Στη Αργεντινή, η 20ή Ιουνίου δεν είναι μόνο αργία, αλλά και μία πολύ σημαντική μέρα, καθώς ένα ολόκληρο έθνος γιορτάζει τη δημιουργία της σημαίας. Δημιουργήθηκε 175 χρόνια πριν τη γέννηση του Λιονέλ Μέσι στο Ροσάριο, όχι πολύ μακριά από το σημείο που ήρθε στη ζωή ο τελευταίος.

Πριν από 10 χρόνια ούτε ο πιο αισιόδοξος δε θα περίμενε ότι η σημαία και ο Μέσι θα γίνονταν σχεδόν το ίδιο πράγμα. Ο Μέσι είναι κάτι σαν η ζωντανή σημαία της εθνικής ομάδας, ο ποδοσφαιρικός πρέσβης του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και μέρος της ταυτότητάς του. Την ημέρα της Σημαίας, λοιπόν, θα κάνει την 100ή του εμφάνιση σε μία μαγική διαδρομή που ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: με μία κόκκινη κάρτα μέσα σε 47 δευτερόλεπτα.

Το φιλικό με την Ουγγαρία ήταν η ευκαιρία ενός πιτσιρικά παίκτη της Μπαρτσελόνα. Το να προσπαθούμε να παραληρήσουμε τον Μέσι με τον Μαραντόνα την τελευταία δεκαετία είναι συνηθισμένο φαινόμενο και οι συμπτώσεις είναι πολλές. Ξεκίνησαν με το τουρνουά U20 που κατέκτησε η Αργεντινή στην Ολλανδία, με τον Μέσι να αναδεικνύεται καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, όπως και ο Ντιέγο το 1979 στην Ιαπωνία.

Εκεί, στην Ολλανδία, η πρώτη συζήτηση ανάμεσά τους έλαβε μέρος. Ο Μαραντόνα τηλεφώνησε στον προπονητή και ζήτησε να μιλήσει με τον Μέσι. Όταν άκουσε τη φωνή του, ο Λίο πάγωσε. «Δεν ήξερα τι να πω», είχε αποκαλύψει. Αν ο Μέσι είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό από την αποδοχή που γνώριζε από τους οπαδούς, σκεφτείτε πώς ένιωσε όταν είδε ότι είχε και την αποδοχή του Μαραντόνα.

Απέναντι στην Ουγγαρία είχε κάνει και ο Μαραντόνα το ντεμπούτο του. Ήταν 16 ετών και πήρε τη θέση του Λεοπόλδο Χασίντο Λούκε στο Bombonera το 1977, έναν χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Μέσι είχε πάρει τη θέση του Λισάντρο Λόπες έναν μήνα αφού έκλεισε τα 18 στην Βουδαπέστη το 2005, έναν χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Γερμανία.

Εντελώς ξαφνικά, όμως, μετά από μόλις 47 δευτερόλεπτα βρέθηκε ξανά εκτός αγωνιστικού χώρου, όταν ο Μάρκους Μερκ του έδειξε απευθείας κόκκινη για αγκωνιά στον Βατσνάκ. Τουλάχιστον, αυτό είχε δει ο Γερμανός ρέφερι. «Όλοι περίμεναν να μπει στο γήπεδο ο Μέσι», θυμήθηκε ο Βατσνάκ. «Μόλις μπήκε, του έκανα φάουλ: τον τράβηξα, όμως αποβλήθηκε εκείνος. Δεν ήταν ούτε επικίνδυνο ούτε σκληρό αυτό που έκανε. Νομίζω ότι δεν έπρεπε να δεχθεί την κόκκινη κάρτα. Τον λυπήθηκα, καθώς είμαι σίγουρος ότι αυτό το ντεμπούτο δεν ήταν όπως το ονειρευόταν. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε δεν έχει δεχθεί άλλη κόκκινη».

Οι έμπειροι παίκτες όπως ο Σορίν και ο Χάιντσε τον πλησίασαν, όμως ο Μέσι δεν τους κοίταξε στα μάτια. Ήταν πολύ απογοητευμένος. Ακόμη και ο Ζοσέ Μουρίνιο, που αργότερα έγινε κατά κάποιον τρόπο αγωνιστικά εχθρός του, αναγνώρισε ότι εκείνη η κόκκινη ήταν υπερβολική. «Ακόμη και η κίτρινη θα ήταν αμφισβητούμενη. Είναι κρίμα», είχε πει ο Πορτογάλος, που λίγους μήνες αργότερα θα κατηγορούσε τον Μέσι για θέατρο στο ματς με την Τσέλσι στο Stamford Bridge για το Champions League.

