Παναθηναϊκός: Η κορυφαία 11άδα στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου! (polls & vid)

Το θέμα για την κορυφαία ενδεκάδα του Παναθηναϊκού την δεκαετία που έφυγε πήγε σούπερ και μας έδωσε το έναυσμα να το κάνουμε πιο μεγάλο, πιο δύσκολο, πιο απαιτητικό! Εξάλλου στην δεκαετία που έφυγε τα διλήμματα ήταν λίγα. Τα κουκιά μετρημένα. Στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όμως; Εδώ είναι τα δύσκολα. Σαράντα χρόνια, δεκάδες απίθανοι ποδοσφαιριστές, παίκτες που γιγάντωσαν τον σύλλογο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από το 1979 μέχρι και σήμερα φόρεσαν την φανέλα με το τριφύλλι κολοσσοί του ελληνικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, άνθρωποι που συνέδεσαν το όνομά τους με τον Παναθηναϊκό.

Η κορυφαία ενδεκάδα του «τριφυλλιού», λοιπόν, στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Αφού πρώτα αναφερθώ στις δικές μου επιλογές, έπειτα θα έχετε την ευκαιρία να ψηφίσετε αλλά και να καταγράψετε τους δικά σας εκλεκτούς στα σχόλια!

Οι δικοί μου 11 θα είναι ποδοσφαιριστές που έχω δει Live, παίκτες που έχω ζήσει και θυμάμαι να κάνουν… παπάδες πάνω στο χορτάρι, και μεγάλωσα μαζί τους. Είτε τους έζησα και έμαθα για αυτούς στα τελειώματά τους είτε στις μεγάλες τους δόξες! Εσείς μπορείτε να ψηφίσετε όπως θέλετε! Να βάλετε και παίκτες που δεν τους είδατε ποτέ να παίζουν αλλά έχετε ακούσει από τους παλαιότερους, έχετε δει στο youtube, έχετε διαβάσει για τα κατορθώματά τους! Σε όποια ηλικιακή κατηγορία και αν ανήκετε!

Απαραίτηση σημείωση: Στις ψηφοφορίες για τα στόπερ, υπάρχουν δύο ψηφοφορίες, για τους κεντρικούς μέσους τρεις, όπως και για τους επιθετικούς. Από την στιγμή που ήταν αδύνατο τεχνικά να μπουν όλοι μαζί στις συγκεκριμένες θέσεις και να προκύψουν οι καλύτεροι, προσπάθησα να είμαι δίκαιος στον διαχωρισμό των επιλογών.

Φύγαμε με 4-3-3...

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Χουάν Ραμόν Ρότσα

Δύο πρωταθλήματα(1995, 1996), δύο Κύπελλα(1994, 1995), ένα Σούπερ Καπ(1994) και φυσικά η απίθανη πορεία μέχρι τους «4» του Champions League το 1996 είχαν την προπονητική σφραγίδα του Χουάν Ραμόν Ρότσα. Πήρε μία φουρνιά παικτών, ένα σύνολο που είχε δεδομένη ποιότητα αλλά όχι αποτελέσματα. Τους «έφτιαξε» ψυχολογικά, εκμεταλλεύθηκε τον παιχταρά Μπορέλι, έβαλε τα δικά του στοιχεία και παρουσίασε μία ομαδάρα που εντός και εκτός συνόρων ήταν πρωταγωνίστρια! Μαζί με τον Γιάννη Κυράστα είναι οι μοναδικοί που βρίσκονται στις υποψηφιότητες των κορυφαίων τόσο ως παίκτες όσο και ως προπονητές.

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Γιόζεφ Βάντσικ

Πρέπει να ήμουν 7-8 χρονών. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η αποστολή του Παναθηναϊκού ετοιμαζόταν να πετάξει-αν θυμάμαι καλά- με τελικό προορισμό την Ξάνθη. Στα μάτια ενός πιτσιρικά που από το πρωί μέχρι το βράδυ έψαχνε τρόπο να ασχολείται με το ποδόσφαιρο στην εποχή που το ίντερνετ δεν υπήρχε ούτε ως… ιδέα, η θέα του μυστακοφόρου «βουνού» είναι από τις εικόνες που δεν ξεχνάς ποτέ! Όπως ποτέ δεν μπορείς να ξεχάσεις το πέναλτι που έπιασε στο Καραϊσκάκη στον μυθικό ημιτελικό Κυπέλλου, τις καθοριστικές αποκρούσεις του στην μεγαλειώδη πορεία του 1996 στους «4» του Champions League, το πόσο σπουδαίος ήταν κάτω από τα δοκάρια!

