Παναθηναϊκός: Οι κομβικές μεταγραφές των full back και oι διατάξεις με τρεις στόπερ

Η μεταγραφή του Λούκας Βιγιαφάνιες που μπορεί να αγωνιστεί σε τρεις θέσεις (εξτρέμ, «δεκάρι», «οκτάρι» σε επιθετικογενές σχήμα) δίνει πολλές επιλογές στον Ντάνι Πογιάτος που μετράει ήδη τρεις προσθήκες Ισπανών (Καρλίτος, Αϊτόρ και Βέλεθ), η θετική παρουσία του Αλεξανδρόπουλου στα play offs του εξασφαλίζει μια θέση στο ρόστερ της μεσαίας γραμμής για την επόμενη σεζόν, όμως η διάταξη με τρεις στόπερ που δοκίμασε με σχετική επιτυχία στα τελευταία τέσσερα ματς ο Γιώργος Δώνης δημιουργεί ένα επιπλέον ερωτηματικό για τον πρώην τεχνικό της U-19 της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Πογιάτος θα έρθει με τη φήμη του προπονητή ο οποίος βασίζεται στο 4-3-3 και τους «συγγενείς» ανασχηματισμούς του: πάντα με τέσσερις αμυντικούς, όχι με τρεις στόπερ. Μπορεί οι πρόσφατες εμφανίσεις του Τριφυλλιού να αλλάξουν το πλάνο του; Μπορεί να προσθέσουν στο ρεπερτόριό του μια καινούρια επιλογή, αν αυτή μπορεί να υποστήριχθεί σωστά από τους διαθέσιμους παίκτες ή ο Ισπανός θα αποδειχθεί «δογματικός»;

Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΣΤΑ ΜΑΤΣ ΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΠΑΟΚ

Με το 3-4-3 και το 3-5-2 το οποίο ο Γ. Δώνης χρησιμοποίησε στα τελευταία παιχνίδια αρχής γενομένης από το ματς εναντίον του Αρη (2-0), ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε μόνο να περιορίσει τον αριθμό ευκαιριών που δέχθηκε από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ (μόνο τρεις συνολικά). Κατόρθωσε να ελέγχει το παιχνίδι στη μεγαλύτερη διαρκειά του και να προκαλέσει πολύ περισσότερους κινδύνους στην αντίπαλη περιοχή διότι τουλάχιστον για 45 λεπτά σε αμφότερα τα ματς είχε την κυριαρχία (με υπεραριθμία) στη μεσαία γραμμή. Αν οι επιθετικοί του και οι μεσοεπιθετικοί του ήταν πιο προσκετικοί και εύστοχοι στην τελική προσπάθεια ή στην κρίσιμη πάσα εκτός περιοχής, οι Πράσινοι θα μπορούσαν να είχαν φύγει και νικητές από το ΟΑΚΑ ή την Τούμπα. Το ξαναείπαμε, όμως: ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει ούτε Ελ Αραμπί, ούτε Ολιβέιρα. Ούτε Χασάν, ούτε Αραούχο...

Οποιος ισχυριστεί ότι σε αμφότερες τις αναμετρήσεις ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να βρει απέναντί του έναν «χαλαρό» Ολυμπιακό που είχε ήδη διασφαλίσει τον τίτλο και έναν απογοητευμένο και υπό τρομερή πίεση/αμφισβήτηση ΠΑΟΚ προτού εκδοθεί η απόφαση του CAS για την «επιστροφή» των επτά βαθμών, έχει δίκιο. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Μια όψη που δείχνει έναν Παναθηναϊκό με τον Θεοχάρη, τον Ζαγαρίτη, τον Αλεξανδρόπουλο, τον Καμπετσή: με παιδιά που είχαν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής έως τώρα.

