Οι ποδοσφαιριστές πείθονται από τον Φαντ’ Σχιπ

«Και τι θα κάνουν οι δημοσιογράφοι; Θα κερδίσουν ή θα χάσουν ένα ματς για μένα; Θα παίξουν για μένα; Παίζουν ποδόσφαιρο τα μίντια;». Με αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις απαντούσε ο Οτο Ρεχάγκελ κάθε φορά που κάποιος εκ των συνεργατών του ή των ποδοσφαιριστών του τον ρωτούσαν πώς και γιατί επιλέγει να μένει μακριά από την Επικοινωνία σχετικά με τα θέματα που αφορούσαν τις επιλογές του και τη ζωή της Εθνικής Ελλάδας. Η ιστορία που έγραψε στα περίπου 10 χρόνια της παραμονής του στον ελληνικό πάγκο ήταν μια ιστορική δικαίωση αυτής της νοοτροπίας. Ενας προπονητής που αδιαφόρησε για την πραγματικότητα και την εικονική πραγματικότητα, ή για το «κλίμα» που δημιουργούσαν τα media με τη στάση τους απέναντι στην Εθνική Ομάδα και τις επιλογές του έγινε ένας εκ των πιο επιτυχημένων προπονητών στην Ευρώπη στο επίπεδο των εθνικών ομάδων.

Στην διάρκεια των περίπου 15 μηνών που συμπληρώνει στην θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της Ελλάδας, ο Τζον Φαν’τ Σχιπ δίνει την εντύπωση ότι δεν χάνει ενέργεια στην ενασχόληση με τα media και τις εντυπώσεις που αυτά δημιουργούν στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία. Δίνει την εντύπωση ενός προπονητή που νοιάζεται πρωτίστως και κυρίως για τις εντυπώσεις που δημιουργούν στα αποδυτήρια οι δηλώσεις και η δημόσια συμπεριφορά του.

Το βράδυ της Κυριακής στο ματς με την Μολδαβία, οι ποδοσφαιριστές έδειξαν την πρώτη τους αντίδραση μετά από όλον αυτόν τον ψηφιακό χαμό που είχε προκληθεί λόγω της επιλογής του Φαντ’ Σχιπ να κόψει, με τον τρόπο που το έκανε, τον Δημήτρη Σιόβα από την Εθνική ομάδα μετά από τις δικές του δηλώσεις. Η αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών και οι δηλώσεις τους πριν και μετά από την λήξη του ματς με την Μολδαβία δημιουργούν την εντύπωση ότι οι παίκτες παίζουν για να συντηρήσουν το σημερινό καθεστώς στην Εθνική Ομάδα, δηλαδή ότι παίζουν για να «κρατήσουν» τον προπονητή τους.

Ο Φαντ’ Σχιπ δεν μπορεί να ακουμπήσει πουθενά αλλού για να νιώθει ασφαλής σχετικά με την υποστήριξη του έργου του. Δεν μπορεί να ακουμπήσει σε μια Ομοσπονδία που «σήμερα είναι, αύριο δεν είναι», δεδομένου ότι έρχονται εκλογές. Δεν μπορεί κανείς να του εγγυηθεί ότι η έναρξη της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα τον βρει στη θέση του. Μόνο τα αποτελέσματα των αγώνων μπορούν να του το υποσχεθούν αυτό. Και μόνο οι ποδοσφαιριστές μπορούν να προσπαθήσουν για να φέρουν τα αποτελέσματα – όχι οι πρόεδροι, οι παραπρόεδροι, τα media, οι δημοσιογράφοι, οι μεσάζοντες και οι παρατρεχάμενοι.

Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να πω ότι έχω κατανοήσει ποιο νόημα βρήκε ο Φαντ’ Σχιπ για να διαχειριστεί με τον τρόπο που επέλεξε την κρίση που είδε μπροστά του μετά τα δημόσια λόγια του Σιόβα στη λήξη του αγώνα στο Κόσοβο. Σστο μυαλό μου ο Ολλανδός προπονητής δεν έκανε καλή διαχείριση των ενδιαφερόμενων μερών στην διαχείριση της κρίσης. Δεν του αναλογεί βεβαίως η αποκλειστική ευθύνη – γι’ αυτό υπάρχουν οι συνεργάτες, δηλαδή αυτοί που αμείβονται από την Ομοσπονδία για να τον προετοιμάζουν, να τον κατατοπίζουν, να του εξηγούν τη δομή του ελληνικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος και να τον βοηθούν να αντιληφθεί και να διαχειριστεί τις εντυπώσεις που δημιουργεί. Με τα όσα είδα και άκουσα την Κυριακή στο ΟΑΚΑ όμως φτάνω μπροστά στην διαπίστωση ότι οι ποδοσφαιριστές έχουν συνεννοηθεί με τον προπονητή τους και λειτουργούν αποφασισμένοι να προστατέψουν και να συντηρήσουν το σημερινό καθεστώς λειτουργίας της Εθνικής Ομάδας. Και αυτό είναι που πρέπει να καίει πρωτίστως τον προπονητή, τα αποδυτήριά του. Διότι ναι, όπως έλεγε ο σοφός Οτο, οι ποδοσφαιριστές παίζουν – όχι τα media, ούτε οι παράγοντες, ούτε τα εξαπτέρυγα και οι παρατρεχάμενοι.

Αν μακροημερεύσει, ο Φαντ’ Σχιπ θα το πετύχει με τη δουλειά του. Όχι με τις δημόσιες σχέσεις του. Τα αποτελέσματα θα αποφασίσουν γι’ αυτόν – όχι οι δηλώσεις του.

Θυμάμαι πολύ καλά τον Ρεχάγκελ τον καιρό που αποφάσιζε να μην ξαναπροσκαλέσει στην Εθνική Ομάδα τον Γρηγόρη Γεωργάτο. Θυμάμαι πολύ καλά τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος στον πολύ πρώτο του καιρό στην Εθνική Ομάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο … αποχώρησης ποδοσφαιριστών (Αμανατίδης, Κυργιάκος). Και οι δύο προπονητές είχαν επιλέξει να κρατήσουν πολύ πιο χαμηλά τον τόνο της δημόσιας φωνής τους συγκριτικά με τη στάση του Φαντ’ Σχιπ, ο οποίος έρχεται από άλλη χώρα, άλλη κουλτούρα. Ο καιρός έδειξε ότι ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος κέρδισαν τους ποδοσφαιριστές στο κομμάτι της πειθαρχίας. Ο πρώτος καιρός του Φαντ’ Σχιπ δημιουργεί παρόμοια εντύπωση. Περισσότερα θα μπορούμε να πούμε όταν θα έχει ολοκληρωθεί το Nations League.