Ο Γιόζεφ Βάντσικ είναι με διαφορά από τον δεύτερο, ο κορυφαίος πορτιέρο που φόρεσε τα γάντια του Παναθηναϊκού στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

ΔΙΔΥΜΟ ΣΤΟΠΕΡ: Ρενέ Χένρικσεν και Γιάννης Καλιτζάκης Δύο στόπερ με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας, βρίσκονται στο κέντρο της άμυνας για αυτή την… Dream Team! Ο ένας σκληρός, δυνατός, «νίντζα» όνομα και πράγμα! Ο άλλος «κομπιούτερ», έπαιζε την θέση όπως αυτή θα παιζόταν είκοσι χρόνια μετά, άριστος με την μπάλα στα πόδια. Γιάννης Καλιτζάκης και Ρενέ Χένρικσεν, είναι οι επιλογές μου. Ο Έλληνας στόπερ ήταν ο ηγέτης των μετόπισθεν για μια δεκαετία(1987-1997) ενώ ο Δανός έβαλε… σφραγίδα στις σπουδαίες ομάδες που είχε ο σύλλογος από το 1999 μέχρι και το 2004. Δίπλα του έπαιξαν και έγιναν πολύ καλύτεροι, οι γηγενείς του ρόστερ εκείνης της εποχής, όπως ο Γιάννης Γκούμας και ο Σωτήρης Κυργιάκος.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΜΠΑΚ: Μάρκους Μινχ

Ήρθε το καλοκαίρι του 2003 με την στάμπα του «τελειωμένου», σχεδόν δεδομένο πως θα έμενε στην σκιά του Τάκη Φύσσα που ήταν βασικός και αναντικατάστατος στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ένας ποδοσφαιριστής με 60 συμμετοχές στην Μπάγερν Μονάχου, άλλες τόσες στην Λεβερκούζεν, που την διετία 2001-2003 στην Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ ήταν βασικός, δεν θα μπορούσε παρά να κάνει διαφορά και μάλιστα μεγάλη στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μάρκους Μινχ, λοιπόν, όχι μόνο «παλαίμαχος» δεν ήταν, αλλά έδωσε μαθήματα στην θέση του αριστερού μπακ, ήταν ένα πραγματικό «έμβολο» στην πτέρυγα και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο νταμπλ του 2004.

ΔΕΞΙΟΣ ΜΠΑΚ: Στράτος Αποστολάκης

Το καλοκαίρι του 1990 αποφάσισε να κάνει το πάρα πολύ δύσκολο… δρομολόγιο, Πειραιά-Αθήνα! Από τα ερυθρόλευκα και το Καραϊσκάκη, στα πράσινα και τον Παναθηναϊκό. Μία από τις πιο ιδιαίτερες, σημαντικές και εντυπωσιακές μεταγραφές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς ο Στράτος Αποστολάκης ήταν εκ των ηγετών του Ολυμπιακού για μια πενταετία!

Για αυτή και μόνο την απόφαση, θα μπορούσε να είναι από τους αγαπημένους μου. Με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, αποτέλεσε σημαντικό «γρανάζι» στις εξαιρετικές ομάδες του Παναθηναϊκού μέχρι και το 1996, ένα «τούρμπο» στα δεξιά, το οποίο έκλεισε δεκαετία στην Παιανία πριν αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του. Κάποιες σεζόν αγωνίστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία και ως αμυντικός χαφ.

ΜΕΣΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ: Ζιλμπέρτο Σίλβα, Άγγελος Μπασινάς, Γιώργος Καραγκούνης

Πάμε τώρα και στην μεσαία γραμμή. Εγώ θα επιλέξω μια πιο ισορροπημένη, εσείς μπορείτε να ψηφίσετε ότι θέλετε, να βάλετε μέσα και «10άρια» όπως για παράδειγμα ήταν ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι ή ο Πάρις Γεωργακόπουλος. Πάμε στο… ζουμί. Μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου που φόρεσαν ποτέ την φανέλα του Παναθηναϊκού. Το «αόρατο τείχος», ο μοναδικός εν ενεργεία αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας που αγωνίστηκε ποτέ στην χώρα μας. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ήταν ο πραγματικός ηγέτης εντός αποδυτηρίων της ομαδάρας του 2010 που πήρε το νταμπλ, καθοριστικός στις πορείες του «τριφυλλιού» στους 16 του Champions και του Europa League το 2009 και το 2010. Τεράστιος ποδοσφαιριστής, ένας κύριος πραγματικός, ίνδαλμα για όσους είχαν την ευκαιρία να τον ζήσουν από κοντά τα τρία χρόνια που αγωνίστηκε στους «πράσινους».