Έναν Παναθηναϊκό χωρίς τον τραυματία Αγιούμπ που θα μπορούσε να δώσει λύσεις στη μεσαία γραμμή, με μοναδικό αναπληρωματικό μέσο τον άγουρο Σερπέζη, έναν Παναθηναϊκό που παίζει εδώ και καιρό χωρίς τους τρεις από τους τέσσερις βασικούς αμυντικούς του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν (Γιόχανσον – Ινσούα – Πούγγουρας), και χωρίς τους δύο εκ των τριών βασικών χαφ (Χρ. Δώνης – Ζαχίντ). Δηλαδή μια ομάδα διαφορετική στο 60%, χωρίς χημεία, ή οποία με εξαίρεση το παιχνίδι στο Φάληρο εναντίον του Ολυμπιακού ήταν απολύτως ανταγωνιστική σε όλα τα δύσκολα ματς. Και δεν εννοούμε τόσο τις αναμετρήσεις εναντίον του Αρη και του ΟΦΗ, όσο με τους τρεις άλλους «μεγάλους». Ακόμα και στο 1-3 από την ΑΕΚ έχασε ευκαιρίες στο α’ μέρος και ηττήθηκε με ένα πλήρως αμφισβητούμενο για επιθετικό φάουλ γκολ και ένα «ανόητο» πέναλτι στις καθυστερήσεις του αγώνα.

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ, Ο ΖΑΓΑΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΕΞΤΡΕΜ

Για να μπορέσει, ωστόσο, να υποστηρίξει το Τριφύλλι με αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα διατάξεις που θα θεμελιώνονται σε τρεις στόπερ, θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο μεταγραφές ακραίων οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις. Κακά τα ψέματα, τόσο ο Γιόχανσον όσο και ο Ινσούα στέκονταν… εύκολα στο επίπεδο αυτού του Παναθηναϊκού και μπορούσαν να παίξουν ικανοποιητικά ως full back. Ο Θεοχάρης δεν μπορεί, δεν είναι η θέση του. Μπορεί σίγουρα από την αριστερή πτέρυγα ο Ζαγαρίτης που δεν έχει πολλά ματς στα πόδια του (ερωτηματικό αν θα τον εμπιστευόταν ο Πογιάτος, αλλά δεν είναι δα και… 17 ετών ο νεαρός για να το θεωρούμε υπερβολή ή «θαύμα»…), μπορεί υπό προϋποθέσεις και ο άτυχος Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, ο οποίος θα μείνει στα «πιτς» εως τον Σεπτέμβριο. Συνεπώς, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι από τα χαρακτηριστικά των ακραίων αμυντικών που θα επιλέξει το δίδυμο Πογιάτος – Ρόκα, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και η δυνατότητα του κόουτς να εφαρμόζει στην επόμενη σεζόν και το 3-4-3 και το 3-5-2.

Πρόκειται για διατάξεις οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν σε αρκετές αναμετρήσεις τους Πράσινους για τρεις λόγους: α) διαθέτουν τέσσερις καλούς στόπερ (Σένκεφελντ, Πούγγουρας, Βέλεθ, Κολοβέτσιος) οι οποίοι χωρίς να είναι ανωτέρου επιπέδου διαθέτουν την ικανότητα να «κουμπώσουν» σε αυτά τα σχήματα β) έχουν τον Κουρμπέλη, ο οποίος μπορεί να ανταποκριθεί και ως «σύρτης» μεταξύ άμυνας – μεσαίας γραμμής, αλλά και ως τρίτος κεντρικός αμυντικός όπου του ζητηθεί (σκληράδα, ταχύτητα, δύναμη, ύψος, εμπειρία διότι έχει καλύψει πολλάκις τη θέση) γ) έχουν ακραίους μεσοεπιθετικούς (Αϊτόρ, Βιγιαφάνιες, Εμμανουηλίδης, Χατζηγιοβάνης αν τελικά μείνει), οι οποίοι έχουν την ικανότητα να μετατρέπονται σε επιθετικούς, ανάλογα με τις κινήσεις των full back.