Οι «τυφλοί» κι οι «μονόφθαλμοι»

Καθημερινά Novi Specials στοιχήματα & σούπερ ενισχυμένες αποδόσεις! (21+)

Απόψε υποτίθεται ότι σε ένα ακόμα αθηναϊκό ντέρμπι κρίνεται ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ αντιμέτωποι σε μια απογοητευτική και για τους δυο χρονιά για να σπείρουν αυτό το κάτι που μπορεί να δώσει ελπίδα για την επόμενη σεζόν.

Δεν ξέρω ποιος θα έχει το κουράγιο να πανηγυρίσει το θετικό του αποτέλεσμα, οι παίκτες που τρέχουν και ιδρώνουν είναι περισσότερο δικαιολογημένοι πάντως από αποτυχημένες τεχνικές ηγεσίες και αποκαρδιωτικές διοικήσεις. Οι φίλαθλοι όμως; Και για να ακριβολογώ μια που βρισκόμαστε στην Ελλάδα, οι οπαδοί;

Στην πρόσφατη ευρωπαική κρίση των μεγάλων ποδοσφαιρικών club αυτό που περισσότερο φάνηκε κυρίως χάρη στους Άγγλους ποδοσφαιρόφιλους είναι ότι το παιχνίδι ανήκει πρωτίστως στην κερκίδα. Η βιομηχανία καθορίζεται κυρίως από τους καταναλωτές. Συγχωρήστε με που χρησιμοποιώ μια λέξη της αγοράς απαλλαγμένη από συναίσθημα, εννοείται πως το συναίσθημα κινεί τους οπαδούς, το κάνω απλά για να τονίσω τη διαφορά επιπέδου της αγοράς.

Στην αγαπημένη μας ποδοσφαιρική πατρίδα οι οπαδοί ήταν σχετικά μακριά και απόντες, ειδικότερα όμως με τη συνθήκη του covid αναρωτιέμαι, πως νιώθει η πλειοψηφία παρατηρώντας την ομάδα του από μια υποχρεωτική απόσταση; Πόση χαρά θα πάρουν οι Πράσινοι οπαδοί με ένα θετικό απόψε αποτέλεσμα; Πόση ελπίδα θα νιώσουν με την προοπτική μιας υποτιθέμενης ευρωπαϊκής χρονιάς, όπου τις αποφάσεις θα λαμβάνει πάλι η διοίκηση Αλαφούζου; Πόση εμπιστοσύνη θα αισθανθούν στην ανακοίνωση των επόμενων προπονητών, τεχνικών διευθυντών, παραγόντων κι ο πληθυντικός πιστέψτε με, δεν είναι τυχαίος.

Μια ήττα απέναντι σε αυτήν την ΑΕΚ ή μια νίκη ή μια ισοπαλία, πόσο κίνητρο να δώσει για μια μεγάλυτερη εμπλοκή στα παναθηναϊκά πράγματα, για ένα εισιτήριο διαρκείας, για μια ετήσια συνδρομή; Αυτό το διαρκές σκότωμα της πράσινης προοπτικής, πόσο μπορεί να αναστήσουν οι μακέτες και τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Βοτανικού;

Μια νίκη ή μια ισοπαλία της ΑΕΚ απέναντι σε αυτόν το Παναθηναϊκό, πόσο μπορεί να καθαγιάσει την ντροπιαστική ώρες ώρες εικόνα των Κιτρινόμαυρων όλη την προηγούμενη σεζόν και το κυριότερο πόσο μπορεί να τους κινητοποιήσει για του χρόνου; Εννοείται πως κάθε Ενωσίτης ζει για τη στιγμή που θα περάσει την πόρτα της Αγιά Σοφιάς, θα είναι το σημείο που ο χρόνος θα παγώσει και η θέση στη βαθμολογία δε θα έχει σημασία, όχι εκείνο το μεσημέρι, όχι εκείνο το απόγευμα.

Μπόλονι και Χιμένεθ λειτουργούν υπό το καθεστώς μιας παράλογης ανοχής που δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα, όσο κι αν «το αφεντικό στηρίζει». Στην πραγματικότητα το αφεντικό κρύβει τα δικά του λάθη πίσω από σάκους του μποξ, που δέχονται να τρώνε μπουνιές όσο πληρώνονται. Το ξύλο βέβαια το τρώνε οι ίδιες οι ομάδες, το προφίλ τους, η εμπορική τους αξία σε σχέση με τις χορηγικές συνεργασίες και το δέσιμο με τους οπαδούς που μέρα με τη μέρα ξενερώνουν και περισσότερο.

Απόψε λοιπόν μπορεί μια στραβοκλωτσιά, μια απόφαση VAR, ένα ατομικό λάθος, μια κόκκινη κάρτα μπορεί να δώσουν στη μια ομάδα ελπίδα ευρωπαϊκής προοπτικής και στην άλλη ταφόπλακα εσωστρέφειας και μιζέριας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δυο αποτυχημένα projects, με πρώτους υπεύθυνους τους ιθύνοντες των βασικών αποφάσεων.

Καθώς οι ιθύνοντες φαίνεται να παραμένουν ίδιοι κι απαράλλαχτοι, εξηγήστε μου τι ακριβώς περιμένουμε να αλλάξει μετά το αποψινό αποτέλεσμα; Κι επειδή ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει τα ελαφρυντικά του πιο πρόσφατου τίτλου και του γηπέδου που είναι πραγματικό, ολοκληρώνεται προσεχώς, ο Γιάννης Αλαφούζος ποια ακριβώς ελπίδα γεννά για το αύριο;