Δύο θέσεις στον αγωνιστικό χώρο έγιναν γνωστές στο πέρασμα των χρόνων, βάσει του αριθμού που φορούσαν οι ποδοσφαιριστές στη φανέλα τους. Το «δεκάρι» και το «εξάρι» (πιο πρόσφατα μπήκε ο όρος «οκτάρι»). Το Νο10 στην πλάτη φορούσαν πάντοτε οι φαντεζί παίκτες της ομάδας, αυτοί που έφτιαχναν το παιχνίδι και δημιουργούσαν ευκαιρίες για τους επιθετικούς. Το Νο6 ταυτίστηκε με τους παίκτες, που αγωνίζονταν μπροστά από τα στόπερ. Οι αμυντικοί μέσοι ήταν αυτοί που συνήθως είχαν το 6 στη φανέλα, γι’ αυτό και... βαφτίστηκαν «εξάρια». Σε κάποιες περιπτώσεις, ο συγκεκριμένος αριθμός κατέληγε σε κάποιον κεντρικό αμυντικό, όμως κατά βάση τον είχαν οι αμυντικοί χαφ. Μέσα στην... αλλοφροσύνη των τελευταίων ετών με την ελεύθερη επιλογή στον αριθμό της φανέλας, έχει συμβεί το φαινόμενο παίκτες, που δημιουργούσαν παιχνίδι και δεν είχαν κατά κύριο λόγο αμυντικά καθήκοντα, να έχουν το Νο6 στην πλάτη.

Ρομπέρτο Κάρλος (εθνική Βραζιλίας)
Πρέπει να γυρίσει κανείς στο μακρινό 1995 για να θυμηθεί τον Βραζιλιάνο με το 6 στην πλάτη, σε κάποιον σύλλογο. Το φορούσε στην Ίντερ, όμως σε όλα τα υπόλοιπα χρόνια της καριέρας του ταυτίστηκε με το Νο3. Αντίθετα, στην εθνική ομάδα της χώρας του, αν και αριστερό μπακ, ο Ρομπέρτο Κάρλος δε φόρεσε ποτέ το 3, αλλά είχε πάντα το Νο6. Αν και ούτε το 3 «κάλυπτε» τις ποδοσφαιρικές του δυνατότητες, αφού δεν ξεχώριζε μόνο για τις αμυντικές του ικανότητες, αλλά κυρίως για τις επιθετικές και το τρομερό του αριστερό πόδι.

Τσάβι (Μπαρτσελόνα)
Την πρώτη φορά που δηλώθηκε στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα, του δόθηκε το Νο29. Τα πρώτα του βήματα στην πρώτη ομάδα του συλλόγου τα έκανε το 1998 με το 26 στην πλάτη. Στη συνέχεια άρχισε να... κατεβαίνει, όμως ποτέ δεν αποχωρίστηκε το “6”. Το 2000 επέλεξε το 16 και ένα χρόνο μετά πήγε στο 6, με το οποίο και μεγαλούργησε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Τσάβι είχε και αμυντικές ικανότητες και το Νο6 ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού του. Μία ερώτηση, όμως. Αν είχε κάποιος να διαλέξει ανάμεσα στο Νο6 και στο Νο10 για αυτό το «ποδοσφαιρικό μυαλό», ποιον αριθμό θα του έδινε;

Αντρές Ινιέστα (εθνική Ισπανίας)
(Κατά την προσωπική μου γνώμη) αποτέλεσε μαζί με τον Τσάβι το κορυφαίο δίδυμο όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο (δεν έχω εικόνα για Ντι Στέφανο-Πούσκας). Οι «Διόσκουροι» της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Ισπανίας βρίσκονταν με κλειστά μάτια στον αγωνιστικό χώρο και ήταν κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία, όχι μόνο στο παιχνίδι, αλλά και στον αριθμό της φανέλας. Στην Μπαρτσελονά, Νο6 ο Τσάβι και Νο8 ο Ινιέστα. Στην εθνική Ισπανίας, ακριβώς το αντίθετο, Νο8 ο Τσάβι και Νο6 ο Ινιέστα. Με αυτό τον αριθμό στη φανέλα χάρισε με δικό του γκολ το Παγκόσμιο Κύπελλο στους «φούριας ρόχας», το 2010.

Ντάρεν Χάκερμπι (Νόριτς)
Ο Άγγλος μεσοεπιθετικός, με πάνω από 100 γκολ στην καριέρα του, είχε αλλάξει αρκετούς αριθμούς, μέχρι να πάρει μεταγραφή στη Νόριτς το 2003. Είχε ξεκινήσει με το 28 στην Κόβεντρι και στη συνέχεια τα περισσότερα χρόνια είχε το Νο7. Όταν μετακόμισε στα «καναρίνια» επέλεξε το 6 και με αυτό ολοκλήρωσε την καριέρα του. Εκτός από τη Νόριτς, διάλεξε το 6 και στους Σαν Χοσέ Ερθκουέικς, που ήταν η τελευταία του ομάδα.

Πολ Πογκμπά (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)
Το 6 ήταν ένα νούμερο, που το φορούσε τα τρία πρώτα χρόνια του στην Γιουβέντους. Τον τέταρτο και τελευταίο χρόνο του στην «Κυρία», ο Γάλλος μέσος είχε... μεγαλώσει ποδοσφαιρικά και για την κλάση του υπήρχε μόνο το Νο10. Πέρσι το καλοκαίρι, έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου (μέχρι αυτή του Νεϊμάρ), ωστόσο στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ακόμη και ο σούπερ σταρ Πογκμπά ήταν αδύνατο να πάρει το 10 από τον αρχηγό, Γουέιν Ρούνεϊ. Έτσι, αναγκάστηκε να διαλέξει το 6, αν και σε καμία περίπτωση δεν είναι αμυντικός μέσος, ούτε ο συγκεκριμένος αριθμός στη φανέλα χαρακτηρίζεται εμπορικός. Αν και το 10 έχει μείνει «ορφανό», μετά τη φυγή του Ρούνεϊ, ο Πογκμπά έχει κρατήσει το 6.