Το χειρότερό του παιχνίδι…

Η αξιολόγηση της τακτικής προσέγγισης ενός αγώνα δεν είναι απλή υπόθεση, απαιτεί βαθιά γνώση του αντικειμένου αλλά και των εσωτερικών ισορροπιών σε μια ομάδα. Έχω την αίσθηση όμως ότι ο Μανόλο Χιμένεθ υιοθέτησε την τακτική που εφαρμόζει ο Άρης επί ημερών Άκη Μάντζιου. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι η (ουδόλως λαμπερή) 11αδα που επέλεξε, διέθετε πιο αποφασισμένους (στον τακτικό στόχο) παίκτες κι εν τέλει δεν έκανε τίποτε περισσότερο από αυτά που έπραττε ο Άρης τόσο καιρό και τα οποία τον οδήγησαν στη 2^η θέση της βαθμολογίας. Δηλαδή, αν ξεκινούσαν στο παιχνίδι οι Μάνταλος, Λιβάγια, εκτιμώ ότι δεν θα βλέπαμε αυτά που αναφέρω παρακάτω.

Ισχυρή μεσαία γραμμή με ηγετική φυσιογνωμία τον Σιμόες, ντουμπλαρίσματα στα άκρα και προσαρμογή του παιχνιδιού πάνω στον μοναδικό δημιουργικό παίκτη των «κίτρινων», τον Μπρούνο Γκάμα. Το τελευταίο έχει την αξία του διότι ο Πορτογάλος μαζί με τον Φακούντο Μπερτόγλιο δεν είναι απλά οι πιο δημιουργικοί παίκτες του Άρη, είναι αυτοί που έκρυψαν το οφθαλμοφανές πρόβλημα στην κορυφή της επίθεσης και στο σκοράρισμα με τα 10 γκολ που πρόσφεραν. Ειδικά ο Μπερτόγλιο είναι ο συνδετήρας μεταξύ της μεσαίας και επιθετικής γραμμής, κάθε φορά που απουσιάζει ο Άρης έχει πρόβλημα στη δημιουργία κι όσοι διατηρούν επιφυλάξεις, ας ρίξουν μια ματιά στα παιχνίδια με Ολυμπιακό και Παναιτωλικό.

Φέτος, καμία ομάδα πλην της χθεσινής (15/1) ΑΕΚ δεν κατάφερε να περιορίσει τόσο πολύ την επιθετικότητα του Άρη σε σημείο να δημιουργήσει μόλις μία φάση. Αυτή του Λούκας Σάσα στα… χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου. Αυτή του Δημήτρη Μάνου προέκυψε απροσδόκητα από το λάθος του Λόπεθ. Σημείωση: Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι η αποχώρηση του Νεντελτσιάρου λειτούργησε ευεργετικά για την ΑΕΚ διότι ήταν ο ένας από τους δύο παίκτες της ομάδας που δεν ήξερε πού πατούσε στο πρώτο 20πτο.

Ο Άρης υποχρεώθηκε στη χειρότερη φετινή εμφάνισή του γιατί δεν βγήκε η επένδυση στην 11αδα που αγωνίστηκε στα Γιάννινα, ενώ ο Χαβιέρ Ματίγια που επέστρεψε «κλειδώθηκε» κυρίως από την πίεση καθυστέρησης του Καρίμ Ανσαριφάρντ με συνέπεια να μην ξεκινάει από αυτόν το χτίσιμο του παιχνιδιού. Γιατί πέραν της τακτικής προσέγγισης του αντιπάλου η οποία προφανώς πρέπει να μπει στη ζυγαριά, αυτό που πραγματικά έλειπε από τον Άρη ήταν η ζωντάνια, η ενέργεια και η ένταση που είχε στα προηγούμενα παιχνίδια. Η απόδοση του μπορεί (έστω μακάβρια) να παρομοιαστεί με καρδιογράφημα ανθρώπου που δεν έχει σφυγμό. Σαν το… ψωμί σ’ ένα τραπέζι. Πολλές φορές, αχρείαστο.

Ο Άρης δεν είχε τρόπο έκφρασης στο παιχνίδι και το κακό φάνηκε από νωρίς. Όταν σημείο αναφοράς στο παιχνίδι μιας ομάδας είναι ο σέντερ μπακ (σ. σ. Γιοχάν Μπεναλουάν) κάτι δεν πάει καλά. Βασικό ερωτηματικό στο δικό μου το μυαλό είναι αν όντως ο Άρης αντιμετώπισε με λιγότερο θάρρος το παιχνίδι, όπως είπε ο Εμάνουελ Σάκιτς ή δεν είχε τις δυνάμεις για να το διαχειριστεί. Αυτός που πάντα ξέρει το εύρος των δυνάμεών του είναι ο ίδιος ο αθλητής. Όταν νιώθει καλά, παίζει με αυτοπεποίθηση. Όταν όμως γνωρίζει ότι θα πάει όπως ένα αυτοκίνητο με άδειο ντεπόζιτο, είναι μαζεμένος. «Νεκρά» στην κατηφόρα. Έτσι ήταν ο χθεσινός Άρης. Δεν ανέδειξε το πόσο πολύ ήθελε αυτή τη νίκη και το παιχνίδι του ήταν απολύτως συντηρητικό.

Κλείνοντας τα του παιχνιδιού, δεν έχω να σημειώσω κάτι περισσότερο γιατί ο Άρης δεν μου έδειξε κάτι παραπάνω. Αποδείχθηκαν αυτονόητα πράγματα όπως η ανάγκη ενίσχυσης με φορ περιοχής. Προσωπικά δεν θα ρίξω στην πυρά τον Δημήτρη Μάνο επειδή δεν κάνει κάτι το οποίο δεν μπορεί να κάνει. Δεν είναι φορ περιοχής, είναι περιφερειακός επιθετικός, παίζει στο επίπεδο ικανοτήτων του και τέλος. Πιο πολύ προβληματικό ήταν το ότι στα τελευταία του αγώνα και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, ο Κριστιάν Λόπεθ απομακρύνθηκε περί των 60-70 μέτρων από την περιοχή για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του. Το σκορ ήταν 0-1, απαγορεύεται να βρίσκεται εκεί ο επιθετικός ο οποίος υποτίθεται ότι μπήκε στο παιχνίδι για να φέρει το γκολ της ισοφάρισης.

Στον αθλητισμό συνηθίζω να ακολουθώ τη συμβουλή που μου έδωσε (πριν χρόνια) ένας καταξιωμένος προπονητής του μπάσκετ. «Σημασία έχει η επόμενη μέρα», μου είχε πει μετά από μεγάλη νίκη. Μέχρι πρότινος, ο Άρης πορεύτηκε με το πλεονέκτημα της κοντής μνήμης. Είτε κέρδιζε είτε έχανε, κοιτούσε το επόμενο παιχνίδι. Αυτό οφείλει να κάνει και τώρα. Πριν φτάσουμε στα… προεόρτια του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, στο δικό μου μυαλό, αυτό το παιχνίδι ήταν πολύ πιο σημαντικό. To +11 από τους «πράσινους» και η διαφύλαξη των κεκτημένων.

ΥΓ: Μια φωτογραφία, αυτή που βλέπετε παρακάτω. Μπεναλουάν και Ανσαριφάρντ έπαιξαν πολύ (καθαρό) ξύλο. Πολύ κλωτσιά, αγκωνιές, σπρωξίματα για καλύτερη τοποθέτηση κλπ. Στο τέλος του αγώνα, ο επιθετικός της ΑΕΚ παρηγόρησε τον Τυνήσιο κεντρικό αμυντικό του Άρη. Αυτοί οι δύο είναι πράγματι πρεσβευτές του αθλητισμού…