Ο μύθος του πυροτεχνήματος κατέπεσε πανηγυρικά

Ο μύθος του πυροτεχνήματος κατέπεσε πανηγυρικά

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Ο μύθος του πυροτεχνήματος κατέπεσε πανηγυρικά

bet365

Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για το εμφατικό πέρασμα του Άρη από την Κρήτη και την ειδοποιό διαφορά της φετινής ομάδας σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή…

Πού θα κάτσει η μπίλια στο ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός; Στη bwin το ζεις με Build A Bet κι αμέτρητες επιλογές! |21+

Δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια στις κλισέ εκφράσεις που συνήθως χρησιμοποιούμε οι αθλητικοί συντάκτες περί θηρίων στα κλουβιά και πάει λέγοντας. Λες και πάνε από γενιά σε γενιά, σαν μια μορφή παράδοσης που πρέπει να τηρηθεί για αδιευκρίνιστους λόγους. Με πάσα ειλικρίνεια όμως, αυτή μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας τα πρώτα δέκα λεπτά τον Άρη της Κρήτης. Έκπληξη δεν προκάλεσε η ορμή που τον χαρακτήρισε σε αυτό το διάστημα, όσο η διάθεσή του, αυτό που φώναξε… «ήρθα να σε τελειώσω», σε μια παραλλαγή ενός άσματος του Αντώνη Ρέμου. Μετά τις νίκες του Άρη στο «Κλ. Βικελίδης» και κατ’ εντολή του Θόδωρου Καρυπίδη τα μεγάφωνα «παίζουν» το αγαπημένου του λαϊκό τραγούδι … «η καρδιά με πηγαίνει εμένα» του ίδιου καλλιτέχνη, αυτός ο στίχος φιλοξενείται σε σημείο στη φανέλα του Άρη και είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί το «μοτό» της φετινής ομάδας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης των πρώτων λεπτών και θηρίο το οποίο μόλις είχε αποδράσει, θύμισε, αλλά και η καρδιά του τον καθοδήγησε γιατί αποδείχθηκε ιδιαίτερα αναίσθητος, χοντρόπετσος θα έλεγα. Διότι όλα όσα έλαβαν χώρα από το βράδυ της περασμένης Κυριακής όχι μόνο δεν τον επηρέασαν αλλά διοχέτευσαν με δύναμη κάθε κύτταρο του οργανισμού του. Σε σημείο να μπει στον αγωνιστικό χώρο και να τρώει σίδερα (άλλη μία κλισέ έκφραση) λες κι έπαιζε το παιχνίδι της ζωής του. Δεν είμαι ψυχολόγος για να έχω τη δυνατότητα εισχώρησης στο μυαλό των παικτών, ίσως όμως να ένιωσαν ότι έπαιζαν τον αγώνα της χρονιάς με όλα (τα αστεία) που άκουσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, με τη συστηματική προσπάθεια μείωσης μιας νίκης και απόκρυψης της αγωνιστικής αλήθειας.

Αυτή αναδείχθηκε στον ουρανό της Κρήτης στο ματς με τον ΟΦΗ, φώτισε όλο το περήφανο αυτό νησί και δεν ήταν πυροτέχνημα, όπως ισχυρίζονται εδώ κι εβδομάδες οι εκτιμητές της ελληνικής μπάλας με πάσα βεβαιότητα. Από τις δύο πρώτες αγωνιστικές περιμένουν τη δικαίωση και η επιλογή του cash out μάλλον μοιάζει με μονόδρομο, μήπως και γλιτώσουν μερικές από τις οικονομίες τους. Δεν τους κακολογώ. Θυμηθείτε τον Άρη της βραδιάς του ευρωπαϊκού αποκλεισμού και βάλτε αυτή την εικόνα δίπλα στη τωρινή. Σύντομα θα γράψουμε πολλά στη συγκεκριμένη γωνιά για όσα έγιναν, δεν είναι της παρούσης. Το βέβαιο είναι ότι ο τωρινός Άρης, αυτός που παρουσιάστηκε στην Κρήτη ήταν όλα τα θηρία μαζί. Το πληγωμένο, το κλεισμένο στο κλουβί, το πεινασμένο… σωστό αγρίμι.

ΤΑ CREDIT ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ

Σε επίπεδο ψυχολογίας, οι «κίτρινοι» είχαν όλα όσα χρειάζονται, απέμενε να ανταποκριθούν στο τακτικό κομμάτι. Ο Άκης Μάντζιος δεν είναι ο πολυδιαφημισμένος προπονητής, αυτός που κάνει «γκελ» στον κόσμο, γιατί όλοι εμείς έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε να στέκεται όρθιος μπροστά σε πάγκους ομάδων οι οποίες «χαροπαλεύουν» για την παραμονή τους. Πολλοί, πριν καν τον δουν, Γιάννη τον εβάφτισαν, προδικάζοντας την αποτυχία του, από τα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν επέστρεψε στον πλανήτη Άρη. Κανείς δεν μπορεί να του κλέψει το ισχυρό κίνητρο και τη γνώση του ελληνικού Πρωταθλήματος.

