"There's only one Ali Brownlee"

Το ταξίδι από το Βόρειο στο Δυτικό Γιόρκσαϊρ ήταν σχετικά κοντινό. Ετσι η Μίντλεσμπο είχε για ακόμα μία φορά στο πλάι τους οπαδούς της. Οχι δηλαδή ότι έχει πρόβλημα στις εξόδους της, καθώς το κοινό της την λατρεύει και την ακολουθεί παντού. Αυτή τη φορά όμως στην επίσκεψη στο «Τζον Σμιθ» για την αναμέτρηση με τη Χάντερσφιλντ, συνέβη κάτι διαφορετικό. Κάτι που δεν θα δούμε ποτέ σε μεγάλα club, που δεν θα συναντήσουμε στις γκολάρες του Κριστιάνο, τους πανηγυρισμούς του Μέσι, τις ντρίμπλες του Αζάρ. Κάτι που έχει να κάνει με μία διαφορετική οπτική του ποδοσφαίρου και που έρχεται να θυμίσει ότι εκεί, στις εξέδρες, συνωστίζονται άνθρωποι με συνείδηση, με αλληλεγγύη και αλτρουισμό...

Με το που ξεκίνησε λοιπόν το Χάντερσφιλντ – Μίντλεσμπρο, οι ακόλουθοι των δεύτερων άναψαν τον φακό από τα κινητά τους και άρχισαν το τραγούδι. Μόνο που δεν είπαν τον ύμνο της ομάδας, ούτε θέλησαν να ενθαρρύνουν τους παίκτες για τη νίκη. Τα στιχάκια ήταν απλά. Από εκείνα που στήνονται στο πόδι και που δεν έχουν κάτι ευφάνταστο ούτε στα λόγια, μήτε στον σκοπό. "There's only one Ali Brownlee" και "Ali Brownlee - he's one of our own" ακούστηκε από την εξέδρα των φιλοξενουμένων.

Μα καλά ποιος είναι αυτός ο Αλι Μπράουνλι; Δεν είναι ούτε κάποιος νυν παίκτης, παράγοντας, μήτε κάποιος βετεράνος αστέρας. Πρόκειται για έναν κύριο εκτός ομάδας, που όμως εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει η φωνή της Μπόρο. Ο κορυφαίος άνθρωπος του Βορρά για το BBC που έχει αθλητική πρωινή εκπομπή στο τοπικό ραδιόφωνο, είναι και ο σχολιαστής στα εντός έδρας ματς των Smoggies.


Το γράφει πίσω στον τοίχο «It must be love... »

Αυτός λοιπόν ανακοίνωσε ότι πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και ότι για λίγο καιρό θα αποσυρθεί από το ραδιόφωνο, ώστε να αφοσιωθεί στο να νικήσει στην πιο δύσκολη αναμέτρηση της ζωής του. Ετσι οι οπαδοί της Μπόρο δεν τον ξέχασαν και αυθόρμητα τραγούδησαν πολλές φορές το όνομα του στον αγώνα. Το φοβερό όμως με αυτό το παρεάκι από το Βόρειο Γιόρκσαϊρ που τριγυρνάει στα γήπεδα της Αγγλίας, είναι πως επιβεβαίωσε το πόσο κοινωνικά ευαισθητοποιημένο είναι.

Ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα (28 Οκτωβρίου), ήταν 10.000 από δαύτους που γέμισαν ένα μεγάλο μέρος του «Ολντ Τράφορντ» για το παιχνίδι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα πλαίσια του League Cup. Τι σκάρωσαν πάλι εκεί οι οπαδοί της Μίντλεσμπρο; Ανοιξαν ξανά όλοι μαζί τους φακούς από τα κινητά και τραγούδησαν κάτι διαφορετικό. Εκείνη τη φορά οι στίχοι ήταν αφιερωμένοι στους απολυμένους εργάτες από τα ορυχεία σιδήρου της δικής τους πόλης. Δηλαδή μέσα στους εκδρομείς βρίσκονταν και κάποιοι από όσους λίγες μέρες πριν είχαν χάσει τη δουλειά τους.

Δια μέσου αυτών των δυσκολιών όμως οι ακόλουθοι της Μπόρο δείχνουν κάτι σημαντικό. Οτι διαθέτουν την ψυχή να φωνάζουν όχι μόνο για τη μπάλα, αλλά μέσα από αυτήν. Ευαισθητοποιημένοι κοινωνοί μίας άλλης συνείδησης που τη συναντάς είναι αλήθεια πιο συχνά σε αγγλικά γήπεδα. Ολο αυτό έχει να κάνει γενικότερα με μία ξεχωριστή οπτική. Οχι για το πως κυλάει το τόπι στο χορτάρι, μα περισσότερη με την περιρρέουσα κουλτούρα του αθλήματος. Εκείνη που ξεφεύγει απ' όσα όμορφα μπορεί να συμβαίνουν στο τερέν και ξεδιπλώνεται σε άλλα υπέροχα νοήματα που βγάζουν οι οπαδοί όχι μόνο του ποδοσφαίρου, μα της ζωής μέσω αυτού...

Follow me: @jorgekaraman