Άσλεϊ Γουίλιαμς: Ένας «αδικημένος» ηγέτης

Από το 2011, όταν η Σουόνσι ανέβηκε στην Premier League, το όνομα του Άσλεϊ Γουίλιαμς έχει ακουστεί για πολλές top level ομάδες. Τα διθυραμβικά σχόλια είναι αρκετά κι από διαφορετικές πλευρές. Ο Μπρένταν Ρότζερς αποκάλυψε πριν από λίγο καιρό ότι προσπάθησε να τον αποκτήσει το διάστημα που ήταν προπονητής της Λίβερπουλ, γνωρίζοντας καλά τις ικανότητές του. «Είναι ένας κορυφαίος, κορυφαίος κεντρικός αμυντικός. Πάνα πίστευα ότι θα μπορούσε να παίξει για μία από τις "μεγάλες" ομάδες στην Αγγλία. Ήθελα να τον πάρω στη Λίβερπουλ. Είναι από τους λίγους πραγματικούς ηγέτες. Οι προπονητές ψάχνουν πάντα για ηγέτες στο γήπεδο και γενικά στο παιχνίδι».

Ο Ράιαν Γκιγκς, συμπατριώτης του Ουαλού αμυντικού έχει την ίδια άποψη: «Έχει σίγουρα την ικανότητα να παίξει για μία ομάδα τετράδας, είναι τόσο σταθερός τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι καλός ηγέτης και πολύ έμπειρος. Είναι εξαιρετικό άτομο για τα αποδυτήρια της Ουαλίας». Ο Ρίο Φέρντιναντ αναρωτήθηκε: «Μου κάνει εντύπωση το γιατί μία από τις top 4 ομάδες δεν έχει αποκτήσει τον Άσλεϊ Γουίλιαμς. Θα αποτελούσε χωρίς αμφιβολία ενίσχυση για όλους». Το tweet του Ρίο ακολούθησε την εκπληκτική του εμφάνιση με την Άστον Βίλα. Ο Γουίλιαμς είχε 67 επαφές με τη μπάλα και 45 πάσες με 91% ποσοστό επιτυχίας. Έκανε 15 κοψίματα, περισσότερα από κάθε άλλον παίκτη στο γήπεδο. Ο Φέρντιναντ είχε κάνει ανάλογη τοποθέτηση και τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά από τις εμφανίσεις του απέναντι σε Κύπρο και Ισραήλ με τη φανέλα της Ουαλίας και έχοντας το 2-1 της Σουόνσι επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου ο Γουίλιαμς «έσβησε» τον Ρούνεϊ πρόσφατο.

Ο 31χρονος αποτελεί σημείο αναφοράς στην πρόσφατη ιστορία της Σουόνσι. Σε μια ομάδα που πορευόταν όλα αυτά τα χρόνια με συγκεκριμένη φιλοσοφία, την οποία υπηρέτησαν προπονητές όπως ο Μαρτίνεθ, ο Πάουλο Σόουζα, ο Μπρένταν Ρότζερς, ο Μίκαελ Λάουντρουπ και τελευταία ο Γκάρι Μονκ. Άπαντες είχαν τον Ουαλό σε πρώτο πλάνο, καθώς συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον έκαναν τον απόλυτο ηγέτη και εκφραστή του πνεύματος του συλλόγου. Ικανός με τη μπάλα στα πόδια για το «σωστό» ποδόσφαιρο του πάσινγκ γκέιμ, της κατοχής και της ομαδικότητας που στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας πενταετίας παίζουν οι «Κύκνοι». Ισχυρή προσωπικότητα στα αποδυτήρια, χωρίς να φοβάται να βγει στη μπάλα. Είναι πιεστικός όταν χρειάζεται και παρότι οι εναέριες μονομαχίες δεν αποτελούν το δυνατό του σημείο, «μακιγιάρει» την αδυναμία με τις τοποθετήσεις. Δυνατός σωματικά και... βιονικός.

Από την άνοδο στη League One το 2008 έχει αγωνιστεί στα 28. 432 λεπτά από τα συνολικά 29.160 Πραγματικό φαινόμενο! Φέτος δεν έχει χάσει ούτε αγώνα πρωταθλήματος, έχοντας 90λεπτο σε κάθε ματς και 2790 αγωνιστικά λεπτά, όσα μόνο ο βασικός τερματοφύλακας Φαμπιάνσκι. Επίσης δεν έχει αποβληθεί ΠΟΤΕ τα τελευταία χρόνια.Τελευταία του κόκκινη κάρτα ήταν τον Ιανουάριο του 2007 στη League Two. Βγαίνει δυνατά αλλά καθαρά στη μπάλα, χωρίς να πέφτει στα πόδια των αντιπάλων, διαβάζοντας πολύ καλά τις φάσεις. Η σταθερότητά του είναι εκπληκτική, ενώ είναι αναντικατάστατο μέλος και αρχηγός της Εθνικής του Κρις Κόουλμαν, που για πρώτη φορά μετά από 58 χρόνια θα εκπροσωπήσει την Ουαλία σε μεγάλη διοργάνωση.

