Οι Μασσαλοί έρχονται στον Πειραιά και ο Ματιέ Βαλμπουενά ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη δεύτερη ομάδα της καρδιάς του, γιατί η μία είναι ήδη ο Ολυμπιακός. Ο 36χρονος Γάλλος σε συνέντευξή του στην Εquipe τόνισε πως έχει βρει απίστευτα πολλές ομοιότητες των Μασσαλών με τους Ερυθρόλευκους, αν και ο Πειραιάς είναι ήδη το σπίτι που τον έχει «ζεστάνει» περισσότερο. Ο Βαλμπουενά δεν θα ξεχάσει ποτέ την υποδοχή – σοκ το 2015 στο Βελοντρόμ, ενώ απαντά και σε αυτούς που μιλούσαν για… σύνταξη στον Ολυμπιακό!

Πως ένιωσες τη στιγμή της κλήρωσης του Champions League όταν βρήκες απέναντί σου τη Μαρσέιγ;

Δεν είμαι πιστός, αλλά πιστεύω στη μοίρα. Και νιώθω πως έχω ένα άστρο πάνω από το κεφάλι μου. Πρέπει να πιστέψω πως η ιστορία μου με τη Μαρσέιγ δεν έχει τελειώσει ακόμα. Θα παίξω στο Βελοντρόμ την 1η Δεκεμβρίου, κάτι που θα μου δώσει την ευκαιρία να με παρακολουθήσει η κόρη μου, που δε με έχει δει ποτέ να παίζω εκεί. Εξι χρόνια μετά επιστρέφω, αλλά ως αντίπαλος, είναι μια υπέροχη ιστορία.

Σε ποια κατάσταση είσαι λίγο πριν την επανένωση; Ενθουσιασμένος, ανήσυχος, νοσταλγικός;

Λίγο απ' όλα. Υπάρχει και η υπερηφάνεια. Η Μασσαλία θα παραμείνει για πάντα στην καρδιά μου, ακόμα κι αν η τελευταία μου παρουσία στο Vélodrome είχε μια θυελλώδη υποδοχή (ως παίκτης της Λυών το 2015). Αλλά η Μαρσέιγ είναι μέρος της ζωής μου. Ναι, ήξερα πως θα δεχόμουν ένα... θερμό καλωσόρισμα! Αυτό το μίσος ήταν επίσης δυνατό, γιατί με αγαπούσαν απίστευτα πριν.

Τι αναμνήσεις κρατάς από την υποδοχή του 2015;

Ηταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, είναι αλήθεια. Οι γονείς μου υποψιάστηκαν τι θα συνέβαινε και προτίμησαν να μην έρθουν. Ενας απαγχονισμένος άνδρας, πολλές προσβολές, πέρασα δύσκολα. Μετά κατάλαβα πόσο με αγαπούσαν για να με... μισούν έτσι. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου να υπογράψω στη Λυών (το 2015) επειδή δεν μπορούσα να μείνω στη Ρωσία. Θα ήθελα να επιστρέψω στη Μαρσέιγ, αλλά δεν ήταν δυνατό.

Θα μπορούσες να είχες επιστρέψει στη Μαρσέιγ εκείνη την εποχή;

Ήθελα να επιστρέψω στη Μαρσέιγ, ναι, αλλά δεν ένιωσα αμοιβαίο ενδιαφέρον εκ μέρους των διοικούντων. Ήμουν σε μια κατάσταση όπου έπρεπε να φύγω από τη Ρωσία λόγω των οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου (Ντιναμό Μόσχας). Ο Ζαν Μισέ Ολάς μου τηλεφώνησε και μου έκανε αυτή την προσφορά. Θα μπορούσα να έρθω σε ένα καλό κλαμπ, να έχω ένα καλό συμβόλαιο, να παίξω στο Champions League. Έκανα ακόμα πολλές ερωτήσεις στον εαυτό μου γιατί ήξερα τι θα έλεγαν οι άλλοι. Η επιλογή ήταν πολύ δύσκολη, αλλά το πήρα απόφαση.

Οπαδοί της Μαρσέιγ σε κατηγορούν ακόμα και σήμερα.