Το ήρεμο βλέμμα που θέλει να λανσάρει προσωπικά δεν με παραπλανεί, γιατί πίσω από το ανέκφραστο πρόσωπο, εκτιμώ ότι υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος ζει υπό το καθεστώς πίεσης, καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να μην εξωτερικεύσει τα συναισθήματα που είναι στα εσώψυχά του, αντιλαμβάνεται όμως ότι ο Άρης είναι ευκαιρία ζωής. Στέκομαι στον προπονητή του Άρη γιατί αν ήταν άλλος θα γράφαμε με μεγάλα γράμματα για την «κινήσεις ματ» που (κατ’ εμέ) έκριναν το παιχνίδι. Και δεν αναφέρομαι τόσο στη χρησιμοποίηση του Σιάντε Σίλβα στη θέση του Ματέο Γκαρσία επειδή ο Αργεντίνος δεν διάγει την καλύτερη περίοδο της αγωνιστικής καριέρας του, ασχέτως του ότι θέλει κότσια να βγάλεις από την 11αδα τη μεγάλη επένδυση, αλλά και ικανότητα να τον πείσεις ότι το κάνεις για το καλό του. Ο Μάντζιος έβαλε τον Σίλβα στην πλευρά του Λυμπεράκη τον οποίον γνωρίζει πολύ καλά από τη συνύπαρξή τους στον Πανιώνιο. Ιδιαίτερα ικανός στο μεσοεπιθετικό κομμάτι αλλά με σαφείς αδυναμίες στην ανταπόκρισή του στα αμυντικά καθήκοντά του. Το 63% των επιθέσεων του Άρη έγιναν από αυτή την πλευρά.

Ο Σίλβα έδωσε ορμή, ενέργεια και ταχύτητα στην ομάδα του, όχι όμως την ουσία. Γι’ αυτό δεν ήταν εύκολη η απόφαση αλλαγής πλευρών με τον Μπρούνο Γκάμα, σε μία κίνηση η οποία ξεκάθαρα αποσκοπούσε (και) στην ουσιαστική ένταξη του τελευταίου στο παιχνίδι. Και από τα πόδια του (δεδομένα) ηγέτη του Άρη ήρθε το πρώτο γκολ. Η κίνηση του στο πρώτο γκολ και το πείσμα του για τη διατήρηση της ισορροπίας του ούτως ώστε να δώσει την ασίστ στον Δημήτρη Μάνο είναι το μισό γκολ.

Η δεύτερη υπογραφή που έβαλε στη νίκη της ομάδας του είναι οι τρεις αλλαγές στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου. Πολυτέλεια για χρονική σπατάλη δεν υπήρχε και το παιχνίδι «κλείδωσε» όταν έδεσε το κέντρο του με τον Τζέιμς Τζέγκο κόβοντας τη δημιουργία του ΟΦΗ από τον άξονα, αλλά και τα άκρα του αντιπάλου με δύο φρέσκα πνευμόνια (Μαντσίνι, Ματέο Γκαρσία). Ο Λούκας Σάσα το είπε πολύ ξεκάθαρα και δεν στοιχειοθετεί δα μυστικό. Η ειδοποιός διαφορά του φετινού Άρη με τον αντίστοιχο των περασμένων χρόνων είναι ότι όλοι τρέχουν. Ο Μάντζιος θα δικαιολογήσει μια χαμένη ευκαιρία, θα λειτουργήσει ως ψυχολόγος στον επιθετικό που δεν θα βάλει την μπάλα στα δίχτυα, όχι όμως αν δεν τρέξει να καλύψει τον συμπαίκτη του.

Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Επειδή λοιπόν η σχετική ερώτηση κατατέθηκε πολλές φορές στις τελευταίες εβδομάδες. Αυτό που έχει ο φετινός Άρης είναι ότι έχει συναδελφικότητα. Ο ένας σέβεται την προσπάθεια του άλλου. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ντάνιελ Σούντγκρεν έχει εκθέσει κόσμο και κοσμάκη (μεταξύ αυτών και τον υπογράφοντα). Δεν έγινε ξαφνικά ο σούπερ παίκτης, απλά έχει βοήθειες κι αυτό αναπτέρωσε την ψυχολογία του. Ο Άρης έχει και συντροφικότητα. Το απέδειξε ο Χαβιέρ Ματίγια υψώνοντας τη φανέλα του Μάριου Σιαμπανη, όταν έβαλε το κερασάκι στην τούρτα.

Πάμε στον στόχο. Ο Άρης πραγματοποιεί πορεία Πρωταθλητισμού και βρίσκεται στην ίδια θέση με τον Ολυμπιακό του οποίου το μπάτζετ μπορεί να είναι και επτά φορές μεγαλύτερο από το δικό του. Έχει απόσταση πέντε βαθμών από τον ΠΑΟΚ του οποίου ο αγωνιστικός προϋπολογισμός είναι επίσης 4-5 φορές μεγαλύτερος από το δικό του, ακόμη και ο Παναθηναϊκός έχει σχεδόν διπλάσιο (αγωνιστικό μπάτζετ). Σαν μαραθωνοδρόμος, επειδή τρέχει πολύ στο γήπεδο, ο Άρης θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο και όπου τον βγάλει. Θα συνεχίσει να προσφέρει πληρωμένες απαντήσεις, να απολαμβάνει αυτό που ζει εδώ και περίπου τρεις μήνες και να αφήνει την ψυχή του στο γήπεδο. Να εκμεταλλεύεται συγκυρίες, όπως η σημερινή γιατί πρέπει να συνυπολογιστεί ποιος ήταν ο ΟΦΗ. Οι Κρητικοί παρουσιάστηκαν μ’ ένα σωρό απουσίες οι οποίες αλλοίωσαν το επίπεδο ποιότητάς τους. Για τον Άρη, αυτό είναι σπάνιο. Να παίζει δηλαδή κόντρα σε ομάδες με απουσίες. Συνήθως, αυτές είναι πληρέστατες.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.