Όταν μιλάει κανείς για προπονητή στην κολύμβηση με σπουδαίες διακρίσεις, το μυαλό πηγαίνει αυτομάτως στον Νίκο Γέμελο. Ένας άνθρωπος που έχει βγάλει Ολυμπιονίκες όπως ο Σπύρος Γιαννιώτης, αλλά και άλλους σπουδαίους αθλητές τόσο στα αγωνίσματα της πισίνας, όσο και σε αυτά του open water.

Ο Νίκος Γέμελος είναι υπεύθυνος της κολυμβητικής διαδρομής του Santorini Experience, μιας πραγματικά εντυπωσιακής διαδρομής, καθώς η εκκίνηση δίνεται στο ηφαίστειο και ο τερματισμός στο παλιό λιμάνι των Φηρών, με τους αθλητές και αθλήτριες όσο κολυμπούν να θαυμάζουν και την Καλντέρα.

Το Gazzetta μίλησε μαζί του τόσο για τους φετινούς αγώνες, όσο και συνολικά για την κολύμβηση για την οποία μάλιστα είναι εξαιρετικά αισιόδοξος.

Κόουτς πως έζησες την φετινή χρονιά στο Santorini Experience;

«Κάθε χρονιά στο Santorini Experience είναι μοναδική. Αυτή την χρονιά όμως είναι η χρονιά που ξαναμπήκε κανόνας ώστε αυτή η διοργάνωση να γίνεται και πάλι κάθε χρόνο. Έτσι η επανάληψη αυτή μας βοηθάει να μην χάσουμε αυτό το ωραίο γεγονός και η εμπειρία να μεταφερθεί σε όλους».

Ήταν δύο χρόνια που δεν υπήρξε το Santorini Experience λόγω πανδημίας. Πόσο σημαντικό είναι να γίνονται τέτοιες διοργανώσεις που να μην έχουν να κάνουν μόνο με τον πρωταθλητισμό, αλλά να λαμβάνουν μέρος και πολλοί ερασιτέχνες;

«Οι διοργανώσεις αυτές είναι που φέρνουν τον κόσμο. Τον κόσμο δεν τον φέρνουν μόνο οι πρωταθλητές. Τον κόσμο τον φέρνει και ο ίδιος ο κόσμος που θα κάνει τον φίλο του, τον συγγενή του, τον γνωστό του να ασχοληθεί με το άθλημα. Να ασχοληθεί με το σπορ, να κάνει αυτό που εμείς αγαπάμε και λέμε κολύμπι».

«Το κολύμπι ανεβαίνει και θα συνεχίσει να ανεβαίνει»

Πάμε συνολικά στην κολύμβηση και πως την βλέπεις το τελευταίο διάστημα;

«Κοίταξε, το κολύμπι είναι ένα σπορ το οποίο ανεβαίνει και θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Τα τελευταία χρόνια με τον Απόστολο τον Χρήστου και τον Κριστιάν τον Γκολομέεβ πήγε και πάρα πολύ καλά. Πιστεύω πως το κολύμπι αν θα περνάει μια πτώση, θα βρίσκει τον τρόπο να ανεβαίνει πάλι. Έτσι είναι η κολύμβηση από την εποχή της Ρουσάκη και της Δάρρα. Τώρα ίσως πληρώνουμε κάποιο διάστημα και συγκεκριμένα το διάστημα της πανδημίας που δεν υπήρχε πάρα πολύ μεγάλη αγωνιστική βάση, αλλά πιστεύω να το ξεπεράσουμε γιατί ο αθλητισμός είναι αυτό, να ξεπερνάς τις δύσκολες καταστάσεις».

Αν ήταν να διαλέξεις κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης ή πισίνα τι θα διάλεγες και γιατί;

«Δεν μπορώ πραγματικά να σου πω. Το ένα είναι παιδί του άλλου. Δεν μπορώ να σου πω πως μπορώ να το διαλέξω. Άλλωστε προπόνηση open water γιατί δεν είναι ανοικτής θάλασσας όπως συχνά το λέτε, γίνεται στην πισίνα, οπότε δεν φεύγεις από την πισίνα. Οι αγώνες είναι αυτοί που σε πάνε στη λίμνη, στο ποτάμι ή στην θάλασσα».

Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται για να γίνει το βήμα παραπάνω για την κολύμβηση;

«Χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα. Χρειάζονται πρώτα από όλα να δοθούν στους αθλητές οι καταστάσεις αυτές που να μπορέσουν ανεμπόδιστα να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Το άσχημο με τον ελληνικό αθλητισμό είναι πως πρώτα πρέπει να κάνεις για να πάρεις κάποια πράγματα τα οποία στον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι ουσιαστικά μόνο η προετοιμασία σου. Είναι τόσο σφιχτά τα πράγματα. Για εμένα το καλύτερο θα ήταν να γίνει πρώτα να σου δώσουν για να μπορέσεις να γίνει. Να γίνει δηλαδή το ανάποδο. Έχουμε ταλέντα που μπορούν να ξεχωρίσουν και πρέπει να τους δώσουμε την δυνατότητα να κάνουν το σπορ που θέλουν. Βέβαια για εμάς είναι η δουλειά μας».

Πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του προπονητή, καθώς δεν έχει να κάνει με έναν αθλητή-πρωταθλητή, αλλά με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες.

«Η δουλειά του προπονητή είναι πάρα πολλά. Στην Ελλάδα είναι ο προπονητής όλο το πακέτο. Δηλαδή πρέπει να είναι ψυχολόγος, ο φίλος, ο εργοφυσιολόγος, είναι όλα σε ένα πακέτο. Στα υπόλοιπα κράτη δεν είναι έτσι, ο καθένας έχει την δουλειά του. Όταν φτάσουμε στο σημείο ο καθένας να έχει την δουλειά που θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα φτάσουμε, τότε τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Το θετικό είναι πως υπάρχουν νέοι άνθρωποι με όρεξη να πάνε το άθλημα μπροστά και είμαι αισιόδοξος πως αυτό θα γίνει».