Πολλά είπαν, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να φύγω. Πόνεσα πραγματικά όταν συνέβη αυτό. Ημουν κολλημένος με αυτή την ομάδα, τους ανθρώπους, τους οπαδούς. Ηταν το τέλος μιας εποχής και αισθάνθηκα άσχημα. Η αλήθεια είναι πως η Μαρσέιγ με ώθηση προς την έξοδο εκείνο το καλοκαίρι. Με πίεσε ο πρόεδρος να δεχθώ την προσφορά της Ντιναμό Μόσχας. Ο σύλλογος ήταν σε σημείο καμπής και αποφάσισα να δεχθώ.

Δεν φοβάσαι αυτή τη νέα επιστροφή στο Velodrome. Σκέφτεσαι την πιθανότητα να παίξεις σε ένα γεμάτο γήπεδο;

Θα δούμε πόσοι θεατές θα επιτρέπονται. Ελπίζω να έχουν προχωρήσει κι αυτοί. Με έκαναν μια φορά να αισθανθώ άσχημα, πιστεύω πως είναι αρκετό. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, έξι χρόνια μετά την αναχώρησή μου τη βρίσκω ξανά. Δεν θα μπορούσαμε να τελειώσουμε με αυτό τον τρόπο.

Ποιες είναι οι εικόνες σου από τον Ολυμπιακό και τη Μαρσέιγ;

Από τη δική μου πλευρά ζω μία 2η νεότητα στον Ολυμπιακό. Πάντα υπάρχουν οι καλές στιγμές και οι περίπλοκες στιγμές στην καριέρα σου. Εγώ όμως κρατάω από παντού τα καλά.

Το πρώτο μου παιχνίδι, τους πρώτους μου τίτλους και το πρώτο μου γκολ (ήταν με τη Σεντ Ετιέν στο 2-1 στις 19 Μαϊου του 2007). Γνώρισα σημαντικούς προέδρους και ανθρώπους της ομάδας όπως ο Λουίς Ντρειφούς και ο Παπέ Ντιούφ, ανθρώπους εξαιρετικούς γενικά, είχα συμπαίκτες με τους οποίους μιλάω ακόμα και σήμερα, έναν τελικό που αντιμετώπισα την παλιά μου ομάδα, τη Μπορντό, όπου είχα σκοράρει και κερδίσαμε και τόσα άλλα. Ήταν τότε ο πρώτος τίτλος μετά από 17 χρόνια αναμονής. Έχω την αίσθηση και την εντύπωση πως η Μαρσέιγ ήταν το πεπρωμένο μου.

Βλέπεις ομοιότητες με Ολυμπιακό και Μαρσέιγ;

Ο Ολυμπιακός είναι σαν ένα αντίγραφο της Μαρσέιγ σε όλα. Η ομάδα, η πόλη, το πάθος και η πίεση που υπάρχει. Το γήπεδό μας το Καραϊσκάκη είναι επίσης σε οβάλ σχήμα και με θέσεις που μου θυμίζουν το Βελοντρόμ. Ακόμα και ο δρόμος προς το προπονητικό είναι πανομοιότυπος. Είναι η Μεσόγειος φυσικά. Η Γλυφάδα, όπου είναι δίπλα στο σπίτι μου μοιάζει επίσης πολύ με γαλλική περιοχή.

Αυτές οι ομοιότητες ήταν λόγος να έρθεις στον Ολυμπιακό;

Ναι, εδώ βρήκα την 2η μου... Μαρσέιγ. Ναι ήταν όλα αυτά ο λόγος.

Περίμενες νέες επιτυχίες στο Champions League και τίτλους στα 36 σου χρόνια;

Όχι καθόλου. Αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόκληση στον Ολυμπιακό και πανηγύρισα σαν μικρό παιδί το πρωτάθλημα που πήραμε. Όταν βρεθήκαμε έξω στους δρόμους και βλέπαμε τα καπνογόνα και τους πανηγυρισμούς έβλεπα τον νεότερο εαυτό μου στη Γαλλία. Πολύς κόσμος είχε αμφιβολίες για μένα όταν ήρθα εδώ στην Ελλάδα και ότι θα ήταν σαν να έρχομαι για τη... συνταξιοδότηση και τα ένσημα. Τους έδειξα το αντίθετο και το πόσο λάθος είχαν.