χωρίζει όνειρο και εφιάλτη. Ο χρόνος, στο άγνωστο αυτό τοπίο, έχει μόνο μία ικανότητα, να πηγαίνει μπροστά. Η μέρα, η ώρα, οι αλλαγές της, η επισήμανση των περασμένων, η ενθύμηση των άμεσων, η επιμονή των καθημερινών, των αναπόφευκτων τετριμμένων απλά δεν υπάρχουν. Τα άτομα κινούνται με τον τρόπο που το τέλειο λευκό ορίζει και ζουν μέσα σε χρώματα γεωμετρικά κομμένα. Το «είναι» γίνεται αδιάφορη τελεία και το «να είσαι» είναι αυτό που προχωρά τα λόγια και τις προθέσεις. Η μνήμη φτιάχνεται, τα συναισθήματα τεντώνουν το δέρμα και στον άψογα οριοθετημένο χώρο η νοσταλγία είναι το δίχως φυσικά ελαττώματα πρόσωπο. Το «Labor» πάει πολύ πιο μακριά από τη λήθη. Φτάνει στο ξεχασμένο «Ζήτω!» του προσωπικού μας σύμπαντος. Το «Labor» είναι μια παράσταση που πρέπει να δείτε στο θέατρο «Πορεία».
Το οργουελικό μετάξι και το παραλήρημα Μπάροουζ!
To «Labor» φέρει την υπογραφή της Ανθής Τσιρούκη. Τα λόγια της είναι εκτυφλωτικές αντανακλάσεις ενός μέλλοντος που έρχεται (;). Η συγγραφέας χρησιμοποιεί το ετοιμόρροπο παρόν για να αποκαλύψει κάτι που συμβαίνει μέσα στα σκοτάδια μας. Μας δείχνει την εκτροπή της ευτοπίας σε δυστοπία και διαλύει κάθε ουτοπική σκέψη. Η Τσιρούκη ακουμπά στο οργουελικό μετάξι που αγκυλώνει και ορθώνεται πάνω στο ψυχεδελικό παραλήρημα του Μπάροουζ! Οι ήρωες της πλάθουν, κόβουν, μεταμορφώνουν, με χειρουργική ακρίβεια τα πάντα! Χώρο, χρόνο, πρόσωπα, συναισθήματα, μνήμες. Το νέο που προκύπτει δεν έχει δική του γλώσσα, αλλά μιλά μέσα από το στόμα του πονεμένου δημιουργού. Οι ωδίνες ολοκληρώνονται και η γέννηση ζεσταίνει το αδυσώπητο κρύο περιβάλλον.
Το υλικό της Τσιρούκη ευτυχεί στα χέρια της Έμιλυς Λουίζου. Η σκηνοθέτρια δίνει την εικόνα που αξίζει στο τολμηρό κείμενο και αυτό που βλέπει ο θεατής στο θέατρο «Πορεία» είναι πραγματικά μοντέρνο, αληθινά διαφορετικό. Ο ρυθμός του κειμένου «κόβεται» με την ακρίβεια που προστάζει και το πολύχρωμο, κρυφό, σύμπαν του έργου οπτικοποιείται όπως του αξίζει. Ο φουτουριστικός, φαουστικός, κόσμος του «Labor» παίρνει το κατάλληλο σχήμα από τη Λουίζου. Σε αυτό παίζουν κομβικό ρόλο η μουσική της Ειρήνης Σκυλακάκη, οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου και η κινησιολογία της Άλκηστις Πολυχρόνη. Σωστή επιλογή σκηνικών (Θάλεια Μέλισσα) και κοστουμιών (Αλέξανδρος Γαρνάβος).
Απομόνωση και γέννηση
Και φτάνουμε στις ερμηνείες. Οι Στέλιος Μάινας, Ιωάννα Παππά, Ορέστης Χαλκιάς είχαν δύσκολο έργο. Τα πρόσωπα που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν είχαν ελάχιστα ανθρώπινα, «σημερινά», χαρακτηριστικά. Στην ουσία είναι άφυλα άτομα που πρέπει να βρουν τη θέση τους σε έναν νέο κόσμο, σε έναν τόπο που δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να γίνουν καρικατούρες και να μας δώσουν δυσνόητες, χωρίς λόγο, συμπεριφορές. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Πάνω στον άγραφο τοίχο των ηρώων τους μας δίνουν μετρημένες, σωστά υπολογισμένες, ερμηνείες. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα, το παράξενο, το παραλήρημα και συγκίνηση επιτυγχάνεται μέσα από τον σωστό χειρισμό των σωμάτων, την αξιοποίηση της εκφοράς των λέξεων και της καθαρής σκηνικής παρουσίας.
Ένα ζευγάρι πλαστικών χειρουργών έχει καταφέρει να νικά τον χρόνο και να ζει σε μια ατελείωτη απομόνωση. Μέχρι το βράδυ που την πόρτα του σπιτιού χτυπά ένας νεαρός. Είχε αυτοκινητικό ατύχημα και δεν θυμάται ποιος είναι. Τον φιλοξενούν και τον περιθάλπουν. Όσο περνάνε οι μέρες όμως, το ζευγάρι δένεται όλο και περισσότερο με τον νεαρό. Αρχίζουν να παρεμβαίνουν πάνω στην εμφάνιση του με νυστέρι και ψαλίδι. Καθώς το πρόσωπο του ξένου αλλάζει, γίνεται παιδί τους. Και είναι η απομόνωση και η γέννηση που μας δείχνουν κρυστάλλινα οι τρεις πρωταγωνιστές. Το «Labor» γράφτηκε στη σχολή «Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής» του θεάτρου «Πορεία» και αξίζει να το παρακολουθήσετε.
Ταυτότητα παράστασης
«Labor», της Ανθής Τσιρούκη
Σκηνοθεσία: Έμιλυ Λουίζου
Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος
Μουσική: Ειρήνη Σκυλακάκη
Κινησιολογία: Άλκηστις Πολυχρόνη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνογράφου: Ίρις Σκολίδη
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη
Διανομή: Στέλιος Μάινας, Ιωάννα Παππά, Ορέστης Χαλκιάς.
Ημέρες και ώρες: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Κυριακή στις 21:00
Διάρκεια: 60 λεπτά
Εισιτήρια: 12-15 ευρώ
