Συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από εκείνο τον αλησμόνητο τελικό του Champions League στην Κωνσταντινούπολη.

Ένα ρεσιτάλ κατάθεσης ψυχής και πίστης μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Όσο κι αν έχουν στραβώσει τα πράγματα, όσο κι αν είναι γραμμένο στη μοίρα, όταν έχεις αποφασίσει να κυνηγήσεις την τύχη σου και να εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια, μπορούν να συμβούν θαύματα όπως αυτό της Λίβερπουλ.

Οι «κόκκινοι» βρίσκονταν πίσω στο σκορ με 3-0 από τη Μίλαν του Κάρλο Αντσελότι στο πρώτο μέρος, όμως, ο Μπενίτεθ, ο Τζέραρντ και οι υπόλοιποι παίκτες του κλαμπ του Μέρσεϊσαϊντ έλαβαν το μήνυμα στην ανάπαυλα.

Στ' αποδυτήρια ακουγόταν δυνατά το «You 'll never walk alone» από τους χιλιάδες οπαδούς του αγγλικού συλλόγου στις εξέδρες. Και κάπως έτσι οι παίκτες της Λίβερπουλ ήξεραν ότι έπρεπε για τον κόσμο τους και για τη φανέλα τους να συνεχίσουν την προσπάθεια.

Ποιος θυμάται τον πανηγυρισμό του Στίβεν Τζέραρντ μετά την κεφαλιά στο 54'; Αυτή την κίνηση με τα χέρια που καλούσε τους συμπαίκτες του να συνεχίσουν και να τα δώσουν όλα...

Γκολ ο Σμίτσερ από μακρινή απόσταση, γκολ και ο Αλόνσο με διπλή προσπάθεια μετά από απόκρουση του Ντίντα σε πέναλτι...

Παράταση, τεράστια χαμένη ευκαιρία του Σεφτσένκο μπροστά από τον Ντούντεκ και ο Ουκρανός να γίνεται μοιραίος στη διαδικασία από την άσπρη βούλα για να στεφθεί η Λίβερπουλ για 5η φορά στην ιστορία της Πρωταθλήτρια Ευρώπης!

Τι βραδιά, τι παιχνίδι, τι ανατροπή, τι μάθημα για να μην τα παρατάει ποτέ, κανείς...