Υπάρχουν στιγμές όπου όλοι μας βιώνουμε δυσκολίες και να το πούμε σε απλά ελληνικά, απογοητευόμαστε τόσο πολύ που αναθεματίζουμε τη ζωή μας. Συνήθως κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα που έγκεινται στην καθημερινότητά μας και κακά τα ψέματα δεν είναι και τόσο υψίστης σημασίας.

Εάν λοιπόν βρεθούμε ποτέ σε ανάλογη θέση, καλό είναι να θυμόμαστε την ιστορία του Νταβίνο Βέρχουλστ. Ο νέος γκολκίπερ του Απόλλωνα Σμύρνης δείχνει σε θέση να ξεχωρίσει με τις επιδόσεις του εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, αλλά και για τη «δύναμη» που επέδειξε και συνεχίζει να καταθέτει εκτός αυτών.

Για πολλά χρόνια βασικός και αναντικατάστατος στη Λόκερεν, αποχώρησε πρόσφατα από την ομάδα λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης που επικρατούσε και οδήγησε στη διάλυσή της.

Με ύψος 1.94, διεθνής με την U21 της χώρας του, ο Βέλγος γκολκίπερ βρέθηκε τους περασμένους μήνες και στην μεταγραφική λίστα της Αντερλεχτ, όμως τελικά έφτασε στην Ελλάδα και τη Ριζούπολη, με σκοπό να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της ανασταλτικής λειτουργίας της νέας του ομάδας.

Βέβαια το γήπεδο είναι ο καθρέφτης όλων, αλλά ο 32χρονος πορτιέρε ήρθε στα μέρη μας ακολουθούμενος από τις καλύτερες των συστάσεων.

Και τώρα θα συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε στον πρόλογο. Ο Βέρχουλστ ξέχωρα από όλα τα άλλα είναι ένας τύπος που δεν ξέρει να χάνει και το πνεύμα του «νικητή» το μετάφερε και στα παιδιά του, τον μικρό Λουίς και την Ελενα. Η οποία και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το σθένος της, εμπνεόμενη και αντλώντας δύναμη από την αγάπη που τρέφουν προς εκείνη ο πατέρας της, αλλά και φυσικά η μητέρα της Ναταλί.

Ηταν πριν από περίπου 4,5 χρόνια, όταν η κόρη του ήρωα της ιστορίας μας διαγνώστηκε με μορφή λευχαιμίας και για 10 μήνες παρέμεινε κλινήρης σε νοσοκομείο. Οι γιατροί της έδιναν λίγες πιθανότητες επιβίωσης, αλλά όπως ο μπαμπάς της έτσι και εκείνη… απέκρουσε κάθε επίθεση και κέρδισε τον αγώνα της ζωής. Ναι μεν ακόμη και σήμερα συνεχίζει τη θεραπεία της καθώς η αρρώστια επηρέασε τη λειτουργία του εγκεφάλου της, όμως ο μεγάλος κίνδυνος πέρασε.

Εκείνο το διάστημα ο Βέρχουλστ έσφιξε τα δόντια. Κοιμόταν στο πλάι της καθώς η σύντροφός του ήταν έγκυος το δεύτερο παιδί τους και το πρωί πήγαινε κανονικά στην προπόνηση και συμμετείχε στο πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις της ομάδας του. Μάλιστα κατά γενική ομολογία έκανε μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του. «Σε κάθε ματς βρίσκονταν στο μυαλό μου. Εβλεπα την μπάλα να έρχεται προς εμένα και έλεγα ‘Ελενα θα την πιάσω για σένα’. Ακόμη και τώρα το κάνω. Θέλω να το κάνω», είπε ο ίδιος χρόνια αργότερα, όταν η κόρη του επέστρεψε σπίτι νικήτρια και άρχισε να παίζει με τον μικρότερο αδερφό της. «Είμαι τόσο περήφανος για εκείνη. Με εμπνέει σαν αθλητή και σαν πατέρα. Πλέον η πολυτέλεια με ενοχλεί. Εμείς πρέπει να παλεύουμε για τους μισθούς μας, υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αμείβονται πάρα μα πάρα πολύ καλά, αλλά τα παιδιά στα νοσοκομεία παλεύουν για τη ζωή τους. Παραπονιόμαστε για απλά πράγματα, Ακόμη και εγώ το έκανα στο παρελθόν, π.χ. αν έβρεχε και δεν μπορούσα να κάνω μπάρμπεκιου. Εκείνα όμως γελάνε παρότι υποφέρουν τόσο πολύ», συνέχισε σε παλαιότερη συνέντευξη που έδωσε, έχοντας τα δύο του παιδιά στο πλευρό του.

Η περιπέτεια της κόρης του συγκλόνισε όλο το ποδόσφαιρο του Βελγίου και υπήρχαν περιπτώσεις όπου φίλοι ομάδων που αντιμετώπιζαν τη Λόκερεν ανάρτησαν πανό συμπαράστασής του και άπαντες ήταν στο πλευρό του.

Όταν η Ελένα θριάμβευσε απέναντι στον ύπουλο εχθρό, ο Βέρχουλστ απέδειξε πως δεν ξεχνά το παρελθόν του. Βίωσε από πρώτο χέρι πως νιώθουν οι γονείς που βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους σε ανάλογες δύσκολες στιγμές και προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες παραμονής τους στα νοσοκομεία. «Τόσες ώρες στην κλινική εξαρτόμαστε από τις νοσοκόμες για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Πρέπει και οι γονείς να έχουν τον δικό τους χώρο. Οχι μόνο για να μαγειρέψουν ή να ξεκουραστούν, αλλά για να μιλήσουν μεταξύ τους. Να δώσει ο ένας κουράγιο στον άλλον. Να κλάψουν ή να γελάσουν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό».

Παράλληλα δίνει και έναν εξίσου σημαντικό αγώνα, εκείνο της οικονομικής ενίσχυσης των ιδρυμάτων που συνεισφέρουν στη νοσηλεία παιδιών με καρκίνο. Πιο συγκεκριμένα είναι ενεργό μέλος του οργανισμού «Komok» και μεταξύ άλλων ο έμπειρος κίπερ συμμετέχει στη διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων, μπαζάρ και άλλων δράσεων, όπου τα χρήματα που συγκεντρώνονται διοχετεύονται προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Αυτός είναι λοιπόν ο Βέρχουλστ, ένας τύπος που σίγουρα θα μας απασχολήσει τόσο με τα εντός γηπέδου πεπραγμένα του αλλά και θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε το βασικό και ίσως μόνο νόημα της ζωής…

Αλλωστε από εκεί ψηλά τον βλέπει και τον καμαρώνει ο Γουίλι Πέτερς, ο «Dancing Willy» της Λόκερεν, ο πιο πιστός και ένθερμος οπαδός της που έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2019 σε ηλικία 88 ετών και οι δυο τους είχαν σχέση παππού - εγγονού. Είναι ο φύλακας άγγελός του…