Ο Μέσι ήταν ντροπαλός, όμως αυτό δε σήμαινε ότι είχε αδύναμο χαρακτήρα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της σεζόν, που ολοκληρώθηκε με την Μπαρτσελόνα να κατακτά το Champions League, είχε έρθει σε κόντρα με τον Λαπόρτα και δεν πανηγύρισε στο Παρίσι, καθώς ήταν θυμωμένος με τον Ράικαρντ, ο οποίος τον είχε αφήσει εκτός αποστολής, παρά τις προσπάθειές του να είναι απόλυτα έτοιμος μετά τον τραυματισμό του στο ματς με την Τσέλσι.

Αργότερα σε εκείνη τη σεζόν είχε βρεθεί με δάκρυα στο χορτάρι τη στιγμή που οι συμπαίκτες του έπαιζαν με την Γερμανία στα προημιτελικά, εμφανώς εκνευρισμένος με τον Χοσέ Πέκερμαν, που αποφάσισε να βάλει ως τρίτη και τελευταία αλλαγή τον Χούλιο Κρους. Η Αργεντινή έχασε στα πέναλτι και η απόφαση του Πέκερμαν αμφισβητείται μέχρι και σήμερα. Όπως και η συμπεριφορά του Μέσι τότε, που δεν έκανε ποτέ με την εθνική ανάλογες εμφανίσεις όπως εκείνες με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.

Η καριέρα του Μέσι με την εθνική είναι γεμάτη αγκάθια. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών για το Μουντιάλ του 2010, το όνομά του δεν ήταν ανάμεσα στα 3 που χειροκροτούσαν περισσότερο οι οπαδοί. Σε ένα ματς, μέχρι και ο Κλεμέντε Ροδρίγκες γνώρισε μεγαλύτερη αποθέωση.

Το 2011 στο Copa America, που διεξήχθη στην Αργεντινή, αποδείχθηκε τραυματική εμπειρία για τον Μέσι. Αποδοκιμάστηκε από τους συμπατριώτες του στη Σάντα Φε μία εβδομάδα πριν την έναρξη του τουρνουά στο απογοητευτικό 1-1 με την Βολιβία. Το Copa America τελείωσε για τον Μέσι μόλις στα προημιτελικά, χωρίς να πετύχει ούτε ένα γκολ και τις φήμες να κάνουν λόγο ακόμη και για σκέψεις να αποσυρθεί από το διεθνές ποδόσφαιρο. Χρειάστηκε να περάσουν 8 χρόνια για να ξανασκοράρει στο Copa America πριν από λίγες ημέρες στο ματς με την Παραγουάη.

Τώρα, με αντίπαλο την Τζαμάικα θα γράψει ιστορία. «Είμαι πολύ χαρούμενος που θα φτάσω τις 100 συμμετοχές. Έχω ζήσει πολλές εμπειρίες από το ντεμπούτο μου μέχρι σήμερα, κάποιες αρνητικές κάποιες θετικές, όμως όλες με βοήθησαν να ωριμάσω», σχολίασε ο Μέσι. «Νιώθω πιο έμπειρος και ώριμος τώρα και ελπίζω ότι ήρθε η ώρα να πανηγυρίσω έναν τίτλο με την Αργεντινή».

Τώρα, βλέπουμε έναν τελείως διαφορετικό Μέσι, όπως δήλωσε ο ίδιος: κάποιον που πλέον κουβαλάει έναν τελικό Μουντιάλ στην πλάτη του και είναι αυτός που πρέπει στα αποδυτήρια. Κάποιον που έχει γίνει πιο σημαντικός από οποιονδήποτε προπονητή. Η αναγέννηση του Μέσι από τη στιγμή που ανέλαβε ο Σαμπέγια του έδωσε τη δύναμη και το θάρρος να γίνει εκείνος που όλοι περίμεναν από τον Αύγουστο του 2005, όταν ήταν ακόμα μικρό παιδί, πήρε την μπάλα, επιτάχυνε και δέχθηκε κόκκινη κάρτα, που τον έκανε να δαγκώσει τη φανέλα του από δυσπιστία…