Σε προσωπικό επίπεδο, από την εποχή που ο Μιχάλης Κωνσταντίνου έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να πάει στον Ολυμπιακό, έπαψα να έχω αγαπημένους παίκτες. Παίκτες που να θέλω την φανέλα τους. Η φανέλα του Βραζιλιάνου, όμως, από το τελευταίο του παιχνίδι με τα πράσινα, έγινε κορνίζα και εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού μου. Κρίμα που ο σύλλογος του φέρθηκε τόσο άσχημα όταν του έδωσε την θέση του διευθυντή ποδοσφαίρου.

Από κει και πέρα, δεν γίνεται από την δική μου ενδεκάδα να λείπει ο Γιώργος Καραγκούνης. Ο «τυπάρας» είναι απόλυτα συνυφασμένος με την τεράστιες ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού στα 00’s! Για την κεφαλιά-ψαράκι ένα με το… χορτάρι κόντρα στην Άρσεναλ, για την γκολάρα στο Old Trafford, για τον κομμένο χιαστό στο Καμπ-Νου, για το γκολ πρωτιά ομίλου κόντρα στην Ανόρθωση το 2008, για την απίθανη «φωτοβολίδα» στην Βρέμη, την γκολάρα στο «Μαδριγάλ», το πάθος και την τρέλα του για την φανέλα. Είναι ένας ποδοσφαιρικός μύθος ενώ είχε σημαντική συνεισφορά και στο νταμπλ του 2010, όπου αποκαταστάθηκε μια τεράστια αδικία από την πρώτη του θητεία.

H τριάδα μου κλείνει με τον Άγγελο Μπασινά. Ολοκληρωμένος κεντρικός μέσος, απίθανη ισορροπία ανάμεσα σε ανασταλτικά και δημιουργικά χαρακτηριστικά, εξαιρετικός στις στημένες φάσεις, τόσο ως εκτελεστής όσο και ως δημιουργός. «Προϊόν» κι αυτός, όπως και ο «Κάρα», των ακαδημιών της Παιανίας. Αν εμφανιζόταν στον ποδοσφαιρικό χάρτη την δεκαετία των 10’s όπου οι συνθήκες για μεταγραφή στο εξωτερικό ήταν πολύ διαφορετικές, δεδομένα θα έφτανε σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ: Δημήτρης Σαραβάκος, Κριστόφ Βαζέχα, Νίκος Λυμπερόπουλος

Οι δύο θέσεις από τις τρεις στην γραμμή κρούσης είναι «ρεζερβέ» και δεν το συζητάμε καν! Κριστόφ Βαζέχα-Δημήτρης Σαραβάκος! Νομίζω πως δεν χρειάζεται καν να αναλύσω το πώς και το γιατί. Μιλάμε για τον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στην σύγχρονη ιστορία του κλαμπ, για τον «Μητσάρα» εξάλλου γίνονταν Παναθηναϊκοί μια ολόκληρη γενιά παιδιών στα 80’s!

Για την τρίτη θέση προβληματίστηκα είναι η αλήθεια. Ο Μάρκους Μπεργκ στα χειρότερα του Παναθηναϊκού, ήταν όαση! Ο Τζιμπρίλ Σισέ «καθάρισε» ένα νταμπλ μόνος του, ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε ήταν ο άνθρωπος «κλειδί» για το πρωτάθλημα του 2004 ενώ ο Γιώργος Γεωργιάδης αποτέλεσε μία σούπερ επιθετική λύση στην ομαδάρα του Ρότσα. Θα πάω με το συναίσθημα. Θα επιλέξω έναν σπουδαίο επιθετικό, έναν πανέξυπνο ποδοσφαιριστή, το παιδικό μου είδωλο. Τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Και ας μην πήρε τίποτα, ενώ άξιζε πολλά περισσότερα…