Τον Μάιο του 2015 η Ιντερ πίεσε τον Πάουλο Ντιμπάλα για το "ναι" αλλά αυτός επέλεξε την Γιουβέντους. Το καλοκαίρι του 2016, πριν κλείσουν τον Γκονσάλο Ιγουαΐν, οι Μπιανκονέρι μίλησαν με τον Μάουρο Ικάρντι, σύμφωνα με την Γουάντα Νάρα, αλλά οι Νερατζούρι δεν το συζήτησαν καν. Ντιμπάλα και Ικάρντι, με λίγα λόγια, θα μπορούσαν να είναι συμπαίκτες είτε στο Τορίνο είτε στο Μιλάνο αλλά τελικά αυτό θα συμβεί με τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής. Της χώρας που είναι σταθερή στο να αποτυγχάνει στις μεγάλες διοργανώσεις και στο να βγάζει 10άρια μπαλαδόρους και 9άρια «αλήτες»! Η Ιταλία έχει απολαύσει αρκετούς τέτοιους και μπορεί να αισιοδοξεί ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα, αφού ο ένας προορίζεται για ηγέτης της Γιουβέντους και ο άλλος είναι ήδη αρχηγός της Ιντερ.

«Είσαι έτοιμος Πάουλο;», ρωτάει ο Ντιμπάλα τον εαυτό του στο βίντεο της Γιουβέντους για την ανακοίνωση ότι παίρνει τη φανέλα με το Νο10. Βίντεο, το οποίο ήταν απλά ένα κομμάτι από το παζλ που δημιουργεί σταθερά γύρω από τον Αργεντίνο η Κυρία. Η ανανέωση του συμβολαίου του πριν λίγους μήνες με την εκτόξευση του στη ρεαλιστική μισθολογική σκάλα των Μπιανκονέρι, η άρνηση του Μπέπε Μαρότα για οποιαδήποτε συζήτηση με την Μπαρτσελόνα, η "ευλογία" του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, οι συνεχείς δηλώσεις-ντοπάρισμα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι είναι κάποια από τα υπόλοιπα. Στο μυαλό, ή αλλιώς στο πλάνο, των Τορινέζων, ο Ντιμπάλα είναι ο ηγέτης και η εικόνα της ομάδας για πολλά χρόνια ακόμη και αυτή είναι μια προοπτική που δεν χαλάει τον ίδιο. Αντιθέτως.

«Αν το θέλει ο πρόεδρος, θα μείνω εδώ ως το τέλος της καριέρας μου», είπε πριν λίγες εβδομάδες, για να προσθέσει στη συνέχεια ότι «τα μεταγραφικά σενάρια μπορεί να είναι πάντα πολλά αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι νιώθω για τη Γιουβέντους, για την ιστορία αυτού του κλαμπ». Σε αυτή την ιστορία, οι ποδοσφαιριστές που ξεχώριζαν πάντα, ήταν αυτοί που είχαν το "10" στην πλάτη. Από το «ο Σίβορι είναι... βίτσιο», του Τζάνι Ανιέλι πριν δεκαετίες μέχρι τη "βάφτιση" του Ντελ Πιέρο σε Pinturicchio, με τον Le Roi Μισέλ Πλατινί και τον μοναδικό Ρομπέρτο Μπάτζιο να έχουν μεσολαβήσει, στους Μπιανκονέρι το Νο10 ήταν πάντα ο ξεχωριστός. Ο ηγέτης. Και αυτό περιμένουν όλοι πλέον από τον Αργεντίνο. Στο τέλος της καριέρας του, δηλαδή, το όνομα του να μνημονεύεται δίπλα σε αυτά που προαναφέραμε, όταν κάποιος άλλος θα αναλαμβάνει να αντέξει την πιο βαριά φανέλα της Γιούβε.

Μπορεί να το πετύχει ο Ντιμπάλα; Αυτή, θετική ή αρνητική, είναι μια απάντηση που θα δώσει μόνος του. «Είναι μια σημαντική χρονιά για τον Πάουλο, πρέπει να κάνει ένα σπουδαίο Champions League», επανέλαβε πριν λίγα 24ωρα ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος άρχισε από πέρυσι να δουλεύει πάνω στη μετατροπή του "Joya" σε 10άρι και φέτος συνεχίζει δίνοντας του την ελευθερία να κινείται παντού: Αριστερά, δεξιά, μπροστά, πίσω, να εκτελεί, να μοιράζει, να κάνει παιχνίδι. Ελευθερία ή ευθύνες, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς, που δεν φαίνεται να δημιουργούν πρόβλημα στον Ντιμπάλα. «Είναι μια μεγάλη πρόκληση το Νο10 της Γιουβέντους αλλά μου φέρνει τύχη», είπε ο ίδιος μετά το 2-4 επί της Τζένοα με το πρώτο του χατ-τρικ ως Μπιανκονέρο.

Με αυτά τα τρία γκολ στη Γένοβα, ο Πάουλο έφτασε στα 4 στα πρώτα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος (6 μαζί με το Σούπερ Καπ) και αυτή, λένε οι Ιταλοί, είναι η καλύτερη επίδοση που έκανε οποιοσδήποτε με το "10" της Γιούβε στα πρώτα του δύο ματς. Πιο σημαντικό από αυτό το "στατιστικό", πάντως, είναι το γεγονός ότι το Σάββατο ο Αργεντίνος πέτυχε το πρώτο του γκολ με το δεξί, από τότε που υπέγραψε στους Τορινέζους, με την Gazzetta dello Sport να αποκαλύπτει ότι ο Ντιμπάλα κάθε εβδομάδα γράφει το όνομα του με το δεξί πόδι του για να αρχίσει σταδιακά να το... διατάζει κι αυτό την ώρα του αγώνα. Αν το καταφέρει, θα είναι σε καλό δρόμο για να κάνει αυτό που του είπε ο Ντελ Πιέρο όταν πήρε τη φανέλα του: «Απόλαυσε τη ως Γιουβεντίνος και κάνε μας να διασκεδάσουμε»!

Στον Μάουρο Ικάρντι, πάντως, κανείς δεν είπε να απολαύσει τη φανέλα με το Νο9 της Ιντερ. Αντιθέτως, όλοι, από παλιές δόξες μέχρι και τους οπαδούς, του έλεγαν και του έγραφαν πέρυσι, με δηλώσεις-συνθήματα-πανό, ότι δεν την αξίζει. Ηταν τότε που ο Αργεντίνος έβγαλε σε κυκλοφορία την αυτοβιογραφία του και σε αυτή έγραφε τέρατα... Είτε λόγω της προσωπικής ζωής του, είτε λόγω του χαρακτήρα που έβγαζε μέσα από όσα έγραφε, ο Ικάρντι βρέθηκε στο στόχαστρο όλων στις ταξεις των Νερατζούρι και αυτό, τελικά, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Γιατί το μεγαλύτερο του κίνητρο, είναι να αποδείξει πρωτίστως στους δικούς του και μετά σε όλους τους υπόλοιπους ότι μαθαίνει, ωριμάζει, βελτιώνεται ποδοσφαιρικά και είναι έτοιμος να γίνει ο αρχηγός που θα οδηγήσει την Ιντερ στην αναγέννηση και στους τίτλους ξανά.

«Αγαπάω την Ιντερ, είμαι δεμένος με αυτά τα χρώματα και ειλικρινά με βλέπω για πολλά χρόνια εδώ», έχει πει σε συνέντευξη του, δείχνοντας κι αυτός διάθεση να δεθεί με την ομάδα του για περισσότερο από όσο συμβαίνει πλέον στο ποδόσφαιρο. Ο Maurito, άλλωστε, ανανέωσε πέρυσι το συμβόλαιο του και αν ήθελε να φύγει, μάλλον δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να βρει προτάσεις. Αρκεί να δει κάποιος τα δύο γκολ που έβαλε το Σάββατο στο 1-3 επί της Ρόμα και ειδικά το δεύτερο, για να καταλάβει ότι μιλάμε για μεγάλο φορ. «Το είδωλο μου είναι ο Μπατιστούτα και πιστεύω ότι μπορώ να γίνω σαν αυτόν», είχε πει όταν υπέγραφε στους Μιλανέζους ο Ικάρντι, ο οποίος δείχνει να έχει τα πάντα: Ταχύτητα, δύναμη, απίστευτη αίσθηση του χώρου, γρήγορη εκτέλεση, κεφάλι, τα πάντα.

Αυτό που δεν είχε, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος του περσινού πρωταθλήματος, ήταν διάθεση να συμμετάσχει ουσιαστικά στο παιχνίδι της ομάδας, αν υπολογίσουμε ότι αυτό ήταν παράπονο όλων των προηγούμενων προπονητών του. Με τον Λουτσιάνο Σπαλέτι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και (λογικά) θα αλλάξουν. Τόσο επειδή ο νυν προπονητής είναι πολύ πιο πειστικός από τον Φρανκ Ντε Μπουρ ή τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, όσο κι επειδή ετοιμάζει μια Ιντερ στην οποία ο Ικάρντι θα το απολαμβάνει περισσότερο. «Το θέμα δεν είναι πόσα γκολ θα βάλω εγώ. Και πέρυσι έβαλα πολλά αλλά δεν κάναμε τίποτα... Το θέμα είναι να είμαστε καλύτερη ομάδα και να πετύχουμε τους στόχους μας. Τότε θα έχουν νόημα και τα γκολ», είπε μετά τη νίκη του Σαββάτου στο Olimpico, όπου με τα δύο που πέτυχε έφτασε κι αυτός τα 4 μετά τις πρώτες δύο αγωνιστικές, έχοντας βάλει άλλα δύο στο 3-0 επί της Φιορεντίνα στην πρεμιέρα.

Και όπως γράφαμε πριν για τον Ντιμπάλα, έτσι είναι και για τον Ικάρντι (προσωπικό) ρεκόρ τα 4 γκολ στις πρώτες δύο αγωνιστικές, με τα συνολικά στατιστικά του να επιβεβαιώνουν ότι μιλάμε για έναν killer που αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, θα γίνει ο μεγαλύτερος... κίνδυνος που θα κυκλοφορεί στα γήπεδα: 82 γκολ συνολικά με την Ιντερ, τα 75 από αυτά στο πρωτάθλημα, έχει κατά μέσο όρο μόνο 2,4 σουτ άνα παιχνίδι, ακουμπάει την μπάλα πολύ λιγότερο από τους άλλους φορ (21 επαφές ο Ικάρντι το Σάββατο, 40 ο Εντιν Τζέκο για την Ρόμα) αλλά πανηγυρίζει περισσότερο. Και τα καλύτερα (φαίνεται πως) είναι μπροστά του!

Προς το παρόν, πάντως, μπροστά τους έχουν και οι δύο τους αγώνες της Αργεντινής για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Για τον Ικάρντι είναι κάτι πρωτόγνωρο η κλήση στην Αλμπισελέστε, για τον Ντιμπάλα όχι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει γίνει και βασικός. Αυτό, τόσο για τον Γιουβεντίνο όσο και για τον Ιντερίστα, το εύχεται ο αργεντίνικος Τύπος, θέλοντας να τους δει μαζί με τον Μέσι, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δουν την εθνική τους ομάδα να ζει τον... παράδεισο. Αυτόν που οι Ντιμπάλα και Ικάρντι, πάντως, έχουν ήδη βρει. «H Serie A είναι ο παράδεισος των Αργεντίνων ποδοσφαιριστών, είναι πάντα το αγαπημένο μας πρωτάθλημα», είναι η άποψη του Ερνάν Κρέσπο. Είθε να πάνε όλα καλά και στους δύο, να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στις ομάδες τους και τα επόμενα χρόνια στον παράδεισο Ιταλία να προκαλέσουν μια κόλαση με την αγωνιστική τους κόντρα...