Ο Γουίλιαμς, όπως o Bάρντι, γνώρισε την απόρριψη σε εύπλαστη ηλικία, καθώς η Γουέστ Μπρομ αποφάσισε ότι δεν της κάνει όταν ήταν 16. Πάλευε για την αναρρίχηση στα λασπωμένα γήπεδα των μικρότερων κατηγοριών. Ήταν σε ομάδες που ανέβηκαν κατηγορίες μέχρι το τελευταίο επίπεδο. Όλη αυτή η διαδικασία βοήθησε στο χτίσιμο της προσωπικότητας, του επαγγελματισμού και της εργατικότητας που τον διακρίνει.

Σταθερός όσο λίγοι, ηγέτης, εργατικός και με καλά στοιχεία. Θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα, λοιπόν, αφού έχει όλο το «πακέτο» γιατί μέχρι τα 31 του έμεινε στο Σουόνσι; Η απάντηση είναι σύνθετη. Πριν από λίγους μήνες ο αναλυτής Τσαντ Μέρφι τρέχοντας ένα στατιστικό/ποσοτικό εργαλείο ανάλυσης αντικατέστησε τον Άσλεϊ Γουίλιαμς με τους κεντρικούς αμυντικούς των Λίβερπουλ, Τσέλσι, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι, προσπαθώντας να προβλέψει ποια θα ωφελούταν περισσότερο από τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του.

Ο Ρότζερς παραδέχθηκε on the record ότι προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον αποκτήσει. Δεν υπήρξε καλοκαίρι που να μην συνδέθηκε με κάποια ομάδα. Από τη Λίβερπουλ και την Άρσεναλ μέχρι την Κρίσταλ Πάλας. Το 2014 μάλιστα φερόταν να έχει πάρει την απόφαση για αλλαγή σελίδας, ωστόσο η Σουόνσι κατάφερε να τον κρατήσει. Και φυσικά, να τον κάνει να νιώθει βασιλιάς στο Λίμπερτι, προσφέροντάς του τον Ιούλιο νέο συμβόλαιο και δίνοντάς του ένα de facto ρόλο ηγέτη, ο οποίος τον καθιστά, για παράδειγμα, πιθανό συνομιλητή του προέδρου Τζένκινς για τις αλλαγές που πρέπει να κάνει το κλαμπ προκειμένου να αποφευχθεί μια κακή σεζόν όπως η φετινή. Ο Μονκ το καλοκαίρι που μας πέρασε ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να φύγει από την Ουαλία.

Η Έβερτον του Μαρτίνεθ τον προσέγγισε και υπήρχε φημολογία ότι η Σουόνσι του έβαλε αρχική τιμή στα 25 εκατομμύρια. Για έναν ποδοσφαιριστή 31 ετών δεν βγαίνουν εύκολα από το ταμείο. Προφανώς, για να συμβεί αυτό σημαίνει ότι δεν πίεσε ποτέ κι ο ίδιος καταστάσεις. Ακόμα και τα καλοκαίρια που σκέφτηκε ότι ίσως έχει έρθει η ώρα να αλλάξει σελίδα, δεν προσπάθησε να εξαναγκάσει καταστάσεις. Ο σπάνιος δεσμός του με τους Σουόνς θυμίζει ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα μόνο μιας ομάδας σε όλη τους την καριέρα, όπως ο Γκιγκς ή ο Κάραγκερ. Κι ας μην αποτελεί γέννημα-θρέμμα του Σουόνσι.

Θα παίξει μέχρι τέλους στο «βασίλειο» του; Είναι πιθανόν. Ακόμα κι αν αυτό τον αφήσει στην ιστορία ως «αδικημένο», μιας και ποτέ δεν πήρε την ευκαιρία να δοκιμαστεί ψηλότερα. Έστω και τώρα, όμως, θα αποτελούσε μια πολύ καλή λύση για τις περισσότερες top-6 ομάδες. Όχι το μεγάλο αστέρι της άμυνας, αλλά αναμφίβολα κάποιον που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να βγάζει στοιχεία που η Σίτι, για παράδειγμα, δεν κατάφερε να βρει στα δεκάδες εκατομμύρια που έχει ξοδέψει για τον παρτενέρ του Κομπανί. Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, έστω και στα 31 του, να τον βλέπαμε σε υψηλότερο επίπεδο.