Όταν είσαι κοντά του ακούς, δεν ακούς να τον φωνάζουν με το όνομα του, αλλά με το προσωνύμιο "Κάνιο".

Το Άριελ είναι για την οικογένεια του και για τους καλούς του φίλους.

Στην ποδοσφαιρική πιάτσα της Αργεντινής, της Ισπανίας και της Ελλάδα είναι ο "Κάνιο".

Είναι αυτός που περνάει την μπάλα μέσα από την ...τρύπα της βελόνας, ανάμεσα από τα πόδια του αμυντικού.

Αυτός είναι ο Αριέλ Ιμπαγάσα, ένας άνθρωπος, που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο.

Ο "Κάνιο" έχει γενέθλια σήμερα, αφού γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1976, στο Λανούς, στα νότια όρια του Μπουένος Άιρες.

Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει στιγμές από τον ποδοσφαιριστή αλλά και τον άνθρωπο, Αριέλ Ιμπαγάσα.

Το σχολείο και ο "σκληρός" Σούρερ

Ο Αριέλ Ιμπαγάσα γεννήθηκε στο Λανούς από φτωχή οικογένεια. Πέρασε δύσκολα αλλά αγαπημένα παιδικά χρόνια μαζί με τα αδέλφια του και τους γονείς του.

Ήταν τα χρόνια που έκανε μπάνιο ζεσταίνοντας νερό στο... καζάνι, τα χρόνια που ο κόσμος έβαζε ακόμη μπριγιαντίνι στο μαλλί.

Από τα 7 του ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Λανούς. Παράλληλα πήγαινε στο σχολείο το οποίο δεν του άρεσε και πολύ.

Όποιος γνωρίσει τον Ιμπαγάσα θα καταλάβει πως είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο.

Είναι σαν τους ήρωες της Λατινικής Αμερικής που περιγράφει ο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου». Πιστός στη στρογγυλή θεά.

Δεν θέλει να παρακολουθεί κάτι άλλο εκτός από ποδόσφαιρο.

Σιγά σιγά το σχολείο πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Στο γυμνάσιο γνώρισε και τη γυναίκα της ζωής του, την Μόνικα, η οποία τον ακολούθησε όπου και εάν πήγε και μαζί έχουν αποκτήσει δυο παιδιά.

Ο "Κάνιο" έφτασε να παίζει στην πρώτη ομάδα της Λανούς. Μεγάλο όνομα εκείνη την εποχή ήταν ο Γκαμπριέλ Σούρερ.

Ήταν ο αρχηγός του Ιμπαγάσα και μετά από χρόνια θα είχαν άλλο ένα κοινό. Θα έπαιζαν και οι δυο στον Ολυμπιακό με διαφορά κάποιων ετών.

«Πολύ σκληρός παίκτης», λέει ο Αριέλ για τον Σούρερ. Αυτό το πολύ σκληρό πρόσωπο δεν το είδαμε στην Ελλάδα όταν έπαιζε στον Ολυμπιακό. Άλλο όμως η Ελλάδα και άλλο η Αργεντινή.

Ο Ιμπαγάσα μεγάλωσε με τον Μαραντόνα, που όλοι τον έχουν θεό στην χώρα του τάνγκο. Το 1986 στο Μουντιάλ του Μέξικο ήταν 10 ετών και είχε όνειρο να παίξει και αυτός στην εθνική ανδρών της χώρας του.

Δεν είναι εύκολο να είσαι 10αρι στην Αργεντινή και καθόλου εύκολο να παίξεις στην ανδρών.

Ο "Κάνιο" κέρδισε το Μουντιάλ Κ-20 με την εθνική ομάδα της χώρας του κερδίζοντας την Ισπανία και τη Βραζιλία. Το 1995. Ήταν πρωταγωνιστής.

Στην εθνική ανδρών είχε μόλις μια συμμετοχή. Ήθελε να παίξει περισσότερο και να δει τον εαυτό του σε ένα Μουντιάλ. Όπως ο Μαραντόνα, ο Κανίγια, ο Μπατιστούτα...

Στο νησί του Ναδάλ

Ο Ιμπαγάσα θα περάσει τον Ατλαντικό και το 1998 θα φτάσει στη Μαγιόρκα. Στο νησί που γεννήθηκε ο Ράφα Ναδάλ. Έπαιξε για χρόνια στην ποδοσφαιρική ομάδα της.

Ήταν ίσως τα καλύτερα του χρόνια. Δέθηκε με το νησί. Έκει έχει το σπίτι του και κάθε καλοκαίρι πάει διακοπές για να ξεκουραστεί.

Εάν δεν έμενε στην Ελλάδα θα ήταν σίγουρος κάτοικος της Μαγιόρκα, αφού στην Αργεντινή πάει σπάνια πλέον και πριν από λίγο καιρό πέθανε και η μητέρα του που έμενε εκεί.

Η Μαγιόρκα αρέσει στην οικογένεια του αλλά το ίδιο τους αρέσουν και τα νότια προάστια της Αθήνας.

Έχει πολλές αναμνήσεις από την Μαγιόρκα αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ εκεί το 4-0 επί της Ρεάλ Μαδρίτης το 2003 για το Κύπελλο Ισπανίας.

Ο "Κάνιο" ήταν ο "μαέστρος" εκείνο το βράδυ και ο Σαμουέλ Ετό ο εκτελεστής. Σ' εκείνη την Μαγιόρκα είχε συμπαίκτες και φίλους, τον Ετό, τον Ριέρα που έπαιξε και στον Ολυμπιακό αλλά και τον Παντιάνι.

Ίσως αυτό ήταν το καλύτερο του ματς. Η άσημη Μαγιόρκα κέρδισε με 4-0 τη Ρεάλ του Ζιντάν, του Ραούλ, του Καμπιάσο, του Μακ Μάναμαν.

Μετά ήρθε η Ατλέτικο Μαδρίτης. Ίδιο δωμάτιο με τον μετέπειτα προπονητής της, και φίλο του, τον Τσόλο Σιμεόνε. Εκεί γνώρισε και τον Ντέμη Νικολαϊδη, αφού το 2003 και εκείνος έπαιξε στη Ατλέτικο.

Πρόσφερε πολλά στην Ατλέτικο και όταν πριν από λίγα χρόνια απέκτησε το νέο της γήπεδο έδειχνε με περηφάνια το όνομα του που κοσμεί τον τοίχο μιας αίθουσας του.

Είναι για εκείνους που είχαν περισσότερες από 100 συμμετοχές στην ομάδα και ο "Κάνιο" είχε.

Έφυγε από την Μαδρίτη για να επιστρέψει στην Μαγιόρκα και μετά στη Βιγιαρεάλ όπου και γνώρισε τον Ερνέστο Βαλβέρδε που ήταν προπονητής του.

Έπαιξε και στο Champions League όπου και σκόραρε και κατά του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ και έγινε... αγαπητός στον κόσμο του Ολυμπιακού.

Ο Ιμπαγάσα στην Ελλάδα

Το 2010 τον Ολυμπιακό αναλαμβάνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Η πρώτη του μεταγραφή είναι ο Κορσικανός Φρανσουά Μοντεστό.

Η δεύτερη είναι ο Ιμπαγάσα που θ' ανακοινωθεί την 11η Ιουλίου 2010 και θα συνδέσει το όνομα του με τα "χρυσά" χρόνια του Ολυμπιακού.

Όταν ήρθε στην Ελλάδα, ήξερε τον Ντέμη, τον Μπασινά που έπαιξαν στη Μαγιόρκα, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό από τον Ραούλ Μπράβο. Δεν ήξερε ότι στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό είχε παίξει κάποτε ο Φούνες και όταν το έμαθε μετά από χρόνια στην χώρα μας συγκινήθηκε.

Είπε αμέσως ναι στην πρόταση του Ολυμπιακού και ακόμη και σήμερα είναι το τελευταίο μεγάλο δεκάρι που έπαιξε στον Ολυμπιακό και στην Ελλάδα.

Στον Ολυμπιακό θα συνεργαζόταν πάλι με τον Βαλβέρδε με τον οποίο έχει άριστες σχέσεις. Αντίθετα δεν τρέφει και τα καλύτερα αισθήματα για τον προπονητή Μίτσελ.

Όσοι έζησαν τον "Κάνιο" στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού θυμούνται μετά από δύσκολο παιχνίδι να μπαίνει στα αποδυτήρια και να μοιάζει με τον... Σαμπόνις.

Σε μια ομάδα με πολλά αστέρια και με προπονητή τον Ερνέστο ο Ιμπαγάσα μπαίνει στα αποδυτήρια και βγάζει έναν πύρινο λόγο για την ομάδα του.

Ο Αριέλ είναι δύσκολος άνθρωπος. Τιμά όμως πάντα τις ομάδες του. Όταν έφτασε στον Πειραιά δήλωσε πως ήρθε για να κερδίζει. Με τον Ολυμπιακό πήρε 4 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα ενώ είχε και ένα Copa Conmebol από την Λανούς και ένα Κύπελλο Ισπανίας με την Μαγιόρκα.

Ο "Κάνιο" μπορεί να είναι κοντός αλλά μέσα στο γήπεδο μοιάζει με θηρίο και στα αποδυτήρια είναι "κέρβερος".

Θυμάται πολλά παιχνίδια από την καριέρα του στον Ολυμπιακό αλλά ξεχωρίζει εκείνο το 6-0 του 2011 με την ΑΕΚ στο "Γ. Καραϊσκάκης". Ήταν τρομερός εκείνο το βράδυ.

Ξεχώρισε πάντα για το πάθος του και φυσικά για την τρομερή τεχνική του. Σπουδαίος παίκτης με προσωπικότητα. Δεν διστάζει να τα βάλει μ' όλους για την ομάδα του.

Μετά από τον Ολυμπιακό έπαιξε στον Πανιώνιο στον οποίο γνώρισε και εκτίμησε τον Μαρίνο Ουζουνίδη και επέστρεψε μετά από χρόνια στην Ελλάδα για να είναι μέλος του τεχνικού τιμ της α' ομάδας του Ολυμπιακού.

Σήμερα αφού "υπηρέτησε" την ομάδα Νέων του Ολυμπιακού είναι αρχισκάουτερ στην Ακαδημία.

Εκεί στην Ακαδημία και στην Κ-17 είναι βασικός και ο γιος του Γιάγκο. Έχει το ίδιο σουλούπι με τον μπαμπά, σέντρα-ξυράφι και πολύ μυαλό. Έχει ταλέντο αλλά είναι δύσκολο να φτάσει τον Άριελ.

Ο "Κάνιο" είναι περήφανος για τον υιό του, αλλά και για την κόρη του, αλλά δεν παρεμβαίνει στην καριέρα του. Όταν του ζητάει συμβουλές θα τις δώσει αλλά δεν θα τον πιέσει.

Οι συνήθειες του "Κάνιο"

Στον Ιμπαγάσα φυσικά αρέσει το μάτε αλλά και το κρέας. Η Αργεντινή είναι η ... πατρίδα του μοσχαρίσου κρέατος και ο "Κάνιο" σαν σε ιεροτελεστεία ψήνει στο κάρβουνο κάθε εβδομάδα κρέας, πολλές φορές και από την χώρα του. "Μπαρμακόα" όπως λέει ο ίδιος.

Στο κινητό του τηλέφωνο και έχει ιστοσελίδες της χώρας του και της Ισπανίας για να μαθαίνει νέα. Όταν πεθαίνει ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο της Αργεντινής, ο Αριέλ δεν μιλάει εκείνη την ημέρα.

Κρατάει επαφές με όλους τους παλιούς του συμπαίκτες και προπονητές όπως ο Βαλβέρδε. Όταν ήρθε στην Ελλάδα για να παίξει η Μπαρτσελόνα με τον Ολυμπιακό πήγε στα αποδυτήρια για να μιλήσει με τον Ερνέστο αλλά και με τον φίλο του, τον Λιονέλ Μέσι.

Μιλάει πολλές φορές με τον Ριέρα, τον Παντιάνι, τον Ετό. Τον Παντιάνι τον παίρνει και τηλέφωνο όταν πάει στην Βαρκελώνη για να του μάθει που θα φάει καλό κρέας.

Φυσικά εκείνος τον στέλνει σε μαγαζί με κρέας από την Ουρουγουάη αλλά και αυτό καλό είναι για τον Ιμπαγάσα.

Έχει γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Του άρεσε πολύ η Σαντορίνη. Μαγεύτηκε από το νησί και το κρασί του. Επιλέγει να τρώει ποιοτικά και όταν βρει κάτι που του θυμίζει την πατρίδα του, όπως το νιόκι που τρώνε στην Αργεντινή σε μια εθνική εορτή, κάνει σαν παιδί.

Αγαπάει την χώρα μας και έχει πάρει και δάσκαλο για να μιλάει καλύτερα αλλά και να διαβάζει τα ελληνικά.

Όπου και εάν πάει στη χώρα, ακόμη και στη Θεσσαλονίκη, θα τον σταματήσουν για να βγάλουν φωτογραφία μαζί του. Γιατί απλά είναι ο Αριέλ Ιμπαγάσα.