Μπορεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας να αποτελέσει την αφορμή για να ξεσπάσουν συγκρούσεις μεταξύ δύο χωρών; «Ναι» είναι η απάντηση. Οι αιτίες, όμως, για Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ ήταν βαθύτερες και υπήρχαν για πολλά χρόνια. Το μεγαλύτερο «αγκάθι» στις μεταξύ τους σχέσεις ήταν η μετανάστευση και οι εκτάσεις γης. Από τις αρχές του 20ου αιώνα χιλιάδες κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ μετακόμισαν στη γειτονική χώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τη δεκαετία του ’60 ο αριθμός των μεταναστών να ανέρχεται στις 300 χιλιάδες. Μάλιστα, οι ίδιοι είχαν καταφέρει να κάνουν δικό τους το 20% των γεωργικών εκτάσεων.

Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, οι γαιοκτήμονες της Ονδούρας ίδρυσαν μια οργάνωση, που είχε ως σκοπό να αποτρέψει την επιπλέον απόκτηση εκτάσεων από τους μετανάστες, ενώ οι ίδιοι πίεσαν τον πολιτικό κόσμο της χώρας να ψηφιστεί νόμος για την αναδιανομή της γης στους ντόπιους. Μια γη, που είχαν ήδη στην κατοχή τους αυτοί από το Ελ Σαλβαδόρ. Τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν, όταν κάτοικοι της Ονδούρας, με έντονο το εθνικιστικό στοιχείο, έφτασαν σε σημείο να βασανίζουν και να σκοτώνουν μετανάστες. Όσοι από αυτούς έσωσαν τη ζωή τους, κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Με το μίσος να ξεχειλίζει μεταξύ των δύο λαών, το ποδοσφαιρικό συναπάντημα στα προκριματικά του Μουντιάλ του 1970 ήρθε να αποτελέσει το κερασάκι στην τούρτα. Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ προκρίθηκαν στην ημιτελική φάση, όμως μόνο μία από τις δύο ομάδες θα έπαιρνε το εισιτήριο και θα έμενε ζωντανή στη μάχη για πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι δύο αναμετρήσεις σε Τεγκούζ και Σαν Σαλβαδόρ σημαδεύτηκαν από μεγάλης έκτασης επεισόδια και επιθέσεις στις αποστολές των φιλοξενούμενων. Η κάθε ομάδα πήρε από μία νίκη στην έδρα της και επειδή τότε στα νοκ άουτ δε μετρούσε η διαφορά τερμάτων (νίκη Ονδούρας με 1-0, νίκη Ελ Σαλβαδόρ με 3-0), οι δύο ομάδες χρειάστηκε να λύσουν τις διαφορές τους σε τρίτο ματς, σε ουδέτερη έδρα.

Ο αγώνας μπαράζ ορίστηκε για τις 26 Ιουνίου 1969 στο Μεξικό και τη μέρα του ματς η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ ανακοίνωσε πως διακόπτει κάθε διπλωματική σχέση με την Ονδούρα, επικαλούμενη τα εγκλήματα κατά των μεταναστών το προηγούμενο διάστημα. Με την πολιτική να έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι, η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε με 3-2 στην παράταση και πήρε το εισιτήριο για την τελική φάση των προκριματικών (στη συνέχεια προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο), όμως η σταγόνα είχε ήδη ξεχειλίσει το ποτήρι. Ο «πόλεμος του ποδοσφαίρου» ήταν προ των πυλών.

Την αμέσως επόμενη μέρα του αγώνα ξεκίνησαν οι πρώτες συγκρούσεις στα σύνορα των δύο κρατών, όμως η επίσημη ημερομηνία έναρξης του πολέμου ήταν η 14η Ιουλίου 1969. Για τέσσερις ημέρες – και παρά την παρέμβαση του Οργανισμού Αμερικανικών Πολιτειών - υπήρχαν εκατέρωθεν βομβαρδισμοί από αέρος, αλλά και χερσαίες επιχειρήσεις. Στις 18 Ιουλίου υπεγράφη εκεχειρία ανάμεσα στα δύο κράτη, όμως αυτός ο πόλεμος είχε ήδη αφήσει πίσω του έξι χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες άστεγους. Έμεινε στην ιστορία ως ο «πόλεμος του ποδοσφαίρου» ή «πόλεμος των 100 ωρών», λόγω της χρονικής διάρκειάς του.