Παναθηναϊκός; Μία μεγάλη απόδραση με ήρωα τον τεράστιο Γερεμέγεφ!

Αν ο Παναθηναϊκός είχε ξεκινήσει νορμάλ το φετινό πρωτάθλημα, θα ήταν ένα απλό πέρασμα από το Αγρίνιο αυτό το 1-2. Μετά το 0/3, το Τριφύλλι μπήκε να παίξει για την ποδοσφαιρική του ζωή, να παίξει για να αποφύγει ένα μεγάλο πισωγύρισμα μετά την τεσσάρα στην Βέρνη. Κατάφερε να βάλει δύσκολα στον εαυτό του, να βάλει τον Παναιτωλικό μπροστά στο σκορ από το πουθενά. Με το ανόητο ποδοσφαιρικά χέρι-πέναλτι του Τσέριν.

Ο άνθρωπος, όμως, που βρίσκεται στον πάγκο έχει ένα μεγάλο προσόν σε σχέση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτή την εποχή. Πιστεύει. Όπως πίστευε και ο ποδοσφαιρικός του μέντορας. Ο Χρήστος Κόντης πέρασε αυτή την ηρεμία στην ομάδα του, ο Παναθηναϊκός με υπομονή έψαξε την ανατροπή, με κανονικό ποδόσφαιρο, με συνεργασίες, με σχέδιο, έχοντας γλιτώσει στο... τσακ την μαχαιριά από το ακυρωθέν γκολ του Σιέλη.

Δικαιώθηκε στο φινάλε και πήρε εκ των πραγμάτων ένα πολύ σημαντικό διπλό ενόψει της συνέχειας. Μία τεράστια ανάσα, έναν... τόνο οξυγόνου για να μπορέσει να γίνει κανονικός στην συνέχεια. Ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αποτελέσει ορόσημο για την τρέχουσα σεζόν. Σκεφτείτε μόνο πόσα βήματα πίσω θα είχε κάνει ο οργανισμός, αν δεν ερχόταν η αποψινή νίκη.

Για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα, εκτός από το κοουτσάρισμα του Κόντη, ο Παναθηναϊκός βρήκε πρωταγωνιστές απέναντι σε μία πάρα πολύ καλά οργανωμένη άμυνα στο 1/3 του γηπέδου.

Αρχικά τον Τετέ που έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Γκολάρα για το 1-1, μόνιμη πηγή κινδύνων για την αντίπαλη άμυνα. Έπειτα τον Ρενάτο που έχει τρομερή ποιότητα on ball, την οποία φανέρωσε σε σημείο που... έκαιγε το ματς. Πάρε-βάλε ασίστ στον Γερεμέγεφ.

Αλεξάντερ Γερεμέγεφ. Το ξαναγράφουμε αν το έχετε ξεχάσει. Αυτός, πάντως, σίγουρα δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του γκολ, την τέχνη της λύτρωσης. Σούπερ κίνηση ανάμεσα στα στόπερ, κεφαλιά βγαλμένη από σεμινάριο εκτέλεσης. Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, βγήκε από την ναφθαλίνη κι έκανε την διαφορά.

Ο Παναθηναϊκός τραγούδησε απόψε ''είμαστε ακόμα ζωντανοί'' και κοιτάζει το μέλλον με αισιοδοξία που αγνοούσε εδώ κι έναν μήνα...