Ρονάλντο, Μπενζεμά, Κροος vs Ιγκουαϊν, Ντιμπάλα, Μπουφόν. Τα προγνωστικά τους θέλουν να είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές στο Κάρντιφ, το Σάββατο. Πως θα σας φαινόταν, όμως, αν ο τελικός του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ κρινόταν από μία προσπάθεια ενός ποδοσφαιριστή, που δεν είναι στραμμένα πάνω του τα φώτα; Από ένα γκολ του Άλεξ Σάντρο ή του Κασεμίρο; Κάτι τέτοιο έχει συμβεί στο παρελθόν και ποδοσφαιριστές, που δεν τους περίμενε κανείς, ήταν εκείνοι που καθόρισαν το αποτέλεσμα... από το πουθενά και έγιναν οι ήρωες της βραδιάς.

Πάτρικ Κλάιφερτ: Άγιαξ-Μίλαν 1-0 (1995)
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στα «μωρά» του Λουίς Φαν Χααλ. Μπόμπαν, Ντεσαγί και Μπαρέζι κόντρα σε Λιτμάνεν, Όφερμαρς και Ντάβιντς. Κανείς από αυτούς, όμως, δεν έκρινε τον τελικό. Στο 70’, ο προπονητής του Άγιαξ πέρασε στο παιχνίδι τον 18χρονο – τότε – Πάτρικ Κλάιφερτ, ο οποίος μέχρι τότε είχε σκοράρει μόλις μία φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ. 15 λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι, ο Ολλανδός επιθετικός έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Ρόσι και διαμόρφωσε το τελικό 1-0, που χάρισε στον «Αίαντα» το τρόπαιο.

Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ: Μάντσεστερ Γιουν.-Μπάγερν 2-1 (1999)
Είχε χαρακτηριστεί ως «ο διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο». Ουκ ολίγες φορές στην καριέρα του ερχόταν από τον πάγκο και... ξελάσπωνε με τα γκολ του την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το σημαντικότερο εξ αυτών δεν ήταν άλλο από αυτό στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 1999. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, βλέποντας ότι το τρόπαιο κατέληγε στην Μπάγερν, έριξε στο 81’ το Νορβηγό φορ στο παιχνίδι, στη θέση του Άντι Κόουλ. Και δικαιώθηκε. Μετά την ισοφάριση από τον Σέριγχαμ στο 91’ (κι αυτός είχε μπει ως αλλαγή), ο Σόλσκιερ σκόραρε στο 93’ για την Γιουνάιτεντ, χαρίζοντάς της το τρόπαιο, στο πιο τρελό τρίλεπτο στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Τζουλιάνο Μπελέτι: Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ (2006)
Στα τρία χρόνια που φόρεσε την «μπλαουγκράνα» φανέλα σημείωσε μόλις ένα τέρμα. Και αυτό έμελλε να είναι το σημαντικότερο της Μπαρτσελόνα, μετά από εκείνο του Κούμαν στον τελικό του 1992. Στον τελικό του Παρισιού, το 2006, ο Βραζιλιάνος δεξιός μπακ ήταν αυτός που ολοκλήρωσε την ανατροπή για την ομάδα του Φρανκ Ράικαρντ, απέναντι στην Άρσεναλ, γράφοντας με σουτ το τελικό 2-1 στο 80’. Ούτε Ροναλντίνιο, ούτε Ντέκο, ούτε Ζιουλί, αλλά Μπελέτι. Οξύμωρο, αλλά άκρως αληθινό...

Ντιντιέ Ντρογκμπά: Μπάγερν-Τσέλσι 1-1/3-4 πεν. (2012)
Οι Βαυαροί ήταν το απόλυτο φαβορί, καθώς ο τελικός εκείνη τη χρονιά διεξήχθη στο γήπεδό τους, την Αλιάνζ Αρίνα. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, η Μπάγερν είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο 83’ μπήκε μπροστά στο σκορ με τον Μίλερ. Η γερμανική ομάδα ήταν έτοιμη να πανηγυρίσει, όμως πέντε λεπτά αργότερα ο Ντιντιέ Ντρογκμπά της πήρε τη μπουκιά από το στόμα και με κεφαλιά έφερε το παιχνίδι στα ίσια, οδηγώντας το στην παράταση. Στο έξτρα 30λεπτο δεν άλλαξε κάτι, παρά το κερδισμένο πέναλτι της Μπάγερν (ο Τσεχ απέκρουσε το σουτ του Ρόμπεν) και οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στη «ρώσικη ρουλέτα». Τελευταίος εκτελεστής για την Τσέλσι ήταν ο Ντρογκμπά, ο οποίος ευστόχησε και χάρισε στους «μπλε» το μοναδικό Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας τους.

Σέρχιο Ράμος: Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1 παρ. (2014)
Στον πρώτο τελικό της ιστορίας, που μονομάχησαν ομάδες από την ίδια πόλη, η Ατλέτικο κρατούσε σφιχτά το τρόπαιο στην αγκαλιά της μέχρι το 93ο λεπτό. Η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε είχε μπλοκάρει τους Ρονάλντο, Μπέιλ, Μπενζεμά, Ντι Μαρία και όλους τους υπόλοιπους αστέρες της Ρεάλ, όμως δεν υπολόγιζε τον Σέρχιο Ράμος. Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής για τη «βασίλισσα» σκόραρε στις καθυστερήσεις και οδήγησε τον τελικό στην παράταση. Στο έξτρα 30λεπτο, οι «ροχιμπλάνκος» κατέρρευσαν, με την Ρεάλ να φτάνει στο εντυπωσιακό 4-1. Το «φιλί της ζωής», όμως, το είχε δώσει νωρίτερα... από το πουθενά ο Σέρχιο Ράμος.