Τώρα είναι καλός ο Άρης;

• ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ
• ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ

Προφανώς δεν έχει λόγο να πετάξει τη σκούφια του, αλλά και ο βαθμός της ισοπαλίας στο «Καραϊσκάκη» δεν είναι δα άσχημο αποτέλεσμα, στην πραγματικότητα είναι καλό. Έχει γεύση ήττας για τον Ολυμπιακό, δε σημαίνει όμως ότι για τον Άρη εισέβαλε στον οργανισμό του σα να πρόκειται για νίκη. Δεν έχει την αξία χρυσαφιού, αλλά μπορεί να εξελιχθεί ιδιαιτέρως πολύτιμος (προϊόντος του χρόνου) καθώς πλησιάζουμε στην τελική φάση του Πρωταθλήματος, από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ προσπέρασε στη βαθμολογία, η ΑΕΚ είναι χέρι-χέρι και παράλληλα νιώθει την ανάσα του Παναθηναϊκού. Ο Άρης έχει όμως την κατάσταση στα χέρια του. Γιατί θα αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, έχει στο «Κλ. Βικελίδης» και τους Ατρόμητο, ΟΦΗ.

Αυτό το παιχνίδι ήταν απολύτως αντιπροσωπευτικό του Άρη του δεύτερου γύρου υπό την έννοια ότι παρουσίασε τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Μια συμπαγής ομάδας που δίνει έμφαση στην άμυνα, με συνέπεια στον ανασταλτικό τομέα, πολλά τρεξίματα απ’ όλους για να κλείσουν τους χώρους η οποία έχει τον τρόπο να καταστρέφει τη δημιουργία του αντιπάλου και ουσιαστικά τον οδηγεί εκεί που θέλει η ίδια. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πριν από το αποψινό παιχνίδι, ο Ολυμπιακός είχε 139 σουτ εντός περιοχής. Αυτή τη φορά περιορίστηκε μόλις στα τρία! Σε κανένα άλλο παιχνίδι σε ολόκληρη τη σεζόν δεν κατάφερε άλλη ομάδα αυτό που σήμερα πέτυχε ο Αρης. Να περιορίσει δηλαδή την πιο παραγωγική ομάδα του Πρωταθλήματος. Αν επίσης ψάξει κανείς να δει τις πραγματικές ευκαιρίες του αντιπάλου θα εστιάσει στις δύο κερδισμένες κεφαλιές του Χασάν, αλλά και στο σουτ του Τιάγκο Σίλβα, φάση η οποία προήλθε από λάθος του Εμάνουελ Σάκιτς.

Εκεί βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά του αποψινού Άρη σε σχέση με την ομάδα των προηγούμενων επισκέψεών της στο «Καραϊσκάκη». Αυτή τη φορά τα ατομικά λάθη περιορίστηκαν στο ελάχιστο, η συνεργασία των στόπερ ήταν η πρέπουσα και οι ακραίοι μπακ δεν μπήκαν σε διαδικασία… φιλοσόφησης της κάθε φάσης. Οι αντιδράσεις τους ήταν έγκυρες, αποτελεσματικές και κυρίως δεν έδιναν το δικαίωμα στον αντίπαλο να αντιδράσει με επίθεση στο «καπάκι».

ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Παράλληλα όμως, ο Άρης επιβεβαίωσε ότι είναι μια ομάδα η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο σκοράρισμα γιατί υστερεί στην τελική πάσα με συνέπεια να μην αξιοποιεί τις στιγμές της και να μην φτάνει σε επίπεδο τελικών προσπαθειών βάσει των προϋποθέσεων που δημιουργούνται. Αυτό φάνηκε (κυρίως) στο πρώτο ημίχρονο όπου ο Σάντε Σίλβα σε τρεις περιπτώσεις λειτούργησε με ανωριμότητα ή μάλλον, δεν είχε ξεκάθαρη απόφαση γι’ αυτό που ήθελε να κάνει στο γήπεδο. Το είπε με παράπονο και ο Άκης Μάντζιος μετά το παιχνίδι και είναι αλήθεια ότι έχει δουλέψει πολύ σ’ αυτόν τον τομέα, μέχρι στιγμής όμως δεν έχει καρπωθεί τους καρπούς αυτής της δουλειάς. Συνεχίζει να είναι στο ίδιο έργο θεατής κι αυτό είναι πρόβλημα γιατί χάθηκαν βαθμοί και η συνέπεια φαίνεται στον βαθμολογικό πίνακα.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ

Είναι άδικο να εστιάσει κανείς στην απόδοση του Ντάνιελ Μαντσίνι και να τον εντάξει στα αποψινά «κέρδη» του Άρη γιατί ο Αργεντίνος πραγματοποιεί εξαιρετική χρονιά. Όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει παιχνίδι στο οποίο, αν δεν έκανε τη διαφορά, σίγουρα ήταν απολύτως τίμιος στις αγωνιστικές ευθύνες του. Αντιθέτως, κέρδος είναι η απόδοση του Μπρούνο γιατί ο Βραζιλιάνος έδωσε πνοή στη μεσοεπιθετική γραμμή του Άρη από τα πρώτα λεπτά της εισόδου του στο παιχνίδι. Δεν είχε τη συνέπεια του Ματέο Γκαρσία στα αμυντικά καθήκοντα, αλλά οτιδήποτε έκανε ο Άρης στο δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε από τα δικά του πόδια. Το κερασάκι στην τούρτα της εμφάνισής του είναι το πείσμα που έβγαλε στη φάση του κερδισμένου πέναλτι. Εκεί δηλαδή που ο Ρέαπτσιουκ δεν τον περιμένει, δεν τον υπολογίζει και ξαφνικά βρίσκεται σε θέση να βλέπει την πλάτη του.

Ο Κώστας Μήτρογλου δεν έβαλε τη σφραγίδα του στον τρόπο παιχνιδιού του Άρη, επειδή όμως ο επιθετικός τρέφεται από το γκολ, αυτό που πέτυχε (με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι) λογικά θα του δώσει ψυχολογία. Αυτό που έκανε και στοιχειοθέτησε αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν ότι δεν κινήθηκε μόνο στον χώρο της περιοχής. Προσπάθησε να έχει ρόλο στην ανάπτυξη της ομάδας του, κινήθηκε και σε ρόλο επιτελικού μέσου, βλέποντας τον Μαντσίνι να είναι δύο-τρία βήματα μπροστά από αυτόν και γενικώς δεν επένδυσε στην καλή σέντρα (όπως με τον Παναιτωλικό) για να αποκτήσει ουσιαστική συμμετοχή στο παιχνίδι.