Εικόνα πλήρους αποδιοργάνωσης

• Ας μετρηθούν οι διαθέσιμοι και οι διατεθειμένοι

Οι σκόρπιες ελπίδες που ξεπετάχθηκαν στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος βυθίστηκαν κι αυτές στο πηγάδι της εσωστρέφειας κάνοντας ακόμα δυσκολότερη την επιχείρηση αναρρίχησης. Είναι ζήτημα βασικών προϋποθέσεων. Πρωτίστως, διάθεσης και καθαρής σκέψης. Η εκκωφαντική απουσία της πρώτης ήταν ό,τι πιο ενοχλητικό διαπιστώθηκε στη σοκαριστική εικόνα της ομάδας στην ήττα από τον Παναιτωλικό. Μηδενική συναίσθηση της όλης κατάστασης. Τσαπατσουλιά, βιασύνη και η αίσθηση απουσίας ξεκάθαρου τακτικού πλάνου.

Το χθεσινό δεν ήταν απλά μια κακή ήττα, αλλά ένα πραγματικό σοκ. Ένα συνονθύλευμα του οποίου η εικόνα ήταν τουλάχιστον αποκρουστική. Μιας ομάδας η οποία δεν είχε την παραμικρή διάθεση να κοπιάσει στο γήπεδο αλλά χαρακτηρίστηκε για την τεμπελιά της. Η έλλειψη διάθεσης αναδείχθηκε μέσα από την πλήρη απουσία off ball κινήσεων. Καμία κίνηση στον χώρο, ουδεμία ουσιαστική ενέργεια με σκοπό τη διάσπαση του αμυντικού τείχους αλλά μια flat κατάσταση, εξόχως ενοχλητική στα μάτια όλων. Καμία πίεση στον αντίπαλο, έτσι για να νιώσει την παρουσία σου. Δημιουργία από τον άξονα δεν υπήρξε και από τα άκρα, από τη στιγμή αποχώρησης του Κάρλες Πέρεθ, χάθηκε η μοναδική απειλή.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, το manual του ποδοσφαίρου είναι ξεκάθαρο. Ένας ακραίος επιθετικός αντικαθίσταται από έναν όμοιό του. Ειδικά σε ομάδα με φανερό πρόβλημα δημιουργίας. Τι πιο ποδοσφαιρικό από τη χρησιμοποίηση του Γιάννη Γιαννιώτα και την αλλαγή πτέρυγας του Κλέιτον Ντιαντί ο οποίος δογματικά παραμένει στην αριστερή πλευρά; Η επιλογή του Μορουτσάν ήταν κακή για όλους και η αντικατάστασή του στο δεύτερο ημίχρονο στοιχειοθέτησε την παραδοχή του λάθους.

Αυτό της αλλαγής του Ούρος Ράτσιτς ήταν ακόμη μεγαλύτερο. Ο Σέρβος κρατούσε ολομόναχος το κέντρο. Η κερκίδα γκρίνιαζε για τις λανθασμένες μπάλες προώθησης αλλά πού μπορούσε να τις δώσει; Σε ποιον; Σ’ αυτούς που δεν έκαναν ούτε μια υποτυπώδη κίνηση αποδέσμευσης; Στον Λορέν Μορόν που περπατάει προκλητικά στο γήπεδο; Στον κανέναν μεταξύ των γραμμών άμυνας του αντιπάλου; Η ομάδα κόπηκε στα δύο μετά την αντικατάσταση του Ράτσιτς κι εκεί ήρθε η απελπισία. Μερικές ενέργειες ζωντάνιας του Μισεουί και τίποτε περισσότερο.

Έτσι ήρθε η ολοκληρωτική κατάρρευση. Ο Άρης του δευτέρου ημιχρόνου θύμισε πιτσιρικαρία σε αλάνα. Η γνωριμία με τον νέο σου συμπαίκτη γίνεται τη στιγμή της σέντρας. Καθένας έκανε ό,τι ήθελε αφήνοντας τον χώρο ευθύνη του. Όπως ο Άλβαρο Τεχέρο καθώς ο Μόντσου ήταν σαν φάντασμα στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Οι στόπερ έχασαν τα ζύγια τους, φάνηκε και στο γκολ του Άλεξιτς από την αντίδραση του Πέδρο Άλβαρο. Νωρίτερα ήταν ο Φαμπιάνο και η έξοδος του Λόβρο Μάικιτς ο οποίος ζήτησε και τα ρέστα μη αναγνωρίζοντας την αστοχία της απόφασής του. Απόλυτη ποδοσφαιρική αναρχία. Ο Παναιτωλικός δεν έκανε τίποτε περισσότερο από την αναμονή και χτύπησε όταν είδε μπόσικο τον αντίπαλό του. Βαθιά απελπισμένο, αποκαμωμένο, πλούσιο σε θολωμένα μυαλά και δίχως τη στοιχειώδη ποδοσφαιρική λογική.

Ας μετρηθούν οι διαθέσιμοι και οι διατεθειμένοι

Το ψηφιδωτό οργής και απογοήτευσης έχει σχηματιστεί καιρό τώρα. Πολλές μικρές εικόνες το έχουν συνθέσει. Αυτές έχουν οδηγήσει στην τήρηση αποστάσεων της μάζας των φιλάθλων από το «Κλ. Βικελίδης». Καθώς οι χαρές φτιάχνουν την ψυχολογία του κόσμου καλλιεργώντας την αίσθηση ερχομού καλύτερων ημερών, στον Άρη έχουν περιοριστεί επικινδύνως και συνέπεια αυτής της κατάστασης ήταν η χθεσινή μαζική αντίδραση οργής κατά πάντων. Ο Θόδωρος Καρυπίδης νιώθει την αμφισβήτηση πιο έντονα από ποτέ.

Η ίδια κατάσταση επικράτησε και μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Τότε αποφασίστηκε η παροχή χρόνου στην ομάδα με την προσδοκία της αγωνιστικής βελτίωσης. Σήμερα, ο Μαρίνος Ουζουνίδης βρίσκεται υπό το καθεστώς εντονότερης πίεσης. Δεν υπάρχει απλά σκέψη αντικατάστασής του αλλά κάτι περισσότερο. Το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Δεν ήταν συμπτωματική η απουσία του από τη συνέντευξη Τύπου. Έως και μετά τα μεσάνυχτα οι εκπρόσωποι του Τύπου περίμεναν στην αίθουσα καθώς ο ίδιος συζητούσε με τον Θόδωρο Καρυπίδη ενώ ο Ρούμπεν Ρέγες ήταν μ’ ένα τηλέφωνο στα χέρια και περπατούσε στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου.

Ωστόσο, αν το πρόβλημα ξεκινήσει και τελειώσει στον Μαρίνο Ουζουνίδη, μάλλον ο Άρης θα κοντύνει το βλέμμα του. Το ξεκαθάρισμα είναι αναγκαίο για όλους. Πρώτα πρέπει να μετρηθεί η διάθεση του καθενός. Η ομάδα δεν κάνει ούτε τα αυτονόητα στο γήπεδο. Έχει δώσει τέσσερα επίσημα παιχνίδια. Στο ένα (με τον Βόλο) ήταν υποφερτή και στα υπόλοιπα τρία προκάλεσε πονόκοιλους. Καμία ουσιαστική βελτίωση αλλά ένα σύνολο εξαιρετικά προβλέψιμο με αργή σκέψη και δίχως τη διάθεση να τρέξει στο γήπεδο. Λες και βγάζει μια υποχρέωση 90λέπτου. Ποιος μπορεί να είναι βέβαιος για την αλλαγή αυτής της παγιωμένης κατάστασης σε περίπτωση αντικατάστασης του προπονητή; Γι’ αυτό το ξεκαθάρισμα με όλους είναι αναγκαίο. Να μετρηθούν οι διαθέσιμοι ή μάλλον, όσοι είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν αγωνιστική συμπεριφορά